Του Βασίλη Γαλούπη
ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ της ποδοσφαιρικής σεζόν γράφτηκε στην Ευρώπη τούτες τις μέρες και, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, άρχισε ξανά η κουβέντα για το παραφορτωμένο από αγώνες καλεντάρι, που ναι μεν προσφέρει πολλά κέρδη από τηλεοπτικά δικαιώματα, εισιτήρια, διαφημίσεις, συμβόλαια, αλλά ενέχει κινδύνους ή και πειρασμούς.
ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο-και ειδικά οι μυϊκοί- έχουν αυξηθεί δραματικά, παρά το γεγονός ότι τα επιτελεία των ομάδων είναι πιο κατηρτισμένα και πολυπληθή από παλαιότερα.
Οι αγωνιστικές «κοιλιές», ακόμα και κορυφαίων συλλόγων, είναι συχνότατες.
Το ψυχολογικό πρεσάρισμα πνίγει τους πιο ευάλωτους ποδοσφαιριστές.
Και τα συνεχόμενα ταξίδια έχουν κάνει τους παίκτες να βρίσκονται διαρκώς μεταξύ ξενοδοχείου - αεροπλάνου - γηπέδου.
ΜΕΣΑ σε ένα τέτοιο κλίμα πίεσης από παντού ούτε πολύς χρόνος για προπόνηση υπάρχει, ούτε για ξεκούραση. Όλοι, όμως απαιτούν οι μπαταρίες των καλοπληρωμένων παικτών να είναι πάντα γεμάτες για να προσφέρουν το θέαμα και τις νίκες που περιμένει ο κόσμος. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Ή μοιάζει αναμενόμενο έπειτα 60 και 70 αγώνες τη σεζόν να υπάρχουν τραυματισμοί και λίμιτ ντάουν στα αποθέματα ενέργειας του οργανισμού;
Η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ έχουν καταρτίσει ένα καλεντάρι προσαρμοσμένο απόλυτα στις ανάγκες του κοινού και της τηλεόρασης με συνεχόμενους αγώνες.
Και μπορεί οι παίκτες να αμείβονται με καλύτερα συμβόλαια, αλλά επί της ουσίας ξεζουμίζονται. Κι έτσι μειώνονται στην καριέρα τους τα έτη ακμής με την απόδοση στο μάξιμουμ.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ κι ενώ πράγματι έχουν βελτιωθεί στα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης οι μέθοδοι προπόνησης κι αποθεραπείας γίνεται όλο και πιο έντονος ο επικίνδυνος πειρασμός ενός χαπιού ή μιας ένεσης που θα δώσει μεγαλύτερα αποθέματα ενέργειας, συντομότερη αποκατάσταση, αυξημένη αντοχή, δύναμη και ταχύτητα. Όπως πρέπει πια να γίνονται όλα γρήγορα στον αγωνιστικό χώρο, έτσι νιώθουν οι παίκτες ότι δεν υπάρχει περιθώριο χρονοτριβής κι εκτός αγώνα. Και είναι προφανές ότι οι πιο επιρρεπείς θα επιδιώξουν το εφήμερο αποτέλεσμα ακόμα και με μη θεμιτούς τρόπους.
ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ, λοιπόν, θα πρέπει όχι μόνο να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους αντιντόπινγκ φορείς, αφού πάντα υπάρχουν τριβές και καχυποψία μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά και να φτιάξουν ένα πιο ανθρώπινο καλεντάρι, που να μην απαιτεί παίκτες βιονικούς όπως «προδίδει» ο σωματότυπος όλο και περισσότερων ποδοσφαιριστών...
Πηγή: Εφημερίδα "RealNews", Κυριακή 7 Ιουνίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου