Ο άθλιος του «Καλέ» και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ο Μπιλάλ εί­ναι ένα 17χρονο παιδί. Ένα από τα πολ­λά στα σμάρια από «άθλιους», με μάτια ξεπλυμένα και «κλεφτόθωρα» σαν των λύ­κων, που κοιμάται στην παγωνιά της κοντινότερης στην Αγγλία γαλλικής πόλης. Ένας μετανάστης από το Κουρ­διστάν που ταξίδεψε στη Γαλλία «νυχοπατώντας» στη ζωή, μέρα με τη μέρα, δίχως να τραβάει την προσοχή, σαν σε καράβι που όλοι ξέρουν ότι είναι σάπιο και γεμάτο τρύπες!
Στριμωγμένος σε πλήθος ρακένδυτων μεταναστών από τόπους δίχως όνομα που στάζουνε πύον από τις πληγές που μανιάζουν οι κακουχίες...
Κοιμάται όπου βρει με α­γκαλιά το όνειρο του να αγωνιστεί μια ημέρα υπό τις οδηγίες του σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Είναι το μοναδικό κατευ­ναστικό σε αυτή την άθλια, γεμάτη αντι­ξοότητες, ζωή του μετανάστη στην α­ποθήκη ψυχών του Καλέ. Για να κατα­φέρει να φτάσει στην Αγγλία, θα πρέπει να κολυμπήσει τα 21 μίλια που χωρί­ζουν τη γαλλική πόλη από το Ντόβερ και για αυτό τον λόγο τον προπονεί ο Γάλλος Σιμόν. Ένας μεσήλικας που a priori διακατέχεται από ιδιοτελή κίνη­τρα, που στην πορεία αλλάζουν. Αυτή η ιστορία με αφορμή ένα ποδοσφαιρικό ό­νειρο χαρτογραφεί τη γαλλική κοινωνία και αποκαλύπτει σε όλο του το μέγεθος το πρόβλημα της μετανάστευσης.
Η ται­νία «Καλωσόρισες» μπορεί να είναι μυ­θοπλαστική, αλλά περιγράφει μια πραγ­ματικότητα που πλέον είναι παγκοσμιοποιημένη, για ανθρώπους που ούτε ο θάνατος τους καταδέχεται...Μεγαλώνοντας στο Κουρδιστάν, ο Μπι­λάλ εντύπωσε στη μνήμη τον οριακό θρίαμβο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999.Η μυθική ανατροπή των έσχα­των δευτερολέπτων απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου με τα γκολ των Σέρινγκχαμ και Σόλσκιερ ισοδυναμεί για αυτόν με τη «Γη της Επαγγελίας», ό­πως είχε περιγράψει το κατόρθωμα των Αγγλων ο σχολιαστής του ITV, Κλάιβ Τίλντσεσλι!
Ο Μπιλάλ εκείνη την ημέ­ρα, από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, έλαβε ένα μάθημα ζωής ανε­κτίμητο: στη ζωή όλα μπο­ρούν να συμβούν. Με αυτή τη σκέψη και τον αγώνα φωλια­σμένο στις αναμνήσεις του, αποφάσισε να φύγει από το Κουρδιστάν.Ο τερματικός σταθμός του ονείρου θα ήταν το Ολντ Τράφορντ, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Η αδιά­σπαστη αλυσίδα κακουχιών δεν τον κατέβαλε ούτε στιγμή ενώ περιπλανιόταν με ένα α­μάλγαμα άθλιων λειψάνων στους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Φτάνοντας στην αποθαρρυ­ντική πόλη του Καλέ, συνά­ντησε εκατοντάδες μετανά­στες σαν και αυτόν που έδι­ναν σχεδόν 500 ευρώ σε λα­θρέμπορους σάρκας για να τους περάσουν απέναντι. Ο Μπιλάλ δεν είχε καθόλου χρήματα, δεν μπορούσε να δουλέψει και το μόνο που ή­θελε ήταν να ταξιδέψει στην Αγγλία, όπου θα συναντούσε την κοπέλα του και θα άγγιζε το όνειρο του να δοκιμαστεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η μόνη του λύση ήταν να κο­λυμπήσει τα 21 μίλια. Αλλά πώς; Με τη βοήθεια του μεσό­κοπου Σιμόν, ο οποίος ήταν δάσκαλος κολύμβησης στην τοπική πισίνα...
Ο Σιμόν ξυπνούσε καθημερινά κατσουφιασμένος. Χωρισμένος από την ακτιβίστρια γυναίκα του, το μόνο που σκεφτό­ταν ήταν πώς θα τη φέρει πίσω.
Όταν ο 17χρονος Κούρδος άρχισε να του λέει με την παιδιάστικη αφέλεια του ότι σε λίγα χρόνια θα αγωνίζεται στο πλάι του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Σιμόν πίστεψε ό­τι, αν τον βοηθούσε, θα το εκτιμούσε η πρώην του γυναίκα.Και έτσι άρχισε να τον προπονεί στο κυνήγι του προς την ελευθερία. Καθημερινά ο Μπιλάλ του μιλούσε για το ποδόσφαιρο και ο Σιμόν απλώς χαμογελούσε. Στο μυαλό του δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Ο Μπιλάλ έκα­νε δεξιοτεχνικές ντρίμπλες με κονσερ­βοκούτια, αποδεικνύοντας ένα απαρά­μιλλο ποδοσφαιρικό ταλέντο, όμως ο Σιμόν παρέμενε ασυγκίνητος και αδιά­φορος. Μέχρι που μια ημέρα επισκέ­φτηκε τον απάνθρωπο καταυλισμό. Εκεί όπου η πείνα, η βρομιά και η ανέ­χεια ήταν ανυπόφορες.
Ήταν εκείνες τις ώρες που ο Σιμόν αντιλήφθηκε το βάρβαρο πεπρωμένο του Μπιλάλ. Του έφερε ρούχα, του έδωσε μια μπάλα, αλ­λά δεν μπορούσε να τον προφυλάξει α­πό τις απρόκλητες επιδείξεις πρωτό­γνωρης βίας των αστυνομικών.
Ακόμη και ο Σιμόν θεωρήθηκε ότι κρύβει μετα­νάστες και ασκήθηκαν κατηγορίες ενα­ντίον του. Η ζωή των μεταναστών είναι παντού ή ίδια. Έτσι και στο Καλέ, όπου ο μόνος τρόπος για να ζήσεις είναι είτε μεθυσμένος είτε τρελός!
Η ταινία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυ­ριών στη γαλλική κοινωνία! Έφτασε μέχρι και το κοινοβούλιο.Ο σκηνοθέτης Φιλίπ Λιορέ εικονογράφησε τη ζωή ανθρώπων που τους κρύ­βουμε σαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να μη θαμπώσει η ευμάρεια μας.
«Είναι μια ιστορία προσωπικού θριάμβου για τον Μπιλάλ. Μια από αυ­τές τις ιστορίες που συ­ναντάς καθημερινά όταν μιλάς με μετανάστες.
Τα όνειρα τους είναι σαν του Μπιλάλ. Να παίξουν στην αγαπημένη τους ποδο­σφαιρική ομάδα, να παλέ­ψουν για το αύριο. Να έ­χουν μια καλύτερη ζωή α­πό αυτή που δεν έχουν ζήσει μέχρι σήμερα.
Δεί­χνει όμως και την άλλη ό­ψη του νομίσματος. Έναν τίμιο άνθρωπο που αίφ­νης κατηγορείται και μπο­ρεί να πάει φυλακή επειδή απλώς προπονεί ένα μετανάστη. Είναι παροξυ­σμός. Η σημερινή εποχή μοιάζει σαν το 1943 όταν οι άνθρωποι έκρυβαν τους Εβραίους στο υπό­γειο», είπε ο Λιορέ, ο ο­ποίος αναζητούσε καιρό τον πρωταγωνιστή του.
Ανακάλυψε τον 17χρονο και στην πραγματική του ζωή Φιράτ Αβγερντί και τον έβαλε να παλέψει με ένα χείμαρρο άγνωστων συ­ναισθημάτων.
Ο Μπιλάλ σαν να τον τύ­λιγε μια αύρα, ένας αέρας αποτελούμε­νος από τους κινδύνους που είχε περά­σει, από τους ξένους τόπους που είχε φτάσει, από τη φρίκη που μόνο εκείνος θα μπορούσε να ονομάσει, άρχισε να κολυμπάει προς το Ελ Ντοράντο του.
Τις ώρες που το σώμα του πάγωνε στα νερά της Μάγχης, το μυαλό του ταξί­δευε στα προσεχώς της ζωής του. Στα αποδυτήρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο χαΐδεμα των ώμων του από τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον, στην αποθέωση από τους οπαδούς στο Ολντ Τράφορντ.Το όνειρο του ήταν χτισμένο πάνω σε ε­πιθυμίες και φοβίες που παραμέριζαν ε­νώ έσκιζε τα νερά του Καναλιού της Μάγχης...