Ποδόσφαιρο: Απόφαση για 6+5 παίκτες...

Στην εκτελεστική επιτροπή της ΦΙΦΑ, στη Ζυρίχη, συζητήθηκε το θέμα της εφαρμογής του Κανόνα 6 + 5.
Πρόκειται για τη γνωστή α­πόφαση της γενικής συνέλευσης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πο­δοσφαίρου να προστατευθεί ο το­πικός-εθνικός χαρακτήρας των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου από ορισμένες υπερβολές, που προέκυ­ψαν μετά το 1995, από την εφαρμογή της απόφασης «Μποσμάν» του Δικα­στηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Και στην Ελλάδα έχουμε ζήσει την αρνητι­κή έξαρση του φαινομένου αυτού, όταν πολ­λές φορές στη σύνθεση των ενδεκάδων του ελ­ληνικού πρωταθλήματος εντοπίστηκε μόνον ένας παί­κτης να είναι Έλληνας... Οι ακραίες περιπτώσεις στη χώρα μας είναι γνωστές και δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα...
Ανήκω στην κατηγορία των φιλάθλων, για την οποία πρωτεύοντα ρόλο παίζει η φανέλα και όχι το ποιος τη φορά. Αλλά καταλαβαίνω ότι η προσέγγιση μου είναι φανατική. Οι πιο πολλοί φίλαθλοι λένε ότι δυσαρεστούνται από τον αφελληνισμό του ποδοσφαίρου κοκ. Δεν γράφω, όμως, το κείμενο αυτό για να πω τις απόψεις μου. Αντιθέτως, γράφω για να ενημερώσω τους συμπολίτες μου ως προς μια πολύ σοβαρή εξέλιξη που αφορά το παγκόσμιο, αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Μετά, λοιπόν, την απόφαση της ΦΙΦΑ της 7ης Μαΐου 2008, για την εφαρμογή του Κανόνα 6+5 (απόφαση που ελήφθη με 155 ψήφους υπέρ και 40 αποχές, με συντρι­πτική δηλαδή πλειοψηφία), ο Ζεπ Μπλάτερ, με την υποστήριξη του προέδρου της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί, απευθύνθηκε στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (Institute for European Affairs), ζητώντας -δίχως την παραμικρή σύσταση ή υπό­δειξη- να εκπονηθεί μελέτη ως προς το «εάν ο Κανόνας 6+5 παραβιάζει το Ευρω­παϊκό Κοινοτικό Δίκαιο».
Το ινστιτούτο ανέθεσε σε επιτροπή Ευρωπαίων νομικών υψηλότατου κύρους -η προεδρία της οποίας ασκήθηκε από τον δάσκαλο μου, κα­θηγητή Συνταγματικού Δικαίου στην Ελλάδα και στη Γερμανία, Δ. Τσάτσο- να εκ­πονήσει τη σχετική μελέτη. Η επιτροπή των ειδικών ήταν πενταμελής και την απο­τέλεσαν οι εξής:
ο Δημήτρης Τσάτσος ως πρόεδρος και, ως μέλη, οι καθηγητές του Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ,
Ούλριχ Μπάτις και Τόμας Φλάινερ, ο Αντόνιο Λόπεζ Πίνα από το Πανεπιστήμιο της Μα­δρίτης και ο Πάολο Ρίντολα από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
Σύμφωνα με τη μελέ­τη τους, που δόθηκε στη δημοσιότητα επισήμως στις 26 Φεβρουαρίου 2009, δεν υ­πάρχει σύγκρουση ανάμεσα στον Κανόνα 6+5 και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και ειδι­κότερα, δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στον κανόνα αυτόν και στην ελευθερία της κίνησης των ανθρώπων.
Ο Κανόνας 6+5 θέλει να εξασφαλίσει τον ανταγωνι­σμό και συγκροτεί απλώς έναν ειδικό κανόνα του παιχνιδιού:
οι ομάδες οφείλουν να παρατάσσουν στο γήπεδο 6 τουλάχιστον αθλητές, που όχι μόνον έχουν το δια­βατήριο της χώρας τους, αλλά και δικαίωμα να αγωνιστούν στην Εθνική τους ομά­δα, καθώς και έως πέντε πάσης φύσεως αλλοδαπούς. Φυσικά, οι τρεις αλλαγές κα­τά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι ελεύθερες. Δηλαδή, δεν υπόκεινται στον πε­ριορισμό 6+5.
Η απόφαση της ΦΙΦΑ, που ελήφθη με την υποστήριξη της ΟΥΕΦΑ, θα επικυρωθεί, θεμελιωμένη πια και στην εκπονηθείσα μελέτη, στη συνέλευση της ΦΙΦΑ τον Απρί­λιο 2009. Στη Γ.Σ. αυτήν θα ρυθμιστεί ακριβώς και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής, ού­τως ώστε να μην υπάρξει αναστάτωση τις επόμενες εβδομάδες, αλλά να υπάρξει μια ήπια εφαρμογή του Κανόνα 6+5.
Είναι φανερό ότι η ευρύτατη πλειοψηφία που έχει ήδη συγκροτηθεί στο πλαίσιο της ΦΙΦΑ, καθώς και η υποστήριξη της ΟΥΕΦΑ εγγυώνται την τελική απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας τον Απρίλιο για την υιοθέτηση του Κανόνα 6+5.
Αναμέ­νεται, ως λογικό επακόλουθο, να υπάρξουν προσφυγές στο Δικαστήριο των Ευρω­παϊκών Κοινοτήτων. Αλλά ο αναγνώστης της μελέτης της διεθνούς ομάδας Τσά­τσου θα καταλάβει ότι τα επιχειρήματα είναι πάρα πολύ ισχυρά και δύσκολα μπο­ρούν να αντικρουστούν.
Αντιλαμβάνεται, ωστόσο, κανείς εύκολα ότι ο Κανόνας 6+5 προϋποθέτει ρόστερ με πληθωρική ελληνική ή γαλλική ή αγγλική -ανάλογα, δηλαδή, με τη χώρα- πα­ρουσία εγχώριων παικτών.
Ας πούμε, για τη χώρα μας δεν νοείται ρόστερ χωρίς τουλάχιστον 15 Έλληνες παίκτες με δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική ομάδα. Αν συνυπολογίσουμε τις κόκκινες κάρτες, τους τραυματισμούς, το ντεφορμάρισμα των παικτών και την έφεση τους να αγωνίζονται σε συγκεκριμένες θέσεις, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε πως με λίγους Έλληνες παίκτες πρωτάθλημα δεν βγαίνει. Παρά τις δυσκολίες εφαρμογής (κυρίως για τους προπονητές) του Κανόνα 6+5, πρέπει όλοι να τον στηρίξουμε. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας και η ενημέ­ρωση όλων ως προς αυτές θα βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ανδρέας Λοβέρδος, Βουλευτής Β' Αθηνών ΠΑΣΟΚ