Τα νέα σκληρά μέτρα της τραγικής «μετάλλαξης»

του Βασίλη Γαλούπη

ΑΓΡΙΑ κόντρα είχε ξεσπάσει παραμονές των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Τορίνου, το 2006, μεταξύ της ΔΟΕ και των Ιταλών.
Η μεν Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή θεωρούσε απαράδεκτη την αυστηρότατη νομοθεσία περί ντόπινγκ των διοργανωτών, η δε κυβέρνηση της χώρας επέμενε να έχει το δικαίωμα η αστυνομία να εισβάλλει ανά πάσα στιγμή στο Ολυμπιακό Χωριό με την παραμικρή υποψία διακίνησης απαγορευμένων ουσιών.
ΤΥΠΙΚΑ, «πέρασε» της ΔΟΕ σε εκείνη τη διαμάχη, όμως ουσιαστικά ίσχυσε κανονικότατα ο ιταλικός νόμος. Κι ακριβώς επειδή στο Ολυμπιακό Χωριό δεν υπήρχε το «άβατο» που τόσο διακαώς επιθυμούσε η ΔΟΕ, έγινε η επιδρομή των επίμονων διωκτικών αρχών στα δωμάτια Αυστριακών σκιέρ κι από τα ευρήματα της ιταλικής αστυνομίας εξαρθρώθηκε κύκλωμα με δράση στο ντόπινγκ αίματος.
Η ΔΟΕ, λοιπόν, σε συνεργασία με τη WADA, πιέζουν σήμερα για το εξής:
Κάθε διοργανώτρια χώρα Ολυμπιακών Αγώνων να προσαρμόσει έτσι τη νομοθεσία της, ώστε να έχει το δικαίωμα η εγχώρια αστυνομία να κάνει επιδρομές κι ελέγχους στα δωμάτια όσων αθλητών διαμένουν στο Ολυμπιακό Χωριό. Προς αυτή την κατεύθυνση συμφωνούν και οι Βρετανοί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Είναι στα σκαριά, μάλιστα, συνεργασία της Σκότλαντ Γιάρντ με την κρατική υπηρεσία αντιντόπινγκ.
Πιθανότατα, εξάλλου, να υπάρχει και η συνδρομή της Europol, η οποία έχει άμεση συνεργασία πλέον με τη WADA για την πάταξη του λαθρεμπορίου απαγορευμένων ουσιών.
ΜΙΜΟΥΜΕΝΗ, λοιπόν, το σκληρό ιταλικό μοντέλο αντιντόπινγκ, η ΔΟΕ θέλει να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα από τους «ανούσιους»συμβατικούς ελέγχους, τις αιφνίδιες επισκέψεις δειγματοληπτών στα σπίτια των αθλητών και τα περιβόητα whereabouts. Κι έτσι, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή παραδέχεται ουσιαστικά ότι μόνη της δεν μπορεί να κτυπήσει καίρια τη «γάγγραινα»του ντόπινγκ και γι' αυτό χρειάζεται επειγόντως την ενεργή βοήθεια των κρατών.
Ο ΚΟΙΝΟΣ στόχος αναμφισβήτητα, είναι να μειωθεί το φαινόμενο που κατασπαράζει τις σάρκες του σύγχρονου αθλητισμού.
Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει είναι κατά πόσο όλα αυτά θυμίζουν πια αθλητισμό. Διότι, αν έχει εισβάλει τόσο πολύ το δηλητήριο στις φλέβες των σπορ ώστε να απαιτούνται πλέον τόσο σκληρά μέτρα, τότε σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για αθλητισμό, έτσι τουλάχιστον όπως τον ξέραμε πριν από μερικές δεκαετίες, αλλά για μια τραγική μετάλλαξη του σε όλα τα επίπεδα.

Πηγή:Εφημερίδα "Real News"