To scaouting του Ολυμπιακού

του Γιώργου Χαλά.

Σε δυόμισι μήνες έχουμε Χριστούγεννα. Αν όμως το πάμε σύμφωνα με την αμερικανική (εμπορική) λογική ή, έστω, με εκείνη που καθιέρωσε ο Αβραμόπουλος κατά τη διάρκεια της δημαρχιακής του θητείας, η χριστουγεννιάτικη περίοδος ξεκι­νά σε λίγες εβδομάδες, μόλις δηλαδή μπει ο Νοέμβριος. Δεν θέλω να σας μιζεριάσω υπενθυμίζοντας σας πως οι περικοπές δώρων και επιδομάτων δεν περικόπτουν τις «δωροθετικές» υποχρεώσεις σας απέναντι σε συγγενείς και φίλους. Έχω όμως την αίσθηση πως εν προκειμένω για κάποιους στον Ολυμπιακό, υπάρχει ένα δώρο που θα μπορούσε πραγματικά να χρησιμεύσει πολύ και που δεν απαιτεί ιδιαίτερο ξόδεμα. Ποιο είναι αυτό; Ένα επιτραπέζιο ημερολόγιο ή ένα από αυτά που κρεμάμε στους τοίχους. Ας είναι και της Πιρέλι με τις γυμνές γκόμενες, σαν και εκείνες που χαζεύαμε μικροί σε συνεργεία και σε χασάπικα. Ναι, υπήρχε χασάπικο στον Άγιο Σώστη που είχε αμέτρητα γυμνά ημερολόγια στους τοίχους εν είδει ταπετσαρίας...

Διαβάζοντας χθες κάποι­ες «αποκαλύψεις» περί υποτιθέμενων προθέσεων επέκτασης του «ερυθρόλευ­κου» σκάουτινγκ στα Βαλκά­νια και ιδίως στη Ρουμανία, κατέληξα αβίαστα στο συ­μπέρασμα πως οι «ερυθρό­λευκοι» μάλλον έχουν χάσει τον ημερολογιακό προσανα­τολισμό τους. Τουλάχιστον κατά δυο δεκαετίες, για να μην πω και παραπάνω...

Από τη στιγμή που ένα δημοσί­ευμα δεν διαψεύδεται, έχω κά­θε δικαίωμα να το θεωρώ ως ρεαλι­στικό και υπαρκτό. Τώρα θα μου πείτε, μπορεί κάθε τόσο ο Ολυμπια­κός να διαψεύδει κάθε δημοσίευμα-παπάτζα; Ασφαλώς και όχι, εκτός πια και αν είναι απλωμένο με τερά­στια γράμματα σε κάποιο πρωτοσέ­λιδο. Άρα, διά της εις άτοπον απα­γωγής, εκλαμβάνουμε την πρόθεση του Θρύλου για «ενδελεχές» σκάουτινγκ ως υπαρκτή. Και ειδικά στη Ρουμανία...

Μεγάλη ποδοσφαιρική σχολή η Ρουμανία. Πραγματικά μεγάλη. Δυ­στυχώς όμως, αυτή η «σχολή» είναι κλειστή εδώ και τουλάχιστον μια δεκαπενταετία. Από τα χρόνια του Χάτζι, του υπερεκτιμημένου Ποπέσκου, του Μπελοντέντιτσι, του Λάκατους και των «δικών» μας Ιορντανέσκου, Λούπου και Μπόλονι, εκείνα στις αρχές του '90 με Ραντουτσόιου και Ντουμιτρέσκου, άντε και στα τέλη της ίδιας δεκαετίας με Κίβου και Μούτου, οι Ρουμάνοι δεν κατάφεραν ποτέ ξανά να εμφανίσουν μια καλή φουρνιά παικτών ή έστω δυο-τρία ταλέντα που θα έκαναν «μπαμ». Απουσιάζοντας για τουλάχιστον 16 χρόνια (αν προκριθούν στη Βραζι­λία) από τελική φάση Μουντιάλ και με παντελώς αδιάφορες εμφανίσεις στα Euro (όποτε προκρίθηκαν) από το 2000 και έπειτα, οι Ρουμάνοι είναι μια από τις πιο υποβαθμισμένες ποδοσφαιρικά χώρες της Ευρώπης. Και αν χάσουν απόψε στην Αλβανία, θα έχουν τερματίσει τέταρτοι σε έναν όμιλο που έχει στην κορυφή του Γαλλία και Βοσνία, οι οποίες παίζουν μεταξύ τους την απευθείας πρόκριση στα τελικά...

Αν ρίξετε μια ματιά στο τωρινό ρόστερ της Εθνικής Ρουμα­νίας, θα αναγνωρίσετε μονάχα τα ονόματα των Μούτου (παραμένει ο ηγέτης της μετά από τόσα και τό­σα), Ρατ, Γκοϊάν και Μάρικα (ή Μα­ρίκα ή Μαρικά ή όπως στο καλό λέ­γεται). Με εξαίρεση τον τελευταίο, οι υπόλοιποι έχουν καβατζάρει τα 30 τους, όπως επίσης και ο... Μα-

ραντόνα από την Μπίστριτσα, Λουσιάν Σανμαρτεάν. Συνδυάζοντας ό­λα τα άγνωστα ονόματα με τα προ­αναφερθέντα «γηρατειά», μάλλον δεν είναι τυχαίο το ότι η Ρουμανία δίνει μάχη για να καταταγεί τρίτη, ξεπερνώντας την «πανίσχυρη» Λευκορωσία. Και όμως, σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν διαψεύ­δονται, ο Ολυμπιακός ψάχνει στα αποκαΐδια μιας άλλοτε κομουνιστι­κής χώρας με μοναδική διέξοδο τό­τε τον αθλητισμό, να βρει χρυσό ή διαμάντια. Ναι, στη χώρα που, σύμ­φωνα με τη στατιστική της FIFA, βρίσκεται μόλις στην 49η θέση πα­γκοσμίως, την ώρα που η Ελλάδα φαίνεται πια να επιστρέφει στην πρώτη δεκάδα μετά τη νίκη επί της Κροατίας...  

     

Κάπου μέσα σε όλα αυτά ακούγεται και το όνομα της Βουλγαρίας ως πιθανού νέου «στόχου» του «ερυθρό­λευκου» σκάουτινγκ. Εδώ και αν χρειάζεται... ημερολόγιο! Είχε μάλιστα γραφτεί και το όνομα κάποιου Ντέλεφ της ΤΣΣΚΑ Σόφιας (δεν το ξέρω το παλικάρι, γι' αυτό και το α­ποκαλώ «κάποιο». Αν νομίζει ότι το αδικώ, ας μου στείλει ένα video με τις καλύτερες στιγμές του), ως το νέο υπερταλέντο μιας χώρας που μέχρι πέρυσι κρεμόταν κυριολεκτικά από τα κέφια ενός Μπερμπάτοφ. Μόλις ανακοίνωσε την α­ποχώρηση του από την Εθνική, οι Βούλγαροι κυριολεκτικά κατέρρευσαν: σε έναν όμιλο με Αγγλία, Μαυροβούνιο, Ελβετία και Ουαλία, οι γείτονες μας θα προσπαθήσουν α­πόψε να αποφύγουν τον διασυρμό της τελευταίας θέσης με μια νίκη επί των Ουαλών. Μιλάμε για επιδόσεις Μάλτας, Λουξεμβούργου και δεν συμμαζεύεται, οι οποίες κάνουν τις μπαρουτοκαπνισμένες κλειδώσεις του Στόιτσκοφ, του Μπαλάκοφ, του Λέτσκοφ και του Γιορντάνοφ να τρίζουν α­πό ντροπή. Τη στιγμή που μιλάμε, οι Βούλγαροι βρίσκονται στην 55η θέση της FIFA και ένας θεός ξέρει πού θα φτά­σουν στο προσεχές χρονικό διάστημα...

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, παράδοξο ή απίστευτο η σοβαρότερη και πιο αξιόπιστη ποδοσφαιρικά βαλκανική χώρα την τελευταία δεκαετία είναι αυτή στην οποίο ζούμε. Όχι επειδή νικήσαμε τους Κροάτες και θα τους περάσουμε στη βαθμολογία, αλλά γιατί είναι πασιφανές πως παρά την έλλειψη πλούσιου ατομικού ταλέντου (από τη μέση του γηπέδου και μπροστά), οι Έλληνες ποδοσφαιριστές δημιουργούν σύνολα που δεν χάνουν εύκολα. Όταν βεβαίως χάνουν, πράγμα που δεν συμβαίνει πλέον πολύ συχνά. Αν δεν στραβώσει κάτι απόψε, η Ελλάδα θα δώσει για τρίτη συνεχόμενη φορά το «παρών» σε τελική φάση Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, έχοντας μάλιστα και ένα κύπελλο στο ενεργητικό της. Ξέρετε πόσες κούπες έχουν κατακτήσει σε διεθνείς διοργανώσεις όλες οι βαλκανικές χώρες μαζί, συμπεριλαμβανομένης και της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας; Μια, αυτή που πήρε η Ελλάδα στην Πορτογαλία. Ούτε οι Σέρβοι, ούτε οι Κροάτες, ούτε οι Ρουμάνοι, ούτε οι Βούλγαροι, ούτε οι Τούρκοι. Μονάχα οι Έλληνες...

Είναι ξεκάθαρο πως κάποιοι στον Ολυμπιακό δεν έχουν τις γνώσεις ή την ικανότητα να «διαβάσουν» το ταλέντο των Ελλήνων παικτών και δεν αναφέρομαι στον Αμανατίδη και στα άλλα παιδιά που «θαμπώνονται» καθημερινά από τα πιτσιρίκια ανά την επικράτεια. Αντί λοιπόν ο κάθε κύριος Κοβάσεβιτς να πηγαίνει ταξίδια σε χώρες που είτε έ­χουν «στεγνώσει» από ταλέντο, είτε είναι «απρόσιτες» για τον θρύλο, ας κάνει πρώτα ένα τουρ ανά την Ελλάδα, το ο­ποίο αρκετοί θεωρούν «υποτιμητικό».

Όταν δεν εμφανίζεσαι σίγουρος για το ότι π.χ. ο Βέλλιος ή ο Φουρτούνης είναι παιδιά με εξαιρετικές προδιαγραφές, δυο τινά συμβαίνουν: ή δεν έχεις την ικανότητα να κρίνεις τις δυνατότητες τους ή σκοπίμως τα προσπερνάς για χάρη κάποιου ξενόφερτου «προϊόντος». Και για να τελειώνουμε, σίγουρα θα υπάρχει έστω και ένα ταλέντο στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία ή όπου αλλού, για να μην πω στη Βοσνία, που σιγά-σιγά μετα­τρέπεται σε ποδοσφαιρομάνα. Όταν όμως εισηγείσαι την απόκτηση ενός παίκτη από το Μαυροβούνιο που στα 23 του έχει παίξει όλες και όλες δυο-τρεις φορές στην Εθνική, τότε μάλλον έχεις άγνοια για το τι είναι «ταλέντο» και τι «ο­λοκληρωμένος ποδοσφαιριστής». Πώς να πας μπροστά όταν είσαι ο πρώτος που απαξιώνει την αγορά της χώρας σου, ψάχνοντας για ταλέντα εκεί που δεν υπάρχουν