Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Νεκτάριος Πανταζής: "Εθνική Ομάδα: Έμφαση στη φυσική κατάσταση"

Με την επίβλεψη του γυμναστή της Εθνικής μας ομάδος κ. Νεκτάριου Πανταζή έγινε η χθεσινή προπόνηση σε Ελβετικό έδαφος.

Τη συγκεκριμένη περίοδος –όπως είναι φυσικό- το βάρος της προετοιμασίας πέφτει στη φυσική κατάσταση, κι αυτό έγινε στη χθεσινή προπόνηση της Εθνικής Ελλάδος, στη διάρκεια της οποίας οι Έλληνες ποδοσφαιριστές δεν χρησιμοποίησαν μπάλα.

Η προετοιμασία της Εθνικής μας ομάδος είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με την προετοιμασία πριν από το Euro 2008, αλλά και το Euro 2004, η οποία είχε γίνει στο ίδιο ελβετικό κέντρο.
Οκτώ ποδοσφαιριστές, συγκεκριμένα οι Καπετάνος, Μόρας, Παπασταθόπουλος, Μαλεζάς, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Τζιόλης, Μάκος και Πρίττας, οι οποίοι δεν ήταν από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας της Εθνικής, έκαναν χθες έλεγχο αεροβικής ικανότητας.

Με την παρουσία –για πρώτη φορά σε προετοιμασία- του γυμναστή κ. Νεκτάριου Πανταζή, καθώς και εξειδικευμένων εργοφυσιολόγων και διατροφολόγων το επίπεδο στην Εθνική ομάδα έχει ανέβει.Η προπόνηση ήταν ανοιχτή για το κοινό και τα μέσα ενημέρωσης.

Μαρίνος Ουζουνίδης:"Στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ οι ΚΑΛΛΥΤΕΡΟΙ στις μικρές ηλικίες".

Συνέντευξη στον Θέμη Σινάνογλου

Ερώτηση: Μπαίνουμε σε εποχές που στο ποδόσφαιρο δεν θα υπάρχουν πολλά χρήματα. Μήπως ήρθε η ώρα να δοθούν ευκαιρίες στα παιδιά που προέρχονται από τις υποδομές; Η Μπαρτσελόνα γιατί κάνει τέτοιο έργο και έχει βγάλει τόσους παίκτες από τις υποδομές της;
Μ.Ο. : Αυτό είναι σημαντικό θέμα και είναι σωστό όπως το λες. Όλοι θέλουμε να βγουν νέοι Έλληνες ποδοσφαιριστές, όμως δεν μπορούμε τώρα να το ζητάμε και τώρα να γίνει. Δεν μπορούν οι νέοι παίκτες να εμφανιστούν από τη μία μέρα στην άλλη.
Στην Ελλάδα μόνο τα τελευταία 2-3 χρόνια γίνεται οργανωμένη προσπάθεια στις υποδομές, ο Ολυμπιακός λόγου χάρη μάζεψε ό,τι καλύτερο υπήρχε στις μικρές ηλικίες, ο Ατρόμητος επίσης δίνει βάρος εκεί. Όταν ήμουν στη Γαλλία ως παίκτης, στη Χάβρη που είχε εξαιρετικές υποδομές και έβγαζε παίκτες, ρώτησα «πώς γίνεται και το καταφέρνετε να βγάζετε συνέχεια ποδοσφαιριστές;».
Ερώτηση: Τι σου απάντησαν;

Μ.Ο. : Μου είπαν ότι υπήρχε ένα πρόγραμμα από τη γαλλική ομοσπονδία, βάθους 10ετίας! Είχαν προηγηθεί δηλαδή πολλά χρόνια σοβαρής δουλειάς. Εμείς εδώ άμα εμφανιστεί κανένας παίκτης σπάνια, δεν είναι προϊόν δουλειάς στις υποδομές, είναι θέμα ατομικού ταλέντου.
Αναγκαστικά πρέπει οι ελληνικές ομάδες πια να δουλέψουν σοβαρά στις υποδομές, να βρουν ταλέντα και να τα βελτιώσουν, να τα φτιάξουνε. Αναγκαστικά πρέπει να πάνε σε αυτές τις λύσεις. Διότι στην Ελλάδα πλέον δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, υπάρχει μεγάλο οικονομικό πρόβλημα στη χώρα. Δεν θα μπορεί να επιβιώσει καμία ομάδα η οποία μόνο θα αγοράζει και δεν θα παράγει. Εδω πουλάνε παίκτες μεγάλοι ξένοι σύλλογοι και δεν θα πουλάμε εμείς; Δεν βγαίνει πια αυτό το μοντέλο. Πρέπει να αποκτήσουμε παραγωγή.

Τσίκι Μπεγκιριστάιν:Τέλος κύκλου για τον οραματιστή της Μπαρτσελόνα.

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

Στις 30 Ιουνίου ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν θα αφήσει το γραφείο του στο Καμπ Νου έπειτα από μια συναρπαστική εφταετία στην Μπαρτσελόνα η οποία επί των ημερών του κατέκτησε 12 τίτλους. Ο τεχνικός διευθυντής των «μπλαουγκράνα» θεωρείται ο αρχιτέκτονας της πλέον θεαματικής ομάδας της αγωνιστικής δεκαετίας που ολοκληρώθηκε τη φετινή σεζόν και οι κραδασμοί από την αποχώρηση του θα είναι αισθητοί στην ομάδα την επομένη σεζόν.

ΑΓΓΕΛΟΣ-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΥ
 Στα εφτά χρόνια που ο Ζουάν Λαπόρτα βρίσκεται στην προεδρία της Μπαρτσελόνα, άλλαξαν 15 μέλη του διοικητικού συμβουλίου, αποπέμφθηκαν ένας γενικός διευθυντής, ένας προπονητής και ο ίδιος άλλαξε σχεδιασμό στην πολιτική του τρεις φορές. Έβαλε κάποια κιλά εξαιτίας της εργασιομανίας του, έχασε επαφή με αρκετούς στενούς φίλους της προ Μπαρτσελόνα ζωής του, χώρισε με τη σύζυγο του και υποστήριξε αρκετές φορές ότι πρώην συνεργάτες του προσπάθησαν να τον ξεγελάσουν.

Η μοναδική σταθερά, σε αυτόν τον γεμάτο σκαμπανεβάσματα επαγγελματικό βίο, ήταν ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας. Αυτός ο σπάνιος οραματιστής, ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν, ο οποίος σχεδίασε την ομάδα που σφράγισε την αγωνιστική δεκαετία και θα την αποχαιρετήσει, εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου, στις 30 Ιουνίου, οπότε ολοκληρώνεται η θητεία του Λαπόρτα στην ηγεσία των «μπλαουγκράνα».

Ο μικρός Τσίκι, για τον οποίον ο θείος του, Ζουάν, στο χωριό της οικογενείας του, το Λαουζτιγκαρακόα της Χώρας των Βάσκων, προέβλεπε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ότι αυτό το παιδί που άρμεγε τις αγελάδες και φυλούσε τα πρόβατα θα είχε ευοίωνο μέλλον, εντέλει το είχε. «Το παιδί είναι έξυπνο και μαθαίνει γρήγορα», έλεγε με την αναλφάβητη σοφία του ο χωρικός για τον Μπεγκιριστάιν, του οποίου φλογισμένος υποστηρικτής υπήρξε το 2003 ο σημερινός επίτιμος πρόεδρος των «μπλαουγκράνα», Γιόχαν Κρόιφ. «Είναι έξυπνος, γνωρίζει τα πάντα σχετικά με την Μπαρτσελόνα και είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους οπαδούς της ομάδας», έλεγε ο εμβληματικός Ολλανδός των «μπλαουγκράνα» στον Λαπόρτα, που αποφάσιζε να επιλέξει ως τεχνικό διευθυντή του κλαμπ τον Μπεγκιριστάιν.
Έπειτα από την κατάκτηση δύο Τσάμπιονς Λιγκ, τεσσάρων πρωταθλημάτων Ισπανίας, ενός Παγκόσμιου Κυπέλλου συλλόγων, ενός ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, ενός ισπανικού Κυπέλλου και τριών ισπανικών Σούπερ Καπ η επιλογή του αποδείχτηκε επιτυχημένη.
Ο Μπεγκιριστάιν βρέθηκε στο Καμπ Νου σε καθημερινή βάση το 2003, οχτώ χρόνια
έπειτα από τη φυγή του από την Μπαρτσελόνα για την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια.
Ο ταχύς δεξιός χαφ, αφού διένυσε δυο σεζόν στην Ιαπωνία, με τη φανέλα των Ουράβα Ρεντ Ντάιαμοντς, αποφάσισε το 1999 να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και να επιστρέψει στη Βαρκελώνη.
Οι ισορροπημένες του τοποθετήσεις, η ευρεία γνώση του για το ποδόσφαιρο και η μεγάλη αποδοχή που είχε από τους «αφισιονάδος» της Μπαρτσελόνα ώθησαν τον Λαπόρτα να του αναθέσει τη θέση του τεχνικού διευθυντή του κλαμπ.
Παρέλαβε μια ομάδα που δεν είχε κατακτήσει κανέναν τίτλο για τέσσερα χρόνια και παραδίδει ένα κλαμπ που πέρσι, μέσα σε μια σεζόν, κατέκτησε 6 τίτλους.
Παρ’ ότι ο πόλεμος που δέχτηκε στην αρχή της θητείας του από τους εσωτερικούς αντίζηλους του ήταν απηνής, ο σχεδιασμός του Μπεγκιριστάιν αποδείχτηκε σύντομα καρποφόρος. Η έλευση του Φρανκ Ράικαρντ το 2003 μαζί με τον Ροναλντίνιο ξεθώριασαν την απογοήτευση της εποχής Γκασπάρ. Χρειάστηκε ένας χρόνος σκληρής δουλειάς από τον Μπεγκιριστάιν, τον Ολλανδό προπονητή και παίκτες σαν τους Ροναλντίνιο, Ετό, Ζιουλί, Λάρσον, Μάρκες αλλά και Πουγιόλ, Τσάβι, Ινιέστα και Βαλντές από την ακαδημία της ομάδας, για να καταλάβει η Μπαρτσελόνα έπειτα από έξι άκαπνα χρόνια την κορυφή του ισπανικού πρωταθλήματος. Οι μεταγραφικές επιλογές του Μπεγκιριστάιν απέφεραν εύχυμους καρπούς και οι «μπλαουγκράνα» απέδιδαν το θεαματικότερο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη.
Η ομάδα της Βαρκελώνης κατακτούσε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 και δύο πρωταθλήματα Ισπανίας, πριν επέλθει η διετής άτιτλη παρένθεση, που οδήγησε τον Μπεγκιριστάιν σε ένα στοίχημα που θα ζήλευε σεσημασμένος τολμητίας τζογαδόρος...
Όταν ο Φρανκ Ράικαρντ και ο Ροναλντίνιο έμοιαζαν αποχυμωμένοι από φιλοδοξίες, ο Μπεγκιριστάιν θα μπορούσε να εισηγηθεί την πρόσληψη του Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο της ομάδας. Άλλωστε τον Πορτογάλο προπονητή τον είχε συναντήσει η αποστολή της Μπαρτσελόνα τον Μάιο του 2008 στη Λισσαβόνα.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΤΟΥΜΑΣ
 Ο Μπεγκιριστάιν επέμεινε στην προώθηση του Πεπ Γκουαρντιόλα στον πάγκο της Μπαρτσελόνα σε μια εποχή που ήταν ιδιαίτερα ταραγμένη. «Ο Τσίκι έχει γενικά οξύθυμο χαρακτήρα και πολλές φορές εκρήγνυται. Εκείνη την εποχή ήταν αρκετά εύθικτος», θυμάται ένας από τους άμεσους συνεργάτες του, ο Λουίς Λάινθ, ο οποίος υποστηρίζει: «Είναι ο καλύτερος επαγγελματίας με τον οποίο συνεργάστηκα στα 14 χρόνια που βρίσκομαι στην Μπαρτσελόνα, από τότε που με προσέλαβε ο Λουίς Νούνιεζ». Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Γκουαρντιόλα, ο οποίος απόλαυσε της απόλυτης εμπιστοσύνης του Μπεγκιριστάιν σε αυτήν τη διετία που διένυσε στην Μπαρτσελόνα. Ο Τσίκι πάντως, τώρα που φαίνεται πως θα αποχαιρετήσει τους «μπλαουγκράνα», έχει μόνο φίλους στην ομάδα, όπως τον Ζουάν Πάτσι, που τον εκπροσώπησε σε πλείστες όσες μεταγραφικές υποθέσεις. «Ο Τσίκι είναι ένας εξαιρετικά ειλικρινής άνθρωπος. Σε έναν άδικο κόσμο ήταν ένας από τους πλέον σωστούς ανθρώπους για τους οποίους εργάστηκα», λέει ο Πάτσι και με την άποψη του συμφωνεί απόλυτα ο απερχόμενος πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, Ζουάν Λαπόρτα. «Η πρόσληψη του Τσίκι ήταν η καλύτερη απόφαση που έλαβα κατά τη διάρκεια της θητείας μου», ισχυρίζεται χωρίς να αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες ο ισχυρός άνδρας της ομάδας.Οι φήμες που τον έφερναν στο Λονδίνο για την Τότεναμ έχουν ατονήσει. Στον ισπανικό Τύπο δημοσιεύονται πληροφορίες ότι ίσως ο νέος πρόεδρος των «μπλαουγκράνα», που θα αναδειχτεί στις 13 Ιουνίου, θα αποφασίσει να τον διατηρήσει στο πόστο του. Ενδεχόμενο που με τα σημερινά δεδομένα δεν συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες υλοποίησης.
«Έχω την υποχρέωση να συνεχίσω να εργάζομαι και να προσπαθήσω να βελτιώσω την ομάδα μέχρι και τις 30 Ιουνίου», αρκείται να λέει σιβυλλικά ο Μπεγκιριστάιν, ο οποίος τρέφει απεριόριστη εκτίμηση για τον άμεσο συνεργάτη του, τον πρόεδρο της Μπαρτσελόνα, τον Λαπόρτα: «Είναι ο καλύτερος επίλογος για τον κορυφαίο πρόεδρο στην ιστορία του κλαμπ. Μαχόταν πάντοτε και θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για τη δύναμη και τη θέληση που επέδειξε».
Ο Μπεγκιριστάιν, παρ' ότι θεωρείται ο αρχιτέκτονας της θεαματικότερης ομάδας της αγωνιστικής δεκαετίας που ολοκληρώθηκε φέτος, παραχωρεί τη θέση αυτή στον Λαπόρτα, προτιμώντας να παραμείνει στη σκιά της επιτυχίας.
«Όταν το 2003 αναλάβαμε την Μπαρτσελόνα, η κατάσταση ήταν περίπλοκη. Ο πρόεδρος όμως παρέμεινε δυνατός παρά τις πιέσεις και κατάφερε να αλλάξει την κατάσταση. Τόνωσε την αυτοπεποίθηση των οπαδών αλλά και της ομάδας, που απέδωσε κατά γενική ομολογία το καλύτερο ποδόσφαιρο στον κόσμο».Ο Τσίκι Μπεγκιριστάιν διένυσε μια συναρπαστική εφταετία στην Μπαρτσελόνα.

Φεύγοντας θα πάρει μαζί του μόνο ένα μικρό κάδρο, με ένα σύνθημα που τον ακολουθεί από τις ημέρες του στην Ιαπωνία και συμπυκνώνει τους λόγους της επιτυχίας της Μπαρτσελόνα επί των ημερών του. «Πίστεψε στους συμπαίκτες σου. Πίστεψε στον εαυτό σου και θα τα καταφέρεις»...

Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Ο φόβος της... κάρτας

Του Ηλία Μπαζίνα

ΕΙΠΑ ότι αισιοδοξώ για την πορεία της Εθνικής μας στη Νότιο Αφρική και δεν το παίρνω πίσω. Ωστόσο, ένα πράγμα με φοβίζει ιδιαίτερα: οι ΚΑΡΤΕΣ. Οι κάρτες έξω δίνονται διαφορετικά από ό,τι στην Ελλάδα. Οι παίκτες μας, ακόμα και οι «μετανάστες», πάντα διατηρούν μέρος της ελληνικής νοοτροπίας. Παράδειγμα ο Κυργιάκος, που τα φάουλ του, ακόμα και στο σωματικά βίαιο αγγλικό πρωτάθλημα, χαρακτηρίζονται «σκληρά».

ΟΧΙ, δεν υπαινίσσομαι ότι «οι ανθέλληνες θα μας την έχουν στημένη» και άλλα τέτοια, που τα θεωρώ από υπερβολικά έως καραγκιοζίστικα. Βέβαια, το 2004 μας πήγαινε όλος ο κόσμος. Είχαμε ακόμα και την ενθουσιώδη αβάντα των Γερμανών, με τον νέο ήρωα τους... Ρεχακλή. Υπήρχαν επικείμενοι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τώρα αυτό το πνεύμα να μην το περιμένουμε. Άλλωστε, πέρα από την «ατμόσφαιρα», στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και οι σκοπιμότητες, τα σπρωξίματα, οι τρικλοποδιές τα χρωστούμενα. Πάντα κάποιοι «έχουν σειρά»να ευνοηθούν και κάποιοι όχι. Δεν νομίζω ότι εμείς έχουμε σειρά για κάτι.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ με φοβίζει η νοοτροπία μας. Οι Έλληνες διαιτητές, ιδιαίτερα κακοί στο σημείο αυτό, κοστολογούν ισότιμα την παράβαση για βγάλσιμο φανέλας με ένα δολοφονικό φάουλ, ενώ αγνοούν εντελώς την «απευθείας κόκκινη»! Επίσης, έχουν κατά παράδοση δύο μέτρα και δύο σταθμά, ανάλογα με τον παραβάτη παίκτη και τη φανέλα του. Επιείκεια στους ισχυρούς, λαιμητόμο στους μικρούς. Επιείκεια στα «καλά παιδιά», επίδειξη πυγμής στα «κακά». Οι ξένοι, φυσικά, δεν γνωρίζουν ποιοι είναι οι "good guys" και ποιοι οι "bad guys". (Αφήνω ότι και οι δικοί μας που υποτίθεται πως γνωρίζουν, συνήθως είναι άδικοι, μεροληπτικοί και κραυγαλέα προκατειλημμένοι).

Οι καλοί ξένοι διαιτητές ουδέποτε αποτιμούν διαφορετικά την ίδια πράξη επειδή πρόκειται για διαφορετικούς παίκτες. Ζήτησε, π.χ., ο παίκτης κάρτα με χειρονομίες και διαμαρτυρίες προς τον διαιτητή; Θα την κονομήσει, όποιος κι αν είναι!

ΤΕΡΑΣΤΙΑ προσοχή θέλει, εξάλλου, το λεγόμενο «θέατρο». Η κάρτα για «θέατρο» είναι μία από τις πιο απαράδεκτες και αποτυχημένες καινοτομίες του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Απιθώνει στα χέρια του διαιτητή θεϊκές εξουσίες που προσωπικά πιστεύω ότι οι «σοφοί νομοθέτες» τις ΘΕΛΟΥΝ σαν ένα ακόμα μέσο να διαμορφώνουν αποτελέσματα. Πανεύκολα ένας διαιτητής μπορεί με ΕΝΑ σφύριγμα να τελειώσει ένα ματς! Δεν έχει παρά να αρνηθεί κραυγαλέο πέναλτι και να δώσει δεύτερη κίτρινη και αποβολή στον παίκτη που το κέρδισε. Το έχουμε δει αμέτρητες φορές. Ανάλογα σφαξίματα γίνονται και με Τη λεγόμενη «πρόθεση». Όπου ο «ψυχολόγος» διαιτητής γίνεται... Γιάλομ!

Η κούρσα για το νέο «μαγικό» κοκτέιλ..

Του Βασίλη Γαλούπη

ΠΟΤΕ θα πεθάνει το ντόπινγκ; Όταν θα πεθάνει και ο αθλητισμός...
Αυτή είναι μια απαισιόδοξη εκτίμηση, όμως ακούγεται τόσο κοντά στην πραγματικότητα, όσο καμία άλλη τούτη τη στιγμή. Το ντόπινγκ είναι σύμπτωμα της εποχής μας. Είναι σημείο των καιρών μας, όπως η εκμετάλλευση, η οικονομική ανέχεια ακόμα κι ολόκληρων ηπείρων, η γιγάντωση της ζήτησης και της προσφοράς θεάματος.
ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ διαβατήριο εισήλθε πρόσφατα ως νέο όπλο στον πόλεμο κατά του ντόπινγκ. Τούτη την εβδομάδα, μάλιστα, έπιασε στην τσιμπίδα του ως ύποπτους για χρήση αναβολικών τρεις ξένους ποδηλάτες, με ανωμαλίες στους συγκριτικούς δείκτες αίματος. Το βιολογικό διαβατήριο, όμως, δεν μπορεί να γίνει το φάρμακο της γάγγραινας, όπως δεν έγινε ποτέ και το συμβατικό ντόπινγκ κοντρόλ.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ, λοιπόν, είναι πως η μάχη είναι άνιση - κι όχι μόνο από τεχνολογικής πλευράς. Ακόμα κι ένα βήμα μπροστά αν βρισκόταν η τεχνογνωσία του αντιντόπινγκ, πάλι το ντόπινγκ θα είχε το προβάδισμα... Γιατί;
ΔΙΟΤΙ στο ντόπινγκ παίζονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα εταιρειών και κρατών. Και γι' αυτό ο αθλητισμός έχει εξελιχθεί εδώ και τέσσερεις δεκαετίες σε μια κούρσα «εξοπλισμών» ανάμεσα στα αντίπαλα «στρατόπεδα»των μονομάχων. Όπως συνέβαινε επί Ψυχρού Πολέμου. Και μόνο η φήμη ότι η τέως ΕΣΣΔ είχε ένα καινούργιο μυστικό όπλο, ωθούσε τις ΗΠΑ σε έναν νέο μαραθώνιο ενίσχυσης της πολεμικής της μηχανής. Το ίδιο παρατηρείται και σε αθλητικά τιμ, εκ των οποίων πολλά ψάχνουν για το νέο «μαγικό» κοκτέιλ που θα τους δώσει πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών.
Ο ΣΚΛΗΡΟΣ κυνισμός που επικρατεί στον σύγχρονο πρωταθλητισμό είναι διακριτός σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας στον21οαιώνα. Συνεπώς, τα σπορ θα ήταν αδύνατον να αποτελούσαν εξαίρεση. Όποιος, λοιπόν, αποκόπτει ένα πρόβλημα από τις κοινωνικές του προεκτάσεις κι αλληλεπιδράσεις, κινδυνεύει να δει το δέντρο, αλλά να χάσει το δάσος.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όποιος αναζητεί φως στο τούνελ μάλλον θα χρειαστεί να περιμένει πολύ... Και γι' αυτό εκεί που, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να έχει πέσει ήδη το βάρος είναι στο νέο αίμα. Στα παιδιά που από μικρή ηλικία θα πρέπει να δυναμώσουν τις αντιστάσεις τους, για να έχουν αργότερα μια ελπίδα να γευθούν εν τέλει τον πραγματικό αθλητισμό κι όχι αυτόν που τους σερβίρουν...

Αν είσαι ...ΓΑΥΡΟΣ, ξέρεις!

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Για να βγει πιο ισχυρό από την ύφεση.

του Βασίλη Γαλούπη

Η ΒΑΘΙΑ ύφεση, στην οποία έχει μπει και λόγω ντόπινγκ με αλλεπάλληλα σκάνδαλα ο ελληνικός αθλητισμός, θα περίμενε κανείς ότι θα δώσει ώθηση στο αντιντόπινγκ για να ισχυροποιηθεί. Κάτι τέτοιο, όμως δεν συμβαίνει, αφού γίνεται ένα βήμα μπροστά και μισό πίσω.
ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ αντιντόπινγκ έχει βρεθεί από το 2008 στο στόχαστρο υφυπουργών Αθλητισμού, ομοσπονδιών, ΕΣΚΑΝ κ.λπ. Οι μακράς διάρκειας πυροβολισμοί σε βάρος του είναι δεδομένο ότι έχουν γεννήσει σε όλο τον αθλητικό χώρο αμφιβολίες για την αξιοπιστία του. Το χειρότερο είναι ότι κανείς δεν κάνει κάτι για να αλλάξει αυτή η εικόνα.
ΠΡΙΝ από λίγες μέρες, το αντιντόπινγκ πέρασε ακόμη μία δύσκολη περιπέτεια. Οι δειγματολήπτες του ΕΣΚΑΝ αποφάσισαν να κάνουν απεργία, διότι είχαν αφεθεί επί 16 μήνες απλήρωτοι! Για κάποια 24ωρα η χώρα μας δεν μπορούσε να διεξάγει ελέγχους, ούτε αιφνίδιους ούτε τακτικούς. Ηταν, με λίγα λόγια, ξέφραγο αμπέλι. Επειτα από σειρά διαβουλεύσεων και μπαράζ «σκληρών» επιστολών εκατέρωθεν, αποφασίστηκε από μερίδα ελεγκτών έστω και την τελευταία στιγμή να γίνουν τεστ, όπως προβλέπει ο νόμος, στον ποδοσφαιρικό τελικό κυπέλλου και σε άλλες εθνικής εμβέλειας διοργανώσεις.
ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ στην άκρη τους λόγους της απεργίας και την προσωρινή αναστολή της. Αυτό που μένει είναι ότι κάθε τρεις και λίγο υπάρχουν γενικότερα στο αντιντόπινγκ διαφόρων ειδών προβλήματα, που προκύπτουν ουσιαστικά από το πουθενά. Και στα οποία δεν δίνεται λύση, είτε καθόλου είτε εγκαίρως. Μυριάδες τα παραδείγματα...
ΟΙ ΔΥΟ βασικοί πυλώνες του αντιντόπινγκ είναι οι δειγματολήπτες και το εργαστήριο. Αν, λοιπόν, κάτι δεν πάει καλά σ' αυτά τα δύο όπλα για τον «Α» ή «Β» λόγο, τότε πλήττεται όλο το σύστημα από την κορυφή ώς τα νύχια. Συνεπώς, θα πρέπει κάτι να γίνει επιτέλους για να σταματήσουν τα όποια παρατράγουδα, απ' όπου κι αν προέρχονται και για όποιον λόγο κι αν προκύπτουν.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, βιώνει μια κρίση αξιοπιστίας και μπαίνει σε βαθιά ύφεση. Το ίδιο, όμως αναλογικά συνέβη και με τον αθλητισμό μας που έχει ταλαιπωρηθεί από τον τεράστιο βραχνά του ντόπινγκ, τόσο προ 2004 όσο και μετά. Είναι καιρός λοιπόν, να γίνει αντιληπτό απ' όλους ότι η αξιοπιστία του ελληνικού αθλητισμού περνά από το χέρι του αντιντόπινγκ.

Βαθμολογίες Πρωταθλημάτων Ποδοσφαίρου