Μάριους Χίλερ, Ο παίκτης που αγωνίστηκε σε δύο εθνικές ομάδες

της Γερμανίας και της Αργεντινής.

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

Ο χρόνος έχει σβήσει τα χνάρια του Μάριους Χίλερ. Πρέπει να «καταδυθεί» κανείς στην προϊστορία των αναμνήσεων από τις συγκρούσεις της Γερμανίας με την Αργεντινή για να συναντήσει το όνομα του μοναδικού ποδοσφαιριστή που έχει φορέσει τόσο τη φανέλα της «νατσιοναλμάνσαφτ» όσο και της «αλμπισελέστε»!
Γεννημένος σε μια εποχή (1892) που το ποδόσφαιρο αποτελούσε αποκλειστικά μέσο διασκέδασης, με τις σκοπιμότητες να απουσιάζουν, ο «Ελ Αλεμάν» (ο Γερμανός), όπως τον αποκαλούσαν οι Αργεντινοί οπαδοί, κατάφερε κάτι που σήμερα είναι ακατόρθωτο: να φορέσει τη φανέλα των δύο Εθνικών ομάδων που συγκρούονται σήμερα στον προημιτελικό του Μουντιάλ στο Κέιπ Τάουν, της Γερμανίας και της Αργεντινής.
Ο «Μπούμπι», ένας ταχύτατος επιθετικός με τρομερή εκτελεστική δεινότητα, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στο Μπουένος Άιρες για επαγγελματικούς λόγους και εκείνη την περίοδο, που το ποδόσφαιρο βρισκόταν στα σπάργανα, δεν ορθώθηκε κανένα εμπόδιο για να αγωνιστεί και με την Εθνική Αργεντινής, ενώ είχε ήδη γίνει ο νεαρότερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Γερμανίας. Ήταν τέτοια η αποτελεσματικότητα του Μάριους Χίλερ, που ανάγκασε τους οπαδούς της Αργεντινής τη δεύτερη δεκαετία του περασμένου αιώνα να τον παρομοιάσουν με τα πολυβόλα όπλα «Lewis», που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί στρατιώτες στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.Σχεδόν 46 χρόνια μετά τον θάνατο του, το όνομα του εμφανίστηκε και πάλι στο προσκήνιο εξαιτίας της σύγκρουσης των δυο ομάδων που έχουν αφήσει μέχρι στιγμής τις καλύτερες εντυπώσεις στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής.

Ο ποδοσφαιριστής θείος, ο νεαρότερος σκόρερ και το δεύτερο κεφάλαιο.
Ζώντας στον αμφιλεγόμενο κόσμο των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, ο Μάριους Χίλερ παρατηρούσε τον θείο του Άρθουρ να φορά για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Εθνικής Γερμανίας. Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο Χίλερ βρισκόταν ανάμεσα στους παίκτες της «νατσιοναλμάνσαφτ», όπως αναφέρεται στην έκδοση υπό τον τίτλο «Ιστορία της Εθνικής Γερμανίας».
«Κουβαλούσε τσάντες, καθάριζε τα παπούτσια των παικτών και βοηθούσε όσο μπορούσε στο να μεταφέρουν και να τοποθετούν τα δοκάρια», αναφέρεται ως σύντομο σχόλιο της παρουσίας του ποδοσφαιριστή που έμελλε να πραγματοποιήσει την παρθενική του εμφάνιση με την εθνική Ομάδα στις 3 Απριλίου του 1910 και ενώ ήταν 17 ετών 7 μηνών και 28 ημερών. Ήταν ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα της Γερμανίας στην ποδοσφαιρική ιστορία της χώρας. Με το γκολ που πέτυχε στη νίκη 3-2 της Εθνικής του ομάδας επί της Ελβετίας στη Βασιλεία, παραμένει ακόμη και σήμερα ο νεαρότερος σκόρερ των «πάντσερ».Ο γεννημένος στο Πφόρζχαϊμ ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε σε ομάδες σαν την Καρλσρούη, τη Φίνιξ Καρλσρούης και τους Κίκερς Στουτγκάρδης μέχρι το 1912 και την πρώτη του μετανάστευση στην Ελβετία. Εκεί, κατάφερε να βρει εργασία σε φημισμένη ωρολογοποιία και παράλληλα να παίζει ποδόσφαιρο στη Σο Ντε Φο. Στην Ελβετία ο Χίλερ παρέμεινε περίπου έναν χρόνο, πρόλαβε να αγωνιστεί στην Εθνική Γερμανίας άλλες δυο φορές (εκείνη την εποχή τα ματς των Εθνικών ομάδων δεν ήταν τόσο συχνά όσο τα σημερινά) και το 1913 στάλθηκε από την εταιρεία όπου εργαζόταν στην Αργεντινή, αρχίζοντας το δεύτερο κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική του ιστορία.
Στο Μπουένος Άιρες το ταλέντο του αποθεώθηκε αυτοστιγμεί. Παράλληλα με την προώθηση των ευρωπαϊκών ρολογιών, ο Μάριους Χίλερ άρχισε να αγωνίζεται σε ποδοσφαιρικές ομάδες όπως η Ρίβερ Πλέιτ και η Χιμνάσια Λα Πλάτα, σκοράροντας με τη συχνότητα πολυβόλου.
Όταν το 1916 η Εθνική ομάδα της Αργεντινής ήταν έτοιμη να δώσει μερικά φιλικά ματς με την Ουρουγουάη, η ανάγκη απόκτησης της αργεντίνικης ιθαγένειας από τον Χίλερ τέθηκε ως άμεσος στόχος.
Στις 15 Αυγούστου του 1916 η Αργεντινή επικρατούσε με 3-1 της Ουρουγουάης στο Μπουένος Άιρες και ο «Ελ Αλεμάν» γινόταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σκόραρε με τη φανέλα δυο Εθνικών ομάδων.
Σε ηλικία 24 ετών ο Χίλερ εξελισσόταν στον αγαπημένο ποδοσφαιριστή των οπαδών της «αλμπισελέστε», πετυχαίνοντας χατ τρικ απέναντι και πάλι στην Ουρουγουάη έξι εβδομάδες αργότερα, στη συντριβή της «σελέστε» με 7-2. Ο Χίλερ έμοιαζε εκείνη την εποχή με το πρωτότυπο επιθετικού.
Το 1918 πέτυχε 52 γκολ σε 39 εμφανίσεις με τη Ρίβερ Πλέιτ και κατέκτησε το πρωτάθλημα Αργεντινής αναγορευόμενος στον αναντίρρητο βασιλιά του ποδοσφαίρου της χώρας. Για αυτό όταν του ανακοινώθηκε από την εταιρεία όπου εργαζόταν ότι θα έπρεπε να επιστρέψει στην Ευρώπη οι προσφορές που δέχτηκε από τους εύρωστους οπαδούς του ποδοσφαίρου ήταν σημαντικές. Όχι τόσο όμως που να τον δελεάσουν και να παραμείνει στην Αργεντινή.
Το 1919 επέστρεψε στη Γερμανία και δυο χρόνια αργότερα, το 1921, κατέκτησε με την ποδοσφαιρική ομάδα της γενέτειρας του, Πφόρζχαϊμ το τοπικό πρωτάθλημα. Η αγάπη που είχε εισπράξει όμως στην Αργεντινή τον ανάγκασε να επιστρέψει.
Στα 33 του ο Μάριους Χίλερ εγκατέλειψε την ενεργό δράση αγωνιζόμενος στην Τσακαρίτα. Εφτασε στις τέσσερις συμμετοχές με την Εθνική ομάδα της Αργεντινής, στην οποία διατέλεσε ακόμη και αρχηγός της. Ο Χίλερ παρέμεινε, μετά την αποχώρηση του από τα γήπεδα, στην Αργεντινή ως εκπρόσωπος της εταιρείας των ρολογιών στη Λατινική Αμερική. Πραγματοποιούσε συχνά ταξίδια και στην Παραγουάη, όπου ακόμη και εκεί δεν έχανε την ευκαιρία να αγωνιστεί σε μερικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Ο «Μπούμπι» με την ταχύτητα του ακόμη και όταν είχε ξεπεράσει το 40ό έτος της ηλικίας του ξεχώριζει από τους άλλους παίκτες, σε ένα παιχνίδι που ήταν εξαιρετικά αργό σε σχέση με τη σημερινή εκδοχή του αθλήματος. Αν και το ταξίδι της ζωής του έφτασε στο τέλος το 1964, σε ηλικία 72 ετών, εντούτοις ο Μάριους Χίλερ, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε τόσο με την Εθνική ομάδα της Γερμανίας όσο και της Αργεντινής, ξεχάστηκε γρήγορα.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο που θέριεψε το ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1930 στην Ουρουγουάη και ενώ ο Χίλερ είχε διαβεί το κατώφλι των 38 ετών και δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί με την Εθνική Αργεντινής που συμμετείχε.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1964 ο Χίλερ άφησε την τελευταία του πνοή στο Μπουένος Άιρες.
Σήμερα η επιτύμβια πλάκα που βρίσκεται στο κοιμητήριο της Τσακαρίτα θυμίζει ότι ήταν ένας από τους αστέρες του ποδοσφαίρου των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα.
Ο προημιτελικός ανάμεσα στην Αργεντινή και τη Γερμανία ήταν μια αφορμή για να επανέλθει στη δημοσιότητα το όνομα του ποδοσφαιριστή που γεννήθηκε στη Γερμανία, αγωνίστηκε στη «νατσιοναλμάνσαφτ» τρεις φορές, άλλες τέσσερις στην Αργεντινή και αποτελεί τον μοναδικό συνεκτικό ιστό ανάμεσα στους αντιπάλους του προημιτελικού του Κέιπ Τάουν.