Τα διαμάντια του ποδοσφαίρου στη «χώρα των τραυμάτων»

Tο βλέμμα του Λόρι «σκάλιζε» τη νύχτα.

Αδυνατούσε να κλείσει τα μάτια του, φοβούμενος ότι στους εφιάλτες του θα συναντούσε και πάλι τη φρίκη και τη θηριωδία του πολέμου.
Στη Σιέρα Λεόνε, τη «χώρα των τραυμάτων», ο εμφύλιος πόλεμος τερματίστηκε επισήμως το 2002. Σε εκείνο το θέατρο της απανθρωπιάς, ένα πεδίο συγκρούσεων με φόντο τους «ανθούς του υπεδάφους», τα διαμάντια που ευδοκιμούν στη θανατική λωρίδα γης, οι πληγές παραμένουν ανεπούλωτες 8 χρόνια μετά.
Σχεδόν 35.000 παιδιά έμειναν ορφανά από τον επταετή πόλεμο, στον οποίο ανήλικοι εξαναγκάστηκαν να πάρουν όπλα και να σκοτώσουν, εκτελώντας διαταγές, χιλιάδες άνθρωποι ακρωτηριάστηκαν, αμέτρητοι βιάστηκαν υπό τη θαμπή λάμψη των διαμαντιών που τύφλωναν κάθε λογική.Σήμερα στην πρωτεύουσα της αφρικανικής χώρας, την πόλη Φριτάουν τα σημάδια του πολέμου είναι ορατά. Η χώρα είναι «τσακισμένη» οικονομικά και οι πολίτες της πραγματοποιούν νωθρά βήματα για να καταφέρουν να αποδράσουν από τη «σκυφτή» ζωή που διάγουν.
Τα παιδιά δεν έχουν καν τα βασικά για να επιβιώσουν, εκτός και αν ζουν στην ακαδημία της «Fc Γιοχανσεν». Μια ομάδα που δημιουργήθηκε όταν η πρώτη γυναίκα εκδότης της χώρας, η Ίσα Γιόχανσεν βαρέθηκε να παρακολουθεί χιλιάδες ορφανά παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο στους δρόμους. Δημιούργησε εγκαταστάσεις, όπου εκεί διαμένουν αρκετά από αυτά τα πιτσιρίκια και σήμερα έχει κατορθώσει να χρηματοδοτεί τη μοναδική ακαδημία ποδοσφαίρου της χώρας. Εκατοντάδες παιδιά έχουν βρει μια απαντοχή από τη σκληρή ζωή στη «Fc Γιόχανσεν», την ομάδα των ορφανών της Σιέρα Λεόνε...Όσο και αν η τραγωδία που βίωσε ο Λόρι Σόγιερ στα 7 του μοιάζει σήμερα τόσο μακρινή, εντούτοις κάποια από τα βράδια της αγρύπνιας του θυμάται τις ημέρες που η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία αξία.
Στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου ο 15χρονος σήμερα Λόρι είδε την οικογένεια του να ξεκληρίζεται. Ο στρατιώτης πατέρας του, η μητέρα του και τα δυο του αδέλφια δολοφονήθηκαν από ομάδες παραστρατιωτικών.
Ο Λόρι Σόγιερ ήταν ο μόνος που φάνηκε ασυνεπής στο ραντεβού του με τον Χάρο. Σήμερα, 8 χρόνια μετά, ο Σόγιερ είναι ένας από τους πλέον ταλαντούχους ποδοσφαιριστές της «FC Γιόχανσεν». Ένας επιθετικός μέσος που έχει καταφέρει να ταξιδέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και την Ευρώπη και να επιδείξει το ταλέντο του. Εικάζεται ότι το μέλλον του θα είναι λαμπρό. Ότι κάποια στιγμή οι εφιαλτικές μνήμες θα ξεθωριάσουν.
«Το ποδόσφαιρο μου έδωσε την απαιτούμενη ώθηση για να συνεχίσω τη ζωή μου. Θα μπορούσα να έχω χαθεί, όπως και πολλά άλλα παιδιά, έπειτα από τη δολοφονία των δικών μου. Όμως χάρη στην κυρία Γιόχανσον και την ακαδημία ποδοσφαίρου που δημιούργησε κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου. Μας φέρεται λες και είναι η μητέρα μας» λέει ο Σόγιερ, με μια ωριμότητα παράταιρη με την ηλικία του.
Έχοντας ζήσει σχεδόν τη μισή του ζωή στην ακαδημία της ομάδας, πλέον βλέπει τους συμπαίκτες του σαν την «οικογένεια που έχασα. Βρίσκομαι στην ομάδα τα τελευταία 4 χρόνια και μετά από κάθε παιχνίδι όλοι οι συμπαίκτες προσπαθούμε να ανταλλάξουμε λόγια ενθάρρυνσης».Ο «Σάμπα» όπως αποκαλείται από τους συμπαίκτες του, είναι 15 ετών. Πριν ενταχθεί στην ακαδημία περνούσε την περισσότερη από την ώρα του στους δρόμους της Φριτάουν. «Προέρχομαι από πολύ φτωχή οικογένεια. 0 πατέρας μου ήταν στρατιώτης που σκοτώθηκε στον πόλεμο. Κατάφερα να επιβιώσω χάρη στην κυρία Γιόχανσεν. Φροντίζει να λάβουμε και ακαδημαϊκή μόρφωση πέρα από το ποδόσφαιρο και η βοήθεια της είναι καθοριστική».
Όλα τα παιδιά που αγωνίζονται στην ακαδημία της ομάδας είναι υποχρεωμένα να φοιτούν σε σχολεία. Σε διαφορετική περίπτωση δεν απολαμβάνουν τα προνόμια. Η εκδότρια Ίσα Γιόχανσεν έχει φροντίσει να δημιουργήσει αρκετά καλές εγκαταστάσεις στη Φριτάουν και να προσλάβει προπονητές που μπορούν να διδάξουν τα παιδιά με σωστό τρόπο τα μυστικά της μπάλας. Ως ένθερμη οπαδός του ποδοσφαίρου και προσωπική φίλη του διακεκριμένου συμπατριώτη της επιθετικού Μοχάμεντ Καλόν, προφανώς πιστεύει ότι με αυτήν την κίνηση της θα μπορέσει στο μέλλον να δημιουργήσει κάποια από τα επόμενα αστέρια της Σιέρα Λεόνε. Με αυτόν τον στόχο κατά νου αγόρασε πριν από μερικούς μήνες τη χρεοκοπημένη ομάδα της πρώτης κατηγορίας, Λέοπαρντ, όπου από την επόμενη σεζόν θα μπορέσει να προωθεί τα καλύτερα ταλέντα της ακαδημίας της.
«Είμαστε τόσο καλά οργανωμένοι, που πιστεύω ότι μπορούμε να εξελίξουμε και τις δυο ομάδες. Θα φροντίσω να λειτουργούν συμπληρωματικά, έτσι ώστε τα καλύτερα ταλέντα από την ακαδημία να έχουν τη δυνατότητα να λάμψουν και στην πρώτη κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος» αρκέστηκε να πει η Ίσα Γιόχανσεν...