Παθολογικά συμπτώματα

του Ηλία Μπαζίνα

ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ, το θέμα δεν είναι τα αποτελέσματα της Εθνικής (ούτε γνωρίζω, φυσικά, το αποτέλεσμα του δεύτερου αγώνα). Το θέμα είναι η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ. Μήπως χρειαζόμαστε περισσότερη από όση δείχνουμε;
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ να εξαρτάς την «εθνική περηφάνια» σου από το αν ένα τόπι βάρεσε στύλο ή πήγε πέντε πόντους πιο μέσα, στο πλεχτό! Η εθνική μου περηφάνια δεν εξαρτάται από τις επιδόσεις οποιουδήποτε διασκεδαστή, είτε αθλητικού, είτε ποπ. Εχει να κάνει με τον Αριστοτέλη, τον Αλέξανδρο, τον Πλάτωνα, τον Ομηρο, τον Αισχύλο, τον Κολοκοτρώνη, τον Παπανικολάου, τον Ελύτη, τον Σεφέρη, την Κόλλας.
Δεν θα πενθήσω επειδή η Ελλάδα διασύρεται ως μέλος της διεθνούς κοινότητας και ο λαός της υποφέρει. Κι αν αυτά δεν τα ΕΝΝΟΩ, είμαι ασόβαρος! Οπως δεν με συνθλίβει η δυστυχία γι' αυτό που σκάρωσε το τόπι (η φοράδα στ' αλώνι, η Φατμέ στο Γενί Τζαμί κ.λπ.), έτσι οφείλω και να δέχομαι με ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ χαρά ό,τι καλό καταφέρνουμε στον αθλητισμό και μετά να ξαναγυρίζω στα πιο σοβαρά θέματα. Αρκετές επιτυχίες που σημειώσαμε τα τελευταία χρόνια, αποδείχθηκαν ακριβά πληρωμένες. Ακόμα ΚΑΙ οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 ίσως ήταν καλύτερα να μην είχαν υπάρξει! Οσο για τον άθλο μας στο ποδόσφαιρο την ίδια χρονιά, ευπρόσδεκτος ήταν και παραμένει θετική καταχώριση στο κιτάπι μας. Αλλά κι αυτόν κοντεύουμε να τον κάνουμε πηγή κακών. Εβαλε ψηλά τον πήχη. Αυτό τυραννάει έκτοτε την ομάδα! Κυρίως, όμως, μας έκανε να πούμε, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, αφόρητα πολλά λόγια! Κάθε φορά που τα πράγματα δεν μας ευνοούν, κάτι που στο ποδόσφαιρο είναι φυσικός νόμος, πέφτουμε να πεθάνουμε! Και λέμε έναν οχετό αντιφάσεις, αυτοαναιρούμαστε! Ενώ περνάμε εποχή περισυλλογής που απαιτεί ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ και αυτοκριτική.
ΑΔΥΝΑΤΩ να εννοήσω πως η κουβέντα στον «έβδομο ουρανό, αδέλφια!..»(200 ντεσιμπέλ) είναι μια «τίμια» φιλολογική στιγμή μας, ενώ ΚΑΙ η απαξίωση, ύστερα από ένα στραβό αποτέλεσμα, «στο έβδομο υπόγειο, τρίτα ξαδέρφια εξ αγχιστείας, ναούμε, έξοδος από την πίσω πόρτα!..»είναι ΚΑΙ αυτή μια «τίμια» φιλολογική μας στιγμή! Πότε, επιτέλους, έχουμε άδικο κι εμείς, οι κριτές των πάντων; Ουδέποτε! Ασπρο-μαύρο η ζωή; ΚΙ εμείς απ' έξω; Τιμητές και ανεμόμυλοι;
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ είναι. Παιχνίδι! Φυσικές καταστάσεις η νίκη, η ήττα, η ισοπαλία. Ενώ η ασυναρτησία, η υστερία, η αδυναμία να σοβαρευτούμε, παρά τα χιλιάδες χρόνια Ιστορίας μας, είναι γνωρίσματα βαθιάς, ευρύτερης ΚΡΙΣΗΣ, συμπτώματα παθολογικά!..

Πηγή: Εφημερίδα "Real News"