Μιγκέλ Γκαρσία, νεκρός για 20’’, πριν ένα μήνα.

γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης (iliaskaragiannis@hotmail.com)

Ένα βαθύ κοκκίνισμα απλώθηκε στο  πρόσωπο του Μιγκέλ Γκαρσία στις  24 Οκτωβρίου του 2010. Το τρεμά­μενο χέρι του ακολούθησε την πορεία του κορμιού του, που κατέρρευσε στο γήπεδο «Ελ Ελμάντικο», στο 57ο λεπτό της αναμέτρησης ανάμεσα στην ομά­δα του τη Σαλαμάνκα και την Μπέτις Σεβίλλης. Για 20 δευτερόλεπτα ο Γκαρσία ήταν νεκρός! (Διαβάστε την είδηση στην αγγλική DAILY MAIL) Τόσα χρει­άστηκαν ο γιατρός της Μπέτις, Τόμας Καλέρο, και της Σαλαμάνκα, Χοσέ Ιγνάθιο Γαρίδο, για να φτά­σουν στις γραμμές του πλαγίου άουτ και να αντιλη­φθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης του 31 χρό­νου αμυντικού μέσου. Ενώ η μνήμη των λιγοστών ο­παδών στις εξέδρες ταξίδευε διαμιάς στη μορφή του Αντόνιο Πουέρτα, του ποδοσφαιριστή της Σεβίλλης που άφησε την τελευταία του πνοή στις 28 Αυγού­στου του 2007, η εγρήγορση των γιατρών των δυο κλαμπ αποδεικνυόταν συντελεστική. Αυτός είναι και ο μόνος λόγος που σήμερα, ακριβώς ένα μήνα μετά την κατάρρευση του στον αγωνιστικό χώρο, ο Μι­γκέλ Γκαρσία βρίσκεται στη ζωή. Σε ένα άθλημα που έχει προ πολλού ξεφύγει από τα χρόνια της αθωότη­τας, οι περιπτώσεις των παικτών που καταρρέουν στους αγωνιστικούς χώρους ξεπηδούν σαν τα μανι­τάρια, χρωματίζοντας σε γκρίζα απόχρωση τον «βα­σιλιά των σπορ». Ο Γκαρσία ήταν ένας από τους προ­νομιούχους, όπως λέει και ο ίδιος, που διάβηκε τον Ρουβίκωνα μόλις για 20 δευτερόλεπτα...

Ο Μιγκέλ Γκαρσία συνεχίζει να ζει στη Σαλαμάνκα με την ευγνωμοσύνη να έχει βρει αναπαυτικό κατά­λυμα μέσα του. Εκεί όπου καθημερινά συνωστίζο­νται 7 διαφορετικά χαπάκια! Ένα για το στρες, άλλο για την καρδιά, για την κυκλοφορία του αίματος, για το πολύπαθο στομάχι του. Εφτά χάπια για μια απρό­σμενη καρδιακή ανακοπή πριν από ένα μήνα, όταν τα πάντα έδειχναν ιδανικά για αυτόν τον 31 χρόνο ποδοσφαιριστή, που παρ' ότι δεν είχε καταφέρει να α­γωνιστεί ποτέ στη «Λίγκα των Αστέρων», την Πριμέρα, εντούτοις έβρισκε σχετικά εύκολα ένα καλό συμ­βόλαιο κάθε χρόνο. Περνούσε «αβρόχοις ποσί» τις ενδελεχείς ιατρικές εξετάσεις που διενεργούσε κα­θεμία από τις 8 ομάδες που είχε αγωνιστεί ως τον Οκτώβριο και όλα συνέτειναν στο εξής συμπέρασμα:

«Το κορμί μου λειτουργούσε κανονικά. Δεν είχε σημειωθεί καμιά ανωμαλία. Στο παιχνίδι με την Μπέτις ένιωσα περίεργα στο ημίχρονο. Έβγαλα όμως τη φανέλα και άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα, και έ­πειτα κατέρρευσα».

Ήταν το 57ο λεπτό της αναμέ­τρησης, όταν η συλλογική ανησυχία απλώθηκε πάνω από το «Ελ Ελμάντικο», όπως ο πυρετός στο δέρμα. Για μερικά λεπτά, βλέμματα έμπλεα αγωνίας προ­σπαθούσαν να ανακαλύψουν ένα ίχνος ζωής στο χορτάρι του γηπέδου. Ένα σημάδι. Μια επανόρθωση.  «Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνα τα λεπτά. Όταν συνήλθα κατάλαβα ότι έχασα τις αισθήσεις μου, πως λιποθύμησα στο γήπεδο και κα­τανόησα γρήγορα τη σημαντικότητα της κατάστα­σης μου. Αντιλήφθηκα ότι το ποδόσφαιρο τελείω­σε» λέει ο Γκαρσία.

Πριν από περίπου 3 εβδομάδες ο Λαβάλ Αντεβόλε της Ατλέτικο Μπαλεάρες κατέρρευσε στο «Μπαλεάρ». Στο γήπεδο που αγωνίζεται η ομάδα της τρίτης κατηγορίας της Ισπανίας δεν υπήρχε ασθενοφόρο. Τα 1.500 ευρώ που κοστίζει κάθε φορά ήταν ο λόγος της απουσίας του από τον αγώνα ενός πρωταθλήμα­τος, που οι ομάδες μετά βίας μπορούν να αντεπεξέλ­θουν οικονομικά. Ο Λαβάλ ήταν τόσο τυχερός, όσο και ο Γκαρσία. Μόνο που τα κρούσματα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και η ανησυχία γιγαντώνεται.

«Ειδικά στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας η σω­ματική καταπόνηση τα τελευταία χρόνια είναι φο­βερή. Στις μικρότερες κατηγορίες υπερισχύει η σω­ματική δύναμη παρά η τεχνική και αυτό απαιτεί με­γαλύτερη προσπάθεια. Για παράδειγμα, κατανόησα τα τελευταία χρόνια ότι έπρεπε να γυμναστώ πε­ρισσότερο για να αντέξει το κορμί μου στις δυσκο­λίες», υποστηρίζει ο Γκαρσία, που ακόμη και σήμερα δεν έχει καταλάβει, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται, πώς βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση. «Όταν έκανα τις εξετάσεις δεν βρέθηκε να έχει κλείσει καμιά αρτηρία. Ο πατέρας μου υπέστη πριν από 20 χρόνια καρδιακή προσβολή, αλλά δεν νομίζω ότι έχει κα­μιά σχέση με εμένα. Άλλωστε πέρασα μια σειρά ε­ξετάσεων έπειτα από ό,τι συνέβη στον Αντόνιο Πουέρτα και όλα έδειχναν τέλεια». Τουλάχιστον μέ­χρι τις 24 Οκτωβρίου, όταν η άμεση κινητοποίηση των γιατρών, του Καλέρο και του Γαρίδο, τον έσωσε. «Τους χρωστάω τη δεύτερη ζωή μου. Στην αρχή κα­νείς δεν αντιλήφθηκε πόσο γρήγορα αντέδρασαν. Όταν αργότερα μίλησα με τον γιατρό Καλέρο, μου είπε ότι τα τελευταία 15 χρόνια παραδίδει μαθήμα­τα σε γιατρούς για ανάλογες περιπτώσεις, ο άν­θρωπος αυτός ήταν πολύ έμπειρος λοιπόν και κατά­λαβε αμέσως τι μου συνέβη. Δεν άφησε τον χρόνο να κυλήσει και πέρασαν μόλις 20 δευτερόλεπτα χωρίς να αναπνέω, θα μπορούσα να πάθω εγκεφα­λική βλάβη αν καθυστερούσαν λίγο ακόμη».

Η κατάρρευση του Μιγκέλ Γκαρ­σία πήρε διεθνείς διαστάσεις, έ­πειτα από τα πολλά κρούσματα που έχουν λάβει χώρα. Από τον Φέχερ και τον Φοέ ως τον Που­έρτα και τον Ο' Ντόνελ, το φαι­νόμενο αθλητών που καταρρέ­ουν στον αγωνιστικό χώρο έχει γιγαντωθεί.

Τα μη­νύματα που έλαβε ο Γκαρσία ή­ταν πολλά.

«Με συγκίνησαν. Προσωπικότητες σαν τον Ντελ Μπόσκε, τον βασιλιά, πολιτι­κούς, μου έστειλαν μηνύματα για γρήγορη ανάρρωση. Τότε κατάλαβα ότι η κατάσταση ήταν τραυματική για όλους. ΑΛλά πρέπει να το ξεπεράσω σιγά σι­γά. Να προχωρήσω στο επόμενο στάδιο». Το οποίο φυσικά δεν μπορεί να περιλαμβάνει τη ζωή ενός αθλητή. «Δεν μπορώ να παί­ζω ποδόσφαιρο πλέον, αλλά έ­χω στρέψει την προσοχή μου αλλού. Στην οικογένεια μου, στα παιδιά. Από εδώ και πέρα θα τα απολαύσω περισσότερο. Νιώ­θω προνομιούχος. Έβγαλα κά­ποια χρήματα από το ποδόσφαι­ρο και το σημαντικότερο είναι πως είμαι ζωντανός. Άρα νιώθω χαρούμενος. Αναγεννημένος στα 31 μου», λέει με μια αισιοδο­ξία που δεν θα μπορούσε να φα­νταστεί πριν από ένα μήνα. Σήμερα ο Μιγκέλ Γκαρσία θέλει να συνεχίσει στο ποδόσφαιρο από ένα διοικητικό πόστο. Είτε ως τεχνικός διευθυντής είτε ακόμη και να ανεξαρτητοποιηθεί ως α­τζέντης παικτών.

«Συνεχίζω να παρακολουθώ αγώνες. Ήμουν παρών στο ματς της Σαλαμάνκα με την Αλμπαθέτε, μιας και πα­ρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για εμένα (η Αλμπαθέτε ήταν η πρώτη του ομάδα, η Σαλαμάνκα η τελευταία). Αν έχει ένα ματς η τηλεόραση το παρακολουθώ με ευχαρίστηση και αυτό δείχνει ό­τι θέλω να συνεχίσω σε αυτό χώρο. Προς τα εκεί θα στρέ­ψω όλες μου τις προσπάθειες», λέει ο Μιγκέλ Γκαρσία. Ο νεκρός για 20 δευτερόλεπτα που σήμερα απολαμβάνει το δώρο της ζωής.