του Βασίλη Γαλούπη
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 15,5 εκατ. αθλητές ή αθλούμενοι ντοπάρονται παγκοσμίως, σύμφωνα με επίσημη έκθεση που συνέταξε το 2007 για τη WADA ο Ιταλός ερευνητής Σάντρο Ντονάτι.
Εκείνη η διαπίστωση σόκαρε όλους τους αποδέκτες για τη δραματική διάσταση του προβλήματος.
ΜΗΠΩΣ, όμως το ντόπινγκ δεν είναι τελικά γάγγραινα μόνο των γυμναστηρίων και των αγωνιστικών χώρων; Μήπως εξελίσσεται παράλληλα και σε μια κοινωνική μάστιγα της εποχής μας
Ενα δυνατό τράνταγμα ένιωσαν αυτές τις μέρες όσοι πληροφορήθηκαν από τα ΜΜΕ για το αποτέλεσμα έρευνας της γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας DAK που ασφαλίζει 6,2 εκατ. εργαζόμενους.
Η ΕΡΕΥΝΑ έδειξε ότι τα 2 εκατ. των εργαζομένων παίρνουν περιστασιακά αντικαταθλιπτικά και ψυχοδιεγερτικά φάρμακα για να αντέξουν το στρες και να αυξήσουν την απόδοση τους ώστε να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό εργασίας εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ενώ 800.000 (!!!) εργαζόμενοι παίρνουν αυτά τα χάπια επί καθημερινής βάσης!
Ο πρόεδρος της DAK, μάλιστα, έκανε άμεσο παραλληλισμό με τα σπορ: «Ενα μέρος των εργαζομένων έχει πέσει στην ίδια παγίδα ντοπαρίσματος που έχουν πέσει και οι αθλητές».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ αίσθηση είχε κάνει ένα δημοσίευμα από έρευνα της ιταλικής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα» τον Σεπτέμβριο του 2006, με τίτλο «Ετσι ντοπάρονται οι οικοδόμοι».
Το αρχικό ξάφνιασμα διαδέχθηκε μια πληθώρα στοιχείων. Ο γιατρός εργασίας Ετόρε Μπρουνέλι, από την Μπρέσια, αποκάλυπτε:
«Η ντοπαρισμένη οικονομία μας, που απαιτεί γρήγορο αποτέλεσμα, είναι αυτή που γεννά το ντόπινγκ και γι' αυτό αν κάνει κάποιος μια βόλτα στα χωριά θα δει μυώδη αγόρια που πάνε στη δουλειά έχοντας πάρει διεγερτικές ουσίες, με στόχο να δουλεύουν νυχθημερόν».
ΣΥΜΦΩΝΑ με την έκθεση των γιατρών εργασίας στη Β. Ιταλία, το 20% των οικοδόμων ντοπάρεται με σκληρά ή ελαφρύτερα διεγερτικά για να έχει υψηλότερη απόδοση και καλύτερο μεροκάματο.
Δυστυχώς, το ντόπινγκ δεν οργιάζει μόνο στον αθλητισμό. Η δράση του έχει ξεφύγει... Και γι' αυτό οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι το ντόπινγκ έχει να κάνει κυρίως με τα σημεία των καιρών και την ανυπομονησία για βιαστικό αποτέλεσμα μέσα σε ένα καθεστώς σκληρού ανταγωνισμού και ότι έπαψε πια να είναι... νόσημα αποκλειστικά του αθλητισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου