Ο JIMMY JUMP «ΧΤΥΠΗΣΕ» και στο World Cup 2010.

ο Ισπανός εισβολέας των γηπέδων, κι όχι μόνο.

Ιδεολόγος, λάτρης του τηλεοπτικού φακού και της δημοσιότητας ή μήπως ακόμα ένας τρελός από το μικρό... καταλανικό χωριό;
Οποιος και ό,τι και να είναι ο κατ' εξακολούθηση εισβολέας διοργανώσεων, JIMMY JUMP, έχει κάνει το καταλανικό σκουφάκι του σύμβολο μιας ιδεολογίας που λέει ότι αν θέλεις να πετύχεις κάτι, δεν έχεις παρά να κάνεις το μεγάλο... άλμα.Ένα Σάββατο βράδυ έκανε την εμφάνιση του, αυτή τη φορά σε έναν διαφορετικό τελικό, τον τελικό της Eurovision. Ο ερμηνευτής του τραγουδιού της Ισπανίας πραγματοποιεί την εμφάνιση του και ο Ισπανός «μπουκαδόρος», με περίσσιο θράσος, ανεβαίνει στην πίστα και δίνει το δικό του μοναδικό σόου. Φυσικά αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που τον είδαμε, αλλά ούτε και η τελευταία, καθώς, όπως δηλώνει ο ίδιος, το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής είναι ο επόμενος στόχος του.Η... αποστολή του δεν είναι εύκολη, καθώς υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες.
Πρώτο και κυριότερο εμπόδιο είναι η άρνηση της κυβέρνησης της Νοτίου Αφρικής να δώσει βίζα εισόδου στον «αθεόφοβο» Ισπανό. Δεύτερο εμπόδιο είναι το οικονομικό. Χρειάζονται αρκετά χρήματα, τόσο για τα μεταφορικά, όσο και για την... προετοιμασία, καθώς ο Jimmy προετοιμάζεται πυρετωδώς στα... βουνά, ώστε να είναι σε τέλεια φυσική κατάσταση.
Πρώτος στόχος, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι να εισβάλει σε ένα φιλικό παιχνίδι με αντιρατσιστικό περιεχόμενο υπέρ των Νοτιοαφρικανών και φορέσει την κόκκινη μπερετίνα στο νέο μεταγραφικό απόκτημα της Μπαρτσελόνα, τον Νταβίντ Βίγια, ενώ αμέσως μετά παίρνουν σειρά το Κόπα Λιμπερταδόρες και το αυστραλιανό Οπεν.

Ο Jimmy Jump είναι σίγουρα «φίλος» της Ελλάδας, για το καλό που έκανε στον τελικό του Εuro 2004. Όταν μας «σφυροκοπούσαν» οι Πορτογάλοι, αυτός φρόντισε να διακόψει την επιθετική λαίλαπα των Ιβήρων, εισβάλλοντας στον αγωνιστικό, όχι φυσικά με στόχο να κάνει σε κάποιον κακό, ποτέ του δεν θα το έκανε αυτό, αλλά μόνο να πικάρει τον «προδότη» Λουίς Φίγκο, πετώντας του μια σημαία της Μπαρτσελόνα στο πρόσωπο. Η διακοπή αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία του τελικού, αφού έδωσε...ανάσες στους Ελληνες παίκτες και έκοψε τον οίστρο των Πορτογάλων. Οι Ελληνες τον λατρέψαμε για το μεσογειακό του ταμπεραμέντο, που είναι εφάμιλλο με το δικό μας.
Η ανυπακοή του σε συστήματα και η τάση αποφυγής της πεπατημένης οδού τον καθιστούν για κάποιους γραφικό, για κάποιους άλλους επαναστάτη και για αρκετούς τρελό. Ομως ο Jimmy μόνο τρελός δεν είναι. Είναι ο πατριάρχης του κινήματος υπέρ του... πηδήματος, μιας αλλιώτικης και πιο χιουμοριστικής προσέγγισης της λογικής «break the system».
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί το κάνει αυτό. Για τη δόξα; Για τα χρήματα; Και για τα δύο; Το πρώτο φαντάζει να είναι πιο κοντά στη σωστή απάντηση, καθώς, όπως λέει ο ίδιος, όνειρο του είναι να δει παιδάκια να φορούν τα παπούτσια με το λογότυπο του Jimmy Jump.
Από αυτό δεν θα έρθει και το χρήμα; Τα λεφτά διατίθενται πάντα σε ιερό σκοπό.
Στην προετοιμασία για την επίτευξη του επόμενου στόχου. Από το όλο εγχείρημα, δεν βγαίνει πλουσιότερος, αλλά σίγουρα βγαίνει πάντα πιο... διάσημος.
OI ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ
Ο κατά κόσμον Χάουμε Μάρκετ Κοτ "βάφτισε" τον εαυτό του Jimmy Jump, ώστε να έχει ένα πιο... πιασάρικο όνομα, ένα όνομα που θα είναι τόσο εύκολο να το θυμάσαι, όσο και τα κατορθώματα του.
Γεννημένος το 1974 στη Σαμπαντέλ της Καταλονίας, στην Ισπανία, φανατικός οπαδός της Μπαρτσελόνα, έχει αποδείξει πολλές φορές την... αφοσίωση του στους «μπλαουγκράνα».
* Στον τελικό του 2004 πετάει μια σημαία της Μπαρτσελόνα στον Φίγκο, εισβάλλει σε παιχνίδι της Αρσεναλ και δίνει επίσης μια σημαία στον Τιερί Ανρί, ενώ κατά τη διάρκεια ενός «El Classico» φοράει στον Σάμουελ Ετό μια μπερετίνα.
* Η εισβολή στον τελικό του EURO 2004 είναι ίσως η κορυφαία της... καριέρας του. Μια ακόμα εισβολή με ελληνικό χρώμα ήταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ της Αθήνας, ανάμεσα σε Μίλαν και Λίβερπουλ, το 2007.* Στις 19 Νοεμβρίου του 2005 εισβάλλει στο «El Classico», όπου... καπελώνει τον Σάμουελ Ετό, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα είχε κάνει αισθητή την παρουσία του και στο ισπανικό Γκραν Πρι.* Το 2006 στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Βιγιαρεάλ και Αρσεναλ ήταν και πάλι «παρών», με στόχο τον Τιερί Ανρί, ενώ στο Euro 2008 και στον ημιτελικό ανάμεσα σε Γερμανία και Τουρκία ήταν και πάλι εκεί.* Θύμα του έπεσε και ο Ρότζερ Φέντερ,
* ο τελικός στο πόλο Ισπανίας,
* και ο τελικός του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ράγκμπι το 2007 στο Παρίσι.