Τα 27 «ομιχλώδη» χρόνια από τον θάνατο του "Προδότη" Έιγκεντορφ!

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης
(iliaskaragiannis@hotmail.com)

Άδειασε ένα μικρό ποτήρι με μπίρα και ένιωσε τη γνώριμη ανακούφιση να πς αιχμηρές παρυφές της ημέρας. Έπειτα από μερικές ώρες, αυτοκίνητο του Λουτζ Ειγκεντορφ χτυπούσε στην κρύα επιφάνεια ενός δένδρου και γινόταν κομμάτια. Ο Ανατολικογερμανός ποδοσφαιριστής που είχε αυτομολήσει το 1979 στη Δυτική Γερμανία, βυθιζόταν αργά προς το θάνατο, φεύγοντας μακριά από το φως της ζωής, δύο ημέρες μετά στις 7 Μαρτίου του 1983. Τα αποτελέσματα της νεκροψίας έκαναν λόγο για αυξημένη ποσότητα αλκοόλ στο αίμα του Έιγκεντορφ, ο οποίος εκείνο το βράδυ, σύμφωνα με τις μαρτυρίες των θαμώνων του μπαρ Μπραουνσβάιχ, είχε καταναλώσει μόλις ένα μικρό ποτήρι μπίρας.
Περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα ένας 60χρονος έμπαινε σε ένα φαρμακείο στο Ντίσελντορφ. Με την απειλή μαχαιριού άρπαζε 400 ευρώ και τρεπόταν σε φυγή. Μερικές ώρες αργότερα η τοπική αστυνομία συλλάμβανε τον Κάρλ Χάιντς Φέλγκνερ. Εναν πρώην πρωταθλητή ελαφριών βαρών στην πυγμαχία που άκμασε στην Ανατολική Γερμανία πριν από τέσσερις δεκαετίες. Λίγες μέρες μετά λάμβανε χώρα η δίκη του και όταν ο δικαστής είδε την ημερομηνία αφιξής του στην τότε Δυτική Γερμανία (1980), ρώτησε αν ήταν πολιτικός πρόσφυγας.
«Όχι, ο λόγος που ήρθα στη Δυτική Γερμανία ήταν για να σκοτώσω τον Λουτζ Έιγκεντορφ. Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στην αγαπημένη ομάδα του Εριχ Μίλκε (υπουργός Ασφαλείας στην Ανατολική Γερμανία), την Ντιναμό Βερολίνου, αλλά το έσκασε. Δέχτηκα να εκτελέσω το συμβόλαιο θανάτου, αλλά δεν το εκπλήρωσα ποτέ», έλεγε με ψυχραιμία ο Φέλγκνερ στις 10 Φεβρουαρίου του 2010.

Το αγαπημένο παιδί του αρχηγού!
Ο Λουτζ Έιγκεντορφ ήταν ένας εξαιρετικά ταλαντούχος μέσος, ο οποίος στα 13 του εντάχθηκε στην παραγωγική διαδικασία της Ντιναμό Βερολίνου.
Στα 22 του, το 1978, πραγματοποιούσε την παρθενική του εμφάνιση με την Εθνική ομάδα και σκόραρε δύο γκολ απέναντι στη Βουλγαρία. Για το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας ήταν ο ιδεότυπος του αφοσιωμένου και ταλαντούχου πολίτη. Γι' αυτό και όταν η Ντιναμό Βερολίνου ταξίδεψε στη Δυτική Γερμανία τον Μάρτιο του 1979 για να δώσει ένα φιλικό εναντίον της Κaϊζερσλάουτερν, ο Έιγκεντορφ δέχτηκε ελάχιστη κατήχηση από τους πράκτορες της Στάζι για τα δεινά του δυτικού κόσμου. Ήταν άλλωστε το αγαπημένο παιδί του παντοδύναμου υπουργού Έριχ Μίλκε και κανείς δεν ήθελε να το δυσαρεστήσει. Το πρωινό της 21ης Μαρτίου, έπειτα από τη συντριβή της Ντιναμό Βερολίνου με 4-1 από την Κάίζερσλάουτερν, οι υπεύθυνοι της ομάδας της Ανατολικής Γερμανίας ένιωθαν ανακουφισμένοι, ενώ όλοι οι παίκτες επιβιβάζονταν στο λεωφορείο της επιστροφής. Σε μια εποχή που οι καταπιεσμένοι, από το απολυταρχικό καθεστώς, πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας αναζητούσαν οδό διαφυγής από τον ασφυκτικό κορσέ των αρχών του, ο φόβος εμφώλευε σε κάθε κίνηση των παικτών. Η τελευταία στάση του λεωφορείου στη Δυτική Γερμανία έγινε στο Γκίσεν προκειμένου οι παίκτες να ξεκουραστούν και να αλλάξουν το συνάλλαγμα τους. Ο Έιγκεντορφ μαζί με άλλους δύο συμπαίκτες του κατευθύνθηκαν προς την τουαλέτα. Μετά από λίγα λεπτά έμπαιναν με ταχύτητα σε ένα ταξί και εκλιπαρούσαν τον οδηγό να πατήσει γκάζι. Ο διεθνής ποδοσφαιριστής της Ανατολικής Γερμανίας Λουτζ Έιγκεντορφ μέσα σε λίγα λεπτά μετατρεπόταν σε πολιτικό πρόσφυγα!

Ο όρκος, η τιμωρία και η «τυχαία» συνάντηση
Στο Ανατολικό Βερολίνο η Γκάμπριελ ένιωθε τα ρίγη της διάλυσης όταν οι πράκτορες της Στάζι την ενημέρωναν για την αυτομόληση του συζύγου της Λουτζ Έιγκεντορφ. Αγκάλιαζε τη δίχρονη κόρη τους και ορκιζόταν ότι δεν θα τον ξαναδεί. Η απαρασάλευτη επιμονή της οδήγησε τον 23χρονο ποδοσφαιριστή σε κατάθλιψη. Από τα μυτερά δόντια του «μαύρου σκύλου» ξέφυγε μονάχα όταν υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στη νέα του ζωή με την Κάίζερσλάουτερν. Παρ' ότι η ομάδα της Δυτικής Γερμανίας πρόσφερε κάποιες χιλιάδες μάρκα για να τον αποκτήσει από την Ντιναμό Βερολίνου, η άρνηση του κλαμπ της «altera pars» (άλλης πλευράς) ήταν επίμονη. Ο Ειγκεντορφ παρέμεινε εκτός αγωνιστικής δράσης για περίπου έναν χρόνο. Επέστρεψε στα γήπεδα τον Σεπτέμβριο του 1980 και ενώ ήταν μόλις 24 ετών. Δεν κατόρθωσε ποτέ να εκπληρώσει τις θεριευμένες προσδοκίες για την αξία του και το 1982 παραχωρήθηκε στον τελευταίο σταθμό της καριέρας του, την Αιντραχτ Μπραουνσβάιχ. Οι συνεχόμενοι τραυματισμοί τον κατέβαλαν και ο Ειγκεντορφ ήλπιζε πλέον μόνο στη νέα του συμβία και στον παλιόφιλό του από τις ξέφρενες νύχτες στο Ανατολικό Βερολίνο... Καρλ Χάιντς Φέλγκνερ. Στα τέλη του 1980 ο πρώην πυγμάχος συνάντησε «τυχαία» τον Ειγκεντορφ και υποστήριξε πως είχε κηρυχθεί «persona non grata» στην Ανατολική Γερμανία. Η μόνη του διέξοδος ήταν η δυτική πλευρά της χώρας, ισχυρίστηκε στον τότε ποδοσφαιριστή της Κάίζερσλάουτερν και άρχισαν να κάνουν στενή παρέα μέχρι και την 7η Μαρτίου του 1983, όταν ο Ειγκεντορφ κατέληξε έπειτα από την πρόσκρουση της Άλφα Ρομέο του σε ένα δέντρο στον επαρχιακό δρόμο του Μπραουνσβάιχ.

Η υποτίμηση της Στάζι, το σύνδρομο καταδίωξης και η αποστολή
Η έκθεση της αστυνομίας δύσκολα μπορούσε να αμφισβητηθεί εκείνη την εποχή. Τα αυξημένα ποσοστά αλκοόλ στο αίμα του Λουτζ Ειγκεντορφ δεν άφηναν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις ακόμη και σε ανθρώπους σαν τον πρώην συμπαίκτη του, Γιοργκ Μπέργκερ.
«Θυμάμαι ότι είχα υποτιμήσει τη Στάζι μέχρι την ημέρα που άκουσα για τον θάνατο του Λουτζ. Ένας δημοσιογράφος με ενημέρωσε και τότε είπα στη γυναίκα μου ότι από εδώ και πέρα θα πρέπει να προσέχω αρκετά, γιατί πλέον είναι ικανοί για τα πάντα».
Πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την πρόσβαση στα αρχεία της Στάζι, όπου καταγραφόταν μέχρι και η τελευταία λεπτομέρεια για τις «ζωές των άλλων», ήταν δύσκολο για κάποιον να διανοηθεί το μέγεθος της παρακολούθησης. Για τον λόγο αυτόν ο Μπέργκερ θεωρήθηκε ότι κατατρυχόταν από σύνδρομο καταδίωξης, ακόμη και όταν τρία χρόνια μετά νοσηλεύτηκε παραλυμένος σε νοσοκομείο του Βερολίνου, δηλητηριασμένος από τη Στάζι.
Αυτά τα μικρά, ασήμαντα γεγονότα, αν τα παρακολουθούσε κανείς αυτοτελώς, έβαλαν σε σκέψεις τον δημοσιογράφο Χέριμπερτ Σβαν από την Κολονία.
Μερικά χρόνια έπειτα από την πτώση του Τείχους ο Σβαν άρχισε να μελετά τον φάκελο που διατηρούσε η Στάζι για τον Ειγκεντορφ, στις σελίδες του οποίου το μίσος του υπουργού Μίλκε για τον πρώην προστατευόμενο του νόμιζες ότι είχε γραφτεί με πύρινα γράμματα. Για τον παντοδύναμο άνδρα των μυστικών υπηρεσιών και της ασφάλειας, ήταν ένας προδότης που έπρεπε να πεθάνει. Μόλις έμαθε την αυτομόληση του, διέταξε πράκτορες της Στάζι με τον κωδικό όνομα «Ρομέο» να γοητεύσουν τη σύζυγο του ποδοσφαιριστή προκειμένου να καταφέρει ένα συναισθηματικό χτύπημα. Ο πρώτος «Ρομέο» ήταν ο Φέλγκνερ. Η αποτυχία του στην αποστολή σαγήνης οδήγησε τον Μίλκε να τον στείλει στη Δυτική Γερμανία με σκοπό να σκοτώσει τον Ειγκεντορφ.

Οι 50 πράκτορες και η δηλητηρίαση
Το μένος κατά του Ειγκεντορφ ήταν τέτοιο που ο υπουργός Ασφάλειας της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Μίλκε, είχε διατάξει 50 (!) πράκτορες της Στάζι να παρακολουθούν τις κινήσεις του, όπως ανακάλυψε στον φάκελο του ο Χέριμπερτ Σβαν. Το περίεργο με τα έγγραφα αυτά ήταν ότι ενώ κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος της πολυκύμαντης ζωής του Ειγκεντορφ από το 1979, όταν και αυτομόλησε, υπήρχαν ελάχιστες αναφορές για τους μήνες πριν από τον θάνατο του.
«Αυτοί οι φάκελοι καταστράφηκαν, αλλά υπάρχει ένα πολύ σημαντικό έγγραφο που αποδεικνύει ότι ο Ειγκεντορφ δηλητηριάστηκε και το οποίο αναφέρει τη φράση «ακαριαία λάμψη». Με αυτόν τον χαρακτηρισμό στη Στάζι εννοούσαν ένα κρυμμένο αμάξι στο σκοτάδι που αιφνιδιαστικά άναβε τα φώτα του και τύφλωνε τον οδηγό του επερχόμενου αυτοκινήτου», λέει ο Σβαν, αναφερόμενος σε μια ιδιόχειρη έκθεση 32 σελίδων, όπου αποκαλύπτεται ότι αφότου έφυγε από το μπαρ, εκείνη τη μοιραία νύχτα, απήχθη από τη Στάζι και υπό την απειλή όπλου κατανάλωσε μεγάλη ποσότητα αλκοόλ, ανακατεμένου με ένα σκεύασμα που προκαλούσε νευρική παράλυση. Ο ποδοσφαιριστής τότε αφέθηκε ελεύθερος, αλλά υπό την επήρεια του σοκ, του φόβου, του αλκοόλ και του σκευάσματος οδήγησε όσο πιο γρήγορα γινόταν για να αποδράσει με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στο δέντρο και να χάσει τη ζωή του.
Κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ο Ειγκεντορφ ήταν θύμα της Στάζι, τουλάχιστον μέχρι ο Χέριμπερτ Σβαν να εκδώσει το βιβλίο του «Tod dem Verrater» («Θάνατος στον Προδότη»). Ο Γερμανός δημοσιογράφος είναι πεπεισμένος ότι ο Λουτζ Ειγκεντορφ είναι ένα από τα θύματα της Στάζι και γι' αυτό έχει ζητήσει επανειλημμένα την εκταφή του πτώματος προκειμένου έπειτα από τις εξετάσεις να ανακαλυφθούν ίχνη του δηλητηρίου. Την άποψη του πλέον συμμερίζεται και ο διευθυντής του ιδρύματος «Μπερλίν Μεμόριαλ», που είναι αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων της Στάζι, Ουμπέρτους Κνάμπε.
«θα πρέπει να διεξαχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται», σχολίασε για μια γραφειοκρατική διαδικασία που συνήθως απαιτεί πολύ χρόνο στη Γερμανία.
Ο Λουτζ Ειγκεντορφ αποδείχθηκε μαρτυρικά απροετοίμαστος για όσα συνέβησαν την 7η Μαρτίου του 1983. Σήμερα απομένει ένα φευγαλέο ίχνος στην ανθρώπινη μνήμη που μπορεί να λάβει τη σωστή θέση στην ιστορία μόνο αν επιτευχθεί η εκταφή του που θα οδηγήσει στην αλήθεια.