0 υψηλόσωμος άνδρας παραλάμβανε έναν καφέ φάκελο και σαν σκιά γλιστρούσε και πάλι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου «Άστριντ Παρκ» στην Αμβέρσα. Τον άνοιγε με έντονη βαρυθυμία και, αφού τον διάβαζε, τον έσκιζε σε μικρά κομματάκια.
Ο ύπνος του Κλιφ Μαρντούλιερ δεν θα ήταν ανέφελος. Γνώριζε ότι την επόμενη ημέρα στο γήπεδο θα έπρεπε να υποδυθεί έναν θλιβερό υποτακτικό που θα έφερε εις πέρας τα όσα διάβασε την προηγούμενη ημέρα στο γράμμα του καφέ φακέλου.
Ο τερματοφύλακας της Λιρς ήταν το άθυρμα της κινεζικής μαφίας! Όπως και ό προπονητής του, Πολ Πουτ, οι περισσότεροι από τους συμπαίκτες του, ακόμα και οι διευθυντές της βελγικής ομάδας. Υποχείρια ενός ανθρώπου-σκιά που βρισκόταν στο παρασκήνιο αλλά κινούσε με δεινή επιδεξιότητα τα νήματα στο προσκήνιο.
Ο Γιε Ζεγιούν ήταν ο κυρίαρχος των γηπέδων. Ο πρωταγωνιστής της δυσώδους ιστορίας των στημένων παιχνιδιών στο Βέλγιο την τριετία 2003 -'2005, μιας εποχής παρανομιών, που αποκαλύφτηκαν με μεγάλη καθυστέρηση, οδήγησαν σε βαριές τιμωρίες ομάδων και ανθρώπων του ποδοσφαίρου και η οποία αναπλάθεται σε ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα του Ολλανδού ερευνητή δημοσιογράφου, Ντάγ
κλας ντε Κόνικ.Το «Γκοκζιεκ», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες στις Κάτω Χώρες, είναι μια καταβύθιση στον ερεβώδη κόσμο της κινεζικής μαφίας, που έχει μολύνει το ποδόσφαιρο ως το έσχατο κύτταρο, προσδοκώντας από αυτό κέρδη.
Η βιομηχανία παραγωγής αποτελεσμάτων αποστερεί την ομορφιά του αθλήματος και αφοπλίζει τον χαρακτήρα του απρόβλεπτου, που ανακήρυξε το ποδόσφαιρο σε βασιλιά των σπορ!
Το καλοκαίρι του 2003 ο Γιε κατέφθασε στη Λιέγη. Κατευθύνθηκε στα γραφεία της Λιρς, όπου είχε προγραμματισμένες συζητήσεις με τη διοίκηση της ομάδας. Με την Κίνα να αποτελεί αναδυόμενη αγορά παγκοσμίως και να παρασύρει σαν λαίλαπα τους αντιπάλους της στον επιχειρηματικό στίβο, οι υποσχέσεις του Γιε χάιδεψαν τα αφτιά των ιθυνόντων της Λιρς.
«Ο Γιε εμφανίστηκε στην ομάδα σαν ένας σημαντικός επενδυτής. Ζήτησε, όμως, για να αποκτήσει τον έλεγχο, να πέσει η αξία της ομάδας. Για να συμβεί αυτό, θα έπρεπε η Λιρς να έχανε μερικά παιχνίδια, όπως τους είπε. Έτσι ο Γιε πίεσε υπερβολικά διευθυντές, προπονητή και παίκτες για να το πετύχει. Μετά θα έριχνε τα πολλά χρήματα. Το απίστευτο ήταν πως όλοι τον πίστεψαν», γράφει στο «Γκοκζιέκ» ο Ντε Κόνικ.
Η μέθοδος προσεταιρισμού του Γιε ήταν πάντοτε η ίδια: Αρχικά έβρισκε έναν παίκτη που θα υπάκουε στις επιθυμίες του και σιγά-σιγά απλωνόταν σε όλη την ομάδα. Έτσι έγινε στη Λιρς, αλλά όχι μόνο. Ο σάπιος σπόρος μόλυνε ομάδες σαν τη Λα Λουβιέρ, την Γκέρμιναλ, ακόμα και τη μικρότερη Ρονζ.
Ο Γιε, έχοντας πείσει αρκετούς από τους παίκτες της Λιρς, διαπίστωνε με ικανοποίηση ότι υπήρχαν «ώτα ακουόντων» και σε άλλες ομάδες. Καφέ φάκελοι, γραπτά μηνύματα και σύντομες κρυπτογραφικές συζητήσεις ήταν οι τρόποι με τους οποίους ενημέρωνε τους «συνεργάτες» του, πλέον, για το αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Αυτοί που θα εκτελούσαν καλύτερα τις εντολές του, το καλοκαίρι βρίσκονταν διακοπές στη Σαγκάη. Ο τωρινός γκολκίπερ της Γκρόνινγκεν, Λουσιάνο ντα Σίλβα, ο Ντανιέλ Κρουζ και ο Μοχάμεντ Μεσουντί αναφέρονται στο βιβλίο του Ντε Κόνικ ως τρεις από τους παίκτες που βρέθηκαν στο πλάι του Γιε στην έδρα του.
Βήμα-βήμα ο Γιε δομούσε την αυτοκρατορία του και τα κέρδη έρρεαν. Πλέον η δουλειά του είχε απλουστευθεί, μιας και άνθρωποι σαν τον προπονητή Πολ Πουτ, η καριέρα του οποίου κατέρρευσε έπειτα από το ξέσπασμα του σκανδάλου, φρόντιζαν να υπενθυμίζουν στους παίκτες της Λιρς τις υποχρεώσεις τους.
Ο Ντε Κόνικ αποκαλύπτει έναν διάλογο μεταξύ του Πουτ και του τερματοφύλακα, Κλιφ Μαρντούλιερ. «Πρέπει να χάσουμε στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ξέρεις γιατί. Εννιά παίκτες μας έχουν δεχθεί», έλεγε ο Πουτ. «Δεν είπα ποτέ ότι δεν δέχομαι να χάσω», έλεγε ο τερματοφύλακας της Λιρς και την επομένη ερχόταν το αποτέλεσμα που επιθυμούσε ο Γιε. Η απληστία του ήταν τέτοια που φρόντιζε να απλώνει το δίχτυ των κερδών σε όλο και περισσότερες ομάδες και παίκτες, υποτιμώντας τον κίνδυνο της αποκάλυψης του σκανδάλου.
«Ο Γιε ήταν τόσο ανυπόμονος να κερδίσει χρήματα, που είναι απορίας άξιον πώς αυτή η υπόθεση δεν αποκαλύφθηκε νωρίτερα. Πολλές ομάδες και παίκτες ήταν αναμεμειγμένοι σε αυτή την υπόθεση. Πολλοί άνθρωποι που επώασαν αυτήν την κατάσταση».
Στο βιβλίο του ο Ντε Κόνικ αναφέρει και άλλα κλαμπ, τα ονόματα των οποίων αναφέρονταν στην πιάτσα των στημένων παιχνιδιών στην Ασία. Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ, Άστον Βίλα, Γουίγκαν και Μπάγερ Λεβερκούζεν παρουσιάζονταν ως ομάδες που μπορούσαν να επηρεαστούν, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί τίποτα ως σήμερα, όπως συνέβη δηλαδή με την υπόθεση στο Βέλγιο.
Το βιβλίο του Ντε Κόνικ θυμίζει αρκετά την αμφιλεγόμενη πραγματεία του Καναδού δημοσιογράφου, Ντέκλαν Χιλ, «Τα Στημένα». Μία έρευνα που κράτησε τέσσερα χρόνια και έφερε στη δημοσιότητα ισχυρές ενδείξεις για το οργανωμένο έγκλημα στο ποδόσφαιρο, παρ' ότι πολεμήθηκε αρκετά ως αναξιόπιστη.
Ο Ντε Κόνικ ομολογεί ότι ζήτησε τη συμβουλή του πριν εκδώσει το βιβλίο του.
«Ο Χιλ είναι ένας αξεπέραστος ειδικός σε αυτόν τον τομέα. Όταν έγραφα το βιβλίο μου, ήλθα πολλές φορές σε επαφή μαζί του. Αυτό που τον εξέπληξε στην περίπτωση του Γιε ήταν πως πολλοί ποδοσφαιριστές παραδέχθηκαν ενώπιων της βελγικής δικαιοσύνης ότι χρηματίστηκαν. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό».
Τα ίχνη του Γιε χάθηκαν από το Βέλγιο το 2006, την εποχή που άρχισε να αποκαλύπτεται το σκάνδαλο των στημένων παιχνιδιών από την ερευνητική εκπομπή της βελγικής τηλεόρασης «Πανόραμα».
Σύμφωνα με τον Ντε Κόνικ, ο Γιε πέταξε στη Σαγκάη και από τότε είναι άφαντος. Όχι όμως και οι μακιαβελικές μέθοδοι του. Τον Νοέμβριο του 2008 διεξήχθη η αναμέτρηση του Κυπέλλου Ολλανδίας μεταξύ της Ρόντα και της Βίλεμ. Ένα τραγικό λάθος του αμυντικού Ντάνι Σένκελ έδωσε τη νίκη στη Ρόντα. Δεν θα υπήρχε καμιά ένδειξη περί στημένου ματς, αν λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του παιχνιδιού δεν κατετίθετο ένα στοίχημα ύψους 350.000 ευρώ στο βρετανικό ανταλλακτήριο στοιχημάτων «BETFAIR» για νίκη της Ρόντα με σκορ 1 -0.
Ο Ντε Κόνικ, αρθρογραφώντας μερικές ημέρες μετά, ζήτησε να διαταχθεί έρευνα για το ματς. «Ήταν ένα ποσό στο χείλος τού να χαρακτηριστεί ύποπτο. Αλλά αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος διεξαγωγής της έρευνας της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ολλανδίας. Καλούσαν τους εμπλεκόμενους παίκτες και τους ρωτούσαν: "Δωροδοκηθήκατε;" Εισέπρατταν συνεχώς την ίδια απάντηση: "Όχι". Πρέπει να "σκάψεις" πολύ περισσότερο για να βρεις την αλήθεια».
Οι γκρίζες ζώνες εκείνου του ματς δεν διαλευκάνθηκαν ποτέ, αλλά για κάποιους σαν τον Ντε Κόνικ η σκιά του Γιε έπεφτε δεσποτικά πάνω στην αναμέτρηση.
Πηγή: "Φως των Σπορ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου