Αγαπούν τη United, μισούν τον ιδιοκτήτη της.
Είναι Αμερικανός, δεν ξέρει από ποδόσφαιρο και «φόρτωσε» τον ιστορικό σύλλογο με χρέη.Oι πιστοί οπαδοί των Κόκκινων Διαβόλων έχουν κηρύξει πόλεμο στον Μάλκολμ Γκλειζερ και έφτιαξαν τη δική τους ομάδα!
της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΒΑΣΣΑΛΟΥ
Σάββατο μεσημέρι στο Μπέρι του Γκρέιτερ Μάντσεστερ. Το ματς αρχίζει στις τρεις. Βρέχει. Κανείς όμως δεν πτοείται. Ο περισσότερος κόσμος είναι ήδη καθισμένος στις εξέδρες του Gigg Lane. Αν και επαρχιακό γήπεδο, χ
ωράει 11.840 θεατές και τούτο το μεσημέρι που παίζει η FC United of Manchester , η ομάδα που δημιουργήθηκε πριν από πέντε χρόνια από διαμαρτυρόμενους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είναι γεμάτο κατά το ήμισυ. Λογικό. Βρισκόμαστε, άλλωστε, σε αγώνα τοπικής ημιεπαγγελματικής κατηγορίας της Βόρειας Αγγλίας.
Έξι κατηγορίες πρέπει να ανέβει η μικρή Μάντσεστερ για να φτάσει τη μεγάλη στην Πρέμιερ Λιγκ! Εδώ όμως υπάρχει πάθος. Και η εξέδρα σείεται στους ρυθμούς του Anarchy in the UK των Sex Pistols σε στίχους... παραλλαγμένους.
«Αυτός είναι πια ο σκληρός πυρήνας των οπαδών μας που μπορούν να τραγουδούν υπέρ της μικρής μας ομάδας και εναντίον του Γκλειζερ (του Αμερικανού ιδιοκτήτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και τα 90 λεπτά του αγώνα!» δίνει τις πρώτες συστάσεις ο Βίνι Τόμσον, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.
« Οταν ξεκινήσαμε, είχαμε ακόμα περισσότερο κόσμο. Τώρα, μπορεί να μην πιάνουμε εκείνα τα νούμερα (σ.σ. η ομάδα έχει φτάσει να υποστηρίζεται και από 6.000 φιλάθλους σε αγώνα), υπάρχει ωστόσο μια σταθερή βάση οπαδών που την ακολουθούν σε όλη της την πορεία. Και κυρίως ακολουθούν την ιδέα».Η ομάδα ιδρύθηκε στις 14 Ιουνίου 2005 από «εξεγερμένους» οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-τους λεγόμενους «Κόκκινους Αντάρτες» (Red Rebels). Οι τελευταίοι υπήρξαν μέρος των οπαδών που προσπάθησαν να εμποδίσουν τον Αμερικανό επιχειρηματία Μάλκολμ Γκλειζερ να αγοράσει πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ομάδας. Τα προηγούμενα χρόνια είχε επιτευχθεί η ακύρωση αντίστοιχης προσπάθειας εξαγοράς της από τον Αυστραλό μεγιστάνα των ΜΜΕ, Ρούπερτ Μέρντοχ. Με τον Γκλειζερ, όμως, δεν τα κατάφεραν και η εξαγορά της, η οποία έγινε σταδιακά, δεδομένου ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελούσε ένα πολυμετοχικό σχήμα, ολοκληρώθηκε στις 12 Μαΐου 2005. Οι φίλαθλοι είδαν την ομάδα τους να χάνεται κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια τους. Κι έναν Αμερικανό δισεκατομμυριούχο -που ίσως δεν είχε πάει ποτέ πριν στο γήπεδο- να καθίσταται απόλυτος κυρίαρχος. Για ορισμένους οπαδούς η δημιουργία του δικού τους συλλόγου ήταν πια ζήτημα χρόνου. Για να ξεκινήσει η ομάδα, συγκεντρώθηκαν αρχικά 100.000 λίρες. Πρώτος και κύριος στόχος να καταδείξουν τι ποδόσφαιρο πραγματικά θέλουν.«Αηδιάζω με το πώς έχει γίνει πια το ποδόσφαιρο: το χρήμα, η υπεροψία, η απουσία σύνδεσης μεταξύ παικτών και οπαδών, ο τρόπος που συμπεριφέρονται σ' εμάς τους φιλάθλους, το αυταρχικό περιβάλλον. Δεν μπορώ να ανεχτώ το γεγονός ότι πρέπει να δώσω 36 λίρες για να μπω σε ένα γήπεδο χω ρις ατμόσφαιρα, όπου δεν μπορείς να σταθείς, να φωνάξεις, να καθίσεις πλάι στους φίλους σου», έλεγε πριν από καιρό ο Λικ Ζεντάρ, διαμαρτυρόμενος οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.Πράγματι, για τους οπαδούς και τους δημιουργούς και υποστηρικτές του νέου συλλόγου, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Γκλέιζερ ούτε απλώς η εξαγορά της μεγάλης Μάνστεστερ και η σημερινή διόγκωση του χρέους της. Η συζήτηση που άνοιξε τα τελευταία χρόνια από τους εν λόγω φιλάθλους αφορά στο ποδόσφαιρο συνολικά στο άθλημα, πέρα από τα χρέη και πέρα από τα κέρδη.
« Γεννήθηκε με την ελπίδα, ζει με την ελπίδα», διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα της FC United και ο Βίνι Τόμσον συνεχίζει τις συστάσεις: «Η ομάδα ανήκει σ' αυτούς που τη στηρίζουν κάθε εβδομάδα στο γήπεδο, στους άντρες, στις γυναίκες και στα παιδιά που έρχονται εδώ και δουλεύουν εθελοντικά και σε όλους όσοι την ενισχύουν οικονομικά. Θα μπορούσαμε να έχουμε φανέλες που γράφουν McDonald’s και να εξασφαλίζουμε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που χρειαζόμαστε για να πληρώνουμε έστω το γήπεδο.
Δεν θέλουμε, όμως, ούτε χορηγούς ούτε δια¬φημίσεις. Τα έσοδα μας είναι αποκλειστικά από τα εισιτήρια και τις πωλήσεις προϊόντων ης ομάδας από την μπουτίκ».Μια ματιά στα συνθήματα των πανό που κρέμονται στις εξέδρες, πέρα από τις εκφράσεις βαθιάς αγάπης και στις δύο ομάδες («Ι got love enough for two» - «Εχω αρκετή αγάπη για δύο») αλλά και δυνατού μίσους προς τον Γκλέιζερ («Love United-Hate Glazer»), οδηγεί σε συμπεράσματα με ενδιαφέρον.
Σε λίγο συμπληρώνεται το 90ό λεπτό του αγώνα. Η FC United προηγείται 2-0 της φιλοξενούμενης Hucknall Town FC και όλη η εξέδρα είναι στο πόδι!
Οι ποδοσφαιριστές είναι εξαιρετικά νέοι και πολλοί από αυτούς μετεγγραφές από το εξωτερικό…………….. αλλά και ο Κύπριος Αγγελος Τσιακλής, που σήμερα δεν είναι στην ενδεκάδα.
Εδώ, όπως πάντα, είναι ο Ντάρεν Λίονς, μέλος του προπονητικού team.
Το μεγάλο στοίχημα για την FC United είναι να αποκτήσει δικό της γήπεδο, μας ενημερώνει, μια εξέλιξη που θα δώσει βαθιά οικονομική ανάσα στην ομάδα. Και δεν είναι μακρινή. Πρόσφατα εγκρίθηκε η κατασκευή γηπέδου στο Νιούτον Χιθ, την πρώτη έδρα της κανονικής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Θα έχει χωρητικότητα 5.000 φιλάθλων και θα κοστίσει 3,5 εκατομμύρια λίρες.
Γιατί δεν πάμε στο Ολντ Τράφορντ
Ο Andy Walsh, πρόεδρος της FC United και από τους πρώτους που κινήθηκαν στην κατεύθυνση δημιουργίας της νέας ομάδας, εξακολουθεί να υποστηρίζει φανατικά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά έχει πέντε ολόκληρα χρόνια να πάει στο Ολντ Τράφορντ. «Είναι μέρος της διαμαρτυρίας μας», λέει και μας ρωτά πώς μας φάνηκε η ατμόσφαιρα στο δικό τους γήπεδο. Είμαστε ενθουσιασμένοι. Χαμογελά. Η καταγωγή μας, λέει, εγγυάται πως ξέρουμε από ατμόσφαιρα. «Και οι δικοί σας οπαδοί είναι ιδιαίτερα ζωηροί και με φαντασία στα συνθήματα!»
………….«Πώς σας φάνηκε ο αγώνας;» η αγωνία των ενθουσιασμένων από τη νίκη νεαρών.
Γι' αυτούς η ομάδα είναι μία: η FC United.Κυριακή μεσημέρι έξω από το Ολντ Τράφορντ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη Λίβερπουλ στο κλασικό ντέρμπι της Πρέμιερ Λιγκ.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ο κόσμος έχει καταφτάσει από νωρίς. Ασπρα και κόκκινα τα επίσημα χρώματα της γηπεδούχου, αλλά ελάχιστοι αυτοί που τα φορούν. Τα περισσότερα κασκόλ που κυκλοφορούν και εδώ, όπως και στο Μπέρι την προηγούμενη μέρα, είναι τα λεγόμενα κασκόλ διαμαρτυρίας. Και είναι πράσινα και κίτρινα, στα χρώματα της Νιούτον Χιθ (Newton Heath), της πρώτης εκείνης εργατικής ομάδας του προπερασμένου αιώνα, εξέλιξη της οποίας υπήρξε η Γιουνάιτεντ.Η διαμαρτυρία, αυτές τις μέρες, κορυφώνεται. Η Αγγλία έχει μακρά παράδοση στο ποδόσφαιρο. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι μια βαθιά βρετανική ομάδα, η οποία δεν είχε ποτέ έως τώρα μη Βρετανό προπονητή. Εχει όμως πια Αμερικανό πρόεδρο και ο τελευταίος, σύμφωνα με τους αντάρτες, τη βλάπτει τόσο υλικά όσο και ηθικά. Γιατί μπορεί σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να είναι, για τους ιδιοκτήτες της, μια καλοστημένη εταιρεία, για τους οπαδούς της όμως παραμένει πάντοτε ιδέα. Και μπορεί σήμερα η πόλη του Μάντσεστερ να έχει αφήσει πίσω το βιομηχανικό - εργατικό παρελθόν της, αποτελώντας μια από τις πλέον σύγχρονες πόλεις της Αγγλίας, όμως η ανάμνηση των περασμένων χρόνων –με τις καλές και τις κακές τους στιγμές, τη φτώχεια, την ανεργία, την πίεση αλλά και τις παρέες, τη μουσική, και το γήπεδο- δεν παύει να είναι ζωντανή. Οπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που μπορεί σήμερα να μοιάζει εγκλωβισμένη πίσω από τα γυάλινα παράθυρα των μοντέρνων κτιρίων, βρίσκει όμως διέξοδο στο γήπεδο: στις κίτρινες και πράσινες ρίγες των κασκόλ διαμαρτυρίας των φιλάθλων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και στον κόσμο που τραγουδάει με πάθος για τη δική του ομάδα, την FC United of Manchester.
Είναι Αμερικανός, δεν ξέρει από ποδόσφαιρο και «φόρτωσε» τον ιστορικό σύλλογο με χρέη.Oι πιστοί οπαδοί των Κόκκινων Διαβόλων έχουν κηρύξει πόλεμο στον Μάλκολμ Γκλειζερ και έφτιαξαν τη δική τους ομάδα!
της ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΒΑΣΣΑΛΟΥ
Σάββατο μεσημέρι στο Μπέρι του Γκρέιτερ Μάντσεστερ. Το ματς αρχίζει στις τρεις. Βρέχει. Κανείς όμως δεν πτοείται. Ο περισσότερος κόσμος είναι ήδη καθισμένος στις εξέδρες του Gigg Lane. Αν και επαρχιακό γήπεδο, χ
ωράει 11.840 θεατές και τούτο το μεσημέρι που παίζει η FC United of Manchester , η ομάδα που δημιουργήθηκε πριν από πέντε χρόνια από διαμαρτυρόμενους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είναι γεμάτο κατά το ήμισυ. Λογικό. Βρισκόμαστε, άλλωστε, σε αγώνα τοπικής ημιεπαγγελματικής κατηγορίας της Βόρειας Αγγλίας.Έξι κατηγορίες πρέπει να ανέβει η μικρή Μάντσεστερ για να φτάσει τη μεγάλη στην Πρέμιερ Λιγκ! Εδώ όμως υπάρχει πάθος. Και η εξέδρα σείεται στους ρυθμούς του Anarchy in the UK των Sex Pistols σε στίχους... παραλλαγμένους.
«Αυτός είναι πια ο σκληρός πυρήνας των οπαδών μας που μπορούν να τραγουδούν υπέρ της μικρής μας ομάδας και εναντίον του Γκλειζερ (του Αμερικανού ιδιοκτήτη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και τα 90 λεπτά του αγώνα!» δίνει τις πρώτες συστάσεις ο Βίνι Τόμσον, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων.
« Οταν ξεκινήσαμε, είχαμε ακόμα περισσότερο κόσμο. Τώρα, μπορεί να μην πιάνουμε εκείνα τα νούμερα (σ.σ. η ομάδα έχει φτάσει να υποστηρίζεται και από 6.000 φιλάθλους σε αγώνα), υπάρχει ωστόσο μια σταθερή βάση οπαδών που την ακολουθούν σε όλη της την πορεία. Και κυρίως ακολουθούν την ιδέα».Η ομάδα ιδρύθηκε στις 14 Ιουνίου 2005 από «εξεγερμένους» οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-τους λεγόμενους «Κόκκινους Αντάρτες» (Red Rebels). Οι τελευταίοι υπήρξαν μέρος των οπαδών που προσπάθησαν να εμποδίσουν τον Αμερικανό επιχειρηματία Μάλκολμ Γκλειζερ να αγοράσει πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ομάδας. Τα προηγούμενα χρόνια είχε επιτευχθεί η ακύρωση αντίστοιχης προσπάθειας εξαγοράς της από τον Αυστραλό μεγιστάνα των ΜΜΕ, Ρούπερτ Μέρντοχ. Με τον Γκλειζερ, όμως, δεν τα κατάφεραν και η εξαγορά της, η οποία έγινε σταδιακά, δεδομένου ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αποτελούσε ένα πολυμετοχικό σχήμα, ολοκληρώθηκε στις 12 Μαΐου 2005. Οι φίλαθλοι είδαν την ομάδα τους να χάνεται κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια τους. Κι έναν Αμερικανό δισεκατομμυριούχο -που ίσως δεν είχε πάει ποτέ πριν στο γήπεδο- να καθίσταται απόλυτος κυρίαρχος. Για ορισμένους οπαδούς η δημιουργία του δικού τους συλλόγου ήταν πια ζήτημα χρόνου. Για να ξεκινήσει η ομάδα, συγκεντρώθηκαν αρχικά 100.000 λίρες. Πρώτος και κύριος στόχος να καταδείξουν τι ποδόσφαιρο πραγματικά θέλουν.«Αηδιάζω με το πώς έχει γίνει πια το ποδόσφαιρο: το χρήμα, η υπεροψία, η απουσία σύνδεσης μεταξύ παικτών και οπαδών, ο τρόπος που συμπεριφέρονται σ' εμάς τους φιλάθλους, το αυταρχικό περιβάλλον. Δεν μπορώ να ανεχτώ το γεγονός ότι πρέπει να δώσω 36 λίρες για να μπω σε ένα γήπεδο χω ρις ατμόσφαιρα, όπου δεν μπορείς να σταθείς, να φωνάξεις, να καθίσεις πλάι στους φίλους σου», έλεγε πριν από καιρό ο Λικ Ζεντάρ, διαμαρτυρόμενος οπαδός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.Πράγματι, για τους οπαδούς και τους δημιουργούς και υποστηρικτές του νέου συλλόγου, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Γκλέιζερ ούτε απλώς η εξαγορά της μεγάλης Μάνστεστερ και η σημερινή διόγκωση του χρέους της. Η συζήτηση που άνοιξε τα τελευταία χρόνια από τους εν λόγω φιλάθλους αφορά στο ποδόσφαιρο συνολικά στο άθλημα, πέρα από τα χρέη και πέρα από τα κέρδη.
« Γεννήθηκε με την ελπίδα, ζει με την ελπίδα», διαβάζουμε στην επίσημη ιστοσελίδα της FC United και ο Βίνι Τόμσον συνεχίζει τις συστάσεις: «Η ομάδα ανήκει σ' αυτούς που τη στηρίζουν κάθε εβδομάδα στο γήπεδο, στους άντρες, στις γυναίκες και στα παιδιά που έρχονται εδώ και δουλεύουν εθελοντικά και σε όλους όσοι την ενισχύουν οικονομικά. Θα μπορούσαμε να έχουμε φανέλες που γράφουν McDonald’s και να εξασφαλίζουμε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που χρειαζόμαστε για να πληρώνουμε έστω το γήπεδο.
Δεν θέλουμε, όμως, ούτε χορηγούς ούτε δια¬φημίσεις. Τα έσοδα μας είναι αποκλειστικά από τα εισιτήρια και τις πωλήσεις προϊόντων ης ομάδας από την μπουτίκ».Μια ματιά στα συνθήματα των πανό που κρέμονται στις εξέδρες, πέρα από τις εκφράσεις βαθιάς αγάπης και στις δύο ομάδες («Ι got love enough for two» - «Εχω αρκετή αγάπη για δύο») αλλά και δυνατού μίσους προς τον Γκλέιζερ («Love United-Hate Glazer»), οδηγεί σε συμπεράσματα με ενδιαφέρον.Σε λίγο συμπληρώνεται το 90ό λεπτό του αγώνα. Η FC United προηγείται 2-0 της φιλοξενούμενης Hucknall Town FC και όλη η εξέδρα είναι στο πόδι!
Οι ποδοσφαιριστές είναι εξαιρετικά νέοι και πολλοί από αυτούς μετεγγραφές από το εξωτερικό…………….. αλλά και ο Κύπριος Αγγελος Τσιακλής, που σήμερα δεν είναι στην ενδεκάδα.
Εδώ, όπως πάντα, είναι ο Ντάρεν Λίονς, μέλος του προπονητικού team.
Το μεγάλο στοίχημα για την FC United είναι να αποκτήσει δικό της γήπεδο, μας ενημερώνει, μια εξέλιξη που θα δώσει βαθιά οικονομική ανάσα στην ομάδα. Και δεν είναι μακρινή. Πρόσφατα εγκρίθηκε η κατασκευή γηπέδου στο Νιούτον Χιθ, την πρώτη έδρα της κανονικής Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Θα έχει χωρητικότητα 5.000 φιλάθλων και θα κοστίσει 3,5 εκατομμύρια λίρες.
Γιατί δεν πάμε στο Ολντ Τράφορντ
Ο Andy Walsh, πρόεδρος της FC United και από τους πρώτους που κινήθηκαν στην κατεύθυνση δημιουργίας της νέας ομάδας, εξακολουθεί να υποστηρίζει φανατικά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά έχει πέντε ολόκληρα χρόνια να πάει στο Ολντ Τράφορντ. «Είναι μέρος της διαμαρτυρίας μας», λέει και μας ρωτά πώς μας φάνηκε η ατμόσφαιρα στο δικό τους γήπεδο. Είμαστε ενθουσιασμένοι. Χαμογελά. Η καταγωγή μας, λέει, εγγυάται πως ξέρουμε από ατμόσφαιρα. «Και οι δικοί σας οπαδοί είναι ιδιαίτερα ζωηροί και με φαντασία στα συνθήματα!»
………….«Πώς σας φάνηκε ο αγώνας;» η αγωνία των ενθουσιασμένων από τη νίκη νεαρών.
Γι' αυτούς η ομάδα είναι μία: η FC United.Κυριακή μεσημέρι έξω από το Ολντ Τράφορντ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη Λίβερπουλ στο κλασικό ντέρμπι της Πρέμιερ Λιγκ.
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ο κόσμος έχει καταφτάσει από νωρίς. Ασπρα και κόκκινα τα επίσημα χρώματα της γηπεδούχου, αλλά ελάχιστοι αυτοί που τα φορούν. Τα περισσότερα κασκόλ που κυκλοφορούν και εδώ, όπως και στο Μπέρι την προηγούμενη μέρα, είναι τα λεγόμενα κασκόλ διαμαρτυρίας. Και είναι πράσινα και κίτρινα, στα χρώματα της Νιούτον Χιθ (Newton Heath), της πρώτης εκείνης εργατικής ομάδας του προπερασμένου αιώνα, εξέλιξη της οποίας υπήρξε η Γιουνάιτεντ.Η διαμαρτυρία, αυτές τις μέρες, κορυφώνεται. Η Αγγλία έχει μακρά παράδοση στο ποδόσφαιρο. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι μια βαθιά βρετανική ομάδα, η οποία δεν είχε ποτέ έως τώρα μη Βρετανό προπονητή. Εχει όμως πια Αμερικανό πρόεδρο και ο τελευταίος, σύμφωνα με τους αντάρτες, τη βλάπτει τόσο υλικά όσο και ηθικά. Γιατί μπορεί σήμερα η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να είναι, για τους ιδιοκτήτες της, μια καλοστημένη εταιρεία, για τους οπαδούς της όμως παραμένει πάντοτε ιδέα. Και μπορεί σήμερα η πόλη του Μάντσεστερ να έχει αφήσει πίσω το βιομηχανικό - εργατικό παρελθόν της, αποτελώντας μια από τις πλέον σύγχρονες πόλεις της Αγγλίας, όμως η ανάμνηση των περασμένων χρόνων –με τις καλές και τις κακές τους στιγμές, τη φτώχεια, την ανεργία, την πίεση αλλά και τις παρέες, τη μουσική, και το γήπεδο- δεν παύει να είναι ζωντανή. Οπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που μπορεί σήμερα να μοιάζει εγκλωβισμένη πίσω από τα γυάλινα παράθυρα των μοντέρνων κτιρίων, βρίσκει όμως διέξοδο στο γήπεδο: στις κίτρινες και πράσινες ρίγες των κασκόλ διαμαρτυρίας των φιλάθλων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και στον κόσμο που τραγουδάει με πάθος για τη δική του ομάδα, την FC United of Manchester.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου