Το ποδόσφαιρο ανήκει στην Ευρώπη

Η Ισπανία κατέκτησε το World Cup 2010.

Στις 20 Ιουνίου του 1887 η βασίλισσα Βικτόρια παρακολούθησε την αυτοκρατορία να παρελαύνει μπροστά της. Για να εορταστούν τα 50 χρόνια της στον θρόνο «με την εικόνα να χάνεται προς τις δύο κατευθύνσεις», όπως είχε γράψει ο Μαρκ Τουέιν, με 50 βασιλείς και πρωθυπουργούς κρατών να στέκονται δίπλα της, μπροστά της πέρασαν στρατιώτες τους οποίους είχαν στείλει από φύλαρχοι της Αφρικής μέχρι πρίγκιπες των Ινδιών.Στα πεζοδρόμια του δρόμου προς το Γουεστμίνστερ δεκάδες χιλιάδες Άγγλοι απολάμβαναν το θέαμα ευχαριστώντας τον Ύψιστο που τους έκανε μέλη της μεγάλης αυτής αυτοκρατορίας όπου «ο ήλιος ποτέ δεν έδυε». Αν σήμερα υπάρχει κάτι αντίστοιχο στο Golden Jubilee της Βικτορίας για τα 50 χρόνια, είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Για έναν μήνα μπροστά από τα μάτια του τηλεθεατή παρελαύνει κάθε χώρα με τους παίκτες της δείχνοντας τι μπορεί να κάνει στο ποδόσφαιρο.
Το 1994, μετά τη μεγάλη εμφάνιση της Νιγηρίας, ήταν της μόδας η άποψη ότι στα επόμενα χρόνια μια αφρικανική ομάδα θα πάρει το Μουντιάλ. Οι περισσότεροι πίστευαν ότι με τα φυσικά προσόντα που έχουν οι Αφρικανοί ποδοσφαιριστές και με τις πόρτες των ευρωπαϊκών ομάδων να ανοίγουν γι' αυτούς, οι εθνικές της Αφρικής θα γίνουν ανίκητες.Δεκαέξι χρόνια αργότερα, το 2010, παρότι οι αγώνες έγιναν στη Νότια Αφρική, η προοπτική να πάρει μια αφρικανική ομάδα το Μουντιάλ έμοιαζε απίθανη. Λόγοι υπάρχουν πολλοί, αλλά ένας από αυτούς πρέπει να είναι ότι η Αφρική βγάζει κατά κόρον μεγαλόσωμους, κάπως μπλαζέ, στόπερ, χαφ ή φορ που κινούνται στον άξονα, αλλά ελάχιστους σπιρτόζους παίκτες για να παίξουν στη γραμμή. Για να το προσωποποιήσω, βγάζει περισσότερους Τουρέ από Τσαμπαλάλα.
Για τη Νότια Αμερική, που ενώ αρχικά οι εθνικές της τα πήγαιναν καλά, βρέθηκε τελικά να έχει μόνο την Ουρουγουάη στην τετράδα, το πρόβλημα είναι ο ευρωπαϊκός καταναλωτισμός. Η ανάγκη των ευρωπαϊκών ομάδων να καπαρώνουν γρήγορα τους ταλαντούχους παίκτες έκανε τις ομάδες της Λατινικής Αμερικής να πουλάνε νωρίς τους παίκτες. Αν όχι στα 13 χρόνια, όπως είχε πουλήσει η Νιούελς Ολντ Μπόυς τον Μέσι στην Μπαρτσελόνα, το κάνουν προτού οι παίκτες γίνουν 22 ετών, ηλικία που σημαίνει ότι, αν ο αθλητής δεν έχει πάρει μεταγραφή για την Ευρώπη, δεν αξίζει και πολλά πράγματα. Το αποτέλεσμα είναι οι εθνικές των λατινικών χωρών να έχουν χάσει την ταυτότητα του παιχνιδιού τους, παίζοντας όλο και πιο ευρωπαϊκά.Το συμπέρασμα λοιπόν είναι αυτονόητο: η ποδοσφαιρική παρέλαση του 2010 έδειξε ότι από την κάθετη πάσα των Γερμανών μέχρι τις αυξομειώσεις στον ρυθμό των Ολλανδών και την κοντή πάσα των Ισπανών το ποδόσφαιρο ανήκει στην Ευρώπη.Η βασίλισσα Βικτόρια, που έναν χρόνο μετά το Jubilee είδε την Πρέστον να παίρνει το πρωτάθλημα, θα ήταν υπερήφανη.