Αλεξάντερ Μέρκελ, ο λιλιπούτειος αλχημιστής της Μίλαν

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης (iliaskaragiannis@hotmail.com)

Το βλέμμα του Αλεξά­ντερ Μέρκελ έμοιαζε επιφυλακτικό, ενώ ένα συλλογικό μουρμουρη­τό είχε απλωθεί σαν πέπλο πάνω από το Σαν Σίρο στο 76ο λε­πτό της αναμέτρησης της Μίλαν με τον Αγιαξ για το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι 72.960 θεατές που παρακολουθούσαν την απρό­σμενη ήττα των «ροσονέρι» από τον «Αίαντα» παρατηρούσαν το διστακτικό βήμα με το οποίο εισερχόταν ο 18χρονος μέσος στον αγωνιστικό χώρο γιa να αντικαταστήσει τον Ρομπίνιο. Είχαν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την ημέρα που ο 16χρονος τότε Μέρ­κελ άφηνε το σπίτι του στη Στουτγκάρδη για να κατακτήσει τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Δύο χρόνια κατά τα οποία ο δημιουργικός μέσος, με τις ευφάνταστες εφευ­ρέσεις, τα αέναα τρεξίματα και την ακαταπό­νητη ενεργητικότητα, ένιωθε ρίγη αμφιβολίας για την επιλογή του. Αφήνοντας το βασίλειο του στην ποδοσφαιρική ομάδα της Στουτγκάρδης, όπου λογιζόταν, από εκείνη την άγουρη ηλικία, ως ο μελλοντικός μεσσίας της, για να βρεθεί στο πλάι των αστέ­ρων της Μίλαν, που τον θάμπωσαν από την πρώτη στιγμή, α­ποφάσιζε να προσπαθήσει να ανέλθει στην κορυφή από τον κακοτράχαλο δρόμο. Η πρώτη του εμφάνιση με τους «ροσονέρι», έστω και για δεκαοχτώ λεπτά στο ματς με τον Αγιαξ, αποτελεί ουσιαστικά τον πρόλογο σε μια καριέρα που Γερμανοί και Ιταλοί συμφωνούν ότι θα είναι σημαντική. Το ταλέ­ντο του Αλεξάντερ Μέρκελ, που τα τελευταία δύο χρόνια έ­χει κατεργαστεί στο προπονητικό κέντρο της ιταλικής ομάδας, το Μιλανέλο, είναι σπάνιο όσο και η ιστορία της 18χρονης ζωής του. .,

Το αποθαρρυντικό Περβομαΐσκι του Καζακστάν είναι σήμερα μια θολή ανάμνηση για τον Αλεξάντερ Μέρκελ. Εγκατέλειψε τη μουντάδα της χώρας όπου μεγάλωσε στα έξι του. Το 1998 οι Λευκορώσοι γονείς του αποφάσισαν να εγκατασταθούν προσωρινά στη Γερμανία. Στη μικρή κοινότητα του Φέστερφαλντ ο Αλεξάντερ Μέρκελ άρχισε να νιώθει από μικρός ότι είναι ξεχωριστός. Το ένστικτο του στον αγωνιστικό χώρο τον οδηγούσε σε κινήσεις που έμοιαζαν κοπιαρισμένες από τα βίντεο γκέιμ της εποχής. Η φήμη για έναν μικρό αλχημιστή της μπάλας ταξίδεψε γοργά στα αφτιά του συμπατριώτη των γονιων του Αλεξάντερ Χλεμπ, ο οποίος μεσολάβησε για να δοκιμαστεί ο Μέρκελ στη Στουτγκάρδη. Δεν πέρασαν παρά λίγες προπονήσεις για να καταλήξουν οι άνθρωποι της γερμα­νικής ομάδας στη διαπίστωση ότι ο Μέρκελ είναι ένα από ε­κείνα τα σπάνια ταλέντα που δεν βγαίνουν εύκολα στη μαζι­κή παραγωγή. Για τους γονείς του αυτό το συμπέρασμα ήταν η ηθική τους επιβράβευση για τη δύσκολη απόφαση να μετα­ναστεύσουν από το Καζακστάν. Όταν, δε, προσκλήθηκε στην Εθνική Γερμανίας κάτω των 15 το 2006,. ο ορίζοντας των ο­νείρων του ήταν ανέφελος. Στη Στουτγκάρδη λογιζόταν ήδη ως ο μεσσίας της επόμενης δεκαετίας, οι σκάουτερ της Εθνι­κής Γερμανίας τον είχαν εντοπίσει, και η εξέλιξη του έμοιαζε ανεμπόδιστη. Μέχρι τουλάχιστον το καλοκαίρι του 2008, ό­ταν έπειτα από προτροπή του μάνατζερ του και πρώην επαγ­γελματία ποδοσφαιριστή Μαουρίτσιο Γκαουντίνιο αποδέχτη­κε την πρόσκληση της Μίλαν για μερικές προπονήσεις στο Μιλανέλο. Τη δεύτερη ημέρα του στο Μιλάνο κατατέθηκε πρόταση για να παραμείνει εκεί, ανατρέποντας όλα τα μέχρι εκείνη τη στιγμή δεδομένα.

Στην εφηβική ομάδα της Μίλαν, στο πρωτάθλημα Πριμαβέρα, ο Αλεξάντερ Μέρκελ φορούσε τη φανέλα με το νούμερο 10. Το νούμερο του ηγέτη, που πέρυσι στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και οδήγησε την εφηβική ομάδα των «ροσονέρι» στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας για πρώτη φορά έ­πειτα από είκοσι πέντε χρόνια. Ήταν η πρώτη επιτυχία πού που πιστώθηκε στον Μέρκελ, ο οποίος θεωρεί ότι η βελτίωση του στην Ιταλία ήταν σημαντική.

«Το επίπεδο που βρήκα στην Ιταλία ήταν πολύ υψηλό. Ιδίως στην τεχνική κατάρτιση. Δεν είχε καμιά σχέση με τη Γερμανία. Μέσω, λοιπόν, αυτού του ανταγωνισμού, πιστεύω ότι κατάφερα να βελτιωθώ και εγώ», υποστηρίζει ο πιτσιρικάς της Μίλαν, ο οποίος δυσκολεύθηκε αρκετά τις πρώτες του ημέρες στην Ιταλία. «Στην αρχή ήταν όλα πολύ περίεργα. Βρισκόμουν για πρώτη φορά μα­κριά από την οικογένεια μου και ένιωθα άβολα. Αυτό το συναίσθημα άλλαξε έπειτα από αρκετούς μήνες. Το πρόβλημα της ιταλικής γλώσσας, που ήταν και το σημαντικότερο, έχει μειωθεί. Έχω σημειώσει σημαντική πρόοδο, μιας και καθη­μερινά κάνω μαθήματα ιταλικών». Ο Μέρκελ νιώθει περισσό­τερο ασφαλής για την ποδοσφαιρική του εξέλιξη στην καθη­μερινότητα της Μίλαν. Σήμερα, δύο χρόνια έπειτα από τη με­τακόμιση του στην Ιταλία, ο 18χρονος υπέγραψε επαγγελμα­τικό συμβόλαιο με τη Μίλαν. Και έτσι κατάφερε να φύγει από «τις εγκαταστάσεις της ομάδας, όπου ζούσα μαζί με άλλους έφηβους από διαφορετικές χώρες. Εκεί είχαμε καθημερινά δεκάδες ανθρώπους να ασχολούνται μόνο με την εξέλιξη μας. Αυτή ήταν και η βασική διαφορά με τη Στουτγκάρδη, ό­που ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνταν με τις ακα­δημίες ήταν μικρότερος».

Οι προπονήσεις στη Μίλαν για τον Μέρκελ αποτέλε­σαν εκπλήρωση παιδικών ονείρων τα τελευταία δυο χρόνια. «Θυμάμαι στις πρώτες προπονήσεις ότι είχα τη δυνατότητα να αγωνιστώ εναντίον ποδοσφαιρι­στών όπως ο Μπέκαμ και ο Κακά. Γεγονός που ήταν ασυνήθιστο για εμένα, αλλά και τόσο ωραίο. Μου φέ­ρονταν όλοι πολύ καλά, χωρίς καμιά διάθεση υποτί­μησης ή αλαζονεία. Ακόμη και ο τότε προπονητής, ο Κάρλο Αντσελότι, ενδιαφερόταν για εμένα και με α­ντιμετώπιζε φυσιολογικά, όπως κάθε παίκτη της πρώτης ομάδας». Πλέον, ενταγμένος στην πρώτη ο­μάδα της Μίλαν, βρίσκεται καθημερινά με τα αστέρια της ομάδας, όπως ο Πάτο, τον οποίο, όπως υποστη­ρίζει, νικά στις παρτίδες μπιλιάρδο που παίζουν. Σε αυτή τη διαφυγή από την καθημερινότητα του ποδο­σφαίρου ξεχνά και τα βασανιστικά ερωτήματα που έ­χει. «Έχω σκεφτεί αρκετές φορές ότι αν παρέμενα στη Στουτγκάρδη θα έφτανα πιο εύκολα στην κορυ­φή. Αλλά ήθελα να δοκιμάσω τον δύσκολο δρόμο και για αυτό δέχτηκα να υπογράψω στη Μίλαν. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω, γιατί απλούστατα τα πάντα ε­ξαρτώνται από την απόδοση μου».

Πριν μερικούς μή­νες ο Μέρκελ απέρριψε την πρόσκληση της Εθνικής κάτω των 21 της Γερμανίας, εκδηλώνοντας ουσια­στικά την πρόθεση του να αγωνιστεί για την Εθνική ομάδα της πατρίδας των γονιών του, τη Λευκορωσία, όπου αγωνίζεται ο μέντορας του.  «Ο Χλεμπ παραμέ­νει το απόλυτο πρότυπο μου. Ο τρόπος που αγωνίζε­ται αποτελεί πηγή έμπνευσης για εμένα και φυσικά θα ήθελα να του μοιάσω».

Από την Τετάρτη πάντως ο Μέρκελ ζει «Ένα όνειρο. Δεν σου δίδεται εύκολα η ευκαιρία να αγωνιστείς σε ένα τέτοιο κλαμπ. Οπότε εκπλήρωσα έναν στόχο ζωής. Τώρα αυτό που πρέπει να κάνω είναι βρεθώ στην πρώτη ομάδα, το συντομό­τερο δυνατό»,  λέει ο λιλιπούτειος αλχημιστής με τη μεγάλη όρεξη.