Η (ποδοσφαιρική) πενία...τέχνας κατεργάζεται!

του Ηλία Καραγιάννη.

Ηταν μία από τις «τεμπέλικες» φοιτητικές ημέρες, όπου όλα νο­μίζεις ότι επαναλαμβάνονται, λες και είσαι παγιδευμένος στην «Ημέρα τής Μαρμότας», όταν ο Άλεξ Τιού αισθάνθηκε σαν τον Κύρο Γρανάζη!
Το θαμπό φως, από το λαμπάκι τής... ιδέας που ά­ναβε πάνω από τον εφευρέτη των κόμικς της Ντίσνεϊ, άρχισε να διαχέεται στο ατημέλητο δωμάτιο του πρωτοετή φοιτητή του Πανεπιστήμιου του Νότιγχαμ.
Δεν δίστασε δευτερόλεπτο να την υλοποιήσει, δημιουργώντας μια ιστοσελίδα, τη «Million Dollar Homepage», όπου πωλούσε αντί μίας λίρας κάθε ένα από το ένα εκατομμύριο pixels που την απάρτιζαν. Σε διάστημα τεσσάρων μηνών, ο 21άχρονος Τιού κατάφερε να εισβάλει στην κλειστή κάστα των επιφανών εκατομμυριούχων της Βρετανίας, ενώ οι προτάσεις από διαφημιστικές εταιρείες κατέφταναν αγεληδόν για αυτό το πρώιμο «golden boy»!
Χρειάστηκε να περάσουν σχε­δόν τρία χρόνια για να βρει εφαρμογή η ιδέα του στον ποδοσφαι­ρικό «στίβο».
Σε μια εποχή όπου η οικονομική κρίση έχει διαβρώσει μέχρι και το έσχατο οικονομικό κύτταρο κάθε υγιούς ομάδας, η ερασιτε­χνική Βεστφαλία Χέρνε αποφάσισε να κάνει κάτι ανάλογο:
«τε­μάχισε» τη φανέλα της σε πολλά μικρά κομματάκια, στα οποία μπορούν να διαφημιστούν οι οπαδοί που το επιθυμούν! Το πενι­χρό αντίτιμο είναι μια ευφυής ιδέα της εταιρείας μάρκετινγκ που ανέλαβε την υλοποίηση του πρότζεκτ!
Η Βεστφαλία ιδρύθηκε το 1904 και η συμβολική τιμή της διαφήμισης ανήλθε στα 19,04 ευρώ. Η ιδέα ολοκληρώθηκε πριν από 15 ημέρες και 262 οπαδοί της ιστορικής ομάδας κατέθεσαν τον οβολό τους, για να συγκεντρω­θεί ένα ποσό της τάξης των 5.000 ευρώ, που μπορεί να μη σηκώ­νει τα... φρύδια των ανθρώπων από την έκπληξη, όπως τα 100 ε­κατομμύρια που πρότεινε η Μάντσεστερ Σίτι στη Μίλαν για την απόκτηση του Κακά, αλλά για μια ερασιτεχνική ομάδα αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την επιβίωση της...

Η παρακμή των ορυχείων, ο... γιατρός Σάαλ και η Χοφενχάιμ του 1958.
Το μάτι του επισκέπτη τής Χέρνε αιχμαλωτίζεται άμεσα από τη μεγάλη ρόδα, ύψους 50 μέτρων, που δεσπόζει στην πόλη. Κάθε Αύγουστο, σχεδόν 4.500.000 επισκέπτες... παλιμπαιδίζουν ανε­βαίνοντας στα καρουζέλ, στο τρένο - φάντασμα και καταναλώ­νοντας εκατομμύρια λίτρα μπίρας τις ράθυμες ημέρες του φεστι­βάλ «Κράνγκερ Κριμς», στην αρχή του πιο ζεστού μήνα του χρό­νου.
Η Βεστφαλία Χέρνε, παρότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των κατοίκων τα τελευταία 104 χρόνια, έχει παρακμάσει σαν τα ορυ­χεία, στα οποία δούλευαν κατά χιλιάδες οι Γερμανοί τον 19ο αι­ώνα!
Σήμερα, αγωνίζεται στην Ομπερλίγκα Βεστφάλεν, που είναι το ισοδύναμο της πέμπτης κατηγορίας, ευρισκόμενη στην 5η θέ­ση της κατάταξης. Κύριος λόγος για το γεγονός ότι βρίσκεται «καθημαγμένη» στα «υπόγεια» του γερμανικού ποδοσφαίρου, είναι η έλλειψη πόρων που μαστίζει όλες τις ερασιτεχνικές ομά­δες στον Κόσμο.
Οι σπόνσορες της περιορίζονται στον... γιατρό Σαάλ, που διαφημίζει τις υπηρεσίες του μέσω του επίσημου δια-δικτυακού τόπου της ομάδας, σε ενα ζαχαροπλαστείο στο κέ­ντρο της πόλης, με όνομα σαν τον... υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο, και σε μια εταιρεία σεκιούριτι που δύσκολα βρίσκει πελάτες στο περιβάλλον της άμωμης γαλήνης, το οποίο περιβάλλει την κοιλά­δα του Ρουρ.
Η Βεστφαλία Χέρνε, η οποία τον Δεκέμβριο του 1958 ήταν η Χο­φενχάιμ της εποχής εκείνης, όταν και προπορευόταν στη βαθμο­λογία της πρώτης κατηγορίας της Γερμανίας, αγωνίζεται σε ένα τεράστιο -για τα δεδομένα της- γήπεδο, το «Αμ Σλος Στρεκέντε» των 32.000 θέσεων, στο οποίο συνήθως οι θεατές δεν ξεπερ­νούν τους 3.000!
Με το εισιτήριο διαρκείας να στοιχίζει 185 ευ­ρώ, για να παρακολουθήσεις ένα αμφιβόλου ποιότητας θέαμα, οι... τολμητίες δεν ξεπέρασαν τους 30. Κάπου εκεί, ανέλαβε δράση η εταιρεία Τζότα...

Οι μεγάλες προσδοκίες, τα 25 ευρώ και τα καθρεφτάκια των ιθαγενών
Η πρόταση που κατατέθηκε στο κλαμπ ήταν εμφανώς «κοπιαρισμένη» από το μυαλό τού Αλεξ Τιού. Η εταιρεία μάρκετινγκ Τζό­τα ανακοίνωσε ότι στη φανέλα κάθε ποδοσφαιριστή της Βεστφα­λία Χέρνε θα μπορεί ο καθένας να αναγράφει το όνομα του και με αυτήν να αγωνίζονται στα παιχνίδια της πέμπτης κατηγορίας.
Η ιδέα ανακοινώθηκε λίγο πριν από την έναρξη του πρωταθλήμα­τος και, σε μια πόλη που αριθμεί 168.000 κατοίκους, οι ιθύνοντες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν περισσότερους από 262 οπαδούς, που τελικά θέλουν να αναγράφεται το όνομα τους στη φανέλα.
«Είναι προφανές ότι η ομάδα αποκτά μια άλλη δυναμική με αυ­τήν την κίνηση. Είναι μια σπουδαία έμπνευση και ελπίζω η ομά­δα να μπορέσει να εξελιχθεί με αυτά τα χρήματα. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε και τους 262 οπαδούς που βοήθησαν με αυτήν την κίνηση τους το κλαμπ», έλεγε ο αρχηγός της ομάδας, Αρμπέν Ταχίρι, ένα παιδί μεταναστών από την Αλβανία που, κατά τη διάρκεια του «Κράνγκερ Κριμς», δουλεύει στο φεστιβάλ σε ό­ποια δουλειά τού προσφερθεί.
Τις υπόλοιπες ημέρες του χρό­νου, διατηρεί με τους γονείς του ένα «λιλιπούτειο» εστιατόριο, που ειδικεύεται στο πικάντικο Πφέφερποτχαστ (βραστό μοσχάρι με πολλά καρυκεύματα).
«Ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Ακόμη και σε μια τέτοια ομάδα, όπου οι περισσότεροι από εμάς αξιοποιούν τον χρόνο τους δημιουργι­κά, χρειάζεσαι κάποια χρήματα, και αυτή η ιδέα ήταν θαυμά­σια».
Η Βεστφαλία Χέρνε, όμως, δεν σταματά τις καινοτομίες στον «τεμαχισμό» της φανέλας της, καθώς έναντι 25 ευρώ τον μήνα. ήτοι 300 ευρώ τον χρόνο, μπορεί ο καθένας να διαφημιστεί στο γήπεδο και να απολαύσει κάποια προνόμια που στα διαφημιστικά κλισέ αναφέρονται ως... μοναδικά: μια έκπτωση 50 ευρώ από το εισιτήριο διαρκείας, μια κάρτα με το όνομα του χορηγού και μια πρόσκληση στη χριστουγεννιάτικη γιορτή της ομάδας θυμίζουν τα... καθρεφτάκια που έδιναν οι κατακτητές στους ιθαγενείς...

Η ανακούφιση, τα ποδοσφαιρικά θύματα και το βραβείο επιχειρηματικότητας
Αυτός που μοιάζει ανακουφισμένος από τις αέναες οι­κονομικές προσπάθειες της ομάδας, είναι ο 41άχρονος προπονητής της ομάδας, Κρίστοφ Σλέμπαχ. Το καλοκαί­ρι, ήταν πιασμένος στη μέγγενη της απελπισίας, κατα­μετρώντας μόλις 16 ποδοσφαιριστές, οι οποίοι στην πο­ρεία έγιναν 20 - όσοι, δηλαδή, είναι και σήμερα.
«Σε μια τέτοια περίοδο, είναι δύσκολο για οποιαδήποτε ομάδα να βρει χρήματα, πολλώ δε μάλλον για εμάς. Αλλά "γεν­νιούνται" συνεχώς ιδέες που ευτυχώς βρίσκουν αντα­πόκριση, και αυτό εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία μας».Τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά «θύματα» της παγκό­σμιας οικονομικής ύφεσης είναι τα ερασιτεχνικά σωμα­τεία, τα οποία συνήθως σε όλη τη Γη παραμένουν ενερ­γά χάρη στο μεράκι ορισμένων ανθρώπων. Στη Βεστφα­λία Χέρνε, αυτοί είναι ο πρόεδρος Χορστ Χάνεκε και ο α­ντιπρόεδρος Βόλφγκανγκ Μέλερ, δύο τοπικοί επιχειρη­ματίες που αναλίσκονται καθημερινά στην εξεύρεση πρωτότυπων ιδεών για να διατηρήσουν εν ζωή την ομά­δα τους.
«Η Βεστφαλία Χέρνε δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στην Μπουντεσλίγκα. Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα του Χοπ (ιδιοκτήτη της Χοφενχάιμ), για να αρχίσουμε να αγοράζουμε παίκτες. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, όμως, είναι αξιοπρεπείς πορείες και να δη­μιουργήσουμε ένα φυτώριο, απ' όπου θα ξεπηδούν νέα ταλέντα που θα μας βοηθούν να επιβιώνουμε πιο εύκο­λα»,σχολίασε ο Χάνεκε, ένας μέτριος επιθετικός στα νιάτα του, που θέλησε με τη Βεστφαλία Χέρνε να κάνει τα παιδικά του όνειρα, πραγματικότητα.
Μπορεί να μη γιορτάσει ποτέ την κατάκτηση της Μπουντεσλίγκα με την ομάδα του, αλλά το βραβείο επιχειρηματικής εφευ­ρετικότητας φαίνεται ότι θα στολίσει σύντομα το γρα­φείο του...