Ζιοβάνι Σίλβα: "Θρύλος" για πάντα

ΑΚΟΜΑ και ο χρόνος δεν κατάφερε να σβήσει από τις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού το όνομα του Ζιοβάνι.
Αν και έχει μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που αποχώρησε από τους ερυθρόλευκους, ακόμα στη μνήμη τους κυριαρχούν ο «ράθυμος» τρόπος παιχνιδιού του και οι περίτεχνες ενέργειές του, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από τη χώρα μας.
Τα ίχνη του «Μάγου» έχουν χαθεί εδώ και αρκετό καιρό.
Η “Real News”, όμως, τον εντόπισε στη Βραζιλία κι εκείνος άνοιξε την καρδιά του, μιλώντας για όλους και για όλα, ύστερα από πολλά χρόνια.
«Ο Ολυμπιακός μπορεί να κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο», είπε και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει κάποια μέρα στον Ολυμπιακό, σε διοικητικό πόστο.

«Ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου χάρισε»ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που έστελνε την μπάλα στα δίχτυα γονάτιζε στο έδαφος και έστρεφε τα χέρια του προς τον ουρανό. Ηταν από τους πανηγυρι­σμούς που έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη των Ελλήνων φιλάθλων, Ολυμπιακών και μη.
«Είμαι από τους ανθρώπους που έπρεπε να ευχα­ριστήσουν τον Θεό για τα όσα μου έχει χαρίσει στη ζωή και την κα­ριέρα μου», είπε ο Ζιοβάνι γι' αυτό το θέμα και στη συνέχεια μίλησε για την πιο ευτυχισμένη ημέρα στη ζωή του: «Ηταν αυτή που κράτη­σα στην αγκαλιά μου τα δύο παιδιά μου. Απίστευτη αίσθηση!».Ο Βραζιλιάνος μάγος είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών που πέρασαν από την Ελλάδα. Κατέθεσε την άποψη του και για άλλα, ενδιαφέροντα ζητήματα:
«Διαφωνώ με τη χρήση της θανατικής ποινής. Όποιος πιστεύει στον Θεό είναι κάθετος με αυ­τή την καταδίκη».Για την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει τις πε­ρισσότερες χώρες του κόσμου, ο Ζίο είπε:
«Λυπάμαι ειλικρινά, διότι χτυπήθηκαν περισσότερο οι φτωχοί. Ο κόσμος είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερος».Ερώτηση: Αγωνίζεσαι ακόμα στη χώρα σου με τη φανέλα της Μότζιμ Μίριμ. Ε­χεις σκεφτεί πότε θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο; Είσαι έτοιμος να κρεμάσεις τα παπούτσια;---Ακόμα παίζω ποδόσφαιρο και μου αρέσει πολύ. Δεν έχω σκεφτεί πότε θα σταματήσω, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό.Ερώτηση: Τι σου έχει μείνει από τα χρόνια που πέρασες στην Ελλάδα; Και πο­δοσφαιρικά και σε ό,τι έχει σχέση με τη ζωή στη χώρα μας.---Πάντα σκέφτομαι την Ελλάδα με χα­ρά. Μου έχουν μείνει ωραίες αναμνήσεις και φιλίες. Η ζωή μοιάζει πολύ με αυτή στη Βραζιλία. Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και χαρούμενοι. Ξέρουν να ζουν και να χαίρονται.
Ερώτηση: Θέλεις κάποια στιγμή να γυρί­σεις και να μείνεις μόνιμα στην Ελλάδα, αν αυτό συνδυαστεί και με την επαγγελματική σου δρα­στηριότητα; Για παράδειγμα, α­ναλαμβάνοντας μία θέση στον Ο­λυμπιακό;---Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει μία καινούργια ημέρα. Τη δε­δομένη στιγμή, όμως, είμαι στη Βρα­ζιλία και η αλήθεια είναι ότι περνάω πολύ καλά εδώ. Το τι μπορεί να γίνει τα επόμενα χρόνια θα το ξέρουμε ό­ταν έρθει η κατάλληλη ώρα.
Ερώτηση: Για τον κόσμο του Ολυμπιακού είσαι ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών, από πλευράς τεχνικής. Με το περιβόητο σύνθημα σε κρά­τησε λίγα χρόνια στο λιμάνι...
---Δεν νομίζω ότι με κράτησε το σύν­θημα, αλλά ο ίδιος ο κόσμος που με αγάπησε. Στους ξένους παίκτες που έρχονται στην Ελλάδα δεν είναι πάντα εύκολο να προσαρμοστούν. Οταν, ό­μως έχεις τον κόσμο στο πλευρό σου, τα πάντα είναι εύκολα. Η υποστήριξη με ώθησε να προσπαθώ περισσότε­ρο για να γίνω καλύτερος και να επι­στρέψω στον κόσμο την αγάπη που έτρεφε προς το πρόσωπο μου.
Ερώτηση: Ποιος ήταν ο καλύτερος προπο­νητής που έζησες στον Ολυμπια­κό και γιατί;---Δεν μπορώ να πω ότι κάποιος ήταν καλύτερος και κάποιος άλλος λιγότε­ρο καλός. Απλώς ο κάθε προπονη­τής έχει τον δικό του τρόπο σκέψης και λειτουργεί με διαφορετικό τρό­πο. Πάντα είναι δύσκολο να προ­σαρμοστείς σε νέες απαιτήσεις, ειδι­κά αν αυτές είναι συχνές. Αυτός, ό­μως, που κατάφερε να πάρει από ε­μένα τον καλύτερο μου εαυτό ήταν ο Αλέφαντος.
Ερώτηση: Ο Αλέφαντος ακόμα μιλάει για το χαμένο πρωτάθλημα του 2004 και την κόκκινη κάρτα που αντίκρισες με αντίπαλο τον Κυργιάκο.---Τώρα πια δεν έχει καμία σημασία τι έγινε τότε, διότι δεν μπορούμε να αλ­λάξουμε τίποτα. Ο,τι έγινε, έγινε...
Ερώτηση: Θέλεις να πεις κάτι στους οπα­δούς του Ολυμπιακού, που τόσο σε αγάπησαν;---Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω πο­λύ για την αγάπη που μου έδειξαν ό­λα αυτά τα χρόνια και να ευχηθώ να έ­χουν πολλές ακόμα χαρές με τον Θρύ­λο, αλλά και πολλά πρωταθλήματα α­κόμα. Είναι μέσα στην καρδιά μου και θα τους θυμάμαι για πάντα.
Ερώτηση: Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που αγάπησες περισσότερο στη ζωή σου;---Ναι, ο Ολυμπιακός είναι η μεγάλη μου αγάπη και του έχω μεγάλη αδυναμία. Αυτό είναι και λογικό γιατί πέ­ρασα έξι υπέροχα χρόνια της ζωής μου στην Ελλάδα.
Ερώτηση: Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου στον Ολυμπιακό είχες δεχτεί προτάσεις για να αγωνιστείς σε άλλη ομάδα;---Ναι, δεχόμουν κατά καιρούς προ­τάσεις αλλά δεν σκέφτηκα να αποχω­ρήσω. Ωστόσο, είναι λογικό κάποια ομάδα να θέλει οποιονδήποτε παίκτη του Ολυμπιακού, διότι είναι πρωτα­θλητής. Και μόνο που είσαι παίκτης του Ολυμπιακού φτάνει.
Ερώτηση: Ποιοι Ελληνες ποδοσφαιριστές, συμπαίκτες και αντίπαλοι, θα μπο­ρούσαν να κάνουν καριέρα στο ε­ξωτερικό;---Οταν ήρθα στην Ελλάδα περίμενα να δω ένα οργανωμένο πρωτάθλη­μα, αλλά όχι καλή ποιότητα παικτών. Τελικά συνάντησα το αντίθετο, ένα α­νοργάνωτο πρωτάθλημα και παίκτες ποιοτικούς. Υπήρξαν μερικοί, όπως ο Αντζας και ο Πατσατζόγλου, που θα μπορούσαν άνετα να κάνουν μεγά­λη καριέρα στο εξωτερικό. Στο ποδό­σφαιρο, όμως, πολλές φορές παίζει μεγάλο ρόλο και η τύχη.
Ερώτηση: Ποιες ήταν οι σχέσεις σου με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σ. Κόκκαλη; Κατά καιρούς έχουν γραφτεί διάφορα, ενώ ο Καστίγιο σε συνέ­ντευξη του είπε ότι ο Κόκκαλης δεν σου φέρθηκε καλά.---Η σχέση μου με τον Κόκκαλη ήταν πολύ καλή. Αυτό που δήλωσε ο Κα­στίγιο είναι η προσωπική του άποψη και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέ­λει. Εγώ, όμως, δεν έχω κανένα πρό­βλημα με τον πρόεδρο.
Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σου για τους δημοσιογράφους, περισ­σότερο τους Ελληνες, που γνώρι­σες καλά;---Οπως σε όλα τα επαγγέλματα, υ­πάρχουν καλοί και κακοί. Στην Ελλά­δα τους γνώρισα από την καλή και την ανάποδη. Δυστυχώς, οι περισ­σότεροι γράφουν πράγματα που δεν βασίζονται πουθενά, με αποτέλεσμα να βάζουν στο στόμα των ανθρώπων λέξεις τις οποίες δεν έχουν πει ποτέ. Πάλι καλά που στον χώρο υπάρχουν και μερικοί επαγγελματίες.
Ερώτηση: Ο Ολυμπιακός μπορεί κάποια στιγμή να κάνει την υπέρβαση και να κατακτήσει ένα ευρωπαϊ­κό τρόπαιο;---Ο Ολυμπιακός μπορεί να το κατα­φέρει. Από τη στιγμή που η Ελλάδα κατέκτησε το Euro γιατί να μην μπο­ρεί να το κάνει και ο Ολυμπιακός; Εί­ναι πολύ πιθανό, αρκεί οι παίκτες του να έχουν πίστη και αφοσίωση.
Ερώτηση: Τι έχεις να πεις για τον Καστίγιο; Πολλοί λένε ότι δεν παίζει το ποδό­σφαιρο που αξίζει. Εσύ τον είχες κοντά σου όταν ήταν μικρός. Τον αγάπησες σαν γιο σου...---Τον θεωρούσα δικό μου παιδί και ακόμα τον θεωρώ. Κανείς δεν μπορεί να μου αλλάξει τη γνώμη που έχω για τον Καστίγιο, ό,τι και να πει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και οι υπόλοιποι οφείλουν να τις σεβαστούν.
Ερώτηση: Θεωρείς ότι έπαιξες το ποδό­σφαιρο που μπορούσες;---Οπως στο ποδόσφοιρο, έτσι και στη ζωή χάνεις και κερδίζεις. Δεν μπορεί, όμως να κερδίζεις συνέχεια .Δεν νομίζω ότι αδίκησα τον εαυτό μου. Ηταν επιλογή μου να φύγω από την Μπάρτσα και να παίξω στον Θρύλο.
Ερώτηση: Ποιο ήταν το καλύτερο ματς στην καριέρα σου; Αυτό που θα σου μείνει αλησμόνητο...---Ισως το καλύτερο ματς να είναι αυ­τό με τη Ρεάλ στο Μπερναμπέου, ό­ταν έπαιζα στην Μπάρτσα. Θυμάμαι κι ένα παιχνίδι με τον Ηρακλή, όταν ο αντίπαλος προπονητής ήρθε και μου έσφιξε το χέρι.
Ερώτηση: Στην παιδική σου ηλικία είχες κάποιο ποδοσφαιρικό είδωλο;---Λάτρευα τον Πελέ και τον Σόκρατες και ήθελα να τους μοιάσω.
Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σου για το ντόπινγκ; Σου πρότειναν ποτέ να πάρεις αναβολικές ουσίες;---Είμαι κατά του ντόπινγκ και κανείς δεν τόλμησε να με πλησιάσει.
Ερώτηση: Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής, τι επάγγελμα θα έκανες;---Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
Ερώτηση: Ποιους αθλητές θαύμαζες από άλλα σπορ;---Τους Μάικλ Τζόρνταν και Οσκαρ Σμιτ.

Γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"

Ποδοσφαιριστές που κατέρρευσαν στο γήπεδο...

του Χάρη Ζευγαδέλλη

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ υγείας που παρου­σίασε ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς συγκλό­νισε όχι μόνο τους οπαδούς του Ολυ­μπιακού, αλλά όλο το φίλαθλο κοινό.

Ευτυχώς για τον Σέρβο επιθετικό όλα πήγαν καλά στην επέμβαση που υ­ποβλήθηκε στο Σαν Σεμπαστιάν την Τρίτη, όμως αν ανατρέξουμε στο πα­ρελθόν θα βρούμε πολλές περιπτώ­σεις ποδοσφαιριστών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στους αγωνιστικούς χώρους, «λαβωμένοι» από ασθένειες της καρδιάς.
Κανείς μας δεν έχει ξεχάσει τον Ζαϊρινό Μουγκαντί Τσιμάνγκα του Α­τρόμητου. Τον Απρίλιο του 1995, σ' έναν αγώνα με αντίπαλο την Ελευ­σίνα, ο 28χρονος άσος κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο «νικημένος» από την καρδιά του.

Το 2003 θρηνή­σαμε τον χαμό του Δημήτρη Μαυρομμάτη, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών «έφυγε» στον αγώνα του ΑΟ Πλατα­νιάς με τον ΑΟ Κουτσούρας. Ο άτυχος νεαρός έπασχε από άσθμα. Στις 24 Δεκεμβρίου του 1993 «έσβησε» ο Κώστας Χανταμπάκης από οξύ έμ­φραγμα του μυοκαρδίου, κατά τη δι­άρκεια του φιλικού αγώνα ανάμεσα στον Ηφαιστο και την Αναγέννηση, ενώ για τον ίδιο λόγο άφησε την τε­λευταία του πνοή και ο Κώστας Πέιος έναν χρόνο αργότερα, κατά τη δι­άρκεια του ματς της Αγίας Μαρίας με τον Στενόμαχο.
Το 1994 δύο ακόμα ποδοσφαιριστές«έφυγαν» από κοντά μας ο Χρή­στος Τσιμτσιρής ο οποίος υπέστη ο­ξύ έμφραγμα στον αγώνα της Ελπίδας Βέροιας με την Αγία Τριάδα και πέθανε πέντε ημέρες αργότερα, κα­θώς και ο Νίκος Ευσταθιάδης, που υπέστη έμφραγμα στο ματς του ΑΟ Καραβά με τη Νέα Πέραμο.
Στην Ευρώπη, ο κατάλογος των ποδοσφαι­ριστών που έχασαν τη ζωή τους λόγω προβλημάτων στην καρδιά είναι μα­κροσκελής.

Πιο πρόσφατη απώλεια είναι αυτή του αμυντικού της Σεβίλλης Αντόνιο Πουέρτα, ο οποίος υπέ­στη δύο καρδιακά επεισόδια στο πλαίσιο του αγώνα των Ανδαλουσιάνων με τη Χετάφε. Ο Ισπανός αμυντικός αντιμετώπιζε μία μορφή δυσπλασί­ας και έχασε τη μάχη με τη ζωή στις 28 Αυγούστου του 2007.
Μίκλος Φέχερ (Μπενφίκα): Τον Ια­νουάριο του 2004 άφησε την τελευ­ταία του πνοή ο διεθνής Ούγγρος Μίκλος Φέχερ, ο οποίος σε ηλικία 24 ε­τών υπέστη καρδιακή προσβολή σ' έναν αγώνα της Μπενφίκα με τη Βι­τόρια Γκιμαράες.
Μαρκ Βιβιάν Φοέ (Νιγηρία): Σε ό­λους έχει μείνει χαραγμένη στο μυα­λό και η εικόνα του Μαρκ Βιβιάν Φοέ, που κατέρρευσε κατά τη διάρ­κεια της αναμέτρησης του Καμερούν με την Κολομβία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2003. Ο Αφρικανός μέσος στο 72'της αναμέτρησης σω­ριάστηκε στον αγωνιστικό χώρο ... Ο θάνατός του προκλήθηκε από κάποια δυσλειτουργία της καρδιάς.
Ντέιβ Λόνγκχαρστ (Γιορκ): Ενα ακό­μα περιστατικό είναι αυτό του Ντέιβ Λόνγκχαρστ, του 20χρονου επιθετι­κού της Γιορκ, που «έφυγε» το 1990 στον αγώνα με τη Λίνκολν. Η ιατρική γνωμάτευση έδειξε μία σπάνια ασθέ­νεια στην ήδη ταλαιπωρημένη από δι­πλό μπάι-πας καρδιά του. Δυστυχώς, όμως αυτή η λίστα περιλαμβάνει και πολλά παιδιά!
Το 1992 ο Ντανιέλ Γιόραθ υπέστη καρδιακό επεισόδιο μό­λις σε ηλικία 15 ετών, ενώ για τον ί­διο λόγο «έφυγαν» ακόμα ο 16άχρο­νος Τζον Μάρσαλ της Χάρτπουλ και ο 17χρονοςΤζέισον Ερικς.

Πραγματικοί «ήρωες»

Υπάρχουν και ποδοσφαιριστές, οι οποίοι συνέχισαν ν' αγωνίζονται παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με την καρδιά τους.

Πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του Νουάνκο Κανού, ο οποίος συνέχισε να αγωνίζεται έχοντας κάνει επέμβαση στην αορτή! Παρόμοια ιστορία είναι και αυτή του Σενεγαλέζου Καλιλού Φατιγκά, ο οποίος συνέχισε να παίζει με «μπαλονάκι», μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 34 ετών.

Οι πιο παλιοί θα θυμούνται και τον αμυντικό μέσο της Μάντσεστερ Σίτι, τον Ασα Χάρτφορντ, ο οποίος αγωνιζόταν με φύσημα στην καρδιά.

Οσον αφορά σε αυτούς που σταμάτησαν το ποδόσφαιρο λόγω προβλη­μάτων στην καρδιά τους, η πιο πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του Λιλιάν Τιράμ, ο οποίος μετά το Εuro 2008 ανακοί­νωσε την αποχώρηση του από τα γήπεδα.

Η (ποδοσφαιρική) πενία...τέχνας κατεργάζεται!

του Ηλία Καραγιάννη.

Ηταν μία από τις «τεμπέλικες» φοιτητικές ημέρες, όπου όλα νο­μίζεις ότι επαναλαμβάνονται, λες και είσαι παγιδευμένος στην «Ημέρα τής Μαρμότας», όταν ο Άλεξ Τιού αισθάνθηκε σαν τον Κύρο Γρανάζη!
Το θαμπό φως, από το λαμπάκι τής... ιδέας που ά­ναβε πάνω από τον εφευρέτη των κόμικς της Ντίσνεϊ, άρχισε να διαχέεται στο ατημέλητο δωμάτιο του πρωτοετή φοιτητή του Πανεπιστήμιου του Νότιγχαμ.
Δεν δίστασε δευτερόλεπτο να την υλοποιήσει, δημιουργώντας μια ιστοσελίδα, τη «Million Dollar Homepage», όπου πωλούσε αντί μίας λίρας κάθε ένα από το ένα εκατομμύριο pixels που την απάρτιζαν. Σε διάστημα τεσσάρων μηνών, ο 21άχρονος Τιού κατάφερε να εισβάλει στην κλειστή κάστα των επιφανών εκατομμυριούχων της Βρετανίας, ενώ οι προτάσεις από διαφημιστικές εταιρείες κατέφταναν αγεληδόν για αυτό το πρώιμο «golden boy»!
Χρειάστηκε να περάσουν σχε­δόν τρία χρόνια για να βρει εφαρμογή η ιδέα του στον ποδοσφαι­ρικό «στίβο».
Σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση έχει διαβρώσει μέχρι και το έσχατο οικονομικό κύτταρο κάθε υγιούς ομάδας, η ερασιτε­χνική Βεστφαλία Χέρνε αποφάσισε να κάνει κάτι ανάλογο:
«τε­μάχισε» τη φανέλα της σε πολλά μικρά κομματάκια, στα οποία μπορούν να διαφημιστούν οι οπαδοί που το επιθυμούν! Το πενι­χρό αντίτιμο είναι μια ευφυής ιδέα της εταιρείας μάρκετινγκ που ανέλαβε την υλοποίηση του πρότζεκτ!
Η Βεστφαλία ιδρύθηκε το 1904 και η συμβολική τιμή της διαφήμισης ανήλθε στα 19,04 ευρώ. Η ιδέα ολοκληρώθηκε πριν από 15 ημέρες και 262 οπαδοί της ιστορικής ομάδας κατέθεσαν τον οβολό τους, για να συγκεντρω­θεί ένα ποσό της τάξης των 5.000 ευρώ, που μπορεί να μη σηκώ­νει τα... φρύδια των ανθρώπων από την έκπληξη, όπως τα 100 ε­κατομμύρια που πρότεινε η Μάντσεστερ Σίτι στη Μίλαν για την απόκτηση του Κακά, αλλά για μια ερασιτεχνική ομάδα αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την επιβίωση της...

Η παρακμή των ορυχείων, ο... γιατρός Σάαλ και η Χοφενχάιμ του 1958.
Το μάτι του επισκέπτη τής Χέρνε αιχμαλωτίζεται άμεσα από τη μεγάλη ρόδα, ύψους 50 μέτρων, που δεσπόζει στην πόλη. Κάθε Αύγουστο, σχεδόν 4.500.000 επισκέπτες... παλιμπαιδίζουν ανε­βαίνοντας στα καρουζέλ, στο τρένο - φάντασμα και καταναλώ­νοντας εκατομμύρια λίτρα μπίρας τις ράθυμες ημέρες του φεστι­βάλ «Κράνγκερ Κριμς», στην αρχή του πιο ζεστού μήνα του χρό­νου.
Η Βεστφαλία Χέρνε, παρότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των κατοίκων τα τελευταία 104 χρόνια, έχει παρακμάσει σαν τα ορυ­χεία, στα οποία δούλευαν κατά χιλιάδες οι Γερμανοί τον 19ο αι­ώνα!
Σήμερα, αγωνίζεται στην Ομπερλίγκα Βεστφάλεν, που είναι το ισοδύναμο της πέμπτης κατηγορίας, ευρισκόμενη στην 5η θέ­ση της κατάταξης. Κύριος λόγος για το γεγονός ότι βρίσκεται «καθημαγμένη» στα «υπόγεια» του γερμανικού ποδοσφαίρου, είναι η έλλειψη πόρων που μαστίζει όλες τις ερασιτεχνικές ομά­δες στον Κόσμο.
Οι σπόνσορες της περιορίζονται στον... γιατρό Σαάλ, που διαφημίζει τις υπηρεσίες του μέσω του επίσημου δια-δικτυακού τόπου της ομάδας, σε ενα ζαχαροπλαστείο στο κέ­ντρο της πόλης, με όνομα σαν τον... υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, και σε μια εταιρεία σεκιούριτι που δύσκολα βρίσκει πελάτες στο περιβάλλον της άμωμης γαλήνης, το οποίο περιβάλλει την κοιλά­δα του Ρουρ.
Η Βεστφαλία Χέρνε, η οποία τον Δεκέμβριο του 1958 ήταν η Χο­φενχάιμ της εποχής εκείνης, όταν και προπορευόταν στη βαθμο­λογία της πρώτης κατηγορίας της Γερμανίας, αγωνίζεται σε ένα τεράστιο -για τα δεδομένα της- γήπεδο, το «Αμ Σλος Στρεκέντε» των 32.000 θέσεων, στο οποίο συνήθως οι θεατές δεν ξεπερ­νούν τους 3.000!
Με το εισιτήριο διαρκείας να στοιχίζει 185 ευ­ρώ, για να παρακολουθήσεις ένα αμφιβόλου ποιότητας θέαμα, οι... τολμητίες δεν ξεπέρασαν τους 30. Κάπου εκεί, ανέλαβε δράση η εταιρεία Τζότα...

Οι μεγάλες προσδοκίες, τα 25 ευρώ και τα καθρεφτάκια των ιθαγενών
Η πρόταση που κατατέθηκε στο κλαμπ ήταν εμφανώς «κοπιαρισμένη» από το μυαλό τού Αλεξ Τιού. Η εταιρεία μάρκετινγκ Τζό­τα ανακοίνωσε ότι στη φανέλα κάθε ποδοσφαιριστή της Βεστφα­λία Χέρνε θα μπορεί ο καθένας να αναγράφει το όνομα του και με αυτήν να αγωνίζονται στα παιχνίδια της πέμπτης κατηγορίας.
Η ιδέα ανακοινώθηκε λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήμα­τος και, σε μια πόλη που αριθμεί 168.000 κατοίκους, οι ιθύνοντες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν περισσότερους από 262 οπαδούς, που τελικά θέλουν να αναγράφεται το όνομα τους στη φανέλα.
«Είναι προφανές ότι η ομάδα αποκτά μια άλλη δυναμική με αυ­τήν την κίνηση. Είναι μια σπουδαία έμπνευση και ελπίζω η ομά­δα να μπορέσει να εξελιχθεί με αυτά τα χρήματα. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους 262 οπαδούς που βοήθησαν με αυτήν την κίνηση τους το κλαμπ», έλεγε ο αρχηγός της ομάδας, Αρμπέν Ταχίρι, ένα παιδί μεταναστών από την Αλβανία που, κατά τη διάρκεια του «Κράνγκερ Κριμς», δουλεύει στο φεστιβάλ σε ό­ποια δουλειά τού προσφερθεί.
Τις υπόλοιπες ημέρες του χρό­νου, διατηρεί με τους γονείς του ένα «λιλιπούτειο» εστιατόριο, που ειδικεύεται στο πικάντικο Πφέφερποτχαστ (βραστό μοσχάρι με πολλά καρυκεύματα).
«Ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Ακόμη και σε μια τέτοια ομάδα, όπου οι περισσότεροι από εμάς αξιοποιούν τον χρόνο τους δημιουργι­κά, χρειάζεσαι κάποια χρήματα, και αυτή η ιδέα ήταν θαυμά­σια».
Η Βεστφαλία Χέρνε, όμως, δεν σταματά τις καινοτομίες στον «τεμαχισμό» της φανέλας της, καθώς έναντι 25 ευρώ τον μήνα. ήτοι 300 ευρώ τον χρόνο, μπορεί ο καθένας να διαφημιστεί στο γήπεδο και να απολαύσει κάποια προνόμια που στα διαφημιστικά κλισέ αναφέρονται ως... μοναδικά: μια έκπτωση 50 ευρώ από το εισιτήριο διαρκείας, μια κάρτα με το όνομα του χορηγού και μια πρόσκληση στη χριστουγεννιάτικη γιορτή της ομάδας θυμίζουν τα... καθρεφτάκια που έδιναν οι κατακτητές στους ιθαγενείς...

Η ανακούφιση, τα ποδοσφαιρικά θύματα και το βραβείο επιχειρηματικότητας
Αυτός που μοιάζει ανακουφισμένος από τις αέναες οι­κονομικές προσπάθειες της ομάδας, είναι ο 41άχρονος προπονητής της ομάδας, Κρίστοφ Σλέμπαχ. Το καλοκαί­ρι, ήταν πιασμένος στη μέγγενη της απελπισίας, κατα­μετρώντας μόλις 16 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην πο­ρεία έγιναν 20 - όσοι, δηλαδή, είναι και σήμερα.
«Σε μια τέτοια περίοδο, είναι δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να βρει χρήματα, πολλώ δε μάλλον για εμάς. Αλλά "γεν­νιούνται" συνεχώς ιδέες που ευτυχώς βρίσκουν αντα­πόκριση, και αυτό εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία μας».Τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θύματα» της παγκό­σμιας οικονομικής ύφεσης είναι τα ερασιτεχνικά σωμα­τεία, τα οποία συνήθως σε όλη τη Γη παραμένουν ενερ­γά χάρη στο μεράκι ορισμένων ανθρώπων. Στη Βεστφα­λία Χέρνε, αυτοί είναι ο πρόεδρος Χορστ Χάνεκε και ο α­ντιπρόεδρος Βόλφγκανγκ Μέλερ, δύο τοπικοί επιχειρη­ματίες που αναλίσκονται καθημερινά στην εξεύρεση πρωτότυπων ιδεών για να διατηρήσουν εν ζωή την ομά­δα τους.
«Η Βεστφαλία Χέρνε δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στην Μπουντεσλίγκα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα του Χοπ (ιδιοκτήτη της Χοφενχάιμ), για να αρχίσουμε να αγοράζουμε παίκτες. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, όμως, είναι αξιοπρεπείς πορείες και να δη­μιουργήσουμε ένα φυτώριο, απ' όπου θα ξεπηδούν νέα ταλέντα που θα μας βοηθούν να επιβιώνουμε πιο εύκο­λα»,σχολίασε ο Χάνεκε, ένας μέτριος επιθετικός στα νιάτα του, που θέλησε με τη Βεστφαλία Χέρνε να κάνει τα παιδικά του όνειρα, πραγματικότητα.
Μπορεί να μη γιορτάσει ποτέ την κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα με την ομάδα του, αλλά το βραβείο επιχειρηματικής εφευ­ρετικότητας φαίνεται ότι θα στολίσει σύντομα το γρα­φείο του...

Αποτελέσματα 11ης αγωνιστικής ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ.

Συνέχεια στο πρωτάθλημα ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ, με τη διεξαγωγή της 11ης αγωνιστικής.
Στον εκτός έδρας αγώνα του ΦΟΙΒΟΥ, με την αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα του ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ ΤΑΥΡΟΥ, με καλή απόδοση ηττηθήκαμε με τελικό σκορ 1-4.
Πρόκειται για αποτέλεσμα "μαγική εικόνα", καθώς δημιουργήσαμε τις ευκαιρίες για να κερδίσουμε, αλλά οι απώλειες τους και η ευάλωτη στις αντεπιθέσεις άμυντική μας λειτουργία, μας έφερε στη δύσκολη θέση να διαχειριζόμαστε την ήττα, ως τελικό αποτέλεσμα.
Μέτρια ποιοτικά η ομάδα του Μινώταυρου, περιορίστηκε σε καταστροφικό παιχνίδι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλο το 2ο ημίχρονο, επέλεξε την άμυνα ζώνης με πίεση σχεδόν στο 1/4 του γηπέδου.
Ο Αλέξης Δημητρακόπουλος πέτυχε το γκολ για την ομάδα μας.
Επόμενη αγωνιστική με τον ΗΝΙΟΧΟ εντός έδρας, στις 25 Ιανουαρίου 2009.

Αποτελέσματα & Βαθμολογία Παίδων

Γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"

Γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης"

ο Αουρέλιο Περέιρα, ο Φούτρε, ο Φίγκο & ο Κρ. Ρονάλντο

Το βλέμμα του σπινθηρίζει από περιέργεια κάθε φορά που πα­ρατηρεί πιτσιρικάδες να χαϊδεύουν μια μπάλα. Ανώνυμος μέσα στο πλήθος της Λισσαβώνας!
Μοιάζει αδιάφορος, με ένα παχύ μουστάκι που θυμίζει ταβερνιάρη στις όχθες του ποταμού Τάγου! Φθαρμένο πόλο μπλουζάκι σαν κραυγαλέα απομίμηση και γυαλιά που καλύπτουν το πρόσωπο του, ο Αουρέλιο Περέιρα κάθε άλλο παρά μοιάζει με τον πιο σημαντικό άνθρωπο του πορτογαλικού Ποδοσφαίρου!
Τον ακόρεστο χρυσοθήρα της μπάλας, που από τη Δευτέρα κατέχει το προνόμιο δύο ποδο­σφαιριστές που ανέδειξε να έχουν αναγορευθεί οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο σε διάστημα εφτά ετών.
Το 2001 ήταν ο Λουίς Φίγκο, το 2008 ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Κοινός παρονομα­στής η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, η ομάδα την οποία ο Περέιρα υ­πηρετεί εδώ και μια τριακονταετία ως ο υπεύθυνος του τμήμα­τος σκάουτινγκ.
Στα χέρια του έχει κατεργαστεί το ταλέντο αν­θών όπως ο Πάουλο Φούτρε, ο Ρικάρντο Κουαρέσμα, ο Σιμάο Σαμπρόζα, ο Ζοάο Μουτίνιο, ο Γιανίκ Ντιαλό. Οι πωλήσεις των Ρονάλντο, Νάνι, Κουαρέσμα, Σιμάο και Κάρ­λος Μάρτινς απέφεραν στα ταμεία της ομάδας 80 εκατομμύρια ευρώ. Όσο δηλαδή είναι το συνολικό μπάτζετ της Σπόρτινγκ για δύο γεμάτα χρόνια.
Ο σοφός του Αλκοσέτε, του προαστίου όπου εδρεύει η ακαδημία της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, είναι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της πορτογαλικής ομάδας. Το απέδειξε η προσπάθεια αρπαγής του από την Πόρτο πριν α­πό μερικά χρόνια, όταν ο πρόεδρος της, Πίντο Ντα Κόστα, ά­κουσε τον Περέιρα να βρυχάται λέγοντας όχι στην απίστευτη προσφορά του.
Διότι για τον 59χρονο αρχισκάουτερ της ομάδας υπάρχει ακό­μη κάτι που στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται ως αναπηρία. Η βλαβερή συνήθεια...

Η αρρώστια του, ο «τρελός» και το βρίσιμο του Κριστιάνο
Ο Περέιρα δεν έχει πολλές εμμονές.
«Μόνο τη δουλειά μου. Εί­ναι αρρώστια. Ακόμη και όταν βρίσκομαι στην πόλη και δω κά­που παιδιά να κλοτσάνε την μπάλα σταματάω ασυναίσθητα το αυτοκίνητο μου με την προσμονή να ανακαλύψω ένα ταλέντο».Λίγες ώρες έπειτα από τη βράβευση του Κριστιάνο Ρονάλντο ξε­τρύπωσε από το καβούκι της ανωνυμίας του, όταν οι Πορτογά­λοι δημοσιογράφοι του απεύθυναν σωρηδόν αιτήματα για μια συνέντευξη.
«Η Σπόρτινγκ πέτυχε δύο απόφοιτοι (Φίγκο το 2001 ο άλλος) από την ακαδημία της να βραβευθούν ως οι κα­λύτεροι ποδοσφαιριστές στον κόσμο μέσα στην ίδια δεκαετία. Είναι κάτι που δεν νομίζω ότι μπορεί να το κατορθώσει κάποιο άλλο κλαμπ στον κόσμο. Ένας λόγος υπερηφάνειας για την Πορτογαλία, τους προπονητές της Σπόρτινγκ και τους νεαρούς της».Εκείνες τις ώρες ο Περέιρα δίσταζε ανάμεσα στη νοσταλ­γία και τη συγκίνηση, ενθυμούμενος τις αντιρρήσεις που είχαν ορθώσει οι χαρτογιακάδες της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας για τον Ρονάλντο.
«Η Νάσιοναλ χρωστούσε χρήματα στη Σπόρτινγκ Λισ­σαβώνας. Ένα ποσό γύρω στα 25.000 ευρώ, που θέλησε να το ξεπληρώσει με ένα 11χρονο παιδί, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο σκάουτερ στη Μαδέιρα ήταν ένθερμος υποστηρικτής του, όπως και εγώ όταν τον παρακολούθησα στη Λίσσαβώνα. Σύντομα α­ντιλήφθηκα ότι ήταν μια σπουδαία συμφωνία για την ομάδα, παρ’ ότι οι λογιστές με αποκάλεσαν τρελό. Αυτά που καταφέρ­νει σήμερα δεν με εκπλήσσουν καθόλου. Δεν είμαι μάγος αλλά από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα».Το πιτσιρίκι από τη Μα­δέιρα ήταν μπελάς από εκείνα τα χρόνια και ο Περέιρα ανέλαβε να του προσφέρει ένα πατρικό πρότυπο.
«Θυμάμαι μια πολύ δύ­σκολη στιγμή με τον Κριστιάνο όταν παρακολουθούσε τα μαθή­ματα στο σχολείο του Τελχέιρας και ένας καθηγητής γέλασε με τη βαριά προφορά της Μαδέιρα που είχε όταν μιλούσε. Ο Ρονάλντο σηκώθηκε και άρχισε να τον βρίζει, χρειάστηκε να πάω στο σχολείο για να τον ηρεμήσω».
Ο πρωταθλητής Ρονάλντο, το ηφαίστειο Φούτρε και η προσωπικότητα του Φίγκο
Ο μεγαλύτερος φόβος του Περέιρα όταν παραλαμβάνει ένα νέο ταλέντο είναι να κατανικήσει τη νοσταλγία για το σπίτι του που θα νιώσει ο μικρός. Αυτό έτρεμε και με τον Ρονάλντο.
«Πέρασε μια εβδομάδα στη Σπόρτινγκ και από το τέλος της πρώτης προ­πόνησης ήταν ήδη ο σταρ. Όλα τα παιδάκια ήθελαν να γίνουν φίλοι μαζί του. Ήταν οι πρώτοι που κατανόησαν το μέγεθος του ταλέντου του. Ο Ρονάλντο δεν φοβήθηκε ποτέ να κάνει λάθη και δεν άφηνε ποτέ το λάθος του να τον απογοητεύσει. Έτσι εί­ναι οι πρωταθλητές».Όπως τέτοιος ήταν, άσχετα αν η μοίρα και οι Ισπανοί αμυντικοί του φέρθηκαν αμείλικτα, ο εύθραυστος Πάουλο Φούτρε.
Ο Περέιρα τον ανακάλυψε σε ένα τουρνουά με πι­τσιρίκια, όταν ο πόθος του Γιώργου Κοσκωτά για τον Ολυμπιακό ήταν μόλις 8 ετών!
«Ο Πάουλο Φούτρε ήταν ηφαίστειο. Το ταλέ­ντο του έκανε τους πάντες χαρούμενους. Ήταν το πιο σημαντι­κό που συνάντησα στην καριέρα μου. Πολλές φορές τον κοίμιζα σπίτι μου. Θυμάμαι ότι μια ημέρα πριν από έναν τελικό με την Μπενφίκα έχασε μια προπόνηση. Αμέσως τον απέκλεισα από το παιχνίδι και άρχισε να κλαίει».Την αυθεντικότητα του ταλέντου που είχαν ο Ρονάλντο και ο Φούτρε. δεν διέκρινε στον Λουίς Φί­γκο, ο οποίος παραμένει το έμβλημα της αυταπάρνησης και της α­φοσίωσης στον σκοπό του.
«Ο Φίγκο ανέπτυξε το ταλέντο του ε­ξαιτίας της ισχυρής προσωπικότητας που διέθετε και της προ­σήλωσης στους στόχους του. Αποδείχθηκε ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής στο πέρασμα των ετών. Είναι εντελώς διαφο­ρετικοί όμως με τον Κριστιανο Ρονάλντο».
Το επιστημονικό πρόγραμμα, η σοφή προσέγγιση και το πραγματικό ταλέντο
Έπειτα από 30 χρόνια μοναστικής προσήλωσης στη Σπόρτινγκ, ο Αουρέλιο Περέιρα έχει καταρτίσει ένα πρόγραμμα που ακολουθεί­ται με ευλάβεια από τις ακαδημίες της.
«Διαθέτουμε μια απολύ­τως οργανωμένη ομάδα. Τα παιδιά έρχονται στην ακαδημία από ηλικία 8 με 9 ετών. Στα 13 όσα πιστεύουμε ότι έχουν δυνατότη­τες να πετύχουν μένουν μέσα σε αυτήν. Τους παρακολουθούμε στα πάντα. Υπάρχουν γιατροί, παιδοψυχολόγοι, προπονητές. Το πρωί πηγαίνουν σχολείο, τρώνε το φαγητό τους και έρχονται πί­σω στην ακαδημία στις 16.00. Περνούν δύο ώρες στο γυμναστή­ριο, με ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα για τον καθένα. Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Αλλος χρειάζεται ενδυνάμωση, άλ­λος έκρηξη, άλλος να βελτιώσει το σώμα του. Με ειδικά προ­γράμματα προσαρμοσμένα στο κάθε παιδί τα καταφέρνουμε. Μι­λάμε για 50 παιδιά ηλικίας 13 ως 18 ετών».
Έχοντας περάσει τη ζωή του ανάμεσα σε παιδιά που θεωρούνται ταλέντα και ενδεχο­μένως να μην τα καταφέρουν ποτέ, ο Περέιρα τα προσεγγίζει σο­φά.
«Η ποδοσφαιρική επιτυχία εξαρτάται από έναν αριθμό απρό­βλεπτων παραγόντων. Για αυτό στη Σπόρτινγκ προετοιμάζουμε τους νεαρούς παίκτες για όλα τα ενδεχόμενα. Αυτό περιλαμβά­νει φυσικά και τη μόρφωση. Είναι πολύ σημαντικό να μην υπάρχει κάποιος αθλητής που να εξαρτάται μόνο από το ποδόσφαιρο».Ο ίδιος ξεδιαλέγει προσεκτικά τα νέα φιντάνια της ομάδας.
«Μόνο τρεις τύποι παικτών μπορούν να βρεθούν στη Σπόρτινγκ. Ένας καλός παίκτης, ένας εξαιρετικός και ένα ταλέντο. Σε μερικές πε­ριπτώσεις ο καλός μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο. Αλλά είναι α­δύνατο να μετατρέψεις κάποιον σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή αν δεν έχει γεννηθεί με το ταλέντο. Δεν είναι μόνο στο γήπεδο που μπορείς να ξεχωρίσεις ένα πραγματικό ταλέντο. Ένα παιδί φανε­ρώνει και άλλα σημάδια. Είναι αυτό που δεν αποχωρίζεται ποτέ την μπάλα, που τη θέλει στο ίδιο δωμάτιο, που θέλει να κοιμάται μαζί της»...

Εφημερίδα "Φως των Σπορ",
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009.

Λιονέλ Μέσι, Ντιέγκο Μαραντόνα, Άριεν Ρομπέν.

του Γιώργου Χαλά.


Ποια είναι η γνώμη σας για τον ποδοσφαιριστή Αριεν Ρόμπεν;
Η άποψη των Ισπανών ποδοσφαιρόφιλων, πάντως, είναι πολύ συγκεκριμένη: πρόκειται για τον κα­λύτερο παίκτη ή καλύτερα το «βαρόμετρο» της φετινής Ρεάλ Μαδρίτης, έστω και αν έχει ξεκινήσει βασικός μό­λις στα 10 από τα 18 ματς πρωταθλήματος...
Αυτός ο κύριος, λοιπόν, κλήθηκε χθες κατά τη διάρκεια συνέ­ντευξης Τύπου να επιλέ­ξει ανάμεσα στον εαυτό του και στον Λιονέλ Μέσι για το ποιος είναι ο καλύτερος.
Βεβαίως, παρόμοια ερώτηση σε παίκτη του Ολυμπιακού ή του Πανα­θηναϊκού δεν θα μπορούσε να τεθεί ποτέ, για λόγους που θεωρώ ότι είναι ευνόητοι.
Να μην τα πολυ­λογούμε, ο Ολλανδός α­πάντησε. Και από τον τρόπο με τον οποίο το έκανε, φάνηκε πως δεν είχε κα­μιά διάθεση για ευγένειες και σαβουάρ βιβρ:
«Όταν βλέπω τον Μέσι να αγωνί­ζεται, νομίζω πως είναι α­πό άλλο πλανήτη. Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστης του κόσμου»...
Η απίστευτη ιστορία του παιδιού με την προβληματική ανάπτυξη είναι πολύ πιο εντυπω­σιακή από τον αφελή τρόπο με τον οποίο πα­ρουσιάστηκε στο διαφη­μιστικό σποτ της χορη­γού εταιρείας του.
Ακόμα και στη σημερινή εποχή κατά τήν οποία ένας παί­κτης δεν μπορεί να κερ­δίσει μόνος του ένα ματς όπως συνέβαινε κάποτε, ο Μέσι είναι μάλλον ο μο­ναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να επιβιώ­σει έστω σε μια σύγκριση με τον Ντιέγκο Μαραντόνα:
όχι βέβαια για το ποι­ος ήταν ταχύτερος ή πιο τεχνίτης, αλλά για το κα­τά πόσο θα μπορούσε η ατομική του απόδοση να αλλάξει την εικόνα μιας αναμέτρησης...
Η περίπτωση του Ντιέγκο όμως είναι πραγματικά μοναδική, σε ό,τι έχει να κάνει με τον α­ντίκτυπο που είχε η παρουσία του μέσα σε ένα σύ­νολο.
Για να το κατανοήσουμε αυτό στον μεγαλύτε­ρο δυνατό βαθμό, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1986, Αργεντινή.
Τη μοναδική στη μεταπολεμική ιστορία των Μουντιάλ που ο μέσος οπαδός δυσκολεύεται να θυμηθεί τη μι­σή έστω ενδεκάδα της: κι όμως, ο Κουτσούφο, ο Μπράουν, ο Πασκούλι, ο Ολαρτικοετσέα, ο Κλάουσεν, ακόμα και ο Μπουρουτσάγκα, στέφθηκαν πα­γκόσμιοι πρωταθλητές γιατί πολύ απλά υπήρχε δί­πλα τους το φαινόμενο με το σουλούπι ενός... κεφτέ!
Τόσο «αντιποδοσφαιρικού», ώστε ο τυπάκος με το «2» και τα γυαλιά ηλίου στη διάσημη πια διαφήμιση της Cosmote να μοιάζει μπαλαδόφατσα ολκής...
Το αν η κόκα βοηθού­σε τόσο πολύ τον Ντιέγκο, είναι κάτι για το οποίο δεν θα μπορέ­σουμε ποτέ να σιγου­ρευτούμε.
Σίγουροι ό­μως μπορούμε να είμα­στε για το ότι ο Μαραντόνα την έπαιρνε σχε­δόν από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Νάπολι, ί­σως και πιο πριν.
Στην παγκόσμια πρωτεύουσα της παρανομίας (έχω μόλις ξεκινήσει το «Γόμορρα» του Ρομπέρτο Σαβιάνο, οπότε θα επα­νέλθω κάποια στιγμή στην πόλη της Καμό­ρα), ο Ντεγκίτο βρήκε το άσυλο που οποιοσ­δήποτε άνθρωπος, α­θλητής και μη, στη θέ­ση του θα έψαχνε.
Πριν από μερικά χρόνια, ο τότε πρόεδρος της Νά­πολι, Κοράντο Φερλάινο είχε αποκαλύψει πως όλοι γνώριζαν για το πάθος του Μαραντόνα, αλλά υπήρχαν πά­ντα οι τρόποι για να πα­ρακάμπτουν τα αντιντό­πινγκ κοντρόλ.
Όπως και να 'χει όμως, ουδείς κατόρθωσε ποτέ να αμ­φισβητήσει τα προσό­ντα και τις επιτυχίες του Μαραντόνα, αν και ενδεχομένως θα έπρε­πε: μπορεί η κοκαΐνη να μη σε μαθαίνει ποδό­σφαιρο, εντούτοις μπο­ρεί υπό προϋποθέσεις να σου δώσει ένα αβα­ντάζ «τσιτώματος» και υπερδιέγερσης σε σχέ­ση με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο ίδιο γή­πεδο μαζί σου...
Πιθανότατα να μην υπάρχει πιο γοητευτικό πράγ­μα σε μια ποδοσφαιρική κουβέντα από τις συ­γκρίσεις των πρώην με τους νυν αστέρες του αθλή­ματος.
Ενενήντα εννιά στις εκατό φορές η πλάστιγ­γα γέρνει προς την πλευρά των «πρώην» και η α­πλούστερη εξήγηση είναι πως για να εκτιμήσεις κάτι στις πραγματικές του διαστάσεις θα πρέπει να σου λείψει. Είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, είτε για ανθρώ­πινες σχέσεις.
Επαναλαμβάνω, όμως, πως ο Μέσι εί­ναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να βρει κάποιος στον Ντιέγκο, δεδομένης της ικανότητας του να ντριμπλάρει ένα ολόκληρο γήπεδο και να μπει με την μπάλα στα δίχτυα, να διασπάσει μια άμυνα και να σερβίρει έτοιμο γκολ σε συμπαίκτη του ή να σουτά­ρει από μακριά, σημαδεύοντας με ακρίβεια κάπου στα χαμηλά της αντίπαλης εστίας.
Το αιώνιο όμως ε­ρώτημα θα παραμένει: θα μπορέσει ποτέ κάποιος να επιτύχει ό,τι κατάφερε ο Μαραντόνα έχοντας στο πλευρό του μετριότατους ποδοσφαιριστές;
Γιατί α­κόμα και αν η Αργεντινή του Μέσι φτάσει στην κατά­κτηση του Μουντιάλ το 2010, είναι δεδομένο πως το ταλέντο της θα ξεπερνά σε άπειρο βαθμό εκείνης του '86.
Και ίσως η ύπαρξη πολλών αστέρων να γίνει (ξανά γι' αυτήν) η αιτία μιας νέας αποτυχίας...

Εφημερίδα "Φως των Σπορ",
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Για το τουρνουά "Μπουρλής".

Αργυρούπολη,

Ιανουάριος 2009.

Ιανουάριος 2009...

Πριν από αγώνα στην Αργυρούπολη.

(Άριστερά

από τον τερματοφύλακα μας

Άγγελο Μπόρη)

Παν. Αγγελόπουλος: Ο τριποντάκιας Πρόεδρος!

του Γιώργου Χαλά

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ,έχει δυο «κολλήματα»: να στέλνει τε­ράστια SMS και να παίζει μπάσκετ. Μπορεί οποιαδήποτε ώρα της ημέ­ρας (και της νύχτας) να στείλει SMS, σεντόνι κανονικό! Αυτό μπορεί να α­φορά την εξαγορά ενός τάνκερ, τις ανησυχίες του για την πορεία του Ο­λυμπιακού ή μια πρόταση για έναν νέο παίκτη από την Αμερική, που να κοστίζει εκατομμύρια δολάρια! Μό­νο με δύο ανθρώπους δεν επικοινω­νεί με αυτόν τον τρόπο: με τον αγα­πημένο του αδερφό, Γιώργο, και τον πατέρα του, Κωνσταντίνο.
Και αυτό γιατί είναι μαζί τους από το πρωί μέ­χρι το βράδυ, στα γραφεία της Χα­λυβουργικής, στο κτίριο της οικογέ­νειας στον Ασπρόπυργο...
Κινητά, meetings, υποχρεώσεις και συμφωνίες πάγωσαν για 40 ολόκλη­ρα λεπτά, όταν φόρεσε την εμφάνι­ση της αγαπημένης του ομάδας μπά­σκετ (που, φέτος μόνο, του κόστισε περί τα 40 εκατ. ευρώ -ποσό που δεν έχουν να διαθέσουν ούτε τα τρία τέταρτα των ιταλικών συλλόγων στο ποδόσφαιρο!-, ένα νούμερο ρεκόρ για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπά­σκετ), για να λάβει μέρος στον αγώ­να εναντίον της ομάδας των δημο­σιογράφων!
Ο αντιπρόεδρος (ουσι­αστικά εκτελεί χρέη προέδρου) της ΚΑΕ Ολυμπιακός έδεσε τα κορδόνια του και σηκώθηκε από τη θέση του πάγκου που συνήθως καταλαμβά­νει ο Θοδωρής Παπαλουκάς σε κα­νονικούς αγώνες.
Η διοίκηση της ο­μάδας θα αντιμετώπιζε τους ρεπόρ­τερ του Ολυμπιακού σε ένα εορτα­στικό ματς, το οποίο είχε πάρει πο­λύ προσωπικά. Όπως παίρνει κάθε τι που βάζει στόχο. Έτσι έγινε και αυ­τή τη φορά.

Ο αγώνας ξεκίνησε.
Ο Παναγιώ­της Αγγελόπουλος μαζί με τον Μίλαν Τόμιτς, τον Παναγιώτη Γιαν­νάκη και τους υπόλοιπους, αντιμε­τώπισαν την ομάδα των ρεπόρτερ. Το σκορ δεν θα το θυμάται κανείς. Το μόνο που θα θυμάται θα είναι οι κόντρες του Παναγιώτη Αγγελόπου­λου με τον Παναγιώτη Γιαννάκη για το ποιος έβαλε τα περισσότερα τρί­ποντα, καθώς όλοι έχασαν το μέτρη­μα.
Τα χρόνια του αντιπρόεδρου στο κολέγιο στην Αμερική και οι προπο­νήσεις με την πρώτη ομάδα, βλέπε­τε, δεν πήγανε χαμένα...
Για τους info-maniacs, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μαζί με τον αδελφό του, Γιώργο, απέκτησαν το 2004 το 45% της ομάδας μπάσκετ του Ολυ­μπιακού με τη συγκατάθεση του πα­τέρα τους, ο οποίος -ως γνωστόν- εί­ναι παλαιός (ένθερμος) ερυθρόλευ­κος οπαδός, ενώ η ναυτιλιακή εται­ρεία Arcadia, που ανήκει στον Κων­σταντίνο Αγγελόπουλο και τους δύο γιους βραβεύτηκε στα τέλη του 2007 από τους Lloyd’s του Λονδίνου, γεγο­νός που την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων διεθνώς. Ακόμα, ο πατέ­ρας τους πλέει σε πελάγη ευτυχίας καθώς ο μεγάλος γιος του, Γιώργος, παντρεύτηκε πρόσφατα την εκλεκτή της καρδιάς του.
Ο Γιώργος Αγγελό­πουλος ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας το καλοκαίρι, πλάι στην εδώ και πολλά χρόνια αγαπημένη του, Ι­ωάννα Στάχτου. Εκεί, παρόντες και όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού, με πρώτους και καλύτερους τον αρχη­γό Θοδωρή Παπαλουκά και την ψυχάρα της ομάδας Γιάννη Μπουρούση, όπως και τον τρίτο των ερυθρό­λευκων «τριών σωματοφυλάκων», Χρήστο Βασιλόπουλο.Ο Παναγιώ­της; Συγκινημένος! «Θα έρθει η σει­ρά του, άραγε;», αναρωτιέται η κο­σμική Αθήνα, καθώς οι κατακτήσεις του είναι δεκάδες.
Εκείνος προς το παρόν προτιμά τα τρίποντα και την κόκκινη καρέκλα δίπλα στη σέντρα στο ΣΕΦ, αγνοώντας οικογένειες και δεσμεύσεις...

Πηγή: Εφημερίδα RealNews - Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

Φοίβος-Μυρμιδώνας Αίγινας, Μάρτιος 2008

Γλυφάδα.

Πρώτος-μετά το διαιτητή

(με τον Μυρμιδώνα).

Χιονισμένος Υμηττός 2007

Αργυρούπολη 2007, πάνω από το Γυμνάσιο.

Λουτράκι: Τουρνουά Ποδοσφαίρου 2007

Λουτράκι Κορινθίας(Απρίλιος 2007).

(Τρίτος από δεξιά, επάνω).

Τράχωνες: PUMA CLUB

Με τη Μαρία Γεωργάκη

στις εγκαταστάσεις

του PUMA Club (Ιούνιος 2007)

Αποτελέσματα 10ης αγωνιστικής ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ.

Συνέχεια στο πρωτάθλημα ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ, με τη διεξαγωγή της 10ης αγωνιστικής.
Στον εκτός έδρας αγώνα του ΦΟΙΒΟΥ, με τις αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα του Γ.Σ.ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ, με καλή απόδοση κέρδιζαμε στο ημίχρονο 0-5.
Ο αγώνας ξεκίνησε και αγωνιζόμουν ως τελευταίος παίκτης στην άμυνα μαζί με τον Σπύρο Τάταρη.
Ο Αλέξης Δημητρακόπουλος (2) με τον Βασίλη Λάζο(3) πέτυχαν τα πρώτα γκολ της χρονιάς για την ομάδα. μας
Τελικός απολογισμός το 1-9 με τον Φώτη Χατζηκωνσταντή να πετυχαίνει ένα τέρμα με εμένα να συμπληρώνω τον πίνακα των σκόρερς με τα υπόλοιπα τρία (3) γκολ.
Επόμενη αγωνιστική με τον ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ ΤΑΥΡΟΥ εντός έδρας, στις 18 Ιανουαρίου 2009.

Αποτελέσματα & Βαθμολογία Παίδων

Καρπενήσι 2006: Διεθνές Τουρνουά...

Με τον προπονητή μου Παναγιώτη Κούση

και τους συμπαίκτες.

(είμαι όρθιος, πέμπτος από αριστερά)

Αναμνηστική 2006....

Τουρνουά Ρότσα.

Η φωτογραφία μετά την απονομή.

Όρθιοι (από αριστερά): Τάταρης, Μπόρη, Διαμάντης, Χ/κωνσταντής, Αδάμος, Κουτουζής.

Κάτω (από αριστερά): Αρκάς, Ραϊνάκης, Μπαριαμπάς, Λαγανάς, Νίκου, Λάζος.

Μαζί μας ο κόουτς Παναγιώτης Κούσης.

Τρόπαια: Η συλλογή αρχίζει...

Ο Χουάν Ραμόν Ρότσα

βραβεύει την πρωτιά μας,

στο τουρνουά που διοργάνωσε

στις εγκαταστάσεις του.

(Το κύπελλο -πρώτα- στα χέρια μου).

Ergofit: Η πρώτη μέτρηση...

Με τον Χαράλαμπο Λαγανά (δεξιά)

και τον Σπύρο Τάταρη (κέντρο),

περιμένουμε τη σειρά μας

στο σαλόνι της Ergogit

Λουτράκι 2005: Ώρα φαγητού....

Τουρνουά στο Λουτράκι τη Μ.Εβδομάδα του 2005.

Στο τραπέζι (τρίτος αριστερά).

Τα πρώτα βήματα στο μεγάλο...

Η ομάδα μας όπως παρατάχθηκε τον Σεπτέμβριο 2005,

στο τουρνουά "ΜΠΟΥΡΛΗΣ".

Γήπεδο των Τραχώνων.

(Είμαι πρώτος από δεξιά, κάτω)

Στο ξεκίνημα....

Σεπτέμβριος 2003,

(τρίτος αριστερά, επάνω)

στο γήπεδο του

Α.Σ. "ΦΟΙΒΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ",

στην οδό Μιλήτου.

Πρώτος χρόνος

με προπονητή

τον κ. Παναγιώτη Κούση.

Ντόπινγκ: Στεροειδή αναβολικά, Πύργος στην άμμο.

του Βασίλη Γαλούπη

Μορφή επιδημίας τείνουν να πάρουν οι μυϊκοί τραυματισμοί τόσο στα ατομικά, όσο και τα ομαδικά σπορ.
Οι αιτίες για τις θλά­σεις είναι αρκετές όμως μία απ' αυτές εί­ναι και η ενδεχόμενη χρήση απαγορευμέ­νων ουσιών.
Στον δεκάλογο, δηλαδή, των πι­θανών λόγων πρόκλησης μυϊκού τραυμα­τισμού περιλαμβάνονται και τα αναβολικά στεροειδή.
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ πρωταθλητισμός σχοινοβα­τεί μεταξύ επιστήμης και παραεπιστήμης. Ως εκ τούτου, τα στεροειδή αναβολικά θεωρή­θηκαν, κακώς από «μυημένους» των σπορ ως το μαγικό φίλτρο που θεραπεύει πάσα α­θλητική νόσο.
Κι έτσι, από στόμα σε στό­μα άρχισε να κυκλοφορεί στα γυμναστήρια τις τελευταίες δεκαετίες ότι ένα χάπι ή μία έ­νεση αρκούν για να ξεκουραστεί πιο εύκο­λα ο οργανισμός μέχρι την επόμενη προπό­νηση, για να αποθεραπευτεί πιο γρήγορα ένας τραυματισμός για να τονωθεί το μυϊκό σύστημα.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ, πάντως κατάφερε πολύ γρή­γορα να δώσει απαντήσεις και για την άλλη, τη σαφώς πιο σκληρή όψη του νομίσματος.
Πέραν από τις αδιαμφισβήτητες και τραγι­κές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των αναβο­λικών, υπάρχει και μία πιο άμεση παρενέρ­γεια που θέτει σε κίνδυνο τόσο την υγεία, ό­σο και την καριέρα του αθλητή.
Η μυϊκή εν­δυνάμωση που γίνεται με αναβολικά υπονο­μεύει από την πρώτη κιόλας στιγμή τη διάρ­κεια στην απόδοση. Κι αυτό διότι ένας χρή­στης τέτοιων ουσιών «κατασκευάζει» μέσα στο ίδιο του το κορμί έναν πύργο χτισμένο στην άμμο.
Η ανισομερής και ταχεία ενίσχυ­ση των μυών αποτελεί την αιτία θλάσεων, αλλά και σοβαρών προβλημάτων σε αρθρώ­σεις και τένοντες. Τα οστά φτάνουν στα όρια τους και, μη μπορώντας να αντέξουν άλλο την υπερβολική ισχύ που ασκείται από τους μυς σπάζουν σαν σπίρτα.
Όπως και το μυϊ­κό σύστημα κάποια στιγμή καταρρέει...
Δυστυχώς, όλο και περισσότεροι αθλητές α­κούνε μόνο ό,τι θέλουν να φτάσει μέχρι τα αφτιά τους και δείχνουν να αγνοούν τις ε­πιστημονικές διαπιστώσεις.
Τυφλωμένοι α­πό το πάθος μιας γρήγορης νίκης κι ενός κα­λύτερου συμβολαίου, σπεύδουν να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε γκουρού κι εμπει­ρικούς που έχουν κατακλύσει τον χώρο διε­θνώς.
Κι έτσι, οι επιδόσεις- φωτοβολίδες α­πό αθλητές-φαντομάδες (που εξαφανίζονται μετά από κάποια βιαστική επιτυχία) αποτε­λούν μια πραγματικότητα που τη βιώνουμε όλο και συχνότερα, σε αντίθεση με ό,τι γινό­ταν σε προηγούμενες πιο αθώες εποχές.

Εφημερίδα «Real News» Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Σωκράτης Παπασταθόπουλος: Καλαμάτα-Τζένοα...

Γεννήθηκε 9 Ιουνίου 1988 και κατάγεται από την Καλαμάτα.
Τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο τα έκανε στον Απόλ­λωνα Πεταλιδίου και εκεί τον ανέδειξε ο Γιάννης Κορονέλλος με αποτέλεσμα να εξαπλωθεί η φήμη του στον ποδοσφαιρι­κό χάρτη της Ελλάδας.
Τα «λαγωνικά» της ΑΕΚ τον ανακάλυ­ψαν το 2005 και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο νεαρός αμυντικός έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα της καριέρας του.
Το ντεμπούτο του με την κιτρινόμαυρη φανέλα έγινε (26/10/2005) σ' ένα ματς με τον ΠΑΣ Γιάννενα για το κύπελ­λο και ήταν ονειρικό, δεδομένου ότι ο νεαρός άσος σκόραρε μόλις στο 7' του αγώνα και ήταν αυτός που άνοιξε τον δρό­μο για τη νίκη της ΑΕΚ (3-0).
Τον Ιανουάριο του 2006 η ΑΕΚ αποφάσισε να τον δώσει, προ­κειμένου να «ψηθεί» και να πάρει περισσότερο χρόνο συμ­μετοχής.
Επόμενος σταθμός της καριέρας του λοιπόν ήταν η Νίκη Β., στην οποία αγωνίστηκε για 6 μήνες πριν επιστρέψει στην ΑΕΚ την επόμενη σεζόν, όπου έπαιξε σε 3 ματς για το Τσάμπιονς Λιγκ, μεταξύ των οποίων ήταν και η μεγάλη νίκη επί της Μίλαν (1-0).
Την σεζόν 2007-08, ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην ΑΕΚ και ένα από τα πιο πολύτιμα όπλα που είχαν στη... φαρέτρα τους οι κιτρινόμαυροι.
Άμεσα μπήκε στο στόχαστρο πολλών ευ­ρωπαϊκών ομάδων με τις εμφανίσεις του και το καλοκαίρι οι κόποι του επιβραβεύτηκαν.
Η ιταλική Τζένοα πρόσφερε 3,8 εκατ. ευρώ στην ΑΕΚ, που είπε «ναι» και έτσι άνοιξε τα... φτερά του για το καμπιονάτο, όπου μέχρι στιγμής τα πάει υπέροχα.
Ο Ελλη­νας άσος έχει γίνει δέκτης εγκωμιαστικών σχολίων από τα ιτα­λικά ΜΜΕ και δεν είναι τυχαίο ότι συμπεριλήφθηκε μέσα στις 20 καλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού.
Σε συνέντευξή του είπε :
«Το ντόπινγκ έχει γίνει πληγή. Είναι δύσκολο να το κατανο­ήσουν όσοι δεν είναι μέσα στα πράγ­ματα, αλλά πλέον αποτελεί μέρος του πρωταθλητισμού. Είναι πολύ δύσκο­λο για κάποιον να κάνει πρωταθλη­τισμό και να μην ντοπαριστεί.
Δεν έχω πάρει ποτέ αναβολικές ουσίες και ποτέ δεν μου έχουν προτείνει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ντόπινγκ.
Οι αθλητές όμως πρέπει να βάζουν τη ζωή τους πά­νω από το επάγγελμα και την καριέρα τους. Δεν μπορείς να παίζεις με αυτά τα πράγματα. Δεν έχω πάρει ποτέ ουσίες και ούτε θα το κά­νω στο μέλλον. Θέλω να φτάσω εκεί που μπορώ».

Πηγή:Εφημερίδα «Real News» Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Το «ελαφάκι» και ο «μικρός Κακά»!

γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

Μπορεί η φοβερή φτώχεια της Σερβίας να αποκαλύπτεται σε όλη την ωμότητα της όταν κα­νείς δραπετεύει από τις ελάχι­στες εκλεπτυσμένες περιοχές του Βελιγραδίου, αλλά το α­θλητικό ταλέντο παραμένει η μοναδική σταθερά στη βασανι­σμένη γειτονική χώρα.
Βυθιζό­μενος κανείς στην προϊ­στορία των αναμνήσεων του συναντά τα ποδοσφαι­ρικά φαντά­σματα των «πλάβι» να ποζάρουν ξανά και ξα­νά σε εντυ­πωσιακές ε­παναλήψεις των επιτυχη­μένων σκη­νών τους στα γήπεδα.

Νέοι κρίκοι στην αδιάσπαστη αλυσίδα των ελπιδοφό­ρων ταλέ­ντων είναι τα αποκτήματα της Μάντσε­στερ Γιου­νάιτεντ.
Ο εύθραυστος κλώνος του Σίνισα Μιχαίλοβιτς, Ζόραν Τόσιτς, και ο δωρητής στιγ­μών σπάνιας ομορφιάς, Άντεμ Λιάιτς.Αμφότεροι βλαστοί που ξεπήδησαν από το σύστημα παρα­γωγής ταλέντων της Παρτιζάν Βελιγραδίου και βάζουν πλώ­ρη για να κατακτήσουν τον κό­σμο με το ταλέντο τους.
Αν και αρκετοί στη Σερβία εμφα­νίζονται επιφυλακτικοί για το αν οι δυο τους θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τις μεγάλες προσδοκίες που τρέφει η πο­δοσφαιρική τους κοινωνία, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον μοιάζει βέβαιος.Ο προπονητής τους στην Παρτιζάν, Σλάβισα Γιοκάνοβιτς, που άφησε την Μαδρίτη για το Βελιγράδι, στήριξε στον Τόσιτς την ομάδα που θριάμβευσε την περσινή σεζόν, κατα­κτώντας το νταμπλ.
Στον Λιάιτς, παρ' ότι το όνομα του α­κουγόταν έ­ντονα στις εξέ­δρες του Παρτιζάνα, έδωσε δύο μήνες πριν συμπλη­ρώσει τα 17 του χρόνια, στις 29 Ιουλίου, την ευκαιρία να ανθίσει με την Ιντερ Μπακού στο Αζερμπαϊτζάν.Τη στιγμή που ο Τόσιτς ετοιμάζε­ται για το Μάντσεστερ, την η­γετική του θέση στην Παρτι­ζάν θα λάβει ο Λιάιτς.
Μόλις για έξι μήνες, όσους και θα παραμείνει στην τωρινή του ο­μάδα ως δανεικός από τη Μά­ντσεστερ Γιουνάιτεντ
Τα κασκόλ της Γιουνάιτεντ στο παιδικό δωμάτιο, ο Μπάμπι και ο Μιχαίλοβιτς

Στην πόλη που πήρε το όνομα της από τον παρτιζάνο κομμουνι­στή Ζρένιανιν, ο οποίος έδρασε διαβρωτικά κατά των Ναζί, ο πι­τσιρικάς Ζόραν Τόσιτς κυκλοφορούσε με μια φανέλα της Μά­ντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Στο δωμάτιο του είχε κασκόλ και φανέλες της αγγλικής ομάδας ενώ προσπαθούσε να κοπιάρει τα κόλπα του ειδώλου του Σίνισα Μιχαίλοβιτς.
Εύθραυστος από μικρός, εί­χε παρά ταύτα απροσμέτρητη δύναμη στο αριστερό του πόδι.
Ο «Μπάμπι»(από το ελαφάκι του Ντίσνεϊ) ήταν ο σπεσιαλίστας στα στημένα της Παρτιζάν, μιας ομάδας που είχε δομηθεί γύρω του για να βρει χώρο να σουτάρει ο αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός. Λεπτεπίλεπτος, χωρίς την τεχνική κατάρτιση του Λιάιτς, αλ­λά με σαφώς περισσότερη ταχύτητα, ο Τόσιτς μπορεί να λογίζε­ται ως ένας μακροπρόθεσμος αντικαταστάτης του Ράιαν Γκιγκς, αν και σε αυτό το χρονικό σημείο μάλλον θα απογοητεύσει τους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αν εμφανιστεί σε ένα από τα παιχνίδια της.
Η σωματοδομή του είναι τέτοια που θα αποτε­λέσει... δεκατιανό για κάθε τραχύ αμυντικό της Πρέμιερσιπ που θα τον κοντράρει σκληρά.Το ίδιο φαίνεται να πιστεύει και ο προ­πονητής της Μπολόνια, Σίνισα Μιχαίλοβιτς, με τον οποίο οι Σέρβοι παρομοιάζουν τον Τόσιτς.
«Είναι λογικό να γίνονται αυτές οι συγκρίσεις με τον Τόσιτς. Ειλικρινά ελπίζω να τα καταφέρει κα­λύτερα από ό,τι εγώ, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Θα πρέπει να φάει πολλά καρβέλια για να φτάσει στο υψηλό επίπεδο. Πα­ρακολουθώντας τον όμως να αγωνίζεται, πιστεύω ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να τα καταφέρει. Είχα την ευκαιρία να τον δω σε παιχνίδια της Εθνικής και μπορώ να διαβεβαιώσω πως το αριστερό του πόδι προκαλεί ρίγη στους αντιπάλους», λέει.

Η δυσαρέσκεια, η ανησυχία και το θερμοκήπιο του σερ Αλεξ

Στα μέσα Δεκεμβρίου ο Λιάιτς προσπαθούσε επιμελώς να κρύψει τη.δυσαρέσκεια του όταν η μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε χαλάσει.
«Η ζωή συνεχίζε­ται. Περάσαμε όλες τις εξετάσεις, αλλά οι δύο ομάδες δεν ήρθαν σε συμφωνία. Είτε θα συνεχίσω να αγωνίζομαι στην Παρτιζάν είτε κάποια στιγμή θα βρω μια άλλη ομά­δα». Ο Ίβαν Γκόλατς, παλιός ποδοσφαιριστής της Σαουθάμπτον και προπονητής στην Νταντί Γιουνάιτεντ, έδει­χνε περισσότερο να ανησυχεί για το ενδεχόμενο μετα­γραφής των δύο σε τέτοια νεαρή ηλικία σε ομάδα υψηλού επιπέδου.
«Δεν μου έρχεται κανείς Σέρβος ποδοσφαιρι­στής στο μυαλό που σε τέτοια ηλικία κατόρθωσε να πετύ­χει σε ομάδα υψηλού επιπέδου. Πιστεύω ότι πολλοί ποδο­σφαιριστές βιάζονται να υπογράψουν και έπειτα εξαφανί­ζονται. Πιστεύω πως το σχέδιο του σερ Αλεξ Φέργκιου­σον για τους δυο τους είναι αυτό που έκανε η Τσέλσι με τον Ραίκοβιτς. Υπέγραψε μαζί του και τον έστειλε δανει­κό. Μάλλον αυτό θα συμβεί και με τους Τόσιτς και Λιάιτς και φοβάμαι ότι θα τους χάσουμε στην πορεία όπως μετα­βαίνουν από κλαμπ σε κλαμπ».
Οι οπαδοί θα τους περιμέ­νουν σε κατάσταση απολαυστικής προσδοκίας, αναμένο­ντας στα πόδια τους να υποταχθεί το Ολντ Τράφορντ! Ενδεχομένως να απογοητευτούν, αν ο σερ Αλεξ Φέργκι­ουσον βιαστεί να τοποθετήσει στην προθήκη του το νέο κοίτασμα χρυσού που απέκτησε.Η ιστορία διδάσκει, ό­μως, πως οι δυο τους έχουν εφικτές πιθανότητες να ανθοβολήσουν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στο θερμοκήπιο του πιο επίμονου κηπουρού ποδοσφαιρικών ανθών στον κόσμο...

«Φως των Σπορ»
Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009

Καλύτερος Λατίνος για το 2008 ο Βερόν

Κορυφαίος ποδοσφαιριστής στη Λατινική Αμερική ανα­δείχθηκε ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, έπειτα από ψη­φοφορία που διoργανωσε η εφημερίδα της Ουρουγου­άης, «El Pais».

Ο αρχηγός της Εστουντιάντες επικρά­τησε με διαφορά τριών ψή­φων του άσου της Μπάκα Τζούνιορς, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, στη «μάχη» της πρω­τιάς.
Οι δύο ποδοσφαιρι­στές, αναμένεται να κληθούν από τον Ντιέγκο Μαραντόνα στην Εθνική Αργεντινής, ενόψει των υπο­χρεώσεων της «μπιανκοσελέστε» στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.