«Είναι άχαρος, ατσούμπαλος και... άτεχνος. Είναι αργός. Είναι γέρος και θεατρίνος. Είναι παραμυθάς, βουτηχτής, φωνακλάς και γκρινιάρης. Αντιτουριστικός. Τα πνευμόνια του δεν αντέχουν. Τα χεράκια και τα ποδαράκια του είναι σαν καλαμάκια, έτοιμα να σπάσουν. Δεν έχει αριστερό. Αν σουτάρει έξω από την περιοχή, ζήτημα είναι αν η μπάλα θα φτάσει στο τέρμα. Δεν ξέρει να ντριπλάρει. Είναι τσακωμένος με το κοντρόλ. Δεν ξέρει να πασάρει σε απόσταση μεγαλύτερη των πέντε μέτρων και η μπαλιά πρέπει να είναι υποχρεωτικά παράλληλη. Δεν μπορεί να πηδήξει ούτε βρεγμένη εφημερίδα».
Αυτά κι άλλα «υμνητικά» έχουν γραφεί για τον Φίλιπο Ιντζάγκι, «τον παίκτη που γεννήθηκε σε θέση οφσάιντ», όπως είπε γι' αυτόν ο Σερ Αλεξ Φέργκιουσον.
θα ήταν χάσιμο χρόνου να προσπαθήσω να σας πείσω με λέξεις πως ο «Super Pippo» δεν είναι τίποτα από αυτά. Οι ανθολογίες του youtube θα το κάνουν ευκολότερα. Μπορεί να υπερηφανεύεται πως έχει βάλει γκολ με όποιον τρόπο μπορεί να μπει. Έχει εξευτελίσει τερματοφύλακες εκμεταλλευόμενος άστοχες αποκρούσεις, αναταραχές στην άμυνα, στραβοκλωτσιές που θα έπρεπε να καταλήξουν στα περιστέρια. Έχει τυραννήσει διαιτητές επιμένοντας πεισματικά να παίζει στο όριο του οφσάιντ. Έχει κάνει 10 χατ-τρικ. Δεν τον χαλάει ο άχαρος ρόλος του αναπληρωματικού που μπαίνει στο παιχνίδι για να σώσει το ματς. Από την Πιασέντζα στη Γιουβέντους (που τον πούλησε χάριν του Τρεζεγκέ - ας γελάσω), στη Μίλαν και φυσικά στην Εθνική Ιταλίας, ο Φίλιππο είναι μια κινητή μηχανή παραγωγής γκολ. Όχι τόσο φαντεζί όσο θα θέλατε; Τον Ανσελότι ποτέ δεν τον ένοιαξε.Εκμεταλλευόμενος τις κάθετες μπαλιές του Αντρέα Πίρλο, τις κούρσες Ζεέντορφ ή ένα λάθος διώξιμο του αντίπαλου σέντερ μπακ. ο Ιντζάγκι πάντα έβρισκε το δρόμο για τα δίχτυα. Όχι μόνο δεν είναι λίγο, είναι το ζητούμενο. 0 Πίππο ποτέ δεν πέρασε επιπλέον χρόνο στο γρασίδι να εξασκείται σε εκατομμύρια φάουλ, όπως ο Μπέκαμ ή ο ΡιΒάλντο. Όχι γιατί οι γκόμενες δεν τον άφηναν ή επειδή η αλαζονεία του είχε χτυπήσει κόκκινο, αλλά γιατί αυτά που κάνει στο παιχνίδι δεν διδάσκονται σε καμία προπόνηση.
Το φονικό ένστικτο του σέντερ φορ ή το 'χεις ή δεν το χεις. Ρωτήστε και τον Αντρέι Σεφτσένκο, που μετά την αποχώρηση του από τη Μίλαν και χάνοντας το alter –Pippo- ego του με δυσκολία σταδιοδρομεί ακόμα και στην Εθνική Ουκρανίας.
«Η μαγνητική τομογραφία στην οποία υποβλήθηκε στις 11 Νοεμβρίου έδειξε ότι υπέστη ρήξη χιαστού και μηνίσκου στο αριστερό γόνατο, κάτι που μεταφράζεται σε απουσία έξι μηνών, αλλά και παράλληλα σε μείζονα απειλή για την καριέρα του.
Ο άσος της Μίλαν είναι πλέον 37 ετών και είναι απίθανο να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο μετά από τέτοιο τραυματισμό. Πραγματικά μεγάλη ατυχία για τον Ιντζάγκι. ειδικά την περίοδο που έδειχνε να ξαναβρίσκει την επαφή του μετά δίχτυα, αποδεικνύοντας πως η τέχνη του γκολ δεν ξεχνιέται. Πέτυχε δύο εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης και είναι μαζί με τον Ραούλ στην πρώτη θέση των σκόρερ στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων με 70 γκολ», έγραφαν τα αθλητικά δελτία τύπου την προηγούμενη εβδομάδα με αφορμή τον βαρύ τραυματισμό του.
Μην τον ξεγράφετε, όμως, έστω και στα 37 του. Τα ίδια έπαθε και το 2004 και μετά από τρεις επεμβάσεις και ενάμιση χρόνο εκτός γηπέδων κατάφερε να επανέλθει, επιτρέποντας στους «ροσονέρι» να πάρουν την κούπα του Champions Leaque ξανά στο Μιλάνο, όταν στον τελικό της Αθήνας έβαλε δύο γκολ (φυσικά ήταν αλλαγή).
Ούτε ο ίδιος το βάζει κάτω: «Δεν υποχωρώ, θα κάνω τα πάντα, πιστέψτε με, γιατί ακόμα δεν τελείωσα. Και θα το κάνω χάρη και στη δική σας δύναμη και ενέργεια. Έτσι είναι η ζωή και το ποδόσφαιρο. Ένα λεπτό πριν παίζεις και μάχεσαι, ένα λεπτό μετά κρατάς το γόνατο σου στα χέρια σου. Και είναι ένα λεπτό αργότερα που κοιτάζεις γύρω σου. κι εγώ γύρω μου έχω όλους εσάς» δήλωσε στην επίσημη ιστοσελίδα της Μίλαν. Κι όταν ο «Super Pippo» υπόσχεται, οι επικήδειοι μπορούν να περιμένουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου