Γ.Σ. Ηλιούπολης (Νέων)
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Η αντιπαιδαγωγική πρακτική των πρόωρων αναπροσαρμογών...
του Γιώργου Χαλά, [«Φως» των Σπορ, Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011]
Είχα εδώ και μέρες στο μυαλό μου να γράψω κάτι για τον Φετφατζίδη, όπως επίσης και για τον Μέγερι, μετά τη φετινή πρεμιέρα του στο Ντόρτμουντ. Η «επικαιρότητα» λοιπόν, έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από κάποιες «διαρροές», μου δίνει την ευκαιρία να γράψω και για τους δυο, συνδέοντας από ένα σημείο και μετά δυο φαινομενικά ανόμοιες περιπτώσεις...
Από τη βραχύβια παρουσία του Έβαλντ Λίνεν στον πάγκο του Ολυμπιακού, είχε διαφανεί μια ξεκάθαρη πρόθεση «επένδυσης» και στήριξης στον Γιάννη Φετφατζίδη, ο οποίος σε ηλικία 20 ετών -τότε- είχε μπροστά του την ευκαιρία αλλά και τις προϋποθέσεις για να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του. Η έλευση του Ερνέστο Βαλβέρδε δεν άλλαξε και πολύ τις αρχικές προθέσεις, με αποτέλεσμα ο μικρός να βρεθεί στην αρχική ενδεκάδα κόντρα στον Ηρακλή, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Πριν καν έρθει η δεύτερη αγωνιστική (εντός με Κέρκυρα), ο Φέτφα είχε ήδη αποδεχτεί την αναπροσαρμογή συμβολαίου που του προτάθηκε, έξι μόλις μήνες μετά την προηγούμενη αναπροσαρμογή που είχε γίνει επί ημερών Κόκκαλη...
Ο Φετφατζίδης συνέχισε να έχει συχνές παρουσίες στο αρχικό σχήμα, αλλά τη βραδιά του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ έκανε αρκετά βήματα προς τα πίσω, δείχνοντας από τα πρώτα λεπτά ότι δεν διαθέτει τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις που θα του επέτρεπαν να σταθεί αξιοπρεπώς σε ένα τόσο μεγάλο ματς. Από τότε και μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, ο νεαρός περιορίστηκε μονάχα σε κάποιες «αναλαμπές» και σε κάμποσες όμορφες προσωπικές ενέργειες που κατά κανόνα δεν απέφεραν κάποιο αποτέλεσμα στην ομάδα. Έναν χρόνο αργότερα, σήμερα, ο Φέτφα δικαιώνει -δυστυχώς- εκείνους τους λίγους που επέμεναν σε μια διαφορετική «μεταχείριση» του από ΜΜΕ και οπαδούς: έναν μήνα πριν συμπληρώσει τα 21 του χρόνια, ο νεαρός άσος έδειξε στο ματς με τον ΟΦΗ πως όχι μόνο δεν έχει προοδεύσει και δεν έχει εξελίξει το παιχνίδι του, αλλά και πως βρίσκεται ξανά πίσω, ίσως πιο πίσω και από την εποχή που έκανε το «αναγκαστικό» ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα επί ημερών Ζίκο...
Εξαιρετικός χειριστής της μπάλας, με πολύ δυνατό ξεπέταγμα στο πρώτα τρία τέσσερα μέτρα και μετά τίποτα, απολύτως τίποτα. Κακή τεχνική στα σουτ, τα οποία κατά κανόνα είναι άστοχα ή και αδύναμα, τρομερή ταλαιπωρία της μπάλας και πολλά ανούσια συνεχόμενα κοντρόλ, τα οποία καθυστερούν σε τρομερό βαθμό την ανάπτυξη ολόκληρης της ομάδας. Αδυναμία γρήγορης σκέψης, πλήρης άγνοια του τι σημαίνει κίνηση στον χώρο χωρίς την μπάλα και καμιά διευκόλυνση προς τους συμπαίκτες του που έχουν την μπάλα. Όλα τα παραπάνω εμφανίστηκαν στο πρόσφατο ματς με τον ΟΦΗ, σε σημείο που ακόμα και η εξέδρα που τον λατρεύει να δυσανασχετήσει σε μεγάλο βαθμό με την εικόνα του μικρού. Και βέβαια, δεν χρειάζεται καν να αναφερθώ στην παντελή έλλειψη φυσικών δυνάμεων, οι οποίες δεν του επιτρέπουν να ολοκληρώσει επιτυχώς κάποια δυνατή κούρσα ή να «κοντραριστεί» σώμα με σώμα με οποιονδήποτε αντίπαλο δίχως να βρεθεί στο χόρτο. Επαναλαμβάνω, αυτή ήταν η εικόνα που παρουσίασε κόντρα στους Κρητικούς...
Έναν χρόνο και κάτι μετά από εκείνη την πολύ πρόωρη αναπροσαρμογή του συμβολαίου, ο Φετφατζίδης όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να βρει θέση στο αρχικό σχήμα του Ολυμπιακού, αλλά σύντομα δεν θα χωρά ούτε στην αποστολή. Σύμφωνα με όσα έδειξε την περασμένη αγωνιστική, ο Φέτφα βρίσκεται πάρα πολύ πίσω, όχι μόνο από τις προσδοκίες του κόσμου, αλλά και από τον δικό τού καλούτσικο εαυτό της περσινής σεζόν. Και όσο δεν κάνει απλό και ουσιαστικό το παιχνίδι του, θα μοιάζει με «βάρος» στην ανάπτυξη των συμπαικτών του. Δεν πρόκειται ποτέ να συμβουλέψω κάποιον να κόψει τις ντρίμπλες, όταν αυτές του δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα. Μπορείς να κάνεις ντρίμπλες μέσα στην περιοχή και να αναγκάσεις τον αμυντικό να σε ανατρέψει ή να βρεθείς σε θέση για γκολ; Να τις κάνεις με την ευχή μου. Ανούσια προσπεράσματα κοντά στη μεσαία γραμμή, τα οποία κρατούν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι ο αμυντικός που πέρασες να σε ξαναφτάσει, δεν τα χρειάζεται καμιά ομάδα. Η προϊστορία αποδεικνύει πως, για να γίνεις σπουδαίος ποδοσφαιριστής, πρέπει να διαθέτεις πολύ περισσότερα από ένα μονοδιάστατο χάρισμα. Θυμηθείτε τις περιπτώσεις του Χάρη Παππά και του Κουτσιανικούλη και τα ξαναλέμε...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)