Με τη σοφία για την κούρσα της... μισής ανάσας

του Βασίλη Γαλούπη

ΤΟ ΠΡΩΤΟ καταγεγραμμένο ρεκόρ στα 100 μ. χρονολογείται από το 1912. Η επίδοση τότε ήταν 10.6 για τον Αμερικανό Λίπινκοτ.
Σχεδόν έναν αιώνα μετά, ο χρόνος «έπεσε» κατά ένα... δευτερόλεπτο, στα 9.58, με τον Τζαμαϊκανό Μπολτ.
Και είναι γνωστό ότι το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. έχει περάσει -τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον- και μέσα από αδιαμφισβήτητες διαδρομές ντόπινγκ, ίσως περισσότερες από κάθε άλλο αγώνισμα στίβου. Ο Μπεν Τζόνσον, ο Τιμ Μοντγκόμερι, ο Τζάστιν Γκάτλιν είναι καταχωρημένοι με τη βούλα στιςλίστες των ντοπέ αθλητών και γι' αυτό σβήστηκαν οι κορυφαίες επιδόσεις τους.
ΦΤΑΣΑΜΕ πλέον στο σημείο να μην κοιτάμε ποιος είναι πρώτος, ούτε ποιον κέρδισε, ούτε καν συνολικά την κούρσα, αλλά μόνο αν έγινε ρεκόρ. Με την καχυποψία του κόσμου πια να είναι στο αποκορύφωμα της, όχι αδικαιολόγητα.
ΣΤΗΝ F1, που δεν έχουμε καν να κάνουμε με ανθρώπους αλλά με άψυχες μηχανές, υπάρχει καταγεγραμμένο πάντα κάπου το ρεκόρ πίστας, αλλά σπάνια ασχολείται κανείς με το αν στο Μονακό ο π.χ. Μπάτον έτρεξε πιο γρήγορα πρόπερσι απ' ό,τι φέτος.
Το ζητούμενο είναι μόνο η νίκη, όχι ένα ακόμα ρεκόρ. Εκεί, βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ιδιαιτερότητα των αυτοκινήτων και γενικότερα της Φόρμουλα.
ΤΩΡΑ, λοιπόν, τι θα γίνει; Θα ξεκινήσει πάλι ένας αγώνας δρόμου, με επιστράτευση της επιστήμης και της παραεπιστήμης, για το πώς αύριο θα βγει κάποιος άλλος σπρίντερ για να κάνει ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό ρεκόρ στο κατοστάρι;
Αυτό είναι το νόημα, τελικά; Ας αναρωτηθούμε... Με πυραύλους έχουμε να κάνουμε που πρέπει να σπάσουν το φράγμα του ήχου ή με ανθρώπους που ανταγωνίζονται για να κερδίσει ο καλύτερος;
ΑΞΙΖΕΙ, λοιπόν, όλη αυτή η δυσπιστία και η αμφισβήτηση του κόσμου, όπως και τα ρίσκα που παίρνουν οι αθλητές, για την κούρσα της μισής πια ανάσας; Ή μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε τη σοφία στην αρχαιότητα; Εκεί, δηλαδή, όπου εσκεμμένα δεν υπήρχε μεζούρα, ούτε αγωνία για ένα... κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά το μόνο που ενδιέφερε ήταν ο συναγωνισμός για τη νίκη;
Αν το ίδιο γινόταν και τώρα, τότε θα βλέπαμε ίσως έναν άλλον αθλητισμό από τον υποταγμένο στα ρεκόρ -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- πρωταθλητισμό...

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews"