Όταν ξεγλιστράνε τα «σκοτεινά» επιτελεία...

του Βασίλη Γαλούπη

ΟΙ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΙ Ολυμπιακοί Αγώνες είναι εκτός... ρεπερτορίου για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων φιλάθλων, κάτι σχετικά λογικό από τη στιγμή που ζούμε σε χώρα ηλιόλουστη και με ελάχιστα χιόνια. Ωστόσο, οι χειμερινοί Ολυμπιακοί που ξεκινάνε το προσεχές Σάββατο στο Βανκούβερ θεωρούνται μια σημαντική διοργάνωση διεθνώς. Κι εκεί η ΔΟΕ συχνά εφαρμόζει για πρώτη φορά, έστω και δοκιμαστικά, κάποια από τα νέα μέτρα για το ντόπινγκ, εν όψει των θερινών αγώνων έπειτα από δύο χρόνια.ΤΕΡΑΣΤΙΟ, βέβαια, είναι το πρόβλημα ντόπινγκ (και) στα χειμερινά σπορ. Οι μεταγγίσεις με ενισχυμένο αίμα δίνουν και παίρνουν, το ίδιο και οι ουσίες βελτίωσης της αντοχής με ερυθροποιητίνη. Συχνότατα, εξάλλου, βλέπουν το φως της
δημοσιότητας μεγάλα σκάνδαλα, όπως με την αυστριακή αποστολή στο Τορίνο το 2006.
Η ΔΟΕ, σε μια προσπάθεια να μειώσει όσο μπορεί το φαινόμενο, εισάγει -έστω και ημιεπίσημα-δύο νέα μέτρα για την καταπολέμηση του ντόπινγκ. Είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που σε επίπεδο Ολυμπιακών Αγώνων θα υπάρξει άμεση συνεργασία της ΔΟΕ με την εγχώρια Αστυνομία, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί εισβολή των αρχών στο ολυμπιακό χωριό με την παραμικρή υπόνοια διακίνησης ή χρήσης απαγορευμένων ουσιών. Παράλληλα, θα χρησιμοποιηθούν δείκτες αίματος από τα Βιολογικά Διαβατήρια των αθλητών για να ενισχυθούν κατηγορίες περί ντόπινγκ.ΚΑΠΟΙΑ κράτη, εξάλλου, δείχνουν κι αυτά την αποφασιστικότητα τους. Η Ιταλική Ολυμπιακή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα τιμωρηθεί με 100.000 ευρώ πρόστιμο όποιος από τους 109 αθλητές της ολυμπιακής αποστολής συλληφθεί «φαρμακωμένος» στο Βανκούβερ. Ανάλογα σκληρά μέτρα έχουν πάρει και οι Αυστριακοί μετά το φιάσκο του 2006.
ΜΕΣΑ σε ένα τέτοιο κλίμα αυστηρότητας θα έπρεπε να υπάρχει μια αισιοδοξία ότι η χρήση απαγορευμένων ουσιών θα μειωθεί. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις για το Βανκούβερ κάνουν λόγο για το ακριβώς αντίθετο. Κι αυτό διότι «με ασπιρίνες δεν θεραπεύεται ο καρκίνος», όπως λέει και ο λαός.Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ που δίνεται είναι ότι λαμβάνονται ημίμετρα κι όχι μέτρα. Και, δυστυχώς οι αθλητές και τα «σκοτεινά» επιτελεία τους βρίσκουν σχεδόν πάντα τρόπο να ξεγλιστράνε. Αυτό έχει δείξει η πράξη εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια. Ότι τα κρούσματα παραμένουν μηδαμινά μπροστά στην πραγματική έκταση του προβλήματος. Συνεπώς χρειάζεται προβληματισμός και αυτοκριτική από την πλευρά των αρμόδιων αρχών, όχι κομπασμός και θριαμβολογία δίχως αντίκρισμα...