Ο εξωραϊσμός, ο κρεοπώλης και οι «τόσες επιτυχίες» του Λεονάρντο Ζαρντίμ...

«Ευθέως», με τον Γιώργο Χαλά

«Στην αρχή δεν φανταζόμουν πως θα είχα είχα τόσες επιτυχίες με τον Ολυμπιακό. Όμως είμαστε στην κορυφή και αήττητοι». Οι παραπάνω 19 λέξεις με οδήγησαν στην απόφαση να αφιερώσω άλλες χίλιες (και βάλε) στον άνθρωπο που τις ξεστόμισε. Διότι έχω την άποψη πως υπάρχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον στην ερμηνεία των όσων υπονοεί ή πιστεύει ο Λεονάρντο Ζαρντίμ σχετικά με τη φετινή σεζόν...

Έχω κάμποσες φορές επισημάνει το πόσο δύσκολες συνθήκες συνάντησε ο Πορτογάλος από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τον Ολυμπιακό. Μάνι μάνι, η πρώτη δυσκολία ήταν κιόλας γνωστή πριν καν ανακοινωθεί το όνομα του: μόνον οι αφελείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο Ζαρντίμ θα είχε εύκολο έργο διαδεχόμενος τον Ερνέστο Βαλβέρδε. Μπορεί η κίνηση-ματ του Μαρινάκη (με τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μαζί με τον Ισπανό) να έβγαλε από πάνω του κάθε ευθύνη στην απόφαση αποχώρησης του Ερνέστο, αυτό όμως ουδόλως θα εμπόδιζε τους λάτρεις του Ισπανού από το να μετατραπούν σε «νοσταλγοί» του. Και, δυστυχώς, αυτός ο «εξωραϊσμός» της διετούς παρουσίας του Βαλβέρδε λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα το πρώτο μισό της σεζόν...

Πράγματι, επί ημερών Ερνέ­στο ο Θρύλος εμφάνισε κάμποσες φορές ένα πολύ ελκυστικό πρόσωπο, το οποίο κατά κανόνα διαρκούσε για ένα ημίχρονο. Συνήθως το πρώτο, αφού σε αυτό έμπαιναν φορτσάτοι οι παίκτες του Ισπανού, «καθαρίζοντας» το ματς από νωρίς έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν συντήρηση στην επανάληψη. Επίσης, πολλοί θυμούνται και την πολύ καλή παρουσία που είχε η ομάδα στα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ, με εξαίρεση την πρεμιέρα με τη Μαρσέιγ αλλά και τη μέτρια εμφάνιση στο Ντόρτμουντ. Εκείνο που ξεχνούν παρ' όλα αυτά, είναι πως ο περυσινός Ολυμπιακός τελείωσε τον όμιλο με τρεις νίκες, ακριβώς όπως και ο φετινός (παρότι ο περυσινός είχε ένα πιο θεαματικό αγωνιστικό στιλ), αλλά και πως στο πρωτάθλημα ο μετριότατος ΠΑΟ βρισκόταν στα μέσα Γενάρη στο +5 από τους Πειραιώτες. Και, βέβαια, ξεχνούν πως το περυσινό υλικό του Θρύλου ήταν πολύ ανώτερο από το φετινό, πράγμα που δεν σηκώνει πια καμία αμφισβήτηση και καμία «αντίδραση». Είτε το λέει πανεπιστημιακός, είτε δημοσιογράφος, είτε κρεοπώλης, η πραγματικότητα είναι αυτή...

Από τον Μιραλάς, τον Μέλμπεργκ, τον Ορμπάιθ και τον Μακούν, μέχρι τον Μασάντο, τον Κοντρέρας, τον Γκρέκο και τον Ντιακιτέ, αντιλαμβάνεστε πως η απόσταση είναι χαοτική. Θα έβαζα μέσα και τον Μαρκάνο, αν ο Μανωλάς δεν ήταν κλάσεις ανώτερος από τον Ισπανό σε ρόλο κεντρικού αμυντικού. Στα αριστερά, η απουσία του Ιβάν γίνεται αισθητή μονάχα στις κακές βραδιές του Χολέμπας και στην έλλειψη εναλλακτικής λύσης. Θα μπορούσε, βεβαίως, το δεύτερο σκέλος να βρει «απάντηση» στο πρόσωπο του Ζαραδούκα, όμως ο Ζαρντίμ συνεχίζει να κάνει το ίδιο (κατά τη γνώμη μου) λάθος που έκανε ο προκάτοχος του. Δεν ξέρουμε τι βλέπει στις προπονήσεις ο Πορτογάλος. Το σίγουρο είναι πως τον Γιάννη δεν τον έχει δει με τη φανέλα της Εθνικής σε άκρως ανταγωνιστικά ματς, να διαπρέπει απέναντι στον Μπεναγιούν, στον Κράνιτσαρ και τον Μόντριτς. Αυτή είναι και η δικαιολογία του έναντι του Ερνέστο, δεδομένου ότι ο Ισπανός είχε υπόψη του τα παραπάνω, αλλά προτίμησε να τα αγνοήσει...

Εν ολίγοις, από τη μια η νοσταλγία πολλών για τον Βαλβέρδε και από την άλλη οι αποχωρήσεις σημαντικότατων παικτών που δεν αναπληρώθηκαν, δημιούργησαν στον  Ζαρντίμ μια πρωτόγνωρη για εκείνον πίεση με το «καλημέρα». Για να λέμε του στραβού το δίκιο, ήταν και παραμένει άδικο να περιμένει κάποιος από τον Ολυμπιακό του Λεονάρντο να αποδίδει το ίδιο ποδόσφαιρο με τον Ολυμπιακό του Ερνέστο. Είτε γιατί αναγκάστηκε να χτί­σει μια ολοκαίνουργια άμυνα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, είτε γιατί δεν είχε στη διάθεση του τα ίδια «συστατικά» που έδιναν πέρυσι «γεύση» και «άρωμα». Όμως...

Να εννοεί «επιτυχίες» ο Ζαρντίμ τον αήττητο γύρο στο πρωτάθλημα; Ελπίζω όχι, αν θέλει να συνεχίσουμε να τον παίρνουμε στα σοβαρά. Από πέρυσι, ένας από τους στόχους της ομάδας ήταν να κατακτήσει το πρωτάθλημα αήττητη. Φέτος όμως, μετά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν αρκετές ομάδες, αλλά και την «αποψίλωση» που υπέστησαν αρκετοί παραδοσιακοί αντίπαλοι του Θρύλου, το αήττητο μόνον ως άπιαστος στόχος δεν λογίζεται. Ασφαλώς και θα είναι μια άνευ προηγουμένου επιτυχία, όμως μέχρι τότε έχουμε ακόμη δεκαπέντε ματς μπροστά μας. Επομένως, δεν γίνεται από τώρα να μιλάμε για «τόσες επιτυχίες». Πολύ περισσότερο όταν ο Ολυμπιακός απέτυχε να κερδίσει μέσα στην Τούμπα, στο ΟΑΚΑ, ακόμα και στο Χαριλάου. Με το «15 στα 15», σίγουρα η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική. Η έστω με μια επιβλητική εμφάνιση και άνετη νίκη στο ντέρμπι. Από τη στιγμή που ούτε αυτό συνέβη, οι «τόσες επιτυχίες» μάλλον αγνοούνται...

Όταν λίγες μόλις μέρες μετά την άθλια εμφάνιση  της Πάτρας ο τεχνικός του Ολυμπιακού κάνει λόγο για «τόσες επιτυχίες», μάλλον δεν έχει καταλάβει το τι συμβαίνει και το τι πιστεύει η πλειοψηφία του κόσμου για τη μέχρι τώρα παρουσία της ομάδας του. Καταρχάς, δεν μπορώ να αντιληφθώ τις «επιτυχίες» στις οποίες αναφέρεται ο Πορτογάλος: αν εννοεί τις τρεις νίκες στο Τσάμπιονς Λιγκ, λυπάμαι, αλλά δεν συνιστούν επιτυχίες εφόσον δεν συνοδεύτηκαν από πρόκριση. Το έλεγα από πέρυσι, το επαναλαμβάνω και φέτος. Το να νικήσεις σε κάποια μεμονωμένα ματς ομίλων, δίχως αυτές οι νίκες να έχουν «αντίκρισμα», εμένα προσωπικά δεν μου λέει τίποτα. Σύμφωνοι, φέτος ήταν σαφώς πιο δύσκολο να συγκεντρωθούν οι περυσινοί βαθμοί, κυρίως λόγω της ποιοτικής διαφοράς που λέγαμε πιο πάνω. Άλλο αυτό όμως και άλλο οι «τόσες επιτυχίες». Ολυμπιακός είσαι, όχι Κλουζ...

Είναι δικαίωμα του κάθε προπονητή του Θρύλου το πώς θα πλασάρει τον εαυτό του στην πατρίδα του. Όταν όμως αναφέρεται στην εδώ παρουσία του, θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός. Μπορεί π.χ. οι Ισπανοί να ενθουσιάζονται στο άκουσμα των τριών πρωταθλημάτων και των δύο Κυπέλλων του Βαλβέρδε και οι Πορτογάλοι να... ανατριχιάζουν στην ιδέα ενός αήττητου τίτλου (αν και το βίωσαν πολύ πρόσφατα με την Πόρτο του Βίλας Μπόας). Εδώ όμως είναι Ελλάδα και Ολυμπιακός. Και, καλώς ή κακώς, οι πάντες κρίνονται αυστηρά, όπως ί ακριβώς αρμόζει σε μια ομάδα με τεράστιες προσδοκίες. Το να καμαρώνεις και να μιλάς για «τόσες επιτυχίες» όταν η ομάδα σου δεν βλέπεται ακόμα και κόντρα σε αντιπάλους κατώτερης κατηγορίας, δείχνει μια έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα. Είπαμε, ο Ζαρντίμ ξεκίνησε τη σεζόν με πολλές δικαιολογίες υπέρ του, όμως ειδικά σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος τα άλλοθι έχουν στερέψει προ πολλού. Δεν γίνεται να ρεζιλεύει τον ΠΑΟ η μισή Σούπερ Λίγκα και ο Ολυμπιακός να τον περιμένει μοιρολατρικά στη σέντρα. Δεν γίνεται να μην μπορεί να κερδίσει τον χειρότερο Άρη όλων των εποχών, ούτε να αδυνατεί να προσφέρει θέαμα απέναντι σε ομάδες με μετριότατο υλικό. Όσο και να λείπει ο σόουμαν Μιραλάς, όσο και να επηρέασαν την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας οι προαναφερθείσες απώλειες παικτών, από ένα σημείο και μετά ο Ζαρντίμ δεν έχει καμιά δικαιολογία. Επομένως, καλό θα είναι να σταματήσει να μιλά για «τόσες επιτυχίες» μέχρι να τελειώσει η σεζόν και να αφοσιωθεί στο πώς ο Θρύλος θα καταφέρει να παρουσιάσει ένα πιο ελκυστικό αγωνιστικό πρόσωπο. Γιατί σε αυτόν τον κολοσσιαίο σύλλογο, οι νίκες από μόνες τους δεν ήταν ποτέ αρκετές...

[Πηγή: Εφημερίδα «Φως» των Σπορ, Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012]

Ο ρόλος του γαλακτικού οξέος κατά την άσκηση

του Παναγιώτη Κονομάρα

γυμναστή Κ20 «ΠΑΕ Πανθρακικός»

Δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι κατηγορούν το γαλακτικό οξύ για κόπωση, μυϊκούς πόνους και κράμπες βλέποντάς το ως κάτι που θα πρέπει να αποφεύγεται με κάθε τρόπο.
Νεότερες έρευνες όμως έχουν ανακαλύψει ότι το γαλακτικό οξύ διαδραματίζει ένα κρίσιμο ρόλο στην παραγωγή ενέργειας κατά τη διάρκεια της άσκησης, αφού παρέχει τα καύσιμα για πολλούς ιστούς, βοηθά στη χρήση των υδατανθράκων, και χρησιμεύει ως καύσιμο για την παραγωγή της γλυκόζης και του γλυκογόνου από το συκώτι.
Με λίγα λόγια είναι ένας πολύ καλός βοηθός του ανθρώπινου οργανισμού, όταν αυτός καλείται να ανταπεξέλθει σε μυϊκές προσπάθειες παρατεταμένης ταχύτητας.

Το οξυγόνο χρησιμοποιείται κατά τη καύση των τροφών για την προμήθεια ενέργειας, που απαιτείται για τις λειτουργίες του σώματος.
Ακόμα και σε καταστάσεις πλήρους ηρεμίας τα ανθρώπινα κύτταρα χρειάζονται οξυγόνο για να διατηρήσουν τη δυναμική κατάσταση της μοριακής τους οργάνωσης και τη δυνατότητα τους να ανταποκριθούν σε επόμενα ερεθίσματα. Μετά από προσπάθειες μέτριας έντασης η συγκέντρωση του γαλακτικού οξέος στο αίμα είναι ασήμαντη και οι φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού αποκαθίστανται πλήρως μετά από ολιγόλεπτη ανάπαυση, με αποτέλεσμα ο αθλητής να είναι σε θέση να εκτελέσει έντονη άσκηση.

Είναι αδύνατο να στερήσουμε  εντελώς από τον άνθρωπο το οξυγόνο, γιατί ο εγκέφαλος είναι υπερευαίσθητος.
Ένας μυς όμως μπορεί να υποβληθεί σε μυϊκή άσκηση η οποία να απαιτεί πολύ περισσότερο οξυγόνο από αυτό που μπορεί να προμηθευτεί με τη κυκλοφορία του αίματος επιβάλλοντας έτσι ένα χρέος οξυγόνου. Στο σημείο αυτό φαίνεται και η σπουδαιότητα του γαλακτικού, αφού είναι ο αναγκαστικός υποδοχέας ατόμων υδρογόνου κάτω από αναερόβιες πλέον συνθήκες επιτρέποντας τη συνέχιση παραγωγής ενέργειας.

Όσο αυξάνεται η ένταση της άσκησης, τόσο το σώμα χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο  τις ταχείας συστολής μυϊκές ίνες. Αυτές οι μυϊκές ίνες χρησιμοποιούν κυρίως υδατάνθρακες ως καύσιμη ύλη για την παραγωγή ενέργειας. Επομένως, όσο περισσότερο αυξάνεται η ένταση τόσο περισσότερο συμμετέχουν οι μυϊκές ίνες ταχείας συστολής και η απαιτούμενη ενέργεια εξασφαλίζεται από τους υδατάνθρακες με αποτέλεσμα να είναι και η αυξημένη παραγωγή γαλακτικού οξέoς.

Σε έντονες και εξαντλητικές μυϊκές προσπάθειες, στις οποίες ενεργοποιείται ο αναερόβιος γαλακτικός μηχανισμός παραγωγής ενέργειας, όπως πχ ένα σπριντ μεγάλης διάρκειας, ο ρυθμός παραγωγής του γαλακτικού οξέος είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της απομάκρυνσής του.
Η μεγάλη αυτή συγκέντρωση γαλακτικού στην αιματική ροή προκαλεί διαταραχή της οξεοβασικής ισορροπίας, η οποία είναι υπεύθυνη αρχικά για τον μυϊκό κάματο και στη συνέχεια για την αδυναμία εκτέλεσης της αγωνιστικής προσπάθειας.

Στο άθλημα του ποδοσφαίρου σχεδόν αμέσως μετά την έναρξη του αγώνα, ενεργοποιείται η γλυκόλυση των μυών και σχηματίζεται το γαλακτικό οξύ, η συγκέντρωση του οποίου στο αίμα αποτελεί ένδειξη της ενέργειας που έχει παραχθεί κατά τη διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Έχει διαπιστωθεί πως όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο απόδοσης, τόσο  μεγαλύτερη είναι η παραγωγή γαλακτικού οξέως κατά την διάρκεια του αγώνα. Η συγκέντρωσή του κυμαίνεται από 2 έως 14 mM. 

Οι προπονητές φυσικής κατάστασης των ομάδων και ιδιαίτερα των μεγάλων, οι οποίες συμμετέχουν σε συνεχόμενους και εξαντλητικούς αγώνες, καλούνται να βρουν τρόπους, έτσι ώστε να επιτύχουν τον ρυθμό απομάκρυνσης του ασκησιογενούς γαλακτικού οξέoς από το αίμα συντελώντας με τον τρόπο αυτό στην  ταχύτερη αποκατάσταση των αθλητών σε κατάσταση ομοιοστασίας για να είναι σε θέση να συμμετάσχουν σε επακόλουθες μυικες δραστηριότητες, σκληρές προπονήσεις και αγώνες, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πλήθος ερευνών τα τελευταία χρόνια υποδεικνύει ότι η συνέχιση της μυϊκής προσπάθειας κατά τη φάση της αποκατάστασης – ενεργητική αποκατάσταση - είναι αποτελεσματικότερη από τη μετασκησιακή ανάπαυση – παθητική αποκατάσταση- στην απομάκρυνση του γαλακτικού από αίμα.
Η ταχύτερη απομάκρυνση κατά την ενεργητική αποκατάστασηεπηρεάζεται από το είδος της μυϊκής προσπάθειας που προηγήθηκε και επισπεύδεται, όταν επιστρατεύονται και κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης οι ίδιες κινητικές μονάδες που χρησιμοποιήθηκαν και στον αγώνα.
Για το λόγο αυτό, η ταχύτερη απομάκρυνσης μετά από αγώνα σε ποδηλάτες επιτυγχάνεται με ποδηλασία έντασης κοντά στο 30-45% της VO2max, για τους ποδοσφαιριστές και τους δρομείς ο βέλτιστος ρυθμός απομάκρυνσης είναι με συνεχές και όχι διαλειμματικό τρέξιμο στο 50-60% της VO2max, ενώ για τους κωπηλάτες με κωπηλασία στο 40% της VO2max.

Η ενεργητική αποκατάσταση θα πρέπει να εφαρμόζεται στις εντάσεις που αναφέρθηκαν παραπάνω και κυμαίνεται σε γενικά πλαίσια από 30-60% της VO2max.  Έχει αποδειχθεί πως η αποκατάσταση σε μεγαλύτερη ένταση της VO2max, όχι μόνο επιβραδύνει το ρυθμό απομάκρυνσης του γαλακτικού οξέως, αλλά και επιδρά αρνητικά στη γρήγορα επαναφορά  της καρδιακής συχνότητας, πρόσληψης οξυγόνου και επανασύνθεσης μυϊκού γλυκογόνου στα επίπεδα ηρεμίας του αθλητή ακόμα και σε σχέση με την παθητική αποκατάσταση.

Η διαδικασία με την οποία απομακρύνεται το γαλακτικό τόσο στη παθητική όσο και στην ενεργητική αποκατάσταση οφείλεται στο γεγονός ότι χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη μέσω της αερόβιας οδού. Ο μυς είναι αυτός που οξειδώνει σε μεγαλύτερο βαθμό, περίπου 70%, το γαλακτικό, ενώ και άλλα όργανα, όπως η καρδιά, το συκώτι, ο εγκέφαλος και οι νεφροί το χρησιμοποιούν ως καύσιμο. Κατά την ενεργητική αποκατάσταση επιστρατεύονται οι ήδη εργαζόμενοι μύες με αποτέλεσμα την διατήρηση της αιματικής ροής σε αυτούς και επομένως την γρηγορότερη μετακίνηση του γαλακτικού οξέως από τους μύες στο αίμα.

Πηγή: Akadimies.gr

Θλάσεις

Συχνές και επώδυνες

Οι μονότονα απαναλαμβανόμενες και βίαιες κινήσεις, οι επίπονες κοπιώδεις στάσεις του σώματος λόγω ακατάλληλου εξοπλισμού και χώρου εργασίας, η χειρωνακτική διακίνηση βαρέων φορτίων, οι χειρωνακτικές ερ­γασίες που απαιτούν δύναμη, οι δονήσεις είναι μερικοί από τους αιτιολογικούς παράγοντες των μυοσκελετικών παθήσεων. Μία πολύ συχνή κατάσταση που καλούνται να αντιμετωπίσουν εργαζόμενοι και ασκούμενοι είναι οι θλάσεις. Η θλάση είναι ένας επώδυνος τραυματισμός, που μπορεί να προκληθεί από ατύχη­μα, ακατάλληλη χρήση του μυός ή υπερχρήση ενός μυ. Ως αποτέ­λεσμα, ο μυς μπορεί να πρηστεί, να μελανιάσει να πονάει και να υπάρχει δυσκολία κίνησης του.

Επιβαρυντικοί παράγοντες

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες επιβαρυντικοί για την εμφάνιση μιας μυϊκής θλάσης.

Ο μυς μπορεί να

* είναι ανεπαρκώς προετοιμασμένος, λόγω κακής εκγύμνασης ή πλημμελούς προ­θέρμανσης.

* είναι αδύναμος, λόγω προηγουμένου τραυματι­σμού και πλημμελούς αποκατάστα­σης του.

* έχει υπερ­φορτωθεί και να έχει φθάσει σε μεγάλο σημείο κόπωσης.

* Σφικτοί μύες ή μύες εκτεθειμένοι σε ψύχος τραυματίζονται ευκολότερα.

Διαβάθμιση τον θλάσεων

Αναλόγως με τον αριθμό των τραυματισμένων μυϊκών ινών, οι θλάσεις διακρίνονται σε πρώτου, δευτέρου και τρίτου βαθμού.

*1ου βαθμού: Παρατηρείται απλή διάταση των μυϊκών ινών (το λεγόμενο «τράβηγμα»), που συνοδεύ­εται από πόνο κατά την εκτέλεση της άσκησης. Επίσης περιορίζεται η λειτουργικότητα του πάσχοντος μέλους.

2ου βαθμού: Παρατηρείται μερική ρήξη των μυϊκών ινών με έντονο μυϊκό σπασμό, αιμάτωμα και οίδημα.

3ου βαθμού: Παρατηρείται πλήρης ρήξη του μυός, με εκτεταμένο αιμάτωμα, καθώς και κατάργηση της κινητικότητας του μυ.

Θεραπεία

Τα κύρια μέτρα για την αντιμετώπι­ση των μυϊκών θλάσεων είναι:

* Διακοπή της άθλησης/δραστηρι­ότητας

* Ανάπαυση

* Περίδεση και τοποθέτηση πάγου στο σημείο του τραυματισμού

* Φαρμακευτική αγωγή. Η χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) βοηθά στη βελτίωση των συμπτωμάτων και μειώνει τον χρόνο αποθεραπείας. Τα ΜΣΑΦ τοπικής εφαρμογής προσφέρουν άμεση ανακούφιση από τον πόνο. Σκευάσματα, που διατίθενται σε μορφή gel ή γαλακτώματος, είναι ιδιαίτερα φιλικά προς τον χρήστη, ενώ χάρη στη μορφή τους, αλλά και στο μασάζ που προϋποθέτει η εφαρμογή τους, απαλύνουν τον πόνο στο ση­μείο του τραυματισμού. Αυτό που δεν θα πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε, είναι ότι η χρήση τους δεν πρέπει να είναι «πυροσβεστική», δηλαδή για μία μόνο φορά, αλλά να συνε­χίζεται για περίπου μία εβδομάδα, για καλύτερα αποτελέσματα.

* Φυσικοθεραπεία

* Η χρήση θερμαντικών αλοιφών στις θλάσεις (και στις φλεγμονές) αντενδείκνυται πλήρως. Όχι μόνο δεν ανακουφίζουν από τον πόνο, αλλά επιδεινώνουν το αιμάτωμα/ φλεγμονή.

Πηγή: Life >Positive

Η απόφαση Μποσμάν, οι θέσεις της UEFA και οι απαιτήσεις των «δυνατών».

Μπλόκο στη μετακίνηση των... πιτσιρικάδων

 του Κώστα Κουκουλά

Το μέλλον και οι εργασιακές συνθήκες των νεαρών (κάτω των 18 ετών) παικτών θα κρι­θούν όπως όλα δείχνουν τις επόμενες εβδο­μάδες με κρισιμότερη ημερομηνία την 27η του μή­να όταν και θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο της European Club Association, [Ευρωπαϊκή Ομοσπον­δία Συλλόγων], πρόεδρος της οποίας είναι ο Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε.

Οι σύλλογοι, έχοντας και (άτυπα) τη στήριξη της UEFA, θέλουν να μπλοκάρουν την ελεύθερη μετα­κίνηση παικτών κάτω των 18 ετών από ομάδα σε ομάδα και κυρίως από χώρα σε χώρα. Για να γίνει κατανοητό, επιθυμούν να μπλοκάρουν την τακτική -για παράδειγμα του Βενγκέρ- που μπορεί να πάει στις ακαδημίες οποιασδήποτε ευρωπαϊκής ομάδας (βλέπε Μπαρτσελόνα και Φάμπρεγας) και να πάρει τον παίκτη δίνοντας μόνο τα τροφεία.

Σύμφωνα με τα όσα υποστήριξε στην ΕΡΑ Σπορ η κ. Μαρία Τσιγώνη που είναι εκπρόσωπος των Ελ­λήνων παικτών στο Παγκόσμιο Συνδικάτο Ποδο­σφαιριστών «…στόχος των συλλόγων είναι να πε­ράσει διάταξη που να δεσμεύει έναν ποδοσφαιρι­στή να υπογράφει μέχρι τα 18 του χρόνια τριετές κλειστό συμβόλαιο με την τελευταία ομάδα στην οποία ανήκει. Αυτό σημαίνει ότι από την ημέρα που θα μπουν οι υπογραφές θα ανήκει αποκλειστικά σε αυτήν και θα φύγει μόνο αν πάρει μεταγραφή, κάτι που βέβαια αντιτίθεται στην απόφαση του ευρω­παϊκού δικαστηρίου που δεν θέτει κανέναν περιο­ρισμό στο πού και πώς θέλει να εργαστεί κάποιος και σε οποιασδήποτε ηλικία…».

Η UEFA και οι σύλλογοι επιμένουν να μην ισχύει η «απόφαση Μποσμάν» σε ηλικίες κάτω των 18 προ­κειμένου -σύμφωνα με τη δική του θέση- να έχουν οφέλη οι σύλλογοι. Για παράδειγμα ένας παίκτης που παίζει στις ακαδημίες μιας ελληνικής ομάδας φεύγει στα 17 του και πηγαίνει στη Γιουβέντους, δοκιμάζεται και αν ικανοποιήσει υπογράφει στους Ιταλούς οι οποίοι μπορούν να τον αποκτήσουν καταβάλλοντας ένα μικτό ποσό (τροφεία). Αντίθετα με τη διάταξη που θέλουν να περάσουν, ο παίκτης μένει (υποχρεωτικά) στον σύλλογο του, ο οποίος αν τον πουλήσει στα 20 ή 21 του χρόνια θα εισπράξει χρήματα ανάλογα με την αξία του, πολλά βέβαια περισσότερα απ' ότι θα έπαιρνε στα 16 ή 17 του.

«Είμαι ανήσυχος για την εκπαίδευση ποδοσφαι­ριστών, γιατί δεν θα έπρεπε να παίρνουν μεταγρα­φή παίκτες κάτω των 18 ετών. Ωστόσο αυτή η διά­θεση που έχει η UEFA είναι αντίθετη στον ευρω­παϊκό νόμο για τη μετακίνηση των εργατών στην Ενωση. Αυτό που θέλουμε να δει η ΕΕ είναι ότι είσαι εργαζόμενος από τα 18 και μετά. Θα μας άρεσε οι παίκτες να μπορούν να υπογράψουν το πρώτο τους συμβόλαιο στην ομάδα που εκπαιδεύτηκαν» είχε δηλώσει μάλιστα ο Μισέλ Πλατινί το 2009. Αυτή είναι η μια όψη. Από την άλλη οι ποδοσφαι­ριστές επισημαίνουν ότι με αυτόν τον τρόπο οι τιμές -σε μια περίοδο μάλιστα γενικότερης οικονομικής κρίσης- θα ανέβουν με αποτέλεσμα οι μοναδικές ομάδες που θα μπορούν να αγοράζουν τα ταλέντα αυτά θα είναι μόνο οι ισχυρές, βγάζοντας έτσι τε­λείως από το «παιχνίδι» της αγοράς συλλόγους από μικρά πρωταθλήματα.

Πάντως είναι δεδομένο ότι οι ποδοσφαιριστές μέσω της FIF PRO (Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδο­σφαιριστών) είναι αποφασισμένοι να προβούν σε έντονες διαμαρτυρίες προκειμένου να διασφαλί­σουν τα κεκτημένα τους...

Πηγή: Εφημερίδα «GoalNews», 17 Νοεμβρίου 2012

Υπόθεση «νόμου Μποσμάν»: ΔΕΝ είναι νόμος και ΔΕΝ αλλάζει

του Χρήστου Χαραλαμπόπουλου

Tο πρόσωπο του ποδοσφαίρου, παγκο­σμίως, άλλαξε ριζικά, χωρίς αμφιβολία, με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικα­στηρίου τον Δεκέμβριο του 1995 επί της προσφυγής του Βέλγου ποδοσφαιριστή Ζαν Μαρκ Μποσμάν. Θυμίζω ότι τότε, το δικαστήριο με την απόφαση του έκρινε πως το καθεστώς που ίσχυε για τα συμβόλαια των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών ήταν πα­ράνομο.

Δηλαδή παραβίαζε βασικές διατάξεις της κοινοτικής νομοθεσίας και γι' αυτόν τον λόγο έπρεπε να αλλάξει. Οι διατάξεις που παραβίαζε αφορούσαν τις δύο από τις τέσσερις θεμελιώδεις ελευθερίες της Ε. Ε. Αυτή της ελεύθερης κυκλο­φορίας προσώπων και αυτή της ελεύθερης κυ­κλοφορίας υπηρεσιών. Οι άλλες δύο αφορούν την ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και προ­ϊόντων στο εσωτερικό της Ε.Ε. Οι τέσσερις αυτές ελευθερίες είναι κατοχυρωμένες στις συνθήκες της Ε.Ε., σαν να λέμε στο «σύνταγμα» της Ένωσης. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με την απόφαση του τον Δεκέμβριο του 1995 δεν δημιούργησε κάποιον νέο νόμο, απλά έκρινε αν το καθεστώς που επικρατούσε ήταν σύμφωνο με τις συνθήκες.

Επομένως αυτό που σχηματικά ονομά­ζουμε «νόμο Μποσμάν» δεν είναι νόμος, αλλά μία δικαστική απόφαση. Το ερώτημα είναι: αυτή η απόφαση μπορεί να αλλάξει; Είναι εύκολο να αλλάξει επειδή ενδεχομένως το επιδιώκει ο Ρουμενίγκε που εκπροσωπεί την ένωση των ευ­ρωπαϊκών συλλόγων; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Για να αλλάξει το καθεστώς που δημιουργήθηκε με την απόφαση Μποσμάν, πρέπει να αλλάξουν ή να τροποποιηθούν οι συνθήκες.

Για να συμβεί κάτι τέτοιο, χρειάζεται μια προετοιμασία 18-24 μηνών με αλλεπάλληλες δι­πλωματικές συζητήσεις ανάμεσα στα 27 μέλη της Ε.Ε. προκειμένου να συμφωνηθούν ποια ση­μεία των συνθηκών θα αλλάξουν και πώς θα τροποποιηθούν. Μετά θα συγκληθεί μία διακυβερνητική διάσκεψη, ένα ευρωπαϊκό συμβούλιο κορυφής, ας πούμε, όπου θα πάρουν μέρος οι ηγέτες των 27, θα συζητήσουν και θα συμφωνή­σουν ΟΜΟΦΩΝΑ τις αλλαγές.

Η διαδικασία, όμως, δεν τελειώνει εκεί. Η νέα και τροποποιημένη συνθήκη πρέπει να εγκριθεί από το ευρωκοινοβούλιο και τα εθνικά κοινοβούλια, χώρια που σε κάποιες χώρες αυτή η διαδικασία γίνεται με δημοψήφισμα. Αν έστω και μία χώρα δεν επικυρώσει τη νέα τροποποι­ημένη συνθήκη, αυτή δεν ισχύει. Αλλά ακόμη και αν όλα πάνε κατ' ευχήν, που λένε, θα χρειαστεί πάνω από ένας χρόνος -τουλάχιστον- για να ισχύσει η νέα συνθήκη. Επομένως όσο και αν θέλει ο Ρουμενίγκε και η Γερμανία να αλλάξει το καθεστώς που δημιούργησε η απόφαση Μπο­σμάν, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο να συμβεί.

Εκείνο που ο Ρουμενίγκε επιδιώκει, ως εκπρό­σωπος των ευρωπαϊκών συλλόγων, είναι η αυστηροποίηση κάποιων διατάξεων του financial fair play, ειδικά σε ότι αφορά το μέγεθος του ρόστερ (για το οποίο έχουν ήδη αποφασίσει με δική τους πρωτοβουλία κάποιες λίγκες) και το ζήτημα των μεταγραφών των νεαρών που συμ­πληρώνουν τα 18 τους χρόνια.

Ο Ρουμνίγκε επιδιώκει οι νεαροί που συμπληρώνουν το 18ο έτος της ηλικίας τους να υπογράφουν, υποχρεωτικά, το πρώτο τους συμβόλαιο στην ομάδα στης οποίας τις ακαδημίες αγωνίζονταν, εκτός αν μεταβούν για εργασία σε άλλη χώρα. Κάτι τέτοιο, φυσικά, αντιβαίνει στην ελευθερία παροχής υπηρεσιών. Εκείνο που, νο­μίζω, ότι επιδιώκεται είναι η δυνατότητα των ομάδων, που δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να ανταγωνιστούν μεγάλους συλλόγους, να κρατήσουν τα ταλέντα τους.

Επίσης είναι και μία προσπάθεια των Γερ­μανών να προστατεύσουν τη νέα γενιά των δικών τους ταλαντούχων ποδοσφαιριστών, από τις ορέ­ξεις και τα εκατομμύρια άλλων, πλουσιότερων συλλόγων, αγγλικών, των δύο μεγάλων της Ισπα­νίας ή ρωσικών και της Παρί. Αυτό, όμως, είναι τελείως διαφορετικό από την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου πάνω στο οποίο βασίσθηκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου τον Δεκέμβριο του 1995.

Πηγή: Εφημερίδα «Sportday», Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2012

Ισοπαλία εκτός έδρας, 1-1 με το Βύζαντα στη Νέα Πέραμο.

Άτυχη η ομάδα μας και άδικο το αποτέλεσμα.

Ο δυνατός αέρας, η κακή διαιτησία και η τύχη βουνό των αντιπάλων μας, στάθηκαν εμπόδιο στην προσπάθεια μας για την πρώτη εκτός έδρας νίκη μας. Το αποτέλεσμα του αγώνα είναι εξώφθαλμα άδικο, και η ομάδα μας έφυγε από τον αγώνα με σκυμμένο κεφάλι και τον ένα βαθμό που δίνει η ισοπαλία, την ίδια ώρα που οι αντίπαλοι μας δεν μπορούσαν να πιστέψουν στην τύχη τους.

Η ομάδα των Νέων του Βύζαντα ενισχυμένη από επαγγελματίες παίκτες, δεν μπόρεσε να απειλήσει σε όλη τη διάρκεια του αγώνα τον τερματοφύλακα μας Ορέστη Μένκα. Μουδιασμένο ξεκίνημα και από τις δύο πλευρές, όμως με πολύ τρέξιμο στο χώρο του κέντρου, πήραμε σταδιακά τον έλεγχο του αγώνα. Στο 10^ο λεπτό, ο Βύζαντας προηγήθηκε σε μια φάση που θύμιζε το γκολ της Γιουβέντους στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. 

Ο δυνατός αέρας έκανε τα παιχνίδια του και σε ένα παντελώς ακίνδυνο σουτ, απελπισίας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί, ο Ορέστης είδε τη μπάλα να αλλάζει πορεία και να καταλήγει στα δίκτυα της ομάδος μας. Το γκολ και ότι μεσολάβησε για να επιτευχθεί ήταν τα μόνα αξιόλογα που παρουσίασε στον αγώνα η ομάδα των Μεγάρων.

Ομαδική φωτογράφιση 2012-13

Χάθηκαν κάποιες ευκαιρίες για την ισοφάριση στο πρώτο ημίχρονο και ακόμη περισσότερες στο δεύτερο, η στατιστική έδειξε δεκαπέντε δικές μας τελικές έναντι μίας (!) των αντιπάλων μας, στη διάρκεια του οποίου οι αντίπαλοι κατέφυγαν σε σκληρό παιχνίδι και σκόπιμες καθυστερήσεις, που κακοποίησαν το άθλημα, με την ανοχή του διαιτητή, ο οποίος αρνήθηκε δύο φορές τον καταλογισμό υπέρ μας πέναλτι σε κραυγαλέες περιπτώσεις.

Η ισοφάριση ήρθε, όταν μετά από εκτέλεση φάουλ και απόκρουση του τερματοφύλακα του Βύζαντα Μεγάρων, η μπάλα κτύπησε στο κάθετο δοκάρι και στην επαναφορά ο Γιώργος Τσακίρης την έστειλε στα δίχτυα. 

Άριστη για μια ακόμη φορά η τακτική που επέλεξε ο προπονητής μας κ. Παναγιώτης Παπαδόπουλος, που είχε διαβάσει άριστα τον αγώνα και μας έδωσε στον πίνακα τα θεωρητικά πλεονεκτήματα της αντίπαλης ομάδος και τον τρόπο που θα τα εξουδετερώσουμε.

Κακή η διαιτησία του ανεπαρκούς κυρίου Κορδολαίμη, μέτριοι οι βοηθοί κύριοι Πουλακάκης και Βεζυράκης, όλοι τους του συνδέσμου Δυτικής Αττικής. Ιδιαίτερα ο διαιτητής στο 2ο ημίχρονο ανέχθηκε το σκληρό, πολλές φορές στα όρια του αντιαθλητικού παιχνίδι στο οποίο επιδόθηκαν οι αντίπαλοι μας. Έδειξε μόλις τρεις κίτρινες κάρτες, θα μπορούσε οι δύο τουλάχιστον να είναι απευθείας κόκκινες, αρνήθηκε τον καταλογισμό δύο πέναλτι και τελείωσε τον αγώνα πριν την ώρα του, κρατώντας μόλις δύο λεπτά (!) καθυστερήσεις, σε ένα δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο έγιναν έξι αλλαγές και παίχθηκε ελάχιστο ποδόσφαιρο.

Οι συνθέσεις

Α.Ο. Γλυφάδα (coach: κ. Παναγιώτης Παπαδόπουλος)

Μένκα Ορέστης, Τασσόπουλος Δημήτρης, Γοργάκης Νίκος, (70΄Τομαράς Φώτης), Τσάμης Βασίλης, Τσακύρης Γιώργος, Νίκου Άγγελος-Γεώργιος (λόγω τραυμ., 88΄ Βασιλείου Έκτορας), Σαμιώτης Νίκος, Παπαρούνας Θάνος, Κουιρουκίδης Μιχάλης, Πλατέλλας Ανάργυρος (65΄Παπαδόπουλος Κώστας), Αρέστη Κώστας.

Αναπληρωματικοί:

Παπαλλής Μανώλης (τερματ.), Γουργιώτης Στέφανος, Τσαχλής Γιάννης, Μπαραδάκης Χάρης.

Πρωτάθλημα Νέων, Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Δεύτερη αγωνιστική, εκτός έδρας με το Βύζαντα Μεγάρων.

Την Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012, πραγματοποιήθηκε η κλήρωση για τις ομάδες Νέων, [U20], που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα Football Leaque 1 & 2, για την αγωνιστική περίοδο 2012-2013, το οποίο διεξάγεται σε δύο ομίλους, Βόρειος και Νότιος. Στο Νότιο όμιλο συμμετέχουν 12 ομάδες, από την κατηγορία της Football Leaque 1 εννιά  ομάδες και από την κατηγορία της Football Leaque 2, τρεις ομάδες. 

Οι αγωνιστικές υποχρεώσεις των ομάδων ξεκίνησαν το Σάββατο  11 Νοεμβρίου 2012, με τη διεξαγωγή των αγώνων της 1ης αγωνιστικής. Στις 17 Νοεμβρίου 2012 διεξάγονται πέντε από τις έξι αναμετρήσεις της 2ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος. Η αναμέτρηση Παναιγιάλειος-Εργοτέλης στο γήπεδο των Καμαρών, με την οποία κλείνει η αγωνιστική δραστηριότητα θα γίνει την Κυριακή 18 Νοεμβρίου στις 12 το μεσημέρι. 

Αναλυτικά το πρόγραμμα 

Πρωτάθλημα U20 / Football Leaque 1 &2
2η Αγωνιστική / 16 Νοεμβρίου 2012
Γηπεδούχος ομάδα	Φιλοξενούμενη ομάδα	Σκορ
Βύζας Μεγάρων	ΠΑΕ Α.Ο. Γλυφάδας	1-1
Καλλιθέα	Θρασύβουλος Φυλής
Παναχαϊκή	Ηρακλής Ψαχνών	1-1
Παναιτωλικός	Απόλλων Σμύρνης	2-0
Φωκικός	ΠΑΣ Κόρινθος	2-1
Παναιγιάλειος	Εργοτέλης

Το team της ΠΑΕ Α.Ο. Γλυφάδος έδειξε από την πρώτη στιγμή, ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ανταποκρίθηκε, θέλοντας να δώσει ανταγωνιστικό χρόνο συμμετοχής στα παιδιά της ομάδος Νέων, ενώ παράλληλα θα διατηρήσει ετοιμοπόλεμους και τους ποδοσφαιριστές της ομάδος Ανδρών, που ανήκουν στο ηλιακό group που μπορεί να συμμετέχει στο πρωτάθλημα U20. 

Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες της συμμετοχής, προσωπικά είναι η δεύτερη φορά που δικαιούμαι να συμμετέχω στο πρωτάθλημα Νέων, έχει προηγηθεί η αγωνιστική  περίοδος από τις 3 Φεβρουαρίου 2011 με την ομάδα της, τότε, ΠΑΕ Ηλιούπολης και έχουμε αγωνιστική διάθεση, θέληση για δουλειά και ηθικό, ενώ το προπονητικό επιτελείο μας έχει προετοιμάσει κατάλληλα. 

Καλή χρονιά σε όλες τις ομάδες και επιτυχίες στη δική μας. Χαίρομαι που θα συναντήσω ξανά αγαπημένους φίλους, που για 90 λεπτά, κι αν επιλέξει να με εμπιστευθεί ο προπονητής μας, θα είμαστε αντίπαλοι.

Ώρα ενάρξεως του αγώνα Βύζας Μεγάρων-Α.Ο. Γλυφάδας που γίνεται στο γήπεδο της Νέας Περάμου, είναι στις 15:00 το μεσημέρι του Σαββάτου. Διαιτητές ορίστηκαν οι κ.κ. Κορδολαίμης, Πουλακάκης, Βεζυράκης του συνδέσμου Δυτικής Αττικής και παρατηρητής διαιτησίας ο κ. Στασινός του συνδέσμου Ανατολικής Αττικής.