Ο Νίκος Γκάλης ποτέ δεν ζήτησε το σεβασμό

"Είσαι τόσο καλός όσο το τελευταίο σου αποτέλεσμα».

Ο μεγαλύτερος αθλητής που φόρεσε τα γαλανόλευκα ήταν ο Νίκος Γκάλης, Όχι επειδή ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο, που ήταν, αλλά επειδή έμπαινε στο γήπεδο για να κερδίσει. Έκανε το παιχνίδι του όσο καλύτερα μπορούσε, συνήθως κέρδιζε, και δεν είχε πει ποτέ ότι βούλωσε τα στόματα όσων τον είχαν αμφισβητήσει. Γιατί κανένας ποτέ δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει τον Νίκο Γκάλη. Τη στιγμή που θα το έκανε θα είχε βάλει σε αμφισβήτηση τη δική του διανοητική κατάσταση και όχι την αξία του Γκάλη.
* Αντίθετα με την Εθνική Ελλάδα, ο Γκάλης ποτέ δεν αναφέρθηκε στα παλιά του κύπελλα. Ούτε καν στο Πανευρωπαϊκό του 1987. Είχε μάθει από την Αμερική ότι «είσαι τόσο καλός όσο το τελευταίο σου αποτέλεσμα».- Πηγαίνοντας σε τουρνουά ποτέ δεν είχε πει «να με αφήσουν να το ευχαριστηθώ». Για ευχαρίστηση υπάρχουν το «Alou Fun Park» και οι διακοπές.- Ποτέ δεν είχε ζήτησε σεβασμό. Τον σεβασμό σου τον δίνουν, δεν τον ζητάς. Και ο σεβασμός δίνεται όταν ένας αθλητής τελειώσει την καριέρα του και μπορεί να κριθεί στο σύνολο του.
- Ποτέ δεν είχε πει «δεν έχω να αποδείξω τίποτα». Κάθε φορά που ο αθλητής δένει τα κορδόνια έχει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τον άλλο κερατά που δένει τα δικά του κορδόνια στα απέναντι αποδυτήρια.- Δεν είχε πει «γυρνάμε με ψηλά το κεφάλι». Δεν το είπε γιατί δεν χρειάστηκε ποτέ να το κατεβάσει. Και δεν είχε πει «τώρα να δούμε τι θα λένε αυτοί που περιμένανε να μας σταυρώσουν». Δεν υπήρχε σταυρός να τον χωρέσει.
** Όλες οι προηγούμενες φράσεις με τις κραυγές για σεβασμό, αυτοκατανάλωση και κάθε άλλη χατζηαβατιά που έχει εφεύρει το μυαλό του Έλληνα ήρθαν από ποδοσφαιριστές της Εθνικής Ελλάδος στη Νότιο Αφρική.
Ο αθλητής που δεν αντέχει να κρίνεται, να σταματήσει, να γίνει ένας καταξιωμένος συνταξιούχος.
Όχι άλλοι καταξιωμένοι, όχι άλλο Δημόσιο όχι άλλοι συνταξιούχοι στα 23 τους. Όχι άλλος σεβασμός που αντί να δίνεται ζητιέται.