ΑΚΟΜΑ και ο χρόνος δεν κατάφερε να σβήσει από τις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού το όνομα του Ζιοβάνι.
Αν και έχει μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που αποχώρησε από τους ερυθρόλευκους, ακόμα στη μνήμη τους κυριαρχούν ο «ράθυμος» τρόπος παιχνιδιού του και οι περίτεχνες ενέργειές του, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από τη χώρα μας.
Τα ίχνη του «Μάγου» έχουν χαθεί εδώ και αρκετό καιρό.
Η “Real News”, όμως, τον εντόπισε στη Βραζιλία κι εκείνος άνοιξε την καρδιά του, μιλώντας για όλους και για όλα, ύστερα από πολλά χρόνια.
«Ο Ολυμπιακός μπορεί να κατακτήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο», είπε και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει κάποια μέρα στον Ολυμπιακό, σε διοικητικό πόστο.
«Ευχαριστώ τον Θεό για όσα μου χάρισε»ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που έστελνε την μπάλα στα δίχτυα γονάτιζε στο έδαφος και έστρεφε τα χέρια του προς τον ουρανό. Ηταν από τους πανηγυρισμούς που έμειναν χαραγμένοι στη μνήμη των Ελλήνων φιλάθλων, Ολυμπιακών και μη.
«Είμαι από τους ανθρώπους που έπρεπε να ευχαριστήσουν τον Θεό για τα όσα μου έχει χαρίσει στη ζωή και την καριέρα μου», είπε ο Ζιοβάνι γι' αυτό το θέμα και στη συνέχεια μίλησε για την πιο ευτυχισμένη ημέρα στη ζωή του: «Ηταν αυτή που κράτησα στην αγκαλιά μου τα δύο παιδιά μου. Απίστευτη αίσθηση!».Ο Βραζιλιάνος μάγος είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών που πέρασαν από την Ελλάδα. Κατέθεσε την άποψη του και για άλλα, ενδιαφέροντα ζητήματα:
«Διαφωνώ με τη χρήση της θανατικής ποινής. Όποιος πιστεύει στον Θεό είναι κάθετος με αυτή την καταδίκη».Για την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει τις περισσότερες χώρες του κόσμου, ο Ζίο είπε:
«Λυπάμαι ειλικρινά, διότι χτυπήθηκαν περισσότερο οι φτωχοί. Ο κόσμος είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσε να είναι καλύτερος».Ερώτηση: Αγωνίζεσαι ακόμα στη χώρα σου με τη φανέλα της Μότζιμ Μίριμ. Εχεις σκεφτεί πότε θα σταματήσεις το ποδόσφαιρο; Είσαι έτοιμος να κρεμάσεις τα παπούτσια;---Ακόμα παίζω ποδόσφαιρο και μου αρέσει πολύ. Δεν έχω σκεφτεί πότε θα σταματήσω, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό.Ερώτηση: Τι σου έχει μείνει από τα χρόνια που πέρασες στην Ελλάδα; Και ποδοσφαιρικά και σε ό,τι έχει σχέση με τη ζωή στη χώρα μας.---Πάντα σκέφτομαι την Ελλάδα με χαρά. Μου έχουν μείνει ωραίες αναμνήσεις και φιλίες. Η ζωή μοιάζει πολύ με αυτή στη Βραζιλία. Οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι και χαρούμενοι. Ξέρουν να ζουν και να χαίρονται.
Ερώτηση: Θέλεις κάποια στιγμή να γυρίσεις και να μείνεις μόνιμα στην Ελλάδα, αν αυτό συνδυαστεί και με την επαγγελματική σου δραστηριότητα; Για παράδειγμα, αναλαμβάνοντας μία θέση στον Ολυμπιακό;---Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θα φέρει μία καινούργια ημέρα. Τη δεδομένη στιγμή, όμως, είμαι στη Βραζιλία και η αλήθεια είναι ότι περνάω πολύ καλά εδώ. Το τι μπορεί να γίνει τα επόμενα χρόνια θα το ξέρουμε όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.
Ερώτηση: Για τον κόσμο του Ολυμπιακού είσαι ο κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών, από πλευράς τεχνικής. Με το περιβόητο σύνθημα σε κράτησε λίγα χρόνια στο λιμάνι...
---Δεν νομίζω ότι με κράτησε το σύνθημα, αλλά ο ίδιος ο κόσμος που με αγάπησε. Στους ξένους παίκτες που έρχονται στην Ελλάδα δεν είναι πάντα εύκολο να προσαρμοστούν. Οταν, όμως έχεις τον κόσμο στο πλευρό σου, τα πάντα είναι εύκολα. Η υποστήριξη με ώθησε να προσπαθώ περισσότερο για να γίνω καλύτερος και να επιστρέψω στον κόσμο την αγάπη που έτρεφε προς το πρόσωπο μου.
Ερώτηση: Ποιος ήταν ο καλύτερος προπονητής που έζησες στον Ολυμπιακό και γιατί;---Δεν μπορώ να πω ότι κάποιος ήταν καλύτερος και κάποιος άλλος λιγότερο καλός. Απλώς ο κάθε προπονητής έχει τον δικό του τρόπο σκέψης και λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο. Πάντα είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε νέες απαιτήσεις, ειδικά αν αυτές είναι συχνές. Αυτός, όμως, που κατάφερε να πάρει από εμένα τον καλύτερο μου εαυτό ήταν ο Αλέφαντος.
Ερώτηση: Ο Αλέφαντος ακόμα μιλάει για το χαμένο πρωτάθλημα του 2004 και την κόκκινη κάρτα που αντίκρισες με αντίπαλο τον Κυργιάκο.---Τώρα πια δεν έχει καμία σημασία τι έγινε τότε, διότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τίποτα. Ο,τι έγινε, έγινε...
Ερώτηση: Θέλεις να πεις κάτι στους οπαδούς του Ολυμπιακού, που τόσο σε αγάπησαν;---Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω πολύ για την αγάπη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια και να ευχηθώ να έχουν πολλές ακόμα χαρές με τον Θρύλο, αλλά και πολλά πρωταθλήματα ακόμα. Είναι μέσα στην καρδιά μου και θα τους θυμάμαι για πάντα.
Ερώτηση: Ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που αγάπησες περισσότερο στη ζωή σου;---Ναι, ο Ολυμπιακός είναι η μεγάλη μου αγάπη και του έχω μεγάλη αδυναμία. Αυτό είναι και λογικό γιατί πέρασα έξι υπέροχα χρόνια της ζωής μου στην Ελλάδα.
Ερώτηση: Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου στον Ολυμπιακό είχες δεχτεί προτάσεις για να αγωνιστείς σε άλλη ομάδα;---Ναι, δεχόμουν κατά καιρούς προτάσεις αλλά δεν σκέφτηκα να αποχωρήσω. Ωστόσο, είναι λογικό κάποια ομάδα να θέλει οποιονδήποτε παίκτη του Ολυμπιακού, διότι είναι πρωταθλητής. Και μόνο που είσαι παίκτης του Ολυμπιακού φτάνει.
Ερώτηση: Ποιοι Ελληνες ποδοσφαιριστές, συμπαίκτες και αντίπαλοι, θα μπορούσαν να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό;---Οταν ήρθα στην Ελλάδα περίμενα να δω ένα οργανωμένο πρωτάθλημα, αλλά όχι καλή ποιότητα παικτών. Τελικά συνάντησα το αντίθετο, ένα ανοργάνωτο πρωτάθλημα και παίκτες ποιοτικούς. Υπήρξαν μερικοί, όπως ο Αντζας και ο Πατσατζόγλου, που θα μπορούσαν άνετα να κάνουν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό. Στο ποδόσφαιρο, όμως, πολλές φορές παίζει μεγάλο ρόλο και η τύχη.
Ερώτηση: Ποιες ήταν οι σχέσεις σου με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σ. Κόκκαλη; Κατά καιρούς έχουν γραφτεί διάφορα, ενώ ο Καστίγιο σε συνέντευξη του είπε ότι ο Κόκκαλης δεν σου φέρθηκε καλά.---Η σχέση μου με τον Κόκκαλη ήταν πολύ καλή. Αυτό που δήλωσε ο Καστίγιο είναι η προσωπική του άποψη και ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Εγώ, όμως, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον πρόεδρο.
Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σου για τους δημοσιογράφους, περισσότερο τους Ελληνες, που γνώρισες καλά;---Οπως σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν καλοί και κακοί. Στην Ελλάδα τους γνώρισα από την καλή και την ανάποδη. Δυστυχώς, οι περισσότεροι γράφουν πράγματα που δεν βασίζονται πουθενά, με αποτέλεσμα να βάζουν στο στόμα των ανθρώπων λέξεις τις οποίες δεν έχουν πει ποτέ. Πάλι καλά που στον χώρο υπάρχουν και μερικοί επαγγελματίες.
Ερώτηση: Ο Ολυμπιακός μπορεί κάποια στιγμή να κάνει την υπέρβαση και να κατακτήσει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο;---Ο Ολυμπιακός μπορεί να το καταφέρει. Από τη στιγμή που η Ελλάδα κατέκτησε το Euro γιατί να μην μπορεί να το κάνει και ο Ολυμπιακός; Είναι πολύ πιθανό, αρκεί οι παίκτες του να έχουν πίστη και αφοσίωση.
Ερώτηση: Τι έχεις να πεις για τον Καστίγιο; Πολλοί λένε ότι δεν παίζει το ποδόσφαιρο που αξίζει. Εσύ τον είχες κοντά σου όταν ήταν μικρός. Τον αγάπησες σαν γιο σου...---Τον θεωρούσα δικό μου παιδί και ακόμα τον θεωρώ. Κανείς δεν μπορεί να μου αλλάξει τη γνώμη που έχω για τον Καστίγιο, ό,τι και να πει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και οι υπόλοιποι οφείλουν να τις σεβαστούν.
Ερώτηση: Θεωρείς ότι έπαιξες το ποδόσφαιρο που μπορούσες;---Οπως στο ποδόσφοιρο, έτσι και στη ζωή χάνεις και κερδίζεις. Δεν μπορεί, όμως να κερδίζεις συνέχεια .Δεν νομίζω ότι αδίκησα τον εαυτό μου. Ηταν επιλογή μου να φύγω από την Μπάρτσα και να παίξω στον Θρύλο.
Ερώτηση: Ποιο ήταν το καλύτερο ματς στην καριέρα σου; Αυτό που θα σου μείνει αλησμόνητο...---Ισως το καλύτερο ματς να είναι αυτό με τη Ρεάλ στο Μπερναμπέου, όταν έπαιζα στην Μπάρτσα. Θυμάμαι κι ένα παιχνίδι με τον Ηρακλή, όταν ο αντίπαλος προπονητής ήρθε και μου έσφιξε το χέρι.
Ερώτηση: Στην παιδική σου ηλικία είχες κάποιο ποδοσφαιρικό είδωλο;---Λάτρευα τον Πελέ και τον Σόκρατες και ήθελα να τους μοιάσω.
Ερώτηση: Ποια είναι η γνώμη σου για το ντόπινγκ; Σου πρότειναν ποτέ να πάρεις αναβολικές ουσίες;---Είμαι κατά του ντόπινγκ και κανείς δεν τόλμησε να με πλησιάσει.
Ερώτηση: Αν δεν ήσουν ποδοσφαιριστής, τι επάγγελμα θα έκανες;---Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
Ερώτηση: Ποιους αθλητές θαύμαζες από άλλα σπορ;---Τους Μάικλ Τζόρνταν και Οσκαρ Σμιτ.
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009
Ποδοσφαιριστές που κατέρρευσαν στο γήπεδο...
του Χάρη Ζευγαδέλλη
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ υγείας που παρουσίασε ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς συγκλόνισε όχι μόνο τους οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά όλο το φίλαθλο κοινό.
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ υγείας που παρουσίασε ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς συγκλόνισε όχι μόνο τους οπαδούς του Ολυμπιακού, αλλά όλο το φίλαθλο κοινό.
Ευτυχώς για τον Σέρβο επιθετικό όλα πήγαν καλά στην επέμβαση που υποβλήθηκε στο Σαν Σεμπαστιάν την Τρίτη, όμως αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα βρούμε πολλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που άφησαν την τελευταία τους πνοή στους αγωνιστικούς χώρους, «λαβωμένοι» από ασθένειες της καρδιάς.
Κανείς μας δεν έχει ξεχάσει τον Ζαϊρινό Μουγκαντί Τσιμάνγκα του Ατρόμητου. Τον Απρίλιο του 1995, σ' έναν αγώνα με αντίπαλο την Ελευσίνα, ο 28χρονος άσος κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο «νικημένος» από την καρδιά του.
Κανείς μας δεν έχει ξεχάσει τον Ζαϊρινό Μουγκαντί Τσιμάνγκα του Ατρόμητου. Τον Απρίλιο του 1995, σ' έναν αγώνα με αντίπαλο την Ελευσίνα, ο 28χρονος άσος κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο «νικημένος» από την καρδιά του.
Το 2003 θρηνήσαμε τον χαμό του Δημήτρη Μαυρομμάτη, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών «έφυγε» στον αγώνα του ΑΟ Πλατανιάς με τον ΑΟ Κουτσούρας. Ο άτυχος νεαρός έπασχε από άσθμα. Στις 24 Δεκεμβρίου του 1993 «έσβησε» ο Κώστας Χανταμπάκης από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, κατά τη διάρκεια του φιλικού αγώνα ανάμεσα στον Ηφαιστο και την Αναγέννηση, ενώ για τον ίδιο λόγο άφησε την τελευταία του πνοή και ο Κώστας Πέιος έναν χρόνο αργότερα, κατά τη διάρκεια του ματς της Αγίας Μαρίας με τον Στενόμαχο.
Το 1994 δύο ακόμα ποδοσφαιριστές«έφυγαν» από κοντά μας ο Χρήστος Τσιμτσιρής ο οποίος υπέστη οξύ έμφραγμα στον αγώνα της Ελπίδας Βέροιας με την Αγία Τριάδα και πέθανε πέντε ημέρες αργότερα, καθώς και ο Νίκος Ευσταθιάδης, που υπέστη έμφραγμα στο ματς του ΑΟ Καραβά με τη Νέα Πέραμο.
Στην Ευρώπη, ο κατάλογος των ποδοσφαιριστών που έχασαν τη ζωή τους λόγω προβλημάτων στην καρδιά είναι μακροσκελής.
Το 1994 δύο ακόμα ποδοσφαιριστές«έφυγαν» από κοντά μας ο Χρήστος Τσιμτσιρής ο οποίος υπέστη οξύ έμφραγμα στον αγώνα της Ελπίδας Βέροιας με την Αγία Τριάδα και πέθανε πέντε ημέρες αργότερα, καθώς και ο Νίκος Ευσταθιάδης, που υπέστη έμφραγμα στο ματς του ΑΟ Καραβά με τη Νέα Πέραμο.
Στην Ευρώπη, ο κατάλογος των ποδοσφαιριστών που έχασαν τη ζωή τους λόγω προβλημάτων στην καρδιά είναι μακροσκελής.
Πιο πρόσφατη απώλεια είναι αυτή του αμυντικού της Σεβίλλης Αντόνιο Πουέρτα, ο οποίος υπέστη δύο καρδιακά επεισόδια στο πλαίσιο του αγώνα των Ανδαλουσιάνων με τη Χετάφε. Ο Ισπανός αμυντικός αντιμετώπιζε μία μορφή δυσπλασίας και έχασε τη μάχη με τη ζωή στις 28 Αυγούστου του 2007.
Μίκλος Φέχερ (Μπενφίκα): Τον Ιανουάριο του 2004 άφησε την τελευταία του πνοή ο διεθνής Ούγγρος Μίκλος Φέχερ, ο οποίος σε ηλικία 24 ετών υπέστη καρδιακή προσβολή σ' έναν αγώνα της Μπενφίκα με τη Βιτόρια Γκιμαράες.
Μαρκ Βιβιάν Φοέ (Νιγηρία): Σε όλους έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό και η εικόνα του Μαρκ Βιβιάν Φοέ, που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης του Καμερούν με την Κολομβία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2003. Ο Αφρικανός μέσος στο 72'της αναμέτρησης σωριάστηκε στον αγωνιστικό χώρο ... Ο θάνατός του προκλήθηκε από κάποια δυσλειτουργία της καρδιάς.
Ντέιβ Λόνγκχαρστ (Γιορκ): Ενα ακόμα περιστατικό είναι αυτό του Ντέιβ Λόνγκχαρστ, του 20χρονου επιθετικού της Γιορκ, που «έφυγε» το 1990 στον αγώνα με τη Λίνκολν. Η ιατρική γνωμάτευση έδειξε μία σπάνια ασθένεια στην ήδη ταλαιπωρημένη από διπλό μπάι-πας καρδιά του. Δυστυχώς, όμως αυτή η λίστα περιλαμβάνει και πολλά παιδιά!
Το 1992 ο Ντανιέλ Γιόραθ υπέστη καρδιακό επεισόδιο μόλις σε ηλικία 15 ετών, ενώ για τον ίδιο λόγο «έφυγαν» ακόμα ο 16άχρονος Τζον Μάρσαλ της Χάρτπουλ και ο 17χρονοςΤζέισον Ερικς.
Πραγματικοί «ήρωες»
Υπάρχουν και ποδοσφαιριστές, οι οποίοι συνέχισαν ν' αγωνίζονται παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με την καρδιά τους.
Μίκλος Φέχερ (Μπενφίκα): Τον Ιανουάριο του 2004 άφησε την τελευταία του πνοή ο διεθνής Ούγγρος Μίκλος Φέχερ, ο οποίος σε ηλικία 24 ετών υπέστη καρδιακή προσβολή σ' έναν αγώνα της Μπενφίκα με τη Βιτόρια Γκιμαράες.
Μαρκ Βιβιάν Φοέ (Νιγηρία): Σε όλους έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό και η εικόνα του Μαρκ Βιβιάν Φοέ, που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης του Καμερούν με την Κολομβία στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών το 2003. Ο Αφρικανός μέσος στο 72'της αναμέτρησης σωριάστηκε στον αγωνιστικό χώρο ... Ο θάνατός του προκλήθηκε από κάποια δυσλειτουργία της καρδιάς.
Ντέιβ Λόνγκχαρστ (Γιορκ): Ενα ακόμα περιστατικό είναι αυτό του Ντέιβ Λόνγκχαρστ, του 20χρονου επιθετικού της Γιορκ, που «έφυγε» το 1990 στον αγώνα με τη Λίνκολν. Η ιατρική γνωμάτευση έδειξε μία σπάνια ασθένεια στην ήδη ταλαιπωρημένη από διπλό μπάι-πας καρδιά του. Δυστυχώς, όμως αυτή η λίστα περιλαμβάνει και πολλά παιδιά!
Το 1992 ο Ντανιέλ Γιόραθ υπέστη καρδιακό επεισόδιο μόλις σε ηλικία 15 ετών, ενώ για τον ίδιο λόγο «έφυγαν» ακόμα ο 16άχρονος Τζον Μάρσαλ της Χάρτπουλ και ο 17χρονοςΤζέισον Ερικς.
Πραγματικοί «ήρωες»
Υπάρχουν και ποδοσφαιριστές, οι οποίοι συνέχισαν ν' αγωνίζονται παρά τα προβλήματα που αντιμετώπισαν με την καρδιά τους.
Πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του Νουάνκο Κανού, ο οποίος συνέχισε να αγωνίζεται έχοντας κάνει επέμβαση στην αορτή! Παρόμοια ιστορία είναι και αυτή του Σενεγαλέζου Καλιλού Φατιγκά, ο οποίος συνέχισε να παίζει με «μπαλονάκι», μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του σε ηλικία 34 ετών.
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται και τον αμυντικό μέσο της Μάντσεστερ Σίτι, τον Ασα Χάρτφορντ, ο οποίος αγωνιζόταν με φύσημα στην καρδιά.
Οσον αφορά σε αυτούς που σταμάτησαν το ποδόσφαιρο λόγω προβλημάτων στην καρδιά τους, η πιο πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του Λιλιάν Τιράμ, ο οποίος μετά το Εuro 2008 ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τα γήπεδα.
Η (ποδοσφαιρική) πενία...τέχνας κατεργάζεται!
του Ηλία Καραγιάννη.
Ηταν μία από τις «τεμπέλικες» φοιτητικές ημέρες, όπου όλα νομίζεις ότι επαναλαμβάνονται, λες και είσαι παγιδευμένος στην «Ημέρα τής Μαρμότας», όταν ο Άλεξ Τιού αισθάνθηκε σαν τον Κύρο Γρανάζη!
Το θαμπό φως, από το λαμπάκι τής... ιδέας που άναβε πάνω από τον εφευρέτη των κόμικς της Ντίσνεϊ, άρχισε να διαχέεται στο ατημέλητο δωμάτιο του πρωτοετή φοιτητή του Πανεπιστήμιου του Νότιγχαμ.
Δεν δίστασε δευτερόλεπτο να την υλοποιήσει, δημιουργώντας μια ιστοσελίδα, τη «Million Dollar Homepage», όπου πωλούσε αντί μίας λίρας κάθε ένα από το ένα εκατομμύριο pixels που την απάρτιζαν. Σε διάστημα τεσσάρων μηνών, ο 21άχρονος Τιού κατάφερε να εισβάλει στην κλειστή κάστα των επιφανών εκατομμυριούχων της Βρετανίας, ενώ οι προτάσεις από διαφημιστικές εταιρείες κατέφταναν αγεληδόν για αυτό το πρώιμο «golden boy»!
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τρία χρόνια για να βρει εφαρμογή η ιδέα του στον ποδοσφαιρικό «στίβο».
Σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση έχει διαβρώσει μέχρι και το έσχατο οικονομικό κύτταρο κάθε υγιούς ομάδας, η ερασιτεχνική Βεστφαλία Χέρνε αποφάσισε να κάνει κάτι ανάλογο:
«τεμάχισε» τη φανέλα της σε πολλά μικρά κομματάκια, στα οποία μπορούν να διαφημιστούν οι οπαδοί που το επιθυμούν! Το πενιχρό αντίτιμο είναι μια ευφυής ιδέα της εταιρείας μάρκετινγκ που ανέλαβε την υλοποίηση του πρότζεκτ!
Η Βεστφαλία ιδρύθηκε το 1904 και η συμβολική τιμή της διαφήμισης ανήλθε στα 19,04 ευρώ. Η ιδέα ολοκληρώθηκε πριν από 15 ημέρες και 262 οπαδοί της ιστορικής ομάδας κατέθεσαν τον οβολό τους, για να συγκεντρωθεί ένα ποσό της τάξης των 5.000 ευρώ, που μπορεί να μη σηκώνει τα... φρύδια των ανθρώπων από την έκπληξη, όπως τα 100 εκατομμύρια που πρότεινε η Μάντσεστερ Σίτι στη Μίλαν για την απόκτηση του Κακά, αλλά για μια ερασιτεχνική ομάδα αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την επιβίωση της...
Η παρακμή των ορυχείων, ο... γιατρός Σάαλ και η Χοφενχάιμ του 1958.
Το μάτι του επισκέπτη τής Χέρνε αιχμαλωτίζεται άμεσα από τη μεγάλη ρόδα, ύψους 50 μέτρων, που δεσπόζει στην πόλη. Κάθε Αύγουστο, σχεδόν 4.500.000 επισκέπτες... παλιμπαιδίζουν ανεβαίνοντας στα καρουζέλ, στο τρένο - φάντασμα και καταναλώνοντας εκατομμύρια λίτρα μπίρας τις ράθυμες ημέρες του φεστιβάλ «Κράνγκερ Κριμς», στην αρχή του πιο ζεστού μήνα του χρόνου.
Η Βεστφαλία Χέρνε, παρότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των κατοίκων τα τελευταία 104 χρόνια, έχει παρακμάσει σαν τα ορυχεία, στα οποία δούλευαν κατά χιλιάδες οι Γερμανοί τον 19ο αιώνα!
Σήμερα, αγωνίζεται στην Ομπερλίγκα Βεστφάλεν, που είναι το ισοδύναμο της πέμπτης κατηγορίας, ευρισκόμενη στην 5η θέση της κατάταξης. Κύριος λόγος για το γεγονός ότι βρίσκεται «καθημαγμένη» στα «υπόγεια» του γερμανικού ποδοσφαίρου, είναι η έλλειψη πόρων που μαστίζει όλες τις ερασιτεχνικές ομάδες στον Κόσμο.
Οι σπόνσορες της περιορίζονται στον... γιατρό Σαάλ, που διαφημίζει τις υπηρεσίες του μέσω του επίσημου δια-δικτυακού τόπου της ομάδας, σε ενα ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της πόλης, με όνομα σαν τον... υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, και σε μια εταιρεία σεκιούριτι που δύσκολα βρίσκει πελάτες στο περιβάλλον της άμωμης γαλήνης, το οποίο περιβάλλει την κοιλάδα του Ρουρ.
Η Βεστφαλία Χέρνε, η οποία τον Δεκέμβριο του 1958 ήταν η Χοφενχάιμ της εποχής εκείνης, όταν και προπορευόταν στη βαθμολογία της πρώτης κατηγορίας της Γερμανίας, αγωνίζεται σε ένα τεράστιο -για τα δεδομένα της- γήπεδο, το «Αμ Σλος Στρεκέντε» των 32.000 θέσεων, στο οποίο συνήθως οι θεατές δεν ξεπερνούν τους 3.000!
Με το εισιτήριο διαρκείας να στοιχίζει 185 ευρώ, για να παρακολουθήσεις ένα αμφιβόλου ποιότητας θέαμα, οι... τολμητίες δεν ξεπέρασαν τους 30. Κάπου εκεί, ανέλαβε δράση η εταιρεία Τζότα...
Οι μεγάλες προσδοκίες, τα 25 ευρώ και τα καθρεφτάκια των ιθαγενών
Η πρόταση που κατατέθηκε στο κλαμπ ήταν εμφανώς «κοπιαρισμένη» από το μυαλό τού Αλεξ Τιού. Η εταιρεία μάρκετινγκ Τζότα ανακοίνωσε ότι στη φανέλα κάθε ποδοσφαιριστή της Βεστφαλία Χέρνε θα μπορεί ο καθένας να αναγράφει το όνομα του και με αυτήν να αγωνίζονται στα παιχνίδια της πέμπτης κατηγορίας.
Η ιδέα ανακοινώθηκε λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος και, σε μια πόλη που αριθμεί 168.000 κατοίκους, οι ιθύνοντες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν περισσότερους από 262 οπαδούς, που τελικά θέλουν να αναγράφεται το όνομα τους στη φανέλα.
«Είναι προφανές ότι η ομάδα αποκτά μια άλλη δυναμική με αυτήν την κίνηση. Είναι μια σπουδαία έμπνευση και ελπίζω η ομάδα να μπορέσει να εξελιχθεί με αυτά τα χρήματα. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους 262 οπαδούς που βοήθησαν με αυτήν την κίνηση τους το κλαμπ», έλεγε ο αρχηγός της ομάδας, Αρμπέν Ταχίρι, ένα παιδί μεταναστών από την Αλβανία που, κατά τη διάρκεια του «Κράνγκερ Κριμς», δουλεύει στο φεστιβάλ σε όποια δουλειά τού προσφερθεί.
Τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, διατηρεί με τους γονείς του ένα «λιλιπούτειο» εστιατόριο, που ειδικεύεται στο πικάντικο Πφέφερποτχαστ (βραστό μοσχάρι με πολλά καρυκεύματα).
«Ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Ακόμη και σε μια τέτοια ομάδα, όπου οι περισσότεροι από εμάς αξιοποιούν τον χρόνο τους δημιουργικά, χρειάζεσαι κάποια χρήματα, και αυτή η ιδέα ήταν θαυμάσια».
Η Βεστφαλία Χέρνε, όμως, δεν σταματά τις καινοτομίες στον «τεμαχισμό» της φανέλας της, καθώς έναντι 25 ευρώ τον μήνα. ήτοι 300 ευρώ τον χρόνο, μπορεί ο καθένας να διαφημιστεί στο γήπεδο και να απολαύσει κάποια προνόμια που στα διαφημιστικά κλισέ αναφέρονται ως... μοναδικά: μια έκπτωση 50 ευρώ από το εισιτήριο διαρκείας, μια κάρτα με το όνομα του χορηγού και μια πρόσκληση στη χριστουγεννιάτικη γιορτή της ομάδας θυμίζουν τα... καθρεφτάκια που έδιναν οι κατακτητές στους ιθαγενείς...
Η ανακούφιση, τα ποδοσφαιρικά θύματα και το βραβείο επιχειρηματικότητας
Αυτός που μοιάζει ανακουφισμένος από τις αέναες οικονομικές προσπάθειες της ομάδας, είναι ο 41άχρονος προπονητής της ομάδας, Κρίστοφ Σλέμπαχ. Το καλοκαίρι, ήταν πιασμένος στη μέγγενη της απελπισίας, καταμετρώντας μόλις 16 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην πορεία έγιναν 20 - όσοι, δηλαδή, είναι και σήμερα.
«Σε μια τέτοια περίοδο, είναι δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να βρει χρήματα, πολλώ δε μάλλον για εμάς. Αλλά "γεννιούνται" συνεχώς ιδέες που ευτυχώς βρίσκουν ανταπόκριση, και αυτό εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία μας».Τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θύματα» της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης είναι τα ερασιτεχνικά σωματεία, τα οποία συνήθως σε όλη τη Γη παραμένουν ενεργά χάρη στο μεράκι ορισμένων ανθρώπων. Στη Βεστφαλία Χέρνε, αυτοί είναι ο πρόεδρος Χορστ Χάνεκε και ο αντιπρόεδρος Βόλφγκανγκ Μέλερ, δύο τοπικοί επιχειρηματίες που αναλίσκονται καθημερινά στην εξεύρεση πρωτότυπων ιδεών για να διατηρήσουν εν ζωή την ομάδα τους.
«Η Βεστφαλία Χέρνε δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στην Μπουντεσλίγκα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα του Χοπ (ιδιοκτήτη της Χοφενχάιμ), για να αρχίσουμε να αγοράζουμε παίκτες. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, όμως, είναι αξιοπρεπείς πορείες και να δημιουργήσουμε ένα φυτώριο, απ' όπου θα ξεπηδούν νέα ταλέντα που θα μας βοηθούν να επιβιώνουμε πιο εύκολα»,σχολίασε ο Χάνεκε, ένας μέτριος επιθετικός στα νιάτα του, που θέλησε με τη Βεστφαλία Χέρνε να κάνει τα παιδικά του όνειρα, πραγματικότητα.
Μπορεί να μη γιορτάσει ποτέ την κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα με την ομάδα του, αλλά το βραβείο επιχειρηματικής εφευρετικότητας φαίνεται ότι θα στολίσει σύντομα το γραφείο του...
Ηταν μία από τις «τεμπέλικες» φοιτητικές ημέρες, όπου όλα νομίζεις ότι επαναλαμβάνονται, λες και είσαι παγιδευμένος στην «Ημέρα τής Μαρμότας», όταν ο Άλεξ Τιού αισθάνθηκε σαν τον Κύρο Γρανάζη!
Το θαμπό φως, από το λαμπάκι τής... ιδέας που άναβε πάνω από τον εφευρέτη των κόμικς της Ντίσνεϊ, άρχισε να διαχέεται στο ατημέλητο δωμάτιο του πρωτοετή φοιτητή του Πανεπιστήμιου του Νότιγχαμ.
Δεν δίστασε δευτερόλεπτο να την υλοποιήσει, δημιουργώντας μια ιστοσελίδα, τη «Million Dollar Homepage», όπου πωλούσε αντί μίας λίρας κάθε ένα από το ένα εκατομμύριο pixels που την απάρτιζαν. Σε διάστημα τεσσάρων μηνών, ο 21άχρονος Τιού κατάφερε να εισβάλει στην κλειστή κάστα των επιφανών εκατομμυριούχων της Βρετανίας, ενώ οι προτάσεις από διαφημιστικές εταιρείες κατέφταναν αγεληδόν για αυτό το πρώιμο «golden boy»!
Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν τρία χρόνια για να βρει εφαρμογή η ιδέα του στον ποδοσφαιρικό «στίβο».
Σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση έχει διαβρώσει μέχρι και το έσχατο οικονομικό κύτταρο κάθε υγιούς ομάδας, η ερασιτεχνική Βεστφαλία Χέρνε αποφάσισε να κάνει κάτι ανάλογο:
«τεμάχισε» τη φανέλα της σε πολλά μικρά κομματάκια, στα οποία μπορούν να διαφημιστούν οι οπαδοί που το επιθυμούν! Το πενιχρό αντίτιμο είναι μια ευφυής ιδέα της εταιρείας μάρκετινγκ που ανέλαβε την υλοποίηση του πρότζεκτ!
Η Βεστφαλία ιδρύθηκε το 1904 και η συμβολική τιμή της διαφήμισης ανήλθε στα 19,04 ευρώ. Η ιδέα ολοκληρώθηκε πριν από 15 ημέρες και 262 οπαδοί της ιστορικής ομάδας κατέθεσαν τον οβολό τους, για να συγκεντρωθεί ένα ποσό της τάξης των 5.000 ευρώ, που μπορεί να μη σηκώνει τα... φρύδια των ανθρώπων από την έκπληξη, όπως τα 100 εκατομμύρια που πρότεινε η Μάντσεστερ Σίτι στη Μίλαν για την απόκτηση του Κακά, αλλά για μια ερασιτεχνική ομάδα αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την επιβίωση της...
Η παρακμή των ορυχείων, ο... γιατρός Σάαλ και η Χοφενχάιμ του 1958.
Το μάτι του επισκέπτη τής Χέρνε αιχμαλωτίζεται άμεσα από τη μεγάλη ρόδα, ύψους 50 μέτρων, που δεσπόζει στην πόλη. Κάθε Αύγουστο, σχεδόν 4.500.000 επισκέπτες... παλιμπαιδίζουν ανεβαίνοντας στα καρουζέλ, στο τρένο - φάντασμα και καταναλώνοντας εκατομμύρια λίτρα μπίρας τις ράθυμες ημέρες του φεστιβάλ «Κράνγκερ Κριμς», στην αρχή του πιο ζεστού μήνα του χρόνου.
Η Βεστφαλία Χέρνε, παρότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των κατοίκων τα τελευταία 104 χρόνια, έχει παρακμάσει σαν τα ορυχεία, στα οποία δούλευαν κατά χιλιάδες οι Γερμανοί τον 19ο αιώνα!
Σήμερα, αγωνίζεται στην Ομπερλίγκα Βεστφάλεν, που είναι το ισοδύναμο της πέμπτης κατηγορίας, ευρισκόμενη στην 5η θέση της κατάταξης. Κύριος λόγος για το γεγονός ότι βρίσκεται «καθημαγμένη» στα «υπόγεια» του γερμανικού ποδοσφαίρου, είναι η έλλειψη πόρων που μαστίζει όλες τις ερασιτεχνικές ομάδες στον Κόσμο.
Οι σπόνσορες της περιορίζονται στον... γιατρό Σαάλ, που διαφημίζει τις υπηρεσίες του μέσω του επίσημου δια-δικτυακού τόπου της ομάδας, σε ενα ζαχαροπλαστείο στο κέντρο της πόλης, με όνομα σαν τον... υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, και σε μια εταιρεία σεκιούριτι που δύσκολα βρίσκει πελάτες στο περιβάλλον της άμωμης γαλήνης, το οποίο περιβάλλει την κοιλάδα του Ρουρ.
Η Βεστφαλία Χέρνε, η οποία τον Δεκέμβριο του 1958 ήταν η Χοφενχάιμ της εποχής εκείνης, όταν και προπορευόταν στη βαθμολογία της πρώτης κατηγορίας της Γερμανίας, αγωνίζεται σε ένα τεράστιο -για τα δεδομένα της- γήπεδο, το «Αμ Σλος Στρεκέντε» των 32.000 θέσεων, στο οποίο συνήθως οι θεατές δεν ξεπερνούν τους 3.000!
Με το εισιτήριο διαρκείας να στοιχίζει 185 ευρώ, για να παρακολουθήσεις ένα αμφιβόλου ποιότητας θέαμα, οι... τολμητίες δεν ξεπέρασαν τους 30. Κάπου εκεί, ανέλαβε δράση η εταιρεία Τζότα...
Οι μεγάλες προσδοκίες, τα 25 ευρώ και τα καθρεφτάκια των ιθαγενών
Η πρόταση που κατατέθηκε στο κλαμπ ήταν εμφανώς «κοπιαρισμένη» από το μυαλό τού Αλεξ Τιού. Η εταιρεία μάρκετινγκ Τζότα ανακοίνωσε ότι στη φανέλα κάθε ποδοσφαιριστή της Βεστφαλία Χέρνε θα μπορεί ο καθένας να αναγράφει το όνομα του και με αυτήν να αγωνίζονται στα παιχνίδια της πέμπτης κατηγορίας.
Η ιδέα ανακοινώθηκε λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήματος και, σε μια πόλη που αριθμεί 168.000 κατοίκους, οι ιθύνοντες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν περισσότερους από 262 οπαδούς, που τελικά θέλουν να αναγράφεται το όνομα τους στη φανέλα.
«Είναι προφανές ότι η ομάδα αποκτά μια άλλη δυναμική με αυτήν την κίνηση. Είναι μια σπουδαία έμπνευση και ελπίζω η ομάδα να μπορέσει να εξελιχθεί με αυτά τα χρήματα. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους 262 οπαδούς που βοήθησαν με αυτήν την κίνηση τους το κλαμπ», έλεγε ο αρχηγός της ομάδας, Αρμπέν Ταχίρι, ένα παιδί μεταναστών από την Αλβανία που, κατά τη διάρκεια του «Κράνγκερ Κριμς», δουλεύει στο φεστιβάλ σε όποια δουλειά τού προσφερθεί.
Τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, διατηρεί με τους γονείς του ένα «λιλιπούτειο» εστιατόριο, που ειδικεύεται στο πικάντικο Πφέφερποτχαστ (βραστό μοσχάρι με πολλά καρυκεύματα).
«Ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Ακόμη και σε μια τέτοια ομάδα, όπου οι περισσότεροι από εμάς αξιοποιούν τον χρόνο τους δημιουργικά, χρειάζεσαι κάποια χρήματα, και αυτή η ιδέα ήταν θαυμάσια».
Η Βεστφαλία Χέρνε, όμως, δεν σταματά τις καινοτομίες στον «τεμαχισμό» της φανέλας της, καθώς έναντι 25 ευρώ τον μήνα. ήτοι 300 ευρώ τον χρόνο, μπορεί ο καθένας να διαφημιστεί στο γήπεδο και να απολαύσει κάποια προνόμια που στα διαφημιστικά κλισέ αναφέρονται ως... μοναδικά: μια έκπτωση 50 ευρώ από το εισιτήριο διαρκείας, μια κάρτα με το όνομα του χορηγού και μια πρόσκληση στη χριστουγεννιάτικη γιορτή της ομάδας θυμίζουν τα... καθρεφτάκια που έδιναν οι κατακτητές στους ιθαγενείς...
Η ανακούφιση, τα ποδοσφαιρικά θύματα και το βραβείο επιχειρηματικότητας
Αυτός που μοιάζει ανακουφισμένος από τις αέναες οικονομικές προσπάθειες της ομάδας, είναι ο 41άχρονος προπονητής της ομάδας, Κρίστοφ Σλέμπαχ. Το καλοκαίρι, ήταν πιασμένος στη μέγγενη της απελπισίας, καταμετρώντας μόλις 16 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην πορεία έγιναν 20 - όσοι, δηλαδή, είναι και σήμερα.
«Σε μια τέτοια περίοδο, είναι δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να βρει χρήματα, πολλώ δε μάλλον για εμάς. Αλλά "γεννιούνται" συνεχώς ιδέες που ευτυχώς βρίσκουν ανταπόκριση, και αυτό εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία μας».Τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θύματα» της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης είναι τα ερασιτεχνικά σωματεία, τα οποία συνήθως σε όλη τη Γη παραμένουν ενεργά χάρη στο μεράκι ορισμένων ανθρώπων. Στη Βεστφαλία Χέρνε, αυτοί είναι ο πρόεδρος Χορστ Χάνεκε και ο αντιπρόεδρος Βόλφγκανγκ Μέλερ, δύο τοπικοί επιχειρηματίες που αναλίσκονται καθημερινά στην εξεύρεση πρωτότυπων ιδεών για να διατηρήσουν εν ζωή την ομάδα τους.
«Η Βεστφαλία Χέρνε δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στην Μπουντεσλίγκα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα του Χοπ (ιδιοκτήτη της Χοφενχάιμ), για να αρχίσουμε να αγοράζουμε παίκτες. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, όμως, είναι αξιοπρεπείς πορείες και να δημιουργήσουμε ένα φυτώριο, απ' όπου θα ξεπηδούν νέα ταλέντα που θα μας βοηθούν να επιβιώνουμε πιο εύκολα»,σχολίασε ο Χάνεκε, ένας μέτριος επιθετικός στα νιάτα του, που θέλησε με τη Βεστφαλία Χέρνε να κάνει τα παιδικά του όνειρα, πραγματικότητα.
Μπορεί να μη γιορτάσει ποτέ την κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα με την ομάδα του, αλλά το βραβείο επιχειρηματικής εφευρετικότητας φαίνεται ότι θα στολίσει σύντομα το γραφείο του...
Αποτελέσματα 11ης αγωνιστικής ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ.
Συνέχεια στο πρωτάθλημα ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ, με τη διεξαγωγή της 11ης αγωνιστικής.
Στον εκτός έδρας αγώνα του ΦΟΙΒΟΥ, με την αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα του ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ ΤΑΥΡΟΥ, με καλή απόδοση ηττηθήκαμε με τελικό σκορ 1-4.
Πρόκειται για αποτέλεσμα "μαγική εικόνα", καθώς δημιουργήσαμε τις ευκαιρίες για να κερδίσουμε, αλλά οι απώλειες τους και η ευάλωτη στις αντεπιθέσεις άμυντική μας λειτουργία, μας έφερε στη δύσκολη θέση να διαχειριζόμαστε την ήττα, ως τελικό αποτέλεσμα.
Μέτρια ποιοτικά η ομάδα του Μινώταυρου, περιορίστηκε σε καταστροφικό παιχνίδι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλο το 2ο ημίχρονο, επέλεξε την άμυνα ζώνης με πίεση σχεδόν στο 1/4 του γηπέδου.
Ο Αλέξης Δημητρακόπουλος πέτυχε το γκολ για την ομάδα μας.
Επόμενη αγωνιστική με τον ΗΝΙΟΧΟ εντός έδρας, στις 25 Ιανουαρίου 2009.
Αποτελέσματα & Βαθμολογία Παίδων
Στον εκτός έδρας αγώνα του ΦΟΙΒΟΥ, με την αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα του ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΥ ΤΑΥΡΟΥ, με καλή απόδοση ηττηθήκαμε με τελικό σκορ 1-4.
Πρόκειται για αποτέλεσμα "μαγική εικόνα", καθώς δημιουργήσαμε τις ευκαιρίες για να κερδίσουμε, αλλά οι απώλειες τους και η ευάλωτη στις αντεπιθέσεις άμυντική μας λειτουργία, μας έφερε στη δύσκολη θέση να διαχειριζόμαστε την ήττα, ως τελικό αποτέλεσμα.
Μέτρια ποιοτικά η ομάδα του Μινώταυρου, περιορίστηκε σε καταστροφικό παιχνίδι σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε όλο το 2ο ημίχρονο, επέλεξε την άμυνα ζώνης με πίεση σχεδόν στο 1/4 του γηπέδου.
Ο Αλέξης Δημητρακόπουλος πέτυχε το γκολ για την ομάδα μας.
Επόμενη αγωνιστική με τον ΗΝΙΟΧΟ εντός έδρας, στις 25 Ιανουαρίου 2009.
Αποτελέσματα & Βαθμολογία Παίδων
Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009
ο Αουρέλιο Περέιρα, ο Φούτρε, ο Φίγκο & ο Κρ. Ρονάλντο
Το βλέμμα του σπινθηρίζει από περιέργεια κάθε φορά που παρατηρεί πιτσιρικάδες να χαϊδεύουν μια μπάλα. Ανώνυμος μέσα στο πλήθος της Λισσαβώνας!
Μοιάζει αδιάφορος, με ένα παχύ μουστάκι που θυμίζει ταβερνιάρη στις όχθες του ποταμού Τάγου! Φθαρμένο πόλο μπλουζάκι σαν κραυγαλέα απομίμηση και γυαλιά που καλύπτουν το πρόσωπο του, ο Αουρέλιο Περέιρα κάθε άλλο παρά μοιάζει με τον πιο σημαντικό άνθρωπο του πορτογαλικού Ποδοσφαίρου!
Τον ακόρεστο χρυσοθήρα της μπάλας, που από τη Δευτέρα κατέχει το προνόμιο δύο ποδοσφαιριστές που ανέδειξε να έχουν αναγορευθεί οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο σε διάστημα εφτά ετών.
Το 2001 ήταν ο Λουίς Φίγκο, το 2008 ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Κοινός παρονομαστής η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, η ομάδα την οποία ο Περέιρα υπηρετεί εδώ και μια τριακονταετία ως ο υπεύθυνος του τμήματος σκάουτινγκ.
Στα χέρια του έχει κατεργαστεί το ταλέντο ανθών όπως ο Πάουλο Φούτρε, ο Ρικάρντο Κουαρέσμα, ο Σιμάο Σαμπρόζα, ο Ζοάο Μουτίνιο, ο Γιανίκ Ντιαλό. Οι πωλήσεις των Ρονάλντο, Νάνι, Κουαρέσμα, Σιμάο και Κάρλος Μάρτινς απέφεραν στα ταμεία της ομάδας 80 εκατομμύρια ευρώ. Όσο δηλαδή είναι το συνολικό μπάτζετ της Σπόρτινγκ για δύο γεμάτα χρόνια.
Ο σοφός του Αλκοσέτε, του προαστίου όπου εδρεύει η ακαδημία της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, είναι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της πορτογαλικής ομάδας. Το απέδειξε η προσπάθεια αρπαγής του από την Πόρτο πριν από μερικά χρόνια, όταν ο πρόεδρος της, Πίντο Ντα Κόστα, άκουσε τον Περέιρα να βρυχάται λέγοντας όχι στην απίστευτη προσφορά του.
Διότι για τον 59χρονο αρχισκάουτερ της ομάδας υπάρχει ακόμη κάτι που στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται ως αναπηρία. Η βλαβερή συνήθεια...
Η αρρώστια του, ο «τρελός» και το βρίσιμο του Κριστιάνο
Ο Περέιρα δεν έχει πολλές εμμονές.
«Μόνο τη δουλειά μου. Είναι αρρώστια. Ακόμη και όταν βρίσκομαι στην πόλη και δω κάπου παιδιά να κλοτσάνε την μπάλα σταματάω ασυναίσθητα το αυτοκίνητο μου με την προσμονή να ανακαλύψω ένα ταλέντο».Λίγες ώρες έπειτα από τη βράβευση του Κριστιάνο Ρονάλντο ξετρύπωσε από το καβούκι της ανωνυμίας του, όταν οι Πορτογάλοι δημοσιογράφοι του απεύθυναν σωρηδόν αιτήματα για μια συνέντευξη.
«Η Σπόρτινγκ πέτυχε δύο απόφοιτοι (Φίγκο το 2001 ο άλλος) από την ακαδημία της να βραβευθούν ως οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές στον κόσμο μέσα στην ίδια δεκαετία. Είναι κάτι που δεν νομίζω ότι μπορεί να το κατορθώσει κάποιο άλλο κλαμπ στον κόσμο. Ένας λόγος υπερηφάνειας για την Πορτογαλία, τους προπονητές της Σπόρτινγκ και τους νεαρούς της».Εκείνες τις ώρες ο Περέιρα δίσταζε ανάμεσα στη νοσταλγία και τη συγκίνηση, ενθυμούμενος τις αντιρρήσεις που είχαν ορθώσει οι χαρτογιακάδες της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας για τον Ρονάλντο.
«Η Νάσιοναλ χρωστούσε χρήματα στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. Ένα ποσό γύρω στα 25.000 ευρώ, που θέλησε να το ξεπληρώσει με ένα 11χρονο παιδί, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο σκάουτερ στη Μαδέιρα ήταν ένθερμος υποστηρικτής του, όπως και εγώ όταν τον παρακολούθησα στη Λίσσαβώνα. Σύντομα αντιλήφθηκα ότι ήταν μια σπουδαία συμφωνία για την ομάδα, παρ’ ότι οι λογιστές με αποκάλεσαν τρελό. Αυτά που καταφέρνει σήμερα δεν με εκπλήσσουν καθόλου. Δεν είμαι μάγος αλλά από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα».Το πιτσιρίκι από τη Μαδέιρα ήταν μπελάς από εκείνα τα χρόνια και ο Περέιρα ανέλαβε να του προσφέρει ένα πατρικό πρότυπο.
«Θυμάμαι μια πολύ δύσκολη στιγμή με τον Κριστιάνο όταν παρακολουθούσε τα μαθήματα στο σχολείο του Τελχέιρας και ένας καθηγητής γέλασε με τη βαριά προφορά της Μαδέιρα που είχε όταν μιλούσε. Ο Ρονάλντο σηκώθηκε και άρχισε να τον βρίζει, χρειάστηκε να πάω στο σχολείο για να τον ηρεμήσω».
Ο πρωταθλητής Ρονάλντο, το ηφαίστειο Φούτρε και η προσωπικότητα του Φίγκο
Ο μεγαλύτερος φόβος του Περέιρα όταν παραλαμβάνει ένα νέο ταλέντο είναι να κατανικήσει τη νοσταλγία για το σπίτι του που θα νιώσει ο μικρός. Αυτό έτρεμε και με τον Ρονάλντο.
«Πέρασε μια εβδομάδα στη Σπόρτινγκ και από το τέλος της πρώτης προπόνησης ήταν ήδη ο σταρ. Όλα τα παιδάκια ήθελαν να γίνουν φίλοι μαζί του. Ήταν οι πρώτοι που κατανόησαν το μέγεθος του ταλέντου του. Ο Ρονάλντο δεν φοβήθηκε ποτέ να κάνει λάθη και δεν άφηνε ποτέ το λάθος του να τον απογοητεύσει. Έτσι είναι οι πρωταθλητές».Όπως τέτοιος ήταν, άσχετα αν η μοίρα και οι Ισπανοί αμυντικοί του φέρθηκαν αμείλικτα, ο εύθραυστος Πάουλο Φούτρε.
Ο Περέιρα τον ανακάλυψε σε ένα τουρνουά με πιτσιρίκια, όταν ο πόθος του Γιώργου Κοσκωτά για τον Ολυμπιακό ήταν μόλις 8 ετών!
«Ο Πάουλο Φούτρε ήταν ηφαίστειο. Το ταλέντο του έκανε τους πάντες χαρούμενους. Ήταν το πιο σημαντικό που συνάντησα στην καριέρα μου. Πολλές φορές τον κοίμιζα σπίτι μου. Θυμάμαι ότι μια ημέρα πριν από έναν τελικό με την Μπενφίκα έχασε μια προπόνηση. Αμέσως τον απέκλεισα από το παιχνίδι και άρχισε να κλαίει».Την αυθεντικότητα του ταλέντου που είχαν ο Ρονάλντο και ο Φούτρε. δεν διέκρινε στον Λουίς Φίγκο, ο οποίος παραμένει το έμβλημα της αυταπάρνησης και της αφοσίωσης στον σκοπό του.
«Ο Φίγκο ανέπτυξε το ταλέντο του εξαιτίας της ισχυρής προσωπικότητας που διέθετε και της προσήλωσης στους στόχους του. Αποδείχθηκε ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής στο πέρασμα των ετών. Είναι εντελώς διαφορετικοί όμως με τον Κριστιανο Ρονάλντο».
Το επιστημονικό πρόγραμμα, η σοφή προσέγγιση και το πραγματικό ταλέντο
Έπειτα από 30 χρόνια μοναστικής προσήλωσης στη Σπόρτινγκ, ο Αουρέλιο Περέιρα έχει καταρτίσει ένα πρόγραμμα που ακολουθείται με ευλάβεια από τις ακαδημίες της.
«Διαθέτουμε μια απολύτως οργανωμένη ομάδα. Τα παιδιά έρχονται στην ακαδημία από ηλικία 8 με 9 ετών. Στα 13 όσα πιστεύουμε ότι έχουν δυνατότητες να πετύχουν μένουν μέσα σε αυτήν. Τους παρακολουθούμε στα πάντα. Υπάρχουν γιατροί, παιδοψυχολόγοι, προπονητές. Το πρωί πηγαίνουν σχολείο, τρώνε το φαγητό τους και έρχονται πίσω στην ακαδημία στις 16.00. Περνούν δύο ώρες στο γυμναστήριο, με ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα για τον καθένα. Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Αλλος χρειάζεται ενδυνάμωση, άλλος έκρηξη, άλλος να βελτιώσει το σώμα του. Με ειδικά προγράμματα προσαρμοσμένα στο κάθε παιδί τα καταφέρνουμε. Μιλάμε για 50 παιδιά ηλικίας 13 ως 18 ετών».
Έχοντας περάσει τη ζωή του ανάμεσα σε παιδιά που θεωρούνται ταλέντα και ενδεχομένως να μην τα καταφέρουν ποτέ, ο Περέιρα τα προσεγγίζει σοφά.
«Η ποδοσφαιρική επιτυχία εξαρτάται από έναν αριθμό απρόβλεπτων παραγόντων. Για αυτό στη Σπόρτινγκ προετοιμάζουμε τους νεαρούς παίκτες για όλα τα ενδεχόμενα. Αυτό περιλαμβάνει φυσικά και τη μόρφωση. Είναι πολύ σημαντικό να μην υπάρχει κάποιος αθλητής που να εξαρτάται μόνο από το ποδόσφαιρο».Ο ίδιος ξεδιαλέγει προσεκτικά τα νέα φιντάνια της ομάδας.
«Μόνο τρεις τύποι παικτών μπορούν να βρεθούν στη Σπόρτινγκ. Ένας καλός παίκτης, ένας εξαιρετικός και ένα ταλέντο. Σε μερικές περιπτώσεις ο καλός μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο. Αλλά είναι αδύνατο να μετατρέψεις κάποιον σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή αν δεν έχει γεννηθεί με το ταλέντο. Δεν είναι μόνο στο γήπεδο που μπορείς να ξεχωρίσεις ένα πραγματικό ταλέντο. Ένα παιδί φανερώνει και άλλα σημάδια. Είναι αυτό που δεν αποχωρίζεται ποτέ την μπάλα, που τη θέλει στο ίδιο δωμάτιο, που θέλει να κοιμάται μαζί της»...
Εφημερίδα "Φως των Σπορ",
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009.
Μοιάζει αδιάφορος, με ένα παχύ μουστάκι που θυμίζει ταβερνιάρη στις όχθες του ποταμού Τάγου! Φθαρμένο πόλο μπλουζάκι σαν κραυγαλέα απομίμηση και γυαλιά που καλύπτουν το πρόσωπο του, ο Αουρέλιο Περέιρα κάθε άλλο παρά μοιάζει με τον πιο σημαντικό άνθρωπο του πορτογαλικού Ποδοσφαίρου!
Τον ακόρεστο χρυσοθήρα της μπάλας, που από τη Δευτέρα κατέχει το προνόμιο δύο ποδοσφαιριστές που ανέδειξε να έχουν αναγορευθεί οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο σε διάστημα εφτά ετών.
Το 2001 ήταν ο Λουίς Φίγκο, το 2008 ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Κοινός παρονομαστής η Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, η ομάδα την οποία ο Περέιρα υπηρετεί εδώ και μια τριακονταετία ως ο υπεύθυνος του τμήματος σκάουτινγκ.
Στα χέρια του έχει κατεργαστεί το ταλέντο ανθών όπως ο Πάουλο Φούτρε, ο Ρικάρντο Κουαρέσμα, ο Σιμάο Σαμπρόζα, ο Ζοάο Μουτίνιο, ο Γιανίκ Ντιαλό. Οι πωλήσεις των Ρονάλντο, Νάνι, Κουαρέσμα, Σιμάο και Κάρλος Μάρτινς απέφεραν στα ταμεία της ομάδας 80 εκατομμύρια ευρώ. Όσο δηλαδή είναι το συνολικό μπάτζετ της Σπόρτινγκ για δύο γεμάτα χρόνια.
Ο σοφός του Αλκοσέτε, του προαστίου όπου εδρεύει η ακαδημία της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας, είναι το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της πορτογαλικής ομάδας. Το απέδειξε η προσπάθεια αρπαγής του από την Πόρτο πριν από μερικά χρόνια, όταν ο πρόεδρος της, Πίντο Ντα Κόστα, άκουσε τον Περέιρα να βρυχάται λέγοντας όχι στην απίστευτη προσφορά του.
Διότι για τον 59χρονο αρχισκάουτερ της ομάδας υπάρχει ακόμη κάτι που στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο αντιμετωπίζεται ως αναπηρία. Η βλαβερή συνήθεια...
Η αρρώστια του, ο «τρελός» και το βρίσιμο του Κριστιάνο
Ο Περέιρα δεν έχει πολλές εμμονές.
«Μόνο τη δουλειά μου. Είναι αρρώστια. Ακόμη και όταν βρίσκομαι στην πόλη και δω κάπου παιδιά να κλοτσάνε την μπάλα σταματάω ασυναίσθητα το αυτοκίνητο μου με την προσμονή να ανακαλύψω ένα ταλέντο».Λίγες ώρες έπειτα από τη βράβευση του Κριστιάνο Ρονάλντο ξετρύπωσε από το καβούκι της ανωνυμίας του, όταν οι Πορτογάλοι δημοσιογράφοι του απεύθυναν σωρηδόν αιτήματα για μια συνέντευξη.
«Η Σπόρτινγκ πέτυχε δύο απόφοιτοι (Φίγκο το 2001 ο άλλος) από την ακαδημία της να βραβευθούν ως οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές στον κόσμο μέσα στην ίδια δεκαετία. Είναι κάτι που δεν νομίζω ότι μπορεί να το κατορθώσει κάποιο άλλο κλαμπ στον κόσμο. Ένας λόγος υπερηφάνειας για την Πορτογαλία, τους προπονητές της Σπόρτινγκ και τους νεαρούς της».Εκείνες τις ώρες ο Περέιρα δίσταζε ανάμεσα στη νοσταλγία και τη συγκίνηση, ενθυμούμενος τις αντιρρήσεις που είχαν ορθώσει οι χαρτογιακάδες της Σπόρτινγκ Λισσαβώνας για τον Ρονάλντο.
«Η Νάσιοναλ χρωστούσε χρήματα στη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας. Ένα ποσό γύρω στα 25.000 ευρώ, που θέλησε να το ξεπληρώσει με ένα 11χρονο παιδί, τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο σκάουτερ στη Μαδέιρα ήταν ένθερμος υποστηρικτής του, όπως και εγώ όταν τον παρακολούθησα στη Λίσσαβώνα. Σύντομα αντιλήφθηκα ότι ήταν μια σπουδαία συμφωνία για την ομάδα, παρ’ ότι οι λογιστές με αποκάλεσαν τρελό. Αυτά που καταφέρνει σήμερα δεν με εκπλήσσουν καθόλου. Δεν είμαι μάγος αλλά από την εμπειρία μου κατάλαβα ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν προορισμένος για μεγάλα πράγματα».Το πιτσιρίκι από τη Μαδέιρα ήταν μπελάς από εκείνα τα χρόνια και ο Περέιρα ανέλαβε να του προσφέρει ένα πατρικό πρότυπο.
«Θυμάμαι μια πολύ δύσκολη στιγμή με τον Κριστιάνο όταν παρακολουθούσε τα μαθήματα στο σχολείο του Τελχέιρας και ένας καθηγητής γέλασε με τη βαριά προφορά της Μαδέιρα που είχε όταν μιλούσε. Ο Ρονάλντο σηκώθηκε και άρχισε να τον βρίζει, χρειάστηκε να πάω στο σχολείο για να τον ηρεμήσω».
Ο πρωταθλητής Ρονάλντο, το ηφαίστειο Φούτρε και η προσωπικότητα του Φίγκο
Ο μεγαλύτερος φόβος του Περέιρα όταν παραλαμβάνει ένα νέο ταλέντο είναι να κατανικήσει τη νοσταλγία για το σπίτι του που θα νιώσει ο μικρός. Αυτό έτρεμε και με τον Ρονάλντο.
«Πέρασε μια εβδομάδα στη Σπόρτινγκ και από το τέλος της πρώτης προπόνησης ήταν ήδη ο σταρ. Όλα τα παιδάκια ήθελαν να γίνουν φίλοι μαζί του. Ήταν οι πρώτοι που κατανόησαν το μέγεθος του ταλέντου του. Ο Ρονάλντο δεν φοβήθηκε ποτέ να κάνει λάθη και δεν άφηνε ποτέ το λάθος του να τον απογοητεύσει. Έτσι είναι οι πρωταθλητές».Όπως τέτοιος ήταν, άσχετα αν η μοίρα και οι Ισπανοί αμυντικοί του φέρθηκαν αμείλικτα, ο εύθραυστος Πάουλο Φούτρε.
Ο Περέιρα τον ανακάλυψε σε ένα τουρνουά με πιτσιρίκια, όταν ο πόθος του Γιώργου Κοσκωτά για τον Ολυμπιακό ήταν μόλις 8 ετών!
«Ο Πάουλο Φούτρε ήταν ηφαίστειο. Το ταλέντο του έκανε τους πάντες χαρούμενους. Ήταν το πιο σημαντικό που συνάντησα στην καριέρα μου. Πολλές φορές τον κοίμιζα σπίτι μου. Θυμάμαι ότι μια ημέρα πριν από έναν τελικό με την Μπενφίκα έχασε μια προπόνηση. Αμέσως τον απέκλεισα από το παιχνίδι και άρχισε να κλαίει».Την αυθεντικότητα του ταλέντου που είχαν ο Ρονάλντο και ο Φούτρε. δεν διέκρινε στον Λουίς Φίγκο, ο οποίος παραμένει το έμβλημα της αυταπάρνησης και της αφοσίωσης στον σκοπό του.
«Ο Φίγκο ανέπτυξε το ταλέντο του εξαιτίας της ισχυρής προσωπικότητας που διέθετε και της προσήλωσης στους στόχους του. Αποδείχθηκε ένας φανταστικός ποδοσφαιριστής στο πέρασμα των ετών. Είναι εντελώς διαφορετικοί όμως με τον Κριστιανο Ρονάλντο».
Το επιστημονικό πρόγραμμα, η σοφή προσέγγιση και το πραγματικό ταλέντο
Έπειτα από 30 χρόνια μοναστικής προσήλωσης στη Σπόρτινγκ, ο Αουρέλιο Περέιρα έχει καταρτίσει ένα πρόγραμμα που ακολουθείται με ευλάβεια από τις ακαδημίες της.
«Διαθέτουμε μια απολύτως οργανωμένη ομάδα. Τα παιδιά έρχονται στην ακαδημία από ηλικία 8 με 9 ετών. Στα 13 όσα πιστεύουμε ότι έχουν δυνατότητες να πετύχουν μένουν μέσα σε αυτήν. Τους παρακολουθούμε στα πάντα. Υπάρχουν γιατροί, παιδοψυχολόγοι, προπονητές. Το πρωί πηγαίνουν σχολείο, τρώνε το φαγητό τους και έρχονται πίσω στην ακαδημία στις 16.00. Περνούν δύο ώρες στο γυμναστήριο, με ειδικά διαμορφωμένα προγράμματα για τον καθένα. Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Αλλος χρειάζεται ενδυνάμωση, άλλος έκρηξη, άλλος να βελτιώσει το σώμα του. Με ειδικά προγράμματα προσαρμοσμένα στο κάθε παιδί τα καταφέρνουμε. Μιλάμε για 50 παιδιά ηλικίας 13 ως 18 ετών».
Έχοντας περάσει τη ζωή του ανάμεσα σε παιδιά που θεωρούνται ταλέντα και ενδεχομένως να μην τα καταφέρουν ποτέ, ο Περέιρα τα προσεγγίζει σοφά.
«Η ποδοσφαιρική επιτυχία εξαρτάται από έναν αριθμό απρόβλεπτων παραγόντων. Για αυτό στη Σπόρτινγκ προετοιμάζουμε τους νεαρούς παίκτες για όλα τα ενδεχόμενα. Αυτό περιλαμβάνει φυσικά και τη μόρφωση. Είναι πολύ σημαντικό να μην υπάρχει κάποιος αθλητής που να εξαρτάται μόνο από το ποδόσφαιρο».Ο ίδιος ξεδιαλέγει προσεκτικά τα νέα φιντάνια της ομάδας.
«Μόνο τρεις τύποι παικτών μπορούν να βρεθούν στη Σπόρτινγκ. Ένας καλός παίκτης, ένας εξαιρετικός και ένα ταλέντο. Σε μερικές περιπτώσεις ο καλός μπορεί να εξελιχθεί σε μεγάλο. Αλλά είναι αδύνατο να μετατρέψεις κάποιον σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή αν δεν έχει γεννηθεί με το ταλέντο. Δεν είναι μόνο στο γήπεδο που μπορείς να ξεχωρίσεις ένα πραγματικό ταλέντο. Ένα παιδί φανερώνει και άλλα σημάδια. Είναι αυτό που δεν αποχωρίζεται ποτέ την μπάλα, που τη θέλει στο ίδιο δωμάτιο, που θέλει να κοιμάται μαζί της»...
Εφημερίδα "Φως των Σπορ",
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009.
Λιονέλ Μέσι, Ντιέγκο Μαραντόνα, Άριεν Ρομπέν.
του Γιώργου Χαλά.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον ποδοσφαιριστή Αριεν Ρόμπεν;
Η άποψη των Ισπανών ποδοσφαιρόφιλων, πάντως, είναι πολύ συγκεκριμένη: πρόκειται για τον καλύτερο παίκτη ή καλύτερα το «βαρόμετρο» της φετινής Ρεάλ Μαδρίτης, έστω και αν έχει ξεκινήσει βασικός μόλις στα 10 από τα 18 ματς πρωταθλήματος...
Αυτός ο κύριος, λοιπόν, κλήθηκε χθες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου να επιλέξει ανάμεσα στον εαυτό του και στον Λιονέλ Μέσι για το ποιος είναι ο καλύτερος.
Βεβαίως, παρόμοια ερώτηση σε παίκτη του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού δεν θα μπορούσε να τεθεί ποτέ, για λόγους που θεωρώ ότι είναι ευνόητοι.
Να μην τα πολυλογούμε, ο Ολλανδός απάντησε. Και από τον τρόπο με τον οποίο το έκανε, φάνηκε πως δεν είχε καμιά διάθεση για ευγένειες και σαβουάρ βιβρ:
«Όταν βλέπω τον Μέσι να αγωνίζεται, νομίζω πως είναι από άλλο πλανήτη. Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστης του κόσμου»...
Η απίστευτη ιστορία του παιδιού με την προβληματική ανάπτυξη είναι πολύ πιο εντυπωσιακή από τον αφελή τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε στο διαφημιστικό σποτ της χορηγού εταιρείας του.
Ακόμα και στη σημερινή εποχή κατά τήν οποία ένας παίκτης δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του ένα ματς όπως συνέβαινε κάποτε, ο Μέσι είναι μάλλον ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να επιβιώσει έστω σε μια σύγκριση με τον Ντιέγκο Μαραντόνα:
όχι βέβαια για το ποιος ήταν ταχύτερος ή πιο τεχνίτης, αλλά για το κατά πόσο θα μπορούσε η ατομική του απόδοση να αλλάξει την εικόνα μιας αναμέτρησης...
Η περίπτωση του Ντιέγκο όμως είναι πραγματικά μοναδική, σε ό,τι έχει να κάνει με τον αντίκτυπο που είχε η παρουσία του μέσα σε ένα σύνολο.
Για να το κατανοήσουμε αυτό στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1986, Αργεντινή.
Τη μοναδική στη μεταπολεμική ιστορία των Μουντιάλ που ο μέσος οπαδός δυσκολεύεται να θυμηθεί τη μισή έστω ενδεκάδα της: κι όμως, ο Κουτσούφο, ο Μπράουν, ο Πασκούλι, ο Ολαρτικοετσέα, ο Κλάουσεν, ακόμα και ο Μπουρουτσάγκα, στέφθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές γιατί πολύ απλά υπήρχε δίπλα τους το φαινόμενο με το σουλούπι ενός... κεφτέ!
Τόσο «αντιποδοσφαιρικού», ώστε ο τυπάκος με το «2» και τα γυαλιά ηλίου στη διάσημη πια διαφήμιση της Cosmote να μοιάζει μπαλαδόφατσα ολκής...
Το αν η κόκα βοηθούσε τόσο πολύ τον Ντιέγκο, είναι κάτι για το οποίο δεν θα μπορέσουμε ποτέ να σιγουρευτούμε.
Σίγουροι όμως μπορούμε να είμαστε για το ότι ο Μαραντόνα την έπαιρνε σχεδόν από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Νάπολι, ίσως και πιο πριν.
Στην παγκόσμια πρωτεύουσα της παρανομίας (έχω μόλις ξεκινήσει το «Γόμορρα» του Ρομπέρτο Σαβιάνο, οπότε θα επανέλθω κάποια στιγμή στην πόλη της Καμόρα), ο Ντεγκίτο βρήκε το άσυλο που οποιοσδήποτε άνθρωπος, αθλητής και μη, στη θέση του θα έψαχνε.
Πριν από μερικά χρόνια, ο τότε πρόεδρος της Νάπολι, Κοράντο Φερλάινο είχε αποκαλύψει πως όλοι γνώριζαν για το πάθος του Μαραντόνα, αλλά υπήρχαν πάντα οι τρόποι για να παρακάμπτουν τα αντιντόπινγκ κοντρόλ.
Όπως και να 'χει όμως, ουδείς κατόρθωσε ποτέ να αμφισβητήσει τα προσόντα και τις επιτυχίες του Μαραντόνα, αν και ενδεχομένως θα έπρεπε: μπορεί η κοκαΐνη να μη σε μαθαίνει ποδόσφαιρο, εντούτοις μπορεί υπό προϋποθέσεις να σου δώσει ένα αβαντάζ «τσιτώματος» και υπερδιέγερσης σε σχέση με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο ίδιο γήπεδο μαζί σου...
Πιθανότατα να μην υπάρχει πιο γοητευτικό πράγμα σε μια ποδοσφαιρική κουβέντα από τις συγκρίσεις των πρώην με τους νυν αστέρες του αθλήματος.
Ενενήντα εννιά στις εκατό φορές η πλάστιγγα γέρνει προς την πλευρά των «πρώην» και η απλούστερη εξήγηση είναι πως για να εκτιμήσεις κάτι στις πραγματικές του διαστάσεις θα πρέπει να σου λείψει. Είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, είτε για ανθρώπινες σχέσεις.
Επαναλαμβάνω, όμως, πως ο Μέσι είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να βρει κάποιος στον Ντιέγκο, δεδομένης της ικανότητας του να ντριμπλάρει ένα ολόκληρο γήπεδο και να μπει με την μπάλα στα δίχτυα, να διασπάσει μια άμυνα και να σερβίρει έτοιμο γκολ σε συμπαίκτη του ή να σουτάρει από μακριά, σημαδεύοντας με ακρίβεια κάπου στα χαμηλά της αντίπαλης εστίας.
Το αιώνιο όμως ερώτημα θα παραμένει: θα μπορέσει ποτέ κάποιος να επιτύχει ό,τι κατάφερε ο Μαραντόνα έχοντας στο πλευρό του μετριότατους ποδοσφαιριστές;
Γιατί ακόμα και αν η Αργεντινή του Μέσι φτάσει στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 2010, είναι δεδομένο πως το ταλέντο της θα ξεπερνά σε άπειρο βαθμό εκείνης του '86.
Και ίσως η ύπαρξη πολλών αστέρων να γίνει (ξανά γι' αυτήν) η αιτία μιας νέας αποτυχίας...
Εφημερίδα "Φως των Σπορ",
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
Ποια είναι η γνώμη σας για τον ποδοσφαιριστή Αριεν Ρόμπεν;
Η άποψη των Ισπανών ποδοσφαιρόφιλων, πάντως, είναι πολύ συγκεκριμένη: πρόκειται για τον καλύτερο παίκτη ή καλύτερα το «βαρόμετρο» της φετινής Ρεάλ Μαδρίτης, έστω και αν έχει ξεκινήσει βασικός μόλις στα 10 από τα 18 ματς πρωταθλήματος...
Αυτός ο κύριος, λοιπόν, κλήθηκε χθες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου να επιλέξει ανάμεσα στον εαυτό του και στον Λιονέλ Μέσι για το ποιος είναι ο καλύτερος.
Βεβαίως, παρόμοια ερώτηση σε παίκτη του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού δεν θα μπορούσε να τεθεί ποτέ, για λόγους που θεωρώ ότι είναι ευνόητοι.
Να μην τα πολυλογούμε, ο Ολλανδός απάντησε. Και από τον τρόπο με τον οποίο το έκανε, φάνηκε πως δεν είχε καμιά διάθεση για ευγένειες και σαβουάρ βιβρ:
«Όταν βλέπω τον Μέσι να αγωνίζεται, νομίζω πως είναι από άλλο πλανήτη. Είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστης του κόσμου»...
Η απίστευτη ιστορία του παιδιού με την προβληματική ανάπτυξη είναι πολύ πιο εντυπωσιακή από τον αφελή τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε στο διαφημιστικό σποτ της χορηγού εταιρείας του.
Ακόμα και στη σημερινή εποχή κατά τήν οποία ένας παίκτης δεν μπορεί να κερδίσει μόνος του ένα ματς όπως συνέβαινε κάποτε, ο Μέσι είναι μάλλον ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να επιβιώσει έστω σε μια σύγκριση με τον Ντιέγκο Μαραντόνα:
όχι βέβαια για το ποιος ήταν ταχύτερος ή πιο τεχνίτης, αλλά για το κατά πόσο θα μπορούσε η ατομική του απόδοση να αλλάξει την εικόνα μιας αναμέτρησης...
Η περίπτωση του Ντιέγκο όμως είναι πραγματικά μοναδική, σε ό,τι έχει να κάνει με τον αντίκτυπο που είχε η παρουσία του μέσα σε ένα σύνολο.
Για να το κατανοήσουμε αυτό στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, θα πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στην παγκόσμια πρωταθλήτρια του 1986, Αργεντινή.
Τη μοναδική στη μεταπολεμική ιστορία των Μουντιάλ που ο μέσος οπαδός δυσκολεύεται να θυμηθεί τη μισή έστω ενδεκάδα της: κι όμως, ο Κουτσούφο, ο Μπράουν, ο Πασκούλι, ο Ολαρτικοετσέα, ο Κλάουσεν, ακόμα και ο Μπουρουτσάγκα, στέφθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές γιατί πολύ απλά υπήρχε δίπλα τους το φαινόμενο με το σουλούπι ενός... κεφτέ!
Τόσο «αντιποδοσφαιρικού», ώστε ο τυπάκος με το «2» και τα γυαλιά ηλίου στη διάσημη πια διαφήμιση της Cosmote να μοιάζει μπαλαδόφατσα ολκής...
Το αν η κόκα βοηθούσε τόσο πολύ τον Ντιέγκο, είναι κάτι για το οποίο δεν θα μπορέσουμε ποτέ να σιγουρευτούμε.
Σίγουροι όμως μπορούμε να είμαστε για το ότι ο Μαραντόνα την έπαιρνε σχεδόν από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Νάπολι, ίσως και πιο πριν.
Στην παγκόσμια πρωτεύουσα της παρανομίας (έχω μόλις ξεκινήσει το «Γόμορρα» του Ρομπέρτο Σαβιάνο, οπότε θα επανέλθω κάποια στιγμή στην πόλη της Καμόρα), ο Ντεγκίτο βρήκε το άσυλο που οποιοσδήποτε άνθρωπος, αθλητής και μη, στη θέση του θα έψαχνε.
Πριν από μερικά χρόνια, ο τότε πρόεδρος της Νάπολι, Κοράντο Φερλάινο είχε αποκαλύψει πως όλοι γνώριζαν για το πάθος του Μαραντόνα, αλλά υπήρχαν πάντα οι τρόποι για να παρακάμπτουν τα αντιντόπινγκ κοντρόλ.
Όπως και να 'χει όμως, ουδείς κατόρθωσε ποτέ να αμφισβητήσει τα προσόντα και τις επιτυχίες του Μαραντόνα, αν και ενδεχομένως θα έπρεπε: μπορεί η κοκαΐνη να μη σε μαθαίνει ποδόσφαιρο, εντούτοις μπορεί υπό προϋποθέσεις να σου δώσει ένα αβαντάζ «τσιτώματος» και υπερδιέγερσης σε σχέση με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές που βρίσκονται στο ίδιο γήπεδο μαζί σου...
Πιθανότατα να μην υπάρχει πιο γοητευτικό πράγμα σε μια ποδοσφαιρική κουβέντα από τις συγκρίσεις των πρώην με τους νυν αστέρες του αθλήματος.
Ενενήντα εννιά στις εκατό φορές η πλάστιγγα γέρνει προς την πλευρά των «πρώην» και η απλούστερη εξήγηση είναι πως για να εκτιμήσεις κάτι στις πραγματικές του διαστάσεις θα πρέπει να σου λείψει. Είτε μιλάμε για ποδόσφαιρο, είτε για ανθρώπινες σχέσεις.
Επαναλαμβάνω, όμως, πως ο Μέσι είναι ό,τι πιο κοντινό μπορεί να βρει κάποιος στον Ντιέγκο, δεδομένης της ικανότητας του να ντριμπλάρει ένα ολόκληρο γήπεδο και να μπει με την μπάλα στα δίχτυα, να διασπάσει μια άμυνα και να σερβίρει έτοιμο γκολ σε συμπαίκτη του ή να σουτάρει από μακριά, σημαδεύοντας με ακρίβεια κάπου στα χαμηλά της αντίπαλης εστίας.
Το αιώνιο όμως ερώτημα θα παραμένει: θα μπορέσει ποτέ κάποιος να επιτύχει ό,τι κατάφερε ο Μαραντόνα έχοντας στο πλευρό του μετριότατους ποδοσφαιριστές;
Γιατί ακόμα και αν η Αργεντινή του Μέσι φτάσει στην κατάκτηση του Μουντιάλ το 2010, είναι δεδομένο πως το ταλέντο της θα ξεπερνά σε άπειρο βαθμό εκείνης του '86.
Και ίσως η ύπαρξη πολλών αστέρων να γίνει (ξανά γι' αυτήν) η αιτία μιας νέας αποτυχίας...
Εφημερίδα "Φως των Σπορ",
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009
Παν. Αγγελόπουλος: Ο τριποντάκιας Πρόεδρος!
του Γιώργου Χαλά
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ,έχει δυο «κολλήματα»: να στέλνει τεράστια SMS και να παίζει μπάσκετ. Μπορεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας (και της νύχτας) να στείλει SMS, σεντόνι κανονικό! Αυτό μπορεί να αφορά την εξαγορά ενός τάνκερ, τις ανησυχίες του για την πορεία του Ολυμπιακού ή μια πρόταση για έναν νέο παίκτη από την Αμερική, που να κοστίζει εκατομμύρια δολάρια! Μόνο με δύο ανθρώπους δεν επικοινωνεί με αυτόν τον τρόπο: με τον αγαπημένο του αδερφό, Γιώργο, και τον πατέρα του, Κωνσταντίνο.
Και αυτό γιατί είναι μαζί τους από το πρωί μέχρι το βράδυ, στα γραφεία της Χαλυβουργικής, στο κτίριο της οικογένειας στον Ασπρόπυργο...
Κινητά, meetings, υποχρεώσεις και συμφωνίες πάγωσαν για 40 ολόκληρα λεπτά, όταν φόρεσε την εμφάνιση της αγαπημένης του ομάδας μπάσκετ (που, φέτος μόνο, του κόστισε περί τα 40 εκατ. ευρώ -ποσό που δεν έχουν να διαθέσουν ούτε τα τρία τέταρτα των ιταλικών συλλόγων στο ποδόσφαιρο!-, ένα νούμερο ρεκόρ για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ), για να λάβει μέρος στον αγώνα εναντίον της ομάδας των δημοσιογράφων!
Ο αντιπρόεδρος (ουσιαστικά εκτελεί χρέη προέδρου) της ΚΑΕ Ολυμπιακός έδεσε τα κορδόνια του και σηκώθηκε από τη θέση του πάγκου που συνήθως καταλαμβάνει ο Θοδωρής Παπαλουκάς σε κανονικούς αγώνες.
Η διοίκηση της ομάδας θα αντιμετώπιζε τους ρεπόρτερ του Ολυμπιακού σε ένα εορταστικό ματς, το οποίο είχε πάρει πολύ προσωπικά. Όπως παίρνει κάθε τι που βάζει στόχο. Έτσι έγινε και αυτή τη φορά.
Ο αγώνας ξεκίνησε.
Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μαζί με τον Μίλαν Τόμιτς, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τους υπόλοιπους, αντιμετώπισαν την ομάδα των ρεπόρτερ. Το σκορ δεν θα το θυμάται κανείς. Το μόνο που θα θυμάται θα είναι οι κόντρες του Παναγιώτη Αγγελόπουλου με τον Παναγιώτη Γιαννάκη για το ποιος έβαλε τα περισσότερα τρίποντα, καθώς όλοι έχασαν το μέτρημα.
Τα χρόνια του αντιπρόεδρου στο κολέγιο στην Αμερική και οι προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, βλέπετε, δεν πήγανε χαμένα...
Για τους info-maniacs, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μαζί με τον αδελφό του, Γιώργο, απέκτησαν το 2004 το 45% της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού με τη συγκατάθεση του πατέρα τους, ο οποίος -ως γνωστόν- είναι παλαιός (ένθερμος) ερυθρόλευκος οπαδός, ενώ η ναυτιλιακή εταιρεία Arcadia, που ανήκει στον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο και τους δύο γιους βραβεύτηκε στα τέλη του 2007 από τους Lloyd’s του Λονδίνου, γεγονός που την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων διεθνώς. Ακόμα, ο πατέρας τους πλέει σε πελάγη ευτυχίας καθώς ο μεγάλος γιος του, Γιώργος, παντρεύτηκε πρόσφατα την εκλεκτή της καρδιάς του.
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας το καλοκαίρι, πλάι στην εδώ και πολλά χρόνια αγαπημένη του, Ιωάννα Στάχτου. Εκεί, παρόντες και όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού, με πρώτους και καλύτερους τον αρχηγό Θοδωρή Παπαλουκά και την ψυχάρα της ομάδας Γιάννη Μπουρούση, όπως και τον τρίτο των ερυθρόλευκων «τριών σωματοφυλάκων», Χρήστο Βασιλόπουλο.Ο Παναγιώτης; Συγκινημένος! «Θα έρθει η σειρά του, άραγε;», αναρωτιέται η κοσμική Αθήνα, καθώς οι κατακτήσεις του είναι δεκάδες.
Εκείνος προς το παρόν προτιμά τα τρίποντα και την κόκκινη καρέκλα δίπλα στη σέντρα στο ΣΕΦ, αγνοώντας οικογένειες και δεσμεύσεις...
Πηγή: Εφημερίδα RealNews - Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ,έχει δυο «κολλήματα»: να στέλνει τεράστια SMS και να παίζει μπάσκετ. Μπορεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας (και της νύχτας) να στείλει SMS, σεντόνι κανονικό! Αυτό μπορεί να αφορά την εξαγορά ενός τάνκερ, τις ανησυχίες του για την πορεία του Ολυμπιακού ή μια πρόταση για έναν νέο παίκτη από την Αμερική, που να κοστίζει εκατομμύρια δολάρια! Μόνο με δύο ανθρώπους δεν επικοινωνεί με αυτόν τον τρόπο: με τον αγαπημένο του αδερφό, Γιώργο, και τον πατέρα του, Κωνσταντίνο.
Και αυτό γιατί είναι μαζί τους από το πρωί μέχρι το βράδυ, στα γραφεία της Χαλυβουργικής, στο κτίριο της οικογένειας στον Ασπρόπυργο...
Κινητά, meetings, υποχρεώσεις και συμφωνίες πάγωσαν για 40 ολόκληρα λεπτά, όταν φόρεσε την εμφάνιση της αγαπημένης του ομάδας μπάσκετ (που, φέτος μόνο, του κόστισε περί τα 40 εκατ. ευρώ -ποσό που δεν έχουν να διαθέσουν ούτε τα τρία τέταρτα των ιταλικών συλλόγων στο ποδόσφαιρο!-, ένα νούμερο ρεκόρ για τα δεδομένα του ευρωπαϊκού μπάσκετ), για να λάβει μέρος στον αγώνα εναντίον της ομάδας των δημοσιογράφων!
Ο αντιπρόεδρος (ουσιαστικά εκτελεί χρέη προέδρου) της ΚΑΕ Ολυμπιακός έδεσε τα κορδόνια του και σηκώθηκε από τη θέση του πάγκου που συνήθως καταλαμβάνει ο Θοδωρής Παπαλουκάς σε κανονικούς αγώνες.
Η διοίκηση της ομάδας θα αντιμετώπιζε τους ρεπόρτερ του Ολυμπιακού σε ένα εορταστικό ματς, το οποίο είχε πάρει πολύ προσωπικά. Όπως παίρνει κάθε τι που βάζει στόχο. Έτσι έγινε και αυτή τη φορά.
Ο αγώνας ξεκίνησε.
Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μαζί με τον Μίλαν Τόμιτς, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τους υπόλοιπους, αντιμετώπισαν την ομάδα των ρεπόρτερ. Το σκορ δεν θα το θυμάται κανείς. Το μόνο που θα θυμάται θα είναι οι κόντρες του Παναγιώτη Αγγελόπουλου με τον Παναγιώτη Γιαννάκη για το ποιος έβαλε τα περισσότερα τρίποντα, καθώς όλοι έχασαν το μέτρημα.
Τα χρόνια του αντιπρόεδρου στο κολέγιο στην Αμερική και οι προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, βλέπετε, δεν πήγανε χαμένα...
Για τους info-maniacs, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μαζί με τον αδελφό του, Γιώργο, απέκτησαν το 2004 το 45% της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού με τη συγκατάθεση του πατέρα τους, ο οποίος -ως γνωστόν- είναι παλαιός (ένθερμος) ερυθρόλευκος οπαδός, ενώ η ναυτιλιακή εταιρεία Arcadia, που ανήκει στον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο και τους δύο γιους βραβεύτηκε στα τέλη του 2007 από τους Lloyd’s του Λονδίνου, γεγονός που την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων διεθνώς. Ακόμα, ο πατέρας τους πλέει σε πελάγη ευτυχίας καθώς ο μεγάλος γιος του, Γιώργος, παντρεύτηκε πρόσφατα την εκλεκτή της καρδιάς του.
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας το καλοκαίρι, πλάι στην εδώ και πολλά χρόνια αγαπημένη του, Ιωάννα Στάχτου. Εκεί, παρόντες και όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού, με πρώτους και καλύτερους τον αρχηγό Θοδωρή Παπαλουκά και την ψυχάρα της ομάδας Γιάννη Μπουρούση, όπως και τον τρίτο των ερυθρόλευκων «τριών σωματοφυλάκων», Χρήστο Βασιλόπουλο.Ο Παναγιώτης; Συγκινημένος! «Θα έρθει η σειρά του, άραγε;», αναρωτιέται η κοσμική Αθήνα, καθώς οι κατακτήσεις του είναι δεκάδες.
Εκείνος προς το παρόν προτιμά τα τρίποντα και την κόκκινη καρέκλα δίπλα στη σέντρα στο ΣΕΦ, αγνοώντας οικογένειες και δεσμεύσεις...
Πηγή: Εφημερίδα RealNews - Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Αποτελέσματα 10ης αγωνιστικής ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ.
Συνέχεια στο πρωτάθλημα ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ, με τη διεξαγωγή της 10ης αγωνιστικής.
Στον εκτός έδρας αγώνα του ΦΟΙΒΟΥ, με τις αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα του Γ.Σ.ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ, με καλή απόδοση κέρδιζαμε στο ημίχρονο 0-5.
Ο αγώνας ξεκίνησε και αγωνιζόμουν ως τελευταίος παίκτης στην άμυνα μαζί με τον Σπύρο Τάταρη.
Ο Αλέξης Δημητρακόπουλος (2) με τον Βασίλη Λάζο(3) πέτυχαν τα πρώτα γκολ της χρονιάς για την ομάδα. μας
Τελικός απολογισμός το 1-9 με τον Φώτη Χατζηκωνσταντή να πετυχαίνει ένα τέρμα με εμένα να συμπληρώνω τον πίνακα των σκόρερς με τα υπόλοιπα τρία (3) γκολ.
Επόμενη αγωνιστική με τον ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ ΤΑΥΡΟΥ εντός έδρας, στις 18 Ιανουαρίου 2009.
Αποτελέσματα & Βαθμολογία Παίδων
Στον εκτός έδρας αγώνα του ΦΟΙΒΟΥ, με τις αντίστοιχη ηλικιακά ομάδα του Γ.Σ.ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ, με καλή απόδοση κέρδιζαμε στο ημίχρονο 0-5.
Ο αγώνας ξεκίνησε και αγωνιζόμουν ως τελευταίος παίκτης στην άμυνα μαζί με τον Σπύρο Τάταρη.
Ο Αλέξης Δημητρακόπουλος (2) με τον Βασίλη Λάζο(3) πέτυχαν τα πρώτα γκολ της χρονιάς για την ομάδα. μας
Τελικός απολογισμός το 1-9 με τον Φώτη Χατζηκωνσταντή να πετυχαίνει ένα τέρμα με εμένα να συμπληρώνω τον πίνακα των σκόρερς με τα υπόλοιπα τρία (3) γκολ.
Επόμενη αγωνιστική με τον ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ ΤΑΥΡΟΥ εντός έδρας, στις 18 Ιανουαρίου 2009.
Αποτελέσματα & Βαθμολογία Παίδων
Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2009
Αναμνηστική 2006....
Η φωτογραφία μετά την απονομή.
Όρθιοι (από αριστερά): Τάταρης, Μπόρη, Διαμάντης, Χ/κωνσταντής, Αδάμος, Κουτουζής.
Κάτω (από αριστερά): Αρκάς, Ραϊνάκης, Μπαριαμπάς, Λαγανάς, Νίκου, Λάζος.
Μαζί μας ο κόουτς Παναγιώτης Κούσης.
Τρόπαια: Η συλλογή αρχίζει...
βραβεύει την πρωτιά μας,
στο τουρνουά που διοργάνωσε
στις εγκαταστάσεις του.
(Το κύπελλο -πρώτα- στα χέρια μου).
Τα πρώτα βήματα στο μεγάλο...
στο τουρνουά "ΜΠΟΥΡΛΗΣ".
Γήπεδο των Τραχώνων.
(Είμαι πρώτος από δεξιά, κάτω)
Στο ξεκίνημα....
Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009
Ντόπινγκ: Στεροειδή αναβολικά, Πύργος στην άμμο.
του Βασίλη Γαλούπη
Μορφή επιδημίας τείνουν να πάρουν οι μυϊκοί τραυματισμοί τόσο στα ατομικά, όσο και τα ομαδικά σπορ.
Οι αιτίες για τις θλάσεις είναι αρκετές όμως μία απ' αυτές είναι και η ενδεχόμενη χρήση απαγορευμένων ουσιών.
Στον δεκάλογο, δηλαδή, των πιθανών λόγων πρόκλησης μυϊκού τραυματισμού περιλαμβάνονται και τα αναβολικά στεροειδή.
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ πρωταθλητισμός σχοινοβατεί μεταξύ επιστήμης και παραεπιστήμης. Ως εκ τούτου, τα στεροειδή αναβολικά θεωρήθηκαν, κακώς από «μυημένους» των σπορ ως το μαγικό φίλτρο που θεραπεύει πάσα αθλητική νόσο.
Κι έτσι, από στόμα σε στόμα άρχισε να κυκλοφορεί στα γυμναστήρια τις τελευταίες δεκαετίες ότι ένα χάπι ή μία ένεση αρκούν για να ξεκουραστεί πιο εύκολα ο οργανισμός μέχρι την επόμενη προπόνηση, για να αποθεραπευτεί πιο γρήγορα ένας τραυματισμός για να τονωθεί το μυϊκό σύστημα.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ, πάντως κατάφερε πολύ γρήγορα να δώσει απαντήσεις και για την άλλη, τη σαφώς πιο σκληρή όψη του νομίσματος.
Πέραν από τις αδιαμφισβήτητες και τραγικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των αναβολικών, υπάρχει και μία πιο άμεση παρενέργεια που θέτει σε κίνδυνο τόσο την υγεία, όσο και την καριέρα του αθλητή.
Η μυϊκή ενδυνάμωση που γίνεται με αναβολικά υπονομεύει από την πρώτη κιόλας στιγμή τη διάρκεια στην απόδοση. Κι αυτό διότι ένας χρήστης τέτοιων ουσιών «κατασκευάζει» μέσα στο ίδιο του το κορμί έναν πύργο χτισμένο στην άμμο.
Η ανισομερής και ταχεία ενίσχυση των μυών αποτελεί την αιτία θλάσεων, αλλά και σοβαρών προβλημάτων σε αρθρώσεις και τένοντες. Τα οστά φτάνουν στα όρια τους και, μη μπορώντας να αντέξουν άλλο την υπερβολική ισχύ που ασκείται από τους μυς σπάζουν σαν σπίρτα.
Όπως και το μυϊκό σύστημα κάποια στιγμή καταρρέει...
Δυστυχώς, όλο και περισσότεροι αθλητές ακούνε μόνο ό,τι θέλουν να φτάσει μέχρι τα αφτιά τους και δείχνουν να αγνοούν τις επιστημονικές διαπιστώσεις.
Τυφλωμένοι από το πάθος μιας γρήγορης νίκης κι ενός καλύτερου συμβολαίου, σπεύδουν να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε γκουρού κι εμπειρικούς που έχουν κατακλύσει τον χώρο διεθνώς.
Κι έτσι, οι επιδόσεις- φωτοβολίδες από αθλητές-φαντομάδες (που εξαφανίζονται μετά από κάποια βιαστική επιτυχία) αποτελούν μια πραγματικότητα που τη βιώνουμε όλο και συχνότερα, σε αντίθεση με ό,τι γινόταν σε προηγούμενες πιο αθώες εποχές.
Εφημερίδα «Real News» Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009
Μορφή επιδημίας τείνουν να πάρουν οι μυϊκοί τραυματισμοί τόσο στα ατομικά, όσο και τα ομαδικά σπορ.
Οι αιτίες για τις θλάσεις είναι αρκετές όμως μία απ' αυτές είναι και η ενδεχόμενη χρήση απαγορευμένων ουσιών.
Στον δεκάλογο, δηλαδή, των πιθανών λόγων πρόκλησης μυϊκού τραυματισμού περιλαμβάνονται και τα αναβολικά στεροειδή.
Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ πρωταθλητισμός σχοινοβατεί μεταξύ επιστήμης και παραεπιστήμης. Ως εκ τούτου, τα στεροειδή αναβολικά θεωρήθηκαν, κακώς από «μυημένους» των σπορ ως το μαγικό φίλτρο που θεραπεύει πάσα αθλητική νόσο.
Κι έτσι, από στόμα σε στόμα άρχισε να κυκλοφορεί στα γυμναστήρια τις τελευταίες δεκαετίες ότι ένα χάπι ή μία ένεση αρκούν για να ξεκουραστεί πιο εύκολα ο οργανισμός μέχρι την επόμενη προπόνηση, για να αποθεραπευτεί πιο γρήγορα ένας τραυματισμός για να τονωθεί το μυϊκό σύστημα.
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ, πάντως κατάφερε πολύ γρήγορα να δώσει απαντήσεις και για την άλλη, τη σαφώς πιο σκληρή όψη του νομίσματος.
Πέραν από τις αδιαμφισβήτητες και τραγικές μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των αναβολικών, υπάρχει και μία πιο άμεση παρενέργεια που θέτει σε κίνδυνο τόσο την υγεία, όσο και την καριέρα του αθλητή.
Η μυϊκή ενδυνάμωση που γίνεται με αναβολικά υπονομεύει από την πρώτη κιόλας στιγμή τη διάρκεια στην απόδοση. Κι αυτό διότι ένας χρήστης τέτοιων ουσιών «κατασκευάζει» μέσα στο ίδιο του το κορμί έναν πύργο χτισμένο στην άμμο.
Η ανισομερής και ταχεία ενίσχυση των μυών αποτελεί την αιτία θλάσεων, αλλά και σοβαρών προβλημάτων σε αρθρώσεις και τένοντες. Τα οστά φτάνουν στα όρια τους και, μη μπορώντας να αντέξουν άλλο την υπερβολική ισχύ που ασκείται από τους μυς σπάζουν σαν σπίρτα.
Όπως και το μυϊκό σύστημα κάποια στιγμή καταρρέει...
Δυστυχώς, όλο και περισσότεροι αθλητές ακούνε μόνο ό,τι θέλουν να φτάσει μέχρι τα αφτιά τους και δείχνουν να αγνοούν τις επιστημονικές διαπιστώσεις.
Τυφλωμένοι από το πάθος μιας γρήγορης νίκης κι ενός καλύτερου συμβολαίου, σπεύδουν να δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε γκουρού κι εμπειρικούς που έχουν κατακλύσει τον χώρο διεθνώς.
Κι έτσι, οι επιδόσεις- φωτοβολίδες από αθλητές-φαντομάδες (που εξαφανίζονται μετά από κάποια βιαστική επιτυχία) αποτελούν μια πραγματικότητα που τη βιώνουμε όλο και συχνότερα, σε αντίθεση με ό,τι γινόταν σε προηγούμενες πιο αθώες εποχές.
Εφημερίδα «Real News» Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009
Σωκράτης Παπασταθόπουλος: Καλαμάτα-Τζένοα...
Γεννήθηκε 9 Ιουνίου 1988 και κατάγεται από την Καλαμάτα.
Τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο τα έκανε στον Απόλλωνα Πεταλιδίου και εκεί τον ανέδειξε ο Γιάννης Κορονέλλος με αποτέλεσμα να εξαπλωθεί η φήμη του στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδας.
Τα «λαγωνικά» της ΑΕΚ τον ανακάλυψαν το 2005 και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο νεαρός αμυντικός έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα της καριέρας του.
Το ντεμπούτο του με την κιτρινόμαυρη φανέλα έγινε (26/10/2005) σ' ένα ματς με τον ΠΑΣ Γιάννενα για το κύπελλο και ήταν ονειρικό, δεδομένου ότι ο νεαρός άσος σκόραρε μόλις στο 7' του αγώνα και ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη της ΑΕΚ (3-0).
Τον Ιανουάριο του 2006 η ΑΕΚ αποφάσισε να τον δώσει, προκειμένου να «ψηθεί» και να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Επόμενος σταθμός της καριέρας του λοιπόν ήταν η Νίκη Β., στην οποία αγωνίστηκε για 6 μήνες πριν επιστρέψει στην ΑΕΚ την επόμενη σεζόν, όπου έπαιξε σε 3 ματς για το Τσάμπιονς Λιγκ, μεταξύ των οποίων ήταν και η μεγάλη νίκη επί της Μίλαν (1-0).
Την σεζόν 2007-08, ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην ΑΕΚ και ένα από τα πιο πολύτιμα όπλα που είχαν στη... φαρέτρα τους οι κιτρινόμαυροι.
Άμεσα μπήκε στο στόχαστρο πολλών ευρωπαϊκών ομάδων με τις εμφανίσεις του και το καλοκαίρι οι κόποι του επιβραβεύτηκαν.
Η ιταλική Τζένοα πρόσφερε 3,8 εκατ. ευρώ στην ΑΕΚ, που είπε «ναι» και έτσι άνοιξε τα... φτερά του για το καμπιονάτο, όπου μέχρι στιγμής τα πάει υπέροχα.
Ο Ελληνας άσος έχει γίνει δέκτης εγκωμιαστικών σχολίων από τα ιταλικά ΜΜΕ και δεν είναι τυχαίο ότι συμπεριλήφθηκε μέσα στις 20 καλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού.
Σε συνέντευξή του είπε :
«Το ντόπινγκ έχει γίνει πληγή. Είναι δύσκολο να το κατανοήσουν όσοι δεν είναι μέσα στα πράγματα, αλλά πλέον αποτελεί μέρος του πρωταθλητισμού. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να κάνει πρωταθλητισμό και να μην ντοπαριστεί.
Δεν έχω πάρει ποτέ αναβολικές ουσίες και ποτέ δεν μου έχουν προτείνει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ντόπινγκ.
Οι αθλητές όμως πρέπει να βάζουν τη ζωή τους πάνω από το επάγγελμα και την καριέρα τους. Δεν μπορείς να παίζεις με αυτά τα πράγματα. Δεν έχω πάρει ποτέ ουσίες και ούτε θα το κάνω στο μέλλον. Θέλω να φτάσω εκεί που μπορώ».
Τα πρώτα του βήματα στο ποδόσφαιρο τα έκανε στον Απόλλωνα Πεταλιδίου και εκεί τον ανέδειξε ο Γιάννης Κορονέλλος με αποτέλεσμα να εξαπλωθεί η φήμη του στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδας.
Τα «λαγωνικά» της ΑΕΚ τον ανακάλυψαν το 2005 και το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ο νεαρός αμυντικός έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα της καριέρας του.
Το ντεμπούτο του με την κιτρινόμαυρη φανέλα έγινε (26/10/2005) σ' ένα ματς με τον ΠΑΣ Γιάννενα για το κύπελλο και ήταν ονειρικό, δεδομένου ότι ο νεαρός άσος σκόραρε μόλις στο 7' του αγώνα και ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο για τη νίκη της ΑΕΚ (3-0).
Τον Ιανουάριο του 2006 η ΑΕΚ αποφάσισε να τον δώσει, προκειμένου να «ψηθεί» και να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Επόμενος σταθμός της καριέρας του λοιπόν ήταν η Νίκη Β., στην οποία αγωνίστηκε για 6 μήνες πριν επιστρέψει στην ΑΕΚ την επόμενη σεζόν, όπου έπαιξε σε 3 ματς για το Τσάμπιονς Λιγκ, μεταξύ των οποίων ήταν και η μεγάλη νίκη επί της Μίλαν (1-0).
Την σεζόν 2007-08, ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην ΑΕΚ και ένα από τα πιο πολύτιμα όπλα που είχαν στη... φαρέτρα τους οι κιτρινόμαυροι.
Άμεσα μπήκε στο στόχαστρο πολλών ευρωπαϊκών ομάδων με τις εμφανίσεις του και το καλοκαίρι οι κόποι του επιβραβεύτηκαν.
Η ιταλική Τζένοα πρόσφερε 3,8 εκατ. ευρώ στην ΑΕΚ, που είπε «ναι» και έτσι άνοιξε τα... φτερά του για το καμπιονάτο, όπου μέχρι στιγμής τα πάει υπέροχα.
Ο Ελληνας άσος έχει γίνει δέκτης εγκωμιαστικών σχολίων από τα ιταλικά ΜΜΕ και δεν είναι τυχαίο ότι συμπεριλήφθηκε μέσα στις 20 καλύτερες μεταγραφές του καλοκαιριού.
Σε συνέντευξή του είπε :
«Το ντόπινγκ έχει γίνει πληγή. Είναι δύσκολο να το κατανοήσουν όσοι δεν είναι μέσα στα πράγματα, αλλά πλέον αποτελεί μέρος του πρωταθλητισμού. Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να κάνει πρωταθλητισμό και να μην ντοπαριστεί.
Δεν έχω πάρει ποτέ αναβολικές ουσίες και ποτέ δεν μου έχουν προτείνει κάτι τέτοιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ντόπινγκ.
Οι αθλητές όμως πρέπει να βάζουν τη ζωή τους πάνω από το επάγγελμα και την καριέρα τους. Δεν μπορείς να παίζεις με αυτά τα πράγματα. Δεν έχω πάρει ποτέ ουσίες και ούτε θα το κάνω στο μέλλον. Θέλω να φτάσω εκεί που μπορώ».
Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009
Το «ελαφάκι» και ο «μικρός Κακά»!
γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης
Μπορεί η φοβερή φτώχεια της Σερβίας να αποκαλύπτεται σε όλη την ωμότητα της όταν κανείς δραπετεύει από τις ελάχιστες εκλεπτυσμένες περιοχές του Βελιγραδίου, αλλά το αθλητικό ταλέντο παραμένει η μοναδική σταθερά στη βασανισμένη γειτονική χώρα.
Βυθιζόμενος κανείς στην προϊστορία των αναμνήσεων του συναντά τα ποδοσφαιρικά φαντάσματα των «πλάβι» να ποζάρουν ξανά και ξανά σε εντυπωσιακές επαναλήψεις των επιτυχημένων σκηνών τους στα γήπεδα.
Μπορεί η φοβερή φτώχεια της Σερβίας να αποκαλύπτεται σε όλη την ωμότητα της όταν κανείς δραπετεύει από τις ελάχιστες εκλεπτυσμένες περιοχές του Βελιγραδίου, αλλά το αθλητικό ταλέντο παραμένει η μοναδική σταθερά στη βασανισμένη γειτονική χώρα.
Βυθιζόμενος κανείς στην προϊστορία των αναμνήσεων του συναντά τα ποδοσφαιρικά φαντάσματα των «πλάβι» να ποζάρουν ξανά και ξανά σε εντυπωσιακές επαναλήψεις των επιτυχημένων σκηνών τους στα γήπεδα.
Νέοι κρίκοι στην αδιάσπαστη αλυσίδα των ελπιδοφόρων ταλέντων είναι τα αποκτήματα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ο εύθραυστος κλώνος του Σίνισα Μιχαίλοβιτς, Ζόραν Τόσιτς, και ο δωρητής στιγμών σπάνιας ομορφιάς, Άντεμ Λιάιτς.Αμφότεροι βλαστοί που ξεπήδησαν από το σύστημα παραγωγής ταλέντων της Παρτιζάν Βελιγραδίου και βάζουν πλώρη για να κατακτήσουν τον κόσμο με το ταλέντο τους.
Αν και αρκετοί στη Σερβία εμφανίζονται επιφυλακτικοί για το αν οι δυο τους θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τις μεγάλες προσδοκίες που τρέφει η ποδοσφαιρική τους κοινωνία, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον μοιάζει βέβαιος.Ο προπονητής τους στην Παρτιζάν, Σλάβισα Γιοκάνοβιτς, που άφησε την Μαδρίτη για το Βελιγράδι, στήριξε στον Τόσιτς την ομάδα που θριάμβευσε την περσινή σεζόν, κατακτώντας το νταμπλ.
Στον Λιάιτς, παρ' ότι το όνομα του ακουγόταν έντονα στις εξέδρες του Παρτιζάνα, έδωσε δύο μήνες πριν συμπληρώσει τα 17 του χρόνια, στις 29 Ιουλίου, την ευκαιρία να ανθίσει με την Ιντερ Μπακού στο Αζερμπαϊτζάν.Τη στιγμή που ο Τόσιτς ετοιμάζεται για το Μάντσεστερ, την ηγετική του θέση στην Παρτιζάν θα λάβει ο Λιάιτς.
Μόλις για έξι μήνες, όσους και θα παραμείνει στην τωρινή του ομάδα ως δανεικός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Τα κασκόλ της Γιουνάιτεντ στο παιδικό δωμάτιο, ο Μπάμπι και ο Μιχαίλοβιτς
Στην πόλη που πήρε το όνομα της από τον παρτιζάνο κομμουνιστή Ζρένιανιν, ο οποίος έδρασε διαβρωτικά κατά των Ναζί, ο πιτσιρικάς Ζόραν Τόσιτς κυκλοφορούσε με μια φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Στο δωμάτιο του είχε κασκόλ και φανέλες της αγγλικής ομάδας ενώ προσπαθούσε να κοπιάρει τα κόλπα του ειδώλου του Σίνισα Μιχαίλοβιτς.
Εύθραυστος από μικρός, είχε παρά ταύτα απροσμέτρητη δύναμη στο αριστερό του πόδι.
Ο «Μπάμπι»(από το ελαφάκι του Ντίσνεϊ) ήταν ο σπεσιαλίστας στα στημένα της Παρτιζάν, μιας ομάδας που είχε δομηθεί γύρω του για να βρει χώρο να σουτάρει ο αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός. Λεπτεπίλεπτος, χωρίς την τεχνική κατάρτιση του Λιάιτς, αλλά με σαφώς περισσότερη ταχύτητα, ο Τόσιτς μπορεί να λογίζεται ως ένας μακροπρόθεσμος αντικαταστάτης του Ράιαν Γκιγκς, αν και σε αυτό το χρονικό σημείο μάλλον θα απογοητεύσει τους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αν εμφανιστεί σε ένα από τα παιχνίδια της.
Η σωματοδομή του είναι τέτοια που θα αποτελέσει... δεκατιανό για κάθε τραχύ αμυντικό της Πρέμιερσιπ που θα τον κοντράρει σκληρά.Το ίδιο φαίνεται να πιστεύει και ο προπονητής της Μπολόνια, Σίνισα Μιχαίλοβιτς, με τον οποίο οι Σέρβοι παρομοιάζουν τον Τόσιτς.
«Είναι λογικό να γίνονται αυτές οι συγκρίσεις με τον Τόσιτς. Ειλικρινά ελπίζω να τα καταφέρει καλύτερα από ό,τι εγώ, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Θα πρέπει να φάει πολλά καρβέλια για να φτάσει στο υψηλό επίπεδο. Παρακολουθώντας τον όμως να αγωνίζεται, πιστεύω ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να τα καταφέρει. Είχα την ευκαιρία να τον δω σε παιχνίδια της Εθνικής και μπορώ να διαβεβαιώσω πως το αριστερό του πόδι προκαλεί ρίγη στους αντιπάλους», λέει.
Η δυσαρέσκεια, η ανησυχία και το θερμοκήπιο του σερ Αλεξ
Στα μέσα Δεκεμβρίου ο Λιάιτς προσπαθούσε επιμελώς να κρύψει τη.δυσαρέσκεια του όταν η μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε χαλάσει.
«Η ζωή συνεχίζεται. Περάσαμε όλες τις εξετάσεις, αλλά οι δύο ομάδες δεν ήρθαν σε συμφωνία. Είτε θα συνεχίσω να αγωνίζομαι στην Παρτιζάν είτε κάποια στιγμή θα βρω μια άλλη ομάδα». Ο Ίβαν Γκόλατς, παλιός ποδοσφαιριστής της Σαουθάμπτον και προπονητής στην Νταντί Γιουνάιτεντ, έδειχνε περισσότερο να ανησυχεί για το ενδεχόμενο μεταγραφής των δύο σε τέτοια νεαρή ηλικία σε ομάδα υψηλού επιπέδου.
«Δεν μου έρχεται κανείς Σέρβος ποδοσφαιριστής στο μυαλό που σε τέτοια ηλικία κατόρθωσε να πετύχει σε ομάδα υψηλού επιπέδου. Πιστεύω ότι πολλοί ποδοσφαιριστές βιάζονται να υπογράψουν και έπειτα εξαφανίζονται. Πιστεύω πως το σχέδιο του σερ Αλεξ Φέργκιουσον για τους δυο τους είναι αυτό που έκανε η Τσέλσι με τον Ραίκοβιτς. Υπέγραψε μαζί του και τον έστειλε δανεικό. Μάλλον αυτό θα συμβεί και με τους Τόσιτς και Λιάιτς και φοβάμαι ότι θα τους χάσουμε στην πορεία όπως μεταβαίνουν από κλαμπ σε κλαμπ».
Οι οπαδοί θα τους περιμένουν σε κατάσταση απολαυστικής προσδοκίας, αναμένοντας στα πόδια τους να υποταχθεί το Ολντ Τράφορντ! Ενδεχομένως να απογοητευτούν, αν ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον βιαστεί να τοποθετήσει στην προθήκη του το νέο κοίτασμα χρυσού που απέκτησε.Η ιστορία διδάσκει, όμως, πως οι δυο τους έχουν εφικτές πιθανότητες να ανθοβολήσουν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στο θερμοκήπιο του πιο επίμονου κηπουρού ποδοσφαιρικών ανθών στον κόσμο...
«Φως των Σπορ»
Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009
Ο εύθραυστος κλώνος του Σίνισα Μιχαίλοβιτς, Ζόραν Τόσιτς, και ο δωρητής στιγμών σπάνιας ομορφιάς, Άντεμ Λιάιτς.Αμφότεροι βλαστοί που ξεπήδησαν από το σύστημα παραγωγής ταλέντων της Παρτιζάν Βελιγραδίου και βάζουν πλώρη για να κατακτήσουν τον κόσμο με το ταλέντο τους.
Αν και αρκετοί στη Σερβία εμφανίζονται επιφυλακτικοί για το αν οι δυο τους θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τις μεγάλες προσδοκίες που τρέφει η ποδοσφαιρική τους κοινωνία, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον μοιάζει βέβαιος.Ο προπονητής τους στην Παρτιζάν, Σλάβισα Γιοκάνοβιτς, που άφησε την Μαδρίτη για το Βελιγράδι, στήριξε στον Τόσιτς την ομάδα που θριάμβευσε την περσινή σεζόν, κατακτώντας το νταμπλ.
Στον Λιάιτς, παρ' ότι το όνομα του ακουγόταν έντονα στις εξέδρες του Παρτιζάνα, έδωσε δύο μήνες πριν συμπληρώσει τα 17 του χρόνια, στις 29 Ιουλίου, την ευκαιρία να ανθίσει με την Ιντερ Μπακού στο Αζερμπαϊτζάν.Τη στιγμή που ο Τόσιτς ετοιμάζεται για το Μάντσεστερ, την ηγετική του θέση στην Παρτιζάν θα λάβει ο Λιάιτς.
Μόλις για έξι μήνες, όσους και θα παραμείνει στην τωρινή του ομάδα ως δανεικός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Τα κασκόλ της Γιουνάιτεντ στο παιδικό δωμάτιο, ο Μπάμπι και ο Μιχαίλοβιτς
Στην πόλη που πήρε το όνομα της από τον παρτιζάνο κομμουνιστή Ζρένιανιν, ο οποίος έδρασε διαβρωτικά κατά των Ναζί, ο πιτσιρικάς Ζόραν Τόσιτς κυκλοφορούσε με μια φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Στο δωμάτιο του είχε κασκόλ και φανέλες της αγγλικής ομάδας ενώ προσπαθούσε να κοπιάρει τα κόλπα του ειδώλου του Σίνισα Μιχαίλοβιτς.
Εύθραυστος από μικρός, είχε παρά ταύτα απροσμέτρητη δύναμη στο αριστερό του πόδι.
Ο «Μπάμπι»(από το ελαφάκι του Ντίσνεϊ) ήταν ο σπεσιαλίστας στα στημένα της Παρτιζάν, μιας ομάδας που είχε δομηθεί γύρω του για να βρει χώρο να σουτάρει ο αριστεροπόδαρος μεσοεπιθετικός. Λεπτεπίλεπτος, χωρίς την τεχνική κατάρτιση του Λιάιτς, αλλά με σαφώς περισσότερη ταχύτητα, ο Τόσιτς μπορεί να λογίζεται ως ένας μακροπρόθεσμος αντικαταστάτης του Ράιαν Γκιγκς, αν και σε αυτό το χρονικό σημείο μάλλον θα απογοητεύσει τους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αν εμφανιστεί σε ένα από τα παιχνίδια της.
Η σωματοδομή του είναι τέτοια που θα αποτελέσει... δεκατιανό για κάθε τραχύ αμυντικό της Πρέμιερσιπ που θα τον κοντράρει σκληρά.Το ίδιο φαίνεται να πιστεύει και ο προπονητής της Μπολόνια, Σίνισα Μιχαίλοβιτς, με τον οποίο οι Σέρβοι παρομοιάζουν τον Τόσιτς.
«Είναι λογικό να γίνονται αυτές οι συγκρίσεις με τον Τόσιτς. Ειλικρινά ελπίζω να τα καταφέρει καλύτερα από ό,τι εγώ, αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο. Θα πρέπει να φάει πολλά καρβέλια για να φτάσει στο υψηλό επίπεδο. Παρακολουθώντας τον όμως να αγωνίζεται, πιστεύω ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο για να τα καταφέρει. Είχα την ευκαιρία να τον δω σε παιχνίδια της Εθνικής και μπορώ να διαβεβαιώσω πως το αριστερό του πόδι προκαλεί ρίγη στους αντιπάλους», λέει.
Η δυσαρέσκεια, η ανησυχία και το θερμοκήπιο του σερ Αλεξ
Στα μέσα Δεκεμβρίου ο Λιάιτς προσπαθούσε επιμελώς να κρύψει τη.δυσαρέσκεια του όταν η μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε χαλάσει.
«Η ζωή συνεχίζεται. Περάσαμε όλες τις εξετάσεις, αλλά οι δύο ομάδες δεν ήρθαν σε συμφωνία. Είτε θα συνεχίσω να αγωνίζομαι στην Παρτιζάν είτε κάποια στιγμή θα βρω μια άλλη ομάδα». Ο Ίβαν Γκόλατς, παλιός ποδοσφαιριστής της Σαουθάμπτον και προπονητής στην Νταντί Γιουνάιτεντ, έδειχνε περισσότερο να ανησυχεί για το ενδεχόμενο μεταγραφής των δύο σε τέτοια νεαρή ηλικία σε ομάδα υψηλού επιπέδου.
«Δεν μου έρχεται κανείς Σέρβος ποδοσφαιριστής στο μυαλό που σε τέτοια ηλικία κατόρθωσε να πετύχει σε ομάδα υψηλού επιπέδου. Πιστεύω ότι πολλοί ποδοσφαιριστές βιάζονται να υπογράψουν και έπειτα εξαφανίζονται. Πιστεύω πως το σχέδιο του σερ Αλεξ Φέργκιουσον για τους δυο τους είναι αυτό που έκανε η Τσέλσι με τον Ραίκοβιτς. Υπέγραψε μαζί του και τον έστειλε δανεικό. Μάλλον αυτό θα συμβεί και με τους Τόσιτς και Λιάιτς και φοβάμαι ότι θα τους χάσουμε στην πορεία όπως μεταβαίνουν από κλαμπ σε κλαμπ».
Οι οπαδοί θα τους περιμένουν σε κατάσταση απολαυστικής προσδοκίας, αναμένοντας στα πόδια τους να υποταχθεί το Ολντ Τράφορντ! Ενδεχομένως να απογοητευτούν, αν ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον βιαστεί να τοποθετήσει στην προθήκη του το νέο κοίτασμα χρυσού που απέκτησε.Η ιστορία διδάσκει, όμως, πως οι δυο τους έχουν εφικτές πιθανότητες να ανθοβολήσουν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στο θερμοκήπιο του πιο επίμονου κηπουρού ποδοσφαιρικών ανθών στον κόσμο...
«Φως των Σπορ»
Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009
Καλύτερος Λατίνος για το 2008 ο Βερόν
Κορυφαίος ποδοσφαιριστής στη Λατινική Αμερική αναδείχθηκε ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν, έπειτα από ψηφοφορία που διoργανωσε η εφημερίδα της Ουρουγουάης, «El Pais».
Ο αρχηγός της Εστουντιάντες επικράτησε με διαφορά τριών ψήφων του άσου της Μπάκα Τζούνιορς, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε, στη «μάχη» της πρωτιάς.
Οι δύο ποδοσφαιριστές, αναμένεται να κληθούν από τον Ντιέγκο Μαραντόνα στην Εθνική Αργεντινής, ενόψει των υποχρεώσεων της «μπιανκοσελέστε» στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.
Οι δύο ποδοσφαιριστές, αναμένεται να κληθούν από τον Ντιέγκο Μαραντόνα στην Εθνική Αργεντινής, ενόψει των υποχρεώσεων της «μπιανκοσελέστε» στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)