του Γιώργου Χαλά
Το να μην αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου σε αυτή τη χώρα είναι όχι μόνο σύνηθες, αλλά τείνει να εξελιχτεί και σε παράδοση.Νομίζω πως δεν αργεί ο καιρός εκείνος που δεν θα διδάσκουμε στα παιδιά μας να μην κλέβουν και να μη σκοτώνουν, αλλά θα τα μαθαίναμε πού θα κρυφτούν και πώς θα τη σκαπουλάρουν αφού εγκληματήσουν.Σας ακούγεται εξωφρενικό αυτό που λέω; Κάντε λίγα χρόνια υπομονή και παρακαλάτε να μη δικαιωθώ...
Από την προαναφερθείσα λογική... κινδυνεύουν και οι παράγοντες του ΠΑΟ (εξαιρουμένου του Ανδρέα Βγενόπουλου που, προς τιμήν του, έχει διαχωρίσει τη θέση του από τους υπολοίπους), σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ, ανδρικό πόλο, γυναικείο βόλεϊ...
Αυτή η ασυλία του «κάντε τα όλα λίμπα, φτάνει να κερδίσει η ομαδάρα μας κι εμείς εδώ είμαστε» θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι μόνο συμφέρουσα προς τους ίδιους δεν είναι.Αντί να είναι οι πρώτοι που θα καταδικάσουν έμπρακτα όλες εκείνες τις πράξεις που ζημιώνουν το όνομα ενός τόσο σημαντικού συλλόγου, όχι μόνο δεν κάνουν το παν για την πάταξη τέτοιων φαινομένων αλλά «χαϊδεύουν» και τα κεφάλια των λιγοστών αλητών που αναζητούν πεδίο δράσης στους κόλπους οργανωμένων οπαδών ή κάποιων «αντιεξουσιαστικών ομάδων».
Ας σκεφτούν ξανά οι «πράσινοι» ποιον δρόμο έχουν διαλέξει, γιατί γεγονότα όπως εκείνα στην Παιανία δεν θέλουν και πολύ να επαναληφτούν, παρά τη... θέληση που έδειξε η πολιτεία για την καταπολέμηση της βίας.
Και τότε θα είναι τουλάχιστον υποκριτικά τα δάκρυα και οι δήθεν φωνές οργής και απόγνωσης...
Μια και το έφερε η κουβέντα σε εκείνα τα επεισόδια: η απώλεια ενός άνθρωπου δεν είναι η καλύτερη αφορμή για κυνισμό, όμως καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα βλέπουμε από κάθε τους πλευρά.Από το να αρχίσουν κάποιοι ανόητοι στην εξέδρα να πλακώνονται και να θέτουν σε κίνδυνο ζωές αθώων ανθρώπων, μεγάλων και μικρών, προτιμώ χίλιες φορές να ακούσω πως 100-200 άτομα έδωσαν «ραντεβού» σε μια αλάνα για να παίξουν ξύλο και ότι ήθελε προκύψει.Τουλάχιστον, εκεί πέρα θα δώσουν το «παρών» μόνο όσοι έχουν φαγούρα στον πισινό τους και οτιδήποτε πάθουν θα έχει γίνει εν πλήρη γνώσει και συνειδήσει τους.
Αν κάποιος θέλει να ρισκάρει τη ζωή του παίζοντας ξύλο ή οδηγώντας σαν τρελός, είναι ελεύθερος να το κάνει.Φτάνει να μη θέτει ποτέ σε κίνδυνο τις ζωές εκείνων που δεν έχουν καμιά όρεξη να μπλεχτούν στα πόδια του...
Φως των Σπορ,
Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου