Η... αποστολή του Δαλούκα!

και η διαιτησία του στο ντέρμπι.

Όλα όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ εις βάρος της αποστολής του Ολυμπιακού ήταν προσχεδιασμένα και προγραμματισμένα, στο βωμό του να μετατραπεί ο αγώνας σε φιέστα τίτλου για τον Παναθηναϊκό.
Έκαναν όμως λάθος, γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Ήθελαν να φτιάξουν μια Ριζούπολη μήπως και φύγει αυτή η κατάρα από πάνω τους. Να τρομοκρατήσουν τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού ώστε αυτοί, τρομοκρατημένοι και φοβισμένοι, να χάσουν με κάτω τα χέρια.

Δεν έμειναν μόνο σ' αυτό, αλλά είχαν φροντίσει και για τη διαιτησία όπως κάνουν βέβαια σε όλους τους αγώνες.
Διαιτησία σαν του Δαλούκα και μάλιστα σε ντέρμπι, τόσο άθλια και καταδικαστική για τον έναν εκ των δύο αντιπάλων, δύσκολα μπορεί να θυμηθεί κάποιος όσο παλιός και να είναι. Θύμιζε κάπως τη διαιτησία του Καλόπουλου στο «Καραϊσκάκη», τότε που έδωσε το ανύπαρκτο πέναλτι στον Παναθηναϊκό και προηγήθηκε με αυτό στο σκορ και σφύριζε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο φουλ Παναθηναϊκό. Όταν όμως πήρε τις απαντήσεις απ' τον Ολυμπιακό ισορρόπησε στο δεύτερο ημίχρονο καταλαβαίνοντας πώς ότι και να σφύριζε χαμένος θα έφευγε ο Παναθηναϊκός απ' το «Καραϊσκάκη» και απέφυγε να εκτεθεί παραπάνω. Μόνο στο τέλος δεν άφησε τον Ολυμπιακό να πετύχει και τέταρτο γκολ, μη αφήνοντας τον «Τζόλε», αν θυμάμαι καλά, να σκοράρει μόνος του με τον αντίπαλο τερματοφύλακα, σφυρίζοντας φάουλ που του είχε γίνει πριν. Και αυτή η διαιτησία, όμως, μπροστά σε αυτή του Δαλούκα μοιάζει με σεμινάριο. Ο άνθρωπος είχε αποστολή και το γεγονός ότι δεν πήρε την μπάλα να τη στείλει μόνος του στα δίχτυα του Ολυμπιακού, να είστε σίγουροι πως θα του στοιχίσει στην καριέρα του.

Είχε και τον τσαμπουκά μέσα στο αγώνα ο Παναθηναϊκός, τον Καραγκούνη, που δεν του ταιριάζει αυτός ο ρόλος. Είτε τον πήρε μόνος του είχε του τον ανέθεσαν, το σίγουρο είναι ότι εκτέθηκε.
Χθες όλη την ημέρα γινόταν πλάκα ακόμη και από... αντικειμενικούς στο ψάξιμο με ποιον μοιάζει ο Γιώργαρος περπατώντας απειλητικά προς τον αντίπαλο με τα χέρια κάτω και ανοικτό και προτεταμένο το στήθος. Πολλές απαντήσεις άκουσα, καμία όμως δεν με ικανοποίησε. Μοιάζει κατ' εμένα ο Καραγκούνης μ’ αυτό το στυλάκι με τον Ζήκο τον μπακαλόγατο. Και η μόνη διαφορά είναι ότι του αείμνηστου του Χατζηχρήστου πέταγε φωτιές το μάτι του από την εξυπνάδα.