Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009

Ραμαζάνι, «βραδυφλεγής βόμβα»

στα θεμέλια των ποδοσφαιρικών κολοσσών.
του Ηλία Καραγιάννη.

Οι γονατισμένοι άνθρωποι σιγομουρμουρίζουν ακαθόριστα λόγια, ενώ τα χέρια τους είναι λυγισμένα σαν να κρατούν ένα αόρατο βιβλίο. Τα μάτια είναι χαμηλωμένα, ενώ η θέση του σώματος τους, σε στάση προσκυνήματος, είναι προς τη Μέκκα.Η άμωμη γαλήνη διακόπτεται την ώρα της προσευχής, όταν οι μουσουλμάνοι αναφέρονται στους «Πέντε Στύλους της Τήρησης», τους οποίους υποχρεούνται να ακολουθήσουν στη ζωή τους. Όταν οι άνθρωποι σηκώνονται καλούνται να δώσουν ελεημοσύνη (ζακατ) σε όσους το έχουν ανάγκη. Στα πρόσωπα τους εμφωλεύει μια ανεξήγητη ηρεμία όταν επέλθει το τέλος του Ραμαζανίου, έπειτα από σχεδόν ένα μήνα νηστείας.
Οι παραπάνω εικόνες μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από τα φωταγωγημένα μουσουλμανικά τεμένη, όπου από την περασμένη Παρασκευή, όταν και άρχισε η μεγάλη μουσουλμανική γιορτή του Ραμαζανίου, ακούγεται η αντήχηση του απόκοσμου πολλές φορές «Αλλάχ Ακμπάρ» (Ο Θεός είναι μεγάλος).Στην πραγματικότητα όμως είναι εικόνες από τα ενδότερα των σπουδαιότερων ευρωπαϊκών ομάδων ποδοσφαίρου. Κλαμπ σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης, την Μπαρτσελόνα, την Ίντερ, την Τσέλσι, την Μπάγερν Μονάχου διαθέτουν πιστούς μουσουλμάνους όπως ο Μπενζεμα, ο Γιάγια Τουρέ, ο Μουντάρι, ο Ανελκά, ο Ριμπερι.Ποδοσφαιρικό «όπλα» που ενδεχομένως να «αφοπλιστούν» αυτό τον μήνα εξαιτίας της εξαντλητικής νηστείας που θα υποβάλουν τον εαυτό τους με χαρακτήρα υπακοής, εξιλασμού και προσευχής προς τον θεό. Ήδη αρκετοί προπονητές, σαν τον Ζοσέ Μουρίνιο. έχουν επισημάνει τον κίνδυνο «υπολειτουργίας» ορισμένων παικτών τους, μαγνητίζοντας σαν αλεξικέραυνο την οργή των μουσουλμανικών οργανώσεων. Μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη οι Μουσουλμάνοι ποδοσφαιριστές θα δοξάζουν τον Αλλάχ και οι ομάδες θα προσεύχονται σε αυτόν για να μην έχουν βαθμολογικές απώλειες εξαιτίας της νηστείας των παικτών τους.
Το Ραμαζάνι είναι μουσουλμανική εορτή νηστείας. Αποτελεί ονομασία του ενάτου μήνα του μουσουλμανικού έτους, όπου, σύμφωνα με την παράδοση, δόθηκε το Κοράνι στους ανθρώπους προκειμένου οι κανόνες του να αποτελέσουν οδηγό της ζωής τους. Σε αυτό το διάστημα ενός μήνα οι μουσουλμάνοι απέχουν υποχρεωτικά, από ανατολής μέχρι δύσης του ήλιου, από κάθε είδους τροφή ακόμη και νερό, πολύ δε περισσότερο από κάπνισμα, ποτό, αρώματα και σεξουαλικές επαφές.
Ακόμη και από διενέξεις στις οποίες είναι εθισμένος ο επιθετικός της ΑΕΚ. Ραφίκ Τζιμπούρ. Ο Αλγερινός επιθετικός πάντως υποστήριξε πριν από λίγες ημέρες σε εφημερίδα της πατρίδας του ότι θα τηρήσει κατά γράμμα τις επιταγές του Ραμαζανίου και ίσως αυτός ήταν ο πραγματικός για την απουσία του από το ματς με τη Βασλούι για το Γιουροπα Λιγκ.
«το Ραμαζάνι είναι ο μήνας της νηστείας, της προσευχής, της συμφιλίωσης με τον Θεό και όχι ο μήνας του φαγητού, χρειάζεται ειδική προετοιμασία προκειμένου ένας ποδοσφαιριστής να αντεπεξέλθει σε αυτή την κατάσταση», έλεγε ο Τζιμπούρ.
Η Ρεάλ Μαδρίτης διαθέτει τρεις μουσουλμάνους ποδοσφαιριστές. Στον ευαίσθητο χώρο της μεσαίας γραμμής τον Μαχαμαντού και τον Λαοανά Ντιαρά και στην επίθεση τον Καριμ Μπενζεμά. Με την έναρξη του πρωταθλήματος προ των πυλών οι «μερένχες» έχουν σε εγρήγορση ένα μεγάλο ιατρικό επιτελείο για να φροντίσουν τους τρεις παίκτες, "που δεν σκέφτηκαν καμία στιγμή να καταπατήσουν τις εντολές της θρησκείας τους", όπως επισημαίνει ο Λασανά Ντιαρα!
«Στη μέχρι χώρα καριέρα μου όλοι οι προπονητές μου σεβάστηκαν την απόφαση μου. Οι ημέρες του Ραμαζανιου είναι πολύ δύσκολες. Δεν μπορείς να τρως όπως επιθυμείς και αυτό σε αποδυναμώνει. Αλλά κρατά μόλις ένα μήνα και έχω άλλους δέκα για να παίξω καλά».Στην Ίντερ ο Ζοσέ Μουρίνιο, υπό την επήρεια της απώλειας βαθμών από την Μπάρι στην πρεμιέρα του Καμπιονάτο, αναφέρθηκε στην απόδοση του Μουνταρι, ο οποίος αντικαταστάθηκε μόλις στο 29ο λεπτό της αναμέτρησης, μη μπορώντας να προσφέρει τα αναμενόμενα εξαιτίας της νηστείας που άρχισε την περασμένη Παρασκευή.
«Το Ραμαζάνι δεν είναι ο καλύτερος μήνας για έναν ποδοσφαιριστή προκειμένου να αποδώσει το μέγιστο αναμενόμενο στο γήπεδο», αρκέστηκε να πει ο Ζοσε Μουρίνιο για να ξεσηκωθεί τη μήνη των μουσουλμανικών οργανώσεων της Ιταλίας.
«Ο Μουρίνιο θα πρέπει να μιλά λιγότερο. Γνωρίζουμε από το Ινστιτούτο Αθλητικής Ιατρικής ότι η διανοητική και ψυχολογική σταθερότητα που προσφέρει η θρησκεία είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα κάθε ποδοσφαιριστή», αντιγύρισε ο πρόεδρος του Δικτύου Ισλαμικών Οργανισμών και Κοινοτήτων, Μοχάμεντ Νουρ Νταχαν.
Λόγια που δεν πρέπει να έφτασαν στα αφτιά του επιθετικού της Σιένα, Αμπντέλκαντερ Γκεζάλ, σκόρερ στην ήττα 2-1 της ομάδας του από τη Μίλαν. ο οποίος δεν διεκδικεί τον τίτλο του πλέον αφοσιωμένου μουσουλμάνου.
«Νηστεύω μοναχά τις ήμερες των ρεπό, όταν δεν υπάρχουν προπονήσεις και αγώνες. Διαφορετικά δεν μπορεί να σταθεί ένας ποδοσφαιριστής σε επαγγελματικό επίπεδο».Αιτιάσεις του Γκεζαλ που θα έκαναν τον επιθετικό της Σεβίλλης, Φρεντερίκ Κανουτέ, να του επιτεθεί για τη θρησκευτική ανεπάρκεια του!
«Προσπαθώ να σεβαστώ την πίστη μου και να την ακολουθήσω όσο καλύτερα γίνεται. Πολλές φορές είναι δύσκολο να συμβεί αυτό, ιδίως στην Ισπανία, όπου έχει πολλή ζέστη, αλλά χάρη στον θεό τα καταφέρνω. Η πίστη είναι ένα εσωτερικά θέμα. προσωπικά πιστεύω ότι η πίστη με βοηθά στο ποδόσφαιρο και το ποδόσφαιρο με διατηρεί υγιή και δυνατό. Δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ των δύο. Οι άνθρωποι που γνωρίζουν για το Ισλάμ κατανοούν ότι η νηστεία δεν αποδυναμώνει αλλά ενδυναμώνει».
Η Μπαρτσελόνα είναι μια από τις ομάδες που αναμένεται να πληγούν από το Ραμαζάνι.
Οι Γιάγια Τουρέ, Σειντού Κειτά και Ερικ Αμπιντάλ δεν πρόκειται να απόσχουν απο τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις. Όπως δηλαδή και οι τρεις παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Κανουτέ της Σεβίλλης, ο Μπεν Αρφά της Μαρσειγ, ο Κόλο Τουρέ της Μάντσεστερ Σιτι, ο Ανελκα της Τσελσι, ο τραυματίας Νασρι της Αρσεναλ και μια πλειάδα καλοπληρωμένων παικτών.
«Το Ισλάμ μου δίνει εσωτερική δύναμη, με βοηθάει τόσο στο γήπεδο όσο και εκτός», ανέφερε ο Φρανκ Ριμπερί της Μπάγερν Μονάχου, στην οποία θα ελπίζουν να μην επηρεαστεί ο Γάλλος από τη νηστεία και να δώσει ένα τέλος στη χειρότερη εκκίνηση εδώ και 43 χρόνια.Ο γιατρός Γιασίν Ζεργκουνί συνεργάζεται με την παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου και τα τελευταία χρόνια μελετά τις συμπεριφορές των επαγγελματιών μουσουλμάνων ποδοσφαιριστών κατά τη διάρκεια της μεγάλης θρησκευτικής εορτής,
«το Ραμαζάνι είναι ένας μήνας σωματικής και ψυχικής αυτοπειθαρχίας, που θα πρέπει να μη συνδυάζεται με επιθετικές ή μη υγιείς συμπεριφορές. Είναι μια περίοδος εσωτερικού εξαγνισμού και στοχασμού. Μια περίοδος αναγέννησης, πολλοί ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να αγωνιστούν κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιου. Άλλοι παίκτες που κάθε χρόνο τηρούν τη νηστεία μπορούν να προσαρμοστούν καλύτερα. Αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να διαμορφώσουν και να ακολουθήσουν μια προπονητική ρουτίνα, πριν και μετά τα ματς, που θα τους επιτρέπει να διατηρήσουν ενέργεια και δύναμη», λέει ο Γιασίν Ζεργκουνι, για μια κατάσταση που ελλοχεύει σαν βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια αρκετών ποδοσφαιρικών ομάδων, οι οποίες απειλούνται, στην εκκίνηση των υποχρεώσεων τους, να χάσουν τα σημαντικότερα γρανάζια τους εξαιτίας της νηστείας του Ραμαζανίου!
Πηγή: Εφημερίδα «ΦΩΣ» των Σπορ.

Οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια.

του Βασίλη Γαλούπη

ΤΕΛΙΚΑ, ποιοι ντοπάρονται; Αν κρίνουμε μόνο από τα μετρημένα στα δάχτυλα κρούσματα στο πρόσφατο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου, τότε βγάζουμε το συμπέρασμα ότι όσοι καταφεύγουν στις απαγορευμένες ουσίες προέρχονται μάλλον από τις τελευταίες ή μεσαίες θέσεις της κατάταξης και όχι από τις πρώτες...
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ συμπέρασμα που βγαίνει από τα 1.000 ντόπινγκ κοντρόλ που έκανε η IAAF είναι ότι η αφρικανική ήπειρος κατέχει τα πρωτεία στην τεχνογνωσία του ντόπινγκ -κι όχι η Αμερική, η Ευρώπη, η Ασία, όπως θα περίμενε, λογικά, κανείς...
ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΕΙΑ, λοιπόν, μας λένε τέτοιου είδους ανακοινώσεις σε μεγάλες διοργανώσεις όλων σχεδόν των σπορ; Στην αρχή προαναγγέλλεται ένας εντυπωσιακός αριθμός ελέγχων, στη συνέχεια ένα μονοψήφιο νούμερο κρουσμάτων, με τα θετικά δείγματα να μην προέρχονται, συνήθως, από χώρες που βγάζουν πρώτα ονόματα στα σπορ, αλλά από μικρότερα μεγέθη, όπως έγινε και στο Βερολίνο.
ΑΝ ΤΑ ΚΟΝΤΡΟΛ γίνονται για να ενοχοποιείται ένας αθλητής που αποτελεί μικρό ψάρι και να γλιτώνουν δεκάδες άλλα μεγαλύτερα, τότε το αντιντόπινγκ παίρνει τον ρόλο αυτού που βουτάει στην κολυμπήθρα της αγνότητας κάποιες περίεργες επιδόσεις. Συνεπώς, ποιο το νόημα των ελέγχων; Γιατί γίνονται; Για να παίζουν κάποιοι με τη νοημοσύνη του κόσμου;
ΚΑΝΕΝΑΣ που έχει γνώση του αθλητισμού δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που του λένε οι αριθμοί των κρουσμάτων. Όπως ότι αυτοί που -μέχρι τη λήξη των αγώνων- είχαν πρόβλημα στο Βερολίνο ήταν κάποια όχι πρωτοκλασάτα ονόματα, από τη Νιγηρία π.χ. ή το Μαρόκο. Το ότι μπορεί οι συγκεκριμένοι ντοπέ να μη διέθεταν την τεχνογνωσία ώστε να αποφύγουν τη σύλληψη είναι και το πιθανότερο να ισχύει. Δεν είναι, όμως, μόνο εκεί το θέμα μας...
Ο ΣΤΙΒΟΣ, η άρση βαρών, η ποδηλασία, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, όλα σχεδόν τα σπορ πια, έχουν το καθένα το δικό τους πρόβλημα με το ντόπινγκ.
Κι αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται με «καμαρωτές» ανακοινώσεις για το πόσες δειγματοληψίες έγιναν, ούτε με μερικά «ανώδυνα» θετικά δείγματα... Με τις πρακτικές αυτές η λερναία ύδρα βγάζει κι άλλα κεφάλια για να απλωθεί σε όλο και μεγαλύτερο φάσμα, όταν η παγκόσμια αθλητική ηγεσία κάνει επίδειξη άλλοτε ηθελημένου κι άλλοτε αμήχανου στρουθοκαμηλισμού, επειδή δεν τολμά ή δεν συμφέρει να δει την αλήθεια κατάματα...

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Με τη σοφία για την κούρσα της... μισής ανάσας

του Βασίλη Γαλούπη

ΤΟ ΠΡΩΤΟ καταγεγραμμένο ρεκόρ στα 100 μ. χρονολογείται από το 1912. Η επίδοση τότε ήταν 10.6 για τον Αμερικανό Λίπινκοτ.
Σχεδόν έναν αιώνα μετά, ο χρόνος «έπεσε» κατά ένα... δευτερόλεπτο, στα 9.58, με τον Τζαμαϊκανό Μπολτ.
Και είναι γνωστό ότι το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μ. έχει περάσει -τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον- και μέσα από αδιαμφισβήτητες διαδρομές ντόπινγκ, ίσως περισσότερες από κάθε άλλο αγώνισμα στίβου. Ο Μπεν Τζόνσον, ο Τιμ Μοντγκόμερι, ο Τζάστιν Γκάτλιν είναι καταχωρημένοι με τη βούλα στιςλίστες των ντοπέ αθλητών και γι' αυτό σβήστηκαν οι κορυφαίες επιδόσεις τους.
ΦΤΑΣΑΜΕ πλέον στο σημείο να μην κοιτάμε ποιος είναι πρώτος, ούτε ποιον κέρδισε, ούτε καν συνολικά την κούρσα, αλλά μόνο αν έγινε ρεκόρ. Με την καχυποψία του κόσμου πια να είναι στο αποκορύφωμα της, όχι αδικαιολόγητα.
ΣΤΗΝ F1, που δεν έχουμε καν να κάνουμε με ανθρώπους αλλά με άψυχες μηχανές, υπάρχει καταγεγραμμένο πάντα κάπου το ρεκόρ πίστας, αλλά σπάνια ασχολείται κανείς με το αν στο Μονακό ο π.χ. Μπάτον έτρεξε πιο γρήγορα πρόπερσι απ' ό,τι φέτος.
Το ζητούμενο είναι μόνο η νίκη, όχι ένα ακόμα ρεκόρ. Εκεί, βέβαια, υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που έχουν να κάνουν με την ιδιαιτερότητα των αυτοκινήτων και γενικότερα της Φόρμουλα.
ΤΩΡΑ, λοιπόν, τι θα γίνει; Θα ξεκινήσει πάλι ένας αγώνας δρόμου, με επιστράτευση της επιστήμης και της παραεπιστήμης, για το πώς αύριο θα βγει κάποιος άλλος σπρίντερ για να κάνει ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό ρεκόρ στο κατοστάρι;
Αυτό είναι το νόημα, τελικά; Ας αναρωτηθούμε... Με πυραύλους έχουμε να κάνουμε που πρέπει να σπάσουν το φράγμα του ήχου ή με ανθρώπους που ανταγωνίζονται για να κερδίσει ο καλύτερος;
ΑΞΙΖΕΙ, λοιπόν, όλη αυτή η δυσπιστία και η αμφισβήτηση του κόσμου, όπως και τα ρίσκα που παίρνουν οι αθλητές, για την κούρσα της μισής πια ανάσας; Ή μήπως θα πρέπει να αναζητήσουμε τη σοφία στην αρχαιότητα; Εκεί, δηλαδή, όπου εσκεμμένα δεν υπήρχε μεζούρα, ούτε αγωνία για ένα... κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλά το μόνο που ενδιέφερε ήταν ο συναγωνισμός για τη νίκη;
Αν το ίδιο γινόταν και τώρα, τότε θα βλέπαμε ίσως έναν άλλον αθλητισμό από τον υποταγμένο στα ρεκόρ -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- πρωταθλητισμό...

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews"

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Ο γίγας... Παναθηναϊκός!

του Βαγγέλη Περρή

Ο γίγας Παναθηναϊκός, το ηρωικό τριφύλλι, ο μόνιμος πρεσβευτής μας στις μεγάλες διοργανώσεις, ξαναφόρεσε το ευρωπαϊκό του κοστούμι και πάλεψε σαν θηρίο ενάντια στη μεγαλύτερη υπερδύναμη του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, δηλαδή την Ατλέτικο! Παρόλο που έπαιξε φανταστικό ποδόσφαιρο, που ενθουσίασε ακόμη και τους πιο δύσκολους λάτρεις του αθλήματος, προδόθηκε από την τύχη και έχασε με άκρως τιμητικό τρόπο, τρώγοντας μόνο 3 γκολ στην έδρα του! Αυτό το συμπέρασμα βγάλαμε κατά το τελευταίο 24ωρο, βλέποντας, ακούγοντας και διαβάζοντας τους «ειδήμονες» και κυρίως τους πιο αντικειμενικούς από το σινάφι.
Φέτος αναδείχθηκε σε «μεγάλη δύναμη του ευρωπαϊκού φούτμπολ» και «μία από τις μεγαλύτερες του πλανήτη» η Ατλέτικο! Από τους ίδιους που πριν από δύο χρόνια απένειμαν τους ίδιους ακριβώς τίτλους στη Σεβίλλη, η οποία είχε νικήσει με 4-0 την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, υπό τους φρενήρεις πανηγυρισμούς των κιτρινόμαυρων οπαδών!
Ο οπαδός τρελός είναι, μπορεί να , πανηγυρίζει όποτε επιθυμεί. Όμως αυτοί
που ξεφτιλίζονται είναι οι «λογικοί» της αντικειμενικής δημοσιογραφίας. Αυτοί, δηλαδή, που ανακηρύσσουν σε μεγαθήρια ομάδες σαν τη Σεβίλλη και την Ατλέτικο και σε ομαδούλα τη Λίβερπουλ! Η ανακήρυξη γίνεται αναλόγως με τον αντίπαλο τους. Οι κολοσσοί παίζουν με την ΑΕΚ ή τον Παναθηναϊκό. Τα «καφενεία με τον Ολυμπιακό!

Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ", στήλη "θΑ ΜΠΟΥΜΕ ΜΕΣΑ"

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Μου θυμίζει την πατρίδα ο Ολυμπιακός Πειραιά!

Μια ιστορία συγκινητική, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με παιδιά της ξενιτιάς.

Αν τον φωνάξετε στο δρόμο Παναγιώτη μπορεί και να μην καταλάβει. Βλέπετε, όταν ζεις για 45 και πλέον χρόνια στην Αμερική δεν μπορείς να διατηρείς αυτά τα... δύσκολα ονόματα. Το Δημητρακόπουλος αφήστε το καλύτερα. Ούτε για πλάκα.
Pete Demos (Πιτ Ντίμος) είναι εδώ και χρόνια το όνομα του σημερινού μας καλεσμένου, ενός Έλληνα της διασποράς που ζει από μικρό παιδί στο Ντιτρόιτ των Ηνωμένων Πολιτειών και υποστηρίζει τον Ολυμπιακό από απόσταση...
Στέλεχος επί σειρά ετών στο εργοστάσιο της Ford στην αμερικανική μεγαλούπολη, βιώνει και αυτός τα τελευταία χρόνια την κρίση που μαστίζει την πολιτεία της βόρειας Αμερικής, όμως τα βγάζει πέρα.
Πώς έγινε Ολυμπιακός; Η ιστορία είναι συγκινητική, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα με παιδιά της ξενιτιάς.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις ΗΠΑ από Έλληνες γονείς. Η μητέρα μου δεν είχε και δεν έχει ιδέα από μπάλα, αλλά ο πατέρας μου ήταν Ολυμπιακός. Βασικά ήταν Ολυμπιακός Πειραιά! Θυμάμαι μικρός που με ρωτούσε τι ομάδα είμαι και ήθελε να του απαντάω Ολυμπιακός Πειραιά και όχι σκέτο Ολυμπιακός. Για τον πατέρα μου η ομάδα ήταν μία υπενθύμιση της πατρίδας του και όχι απλώς ένας αθλητικός σύλλογος»
Ο Πιτ μπορεί να μην έχει γηπεδικές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία, ωστόσο ζούσε τον παλμό του Ολυμπιακού με διαφορετικό τρόπο.
«Μαθαίναμε στο σπίτι και ελληνικά και καταλάβαινα τα πάντα. Τώρα μου είναι πιο δύσκολη η γλώσσα, αλλά μικρός είχα καλύτερη επαφή.
Θυμάμαι, λοιπόν, κάποιες Κυριακές, να ξυπνάω πολύ νωρίς με τον πατέρα μου και να πηγαίνουμε σε ένα ελληνικό καφενείο κοντά στο σπίτι μας.
Υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί Έλληνες στο Ντιτρόιτ, όχι μόνο στο κέντρο της πόλης, αλλά και στα προάστια που μέναμε εμείς. Το καφενείο διέθετε ένα μεγάλο ραδιόφωνο με δυνατότητα ακρόασης ενός ελληνικού σταθμού που μετέδιδε ζωντανά όλα τα παιχνίδια της Κυριακής.
Ήταν μαζεμένοι πολλοί Έλληνες μέσα στο καφενείο και πραγματικά ήταν πολύ όμορφα, αφού όλοι είχαν καλή διάθεση που θα άκουγαν τα παιχνίδια από την πατρίδα. Ήταν φυσικά φίλαθλοι και άλλων ομάδων, αλλά απ' ό,τι θυμάμαι οι περισσότεροι ήταν Ολυμπιακοί.
Δεν έδινα τρομερή σημασία σε αυτά που άκουγα από το ραδιόφωνο, περισσότερο μου άρεσε η ένταση με την οποία ζούσαν οι άνθρωποι την όλη κατάσταση.
Δε θα ξεχάσω όμως ποτέ τα «σσσσστ» που ακούγονταν όταν ο συντονιστής έλεγε:
«Να περάσουμε στο στάδιο Καραϊσκάκη».
Φαινόταν και στην όψη του πατέρα μου. Έδινε τρομερά μεγαλύτερη σημασία.
Εγώ μετείχα στους πανηγυρισμούς όταν έμπαινε γκολ. Ήταν πολύ ωραία. Μετά οι άνθρωποι τσακώνονταν γύρω από αυτά που είχαν ακούσει.
Πολλοί έφευγαν εκνευρισμένοι με κόκκινα πρόσωπα, αλλά την άλλη Κυριακή τα χαμόγελα ήταν και πάλι εκεί.

Τότε είχα αρχίσει να διακρίνω την ανωτερότητα του Ολυμπιακού, διότι μου έκανε εντύπωση που σχεδόν πάντα νικούσε.
Τον εξομοίωνα με μεγάλες ομάδες στην Αμερική σε διάφορα αθλήματα που νικούσαν πάντα, όπως οι Σέλτικς και οι Τζάιαντς»
Στη συνέχεια και στη δεκαετία του 70', όταν πλέον ήταν έφηβος και μπορούσε να φιλτράρει διαφορετικά τις... ειδήσεις από την πατρίδα σκεφτόταν:
«Επειδή είμαι Έλληνας μου άρεσε το ποδόσφαιρο και ήθελα να ενημερώνομαι για το τι γίνεται στο πρωτάθλημα της χώρας. Μπορεί να μην πήγαινα στο καφενείο, διότι δεν ήθελα να περνάω την ώρα μου με... μεγάλους ανθρώπους Κυριακή πρωί, αλλά πάντα ρωτούσα μετά με αγωνία τι έγινε και πώς.
Φανταζόμουν το Καραϊσκάκη που δεν το είχα δει ποτέ, αλλά το είχα ακούσει και σκεφτόμουν ένα γήπεδο με 40.000 φιλάθλους όλους με κόκκινα και άσπρα να φωνάζουν. Μου άρεσε που φορούσε κόκκινα η ομάδα, διότι στο Ντιτρόιτ έχουμε μία πολύ καλή ομάδα χόκεϊ που λέγεται Red Wings (Κόκκινα Φτερά) και έχει φανατικό κόσμο. Πάντα μου άρεσε το χόκεϊ που έχει τέρματα και γκολ...».
Όλα αυτά τα χρόνια ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος ερχόταν συχνά πυκνά με την οικογένεια του στην Ελλάδα, αλλά έμενε λίγο καιρό στον Πειραιά, διότι εφορμούσε στα νησιά και στο χωριό του πατέρα του στην Αχαΐα.
Το Καραϊσκάκη ήταν άδειο καλοκαιριάτικα και δεν... προλάβαινε το Σεπτέμβρη για να ζήσει μία καυτή ποδοσφαιρική εμπειρία. Ωστόσο τα χρόνια πέρασαν...

Πρώτη εμπειρία στο ΣΕΦ με την ΑΕΚ...
«Μετά το σχολείο και τις σπουδές μου είχα τη δυνατότητα να έρθω στην Ελλάδα χειμώνα. Ήταν αρχές δεκαετίας του 90', νομίζω, αλλά ο Ολυμπιακός δε θα έπαιζε στο γήπεδο του για κάποιο λόγο. Ήταν τιμωρημένος νομίζω, ή έπαιζε εκτός έδρας δύο ματς σερί ή κάτι τέτοιο.
Αναγκάστηκα να πάω σε αγώνα μπάσκετ στο ΣΕΦ και απλώς να δω το Καραϊσκάκη απ' έξω. Στο μπάσκετ έπαιζε Ολυμπιακός - ΑΕΚ και είχα πάθει μεγάλη πλάκα. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση που η άλλη ομάδα είχε σε μία γωνία μερικούς οπαδούς της μαζεμένους. Αυτό στην Αμερική δε γίνεται; Μόλις άρχισε το ματς και ο κόσμος του Ολυμπιακού φώναζε και έβριζε τους απέναντι είχε πλάκα.
Ανεξάρτητα από τους παίκτες δεν μπορούσα να διανοηθώ πως οι αντίπαλοι θα μπορέσουν έστω για αστείο να διεκδικήσουν τη νίκη. Μου φαινόταν αδύνατο να χάσει ο Ολυμπιακός, συνηθισμένος και από τις ραδιοφωνικές μου εμπειρίες.
Τελικά έτσι και έγινε. Νίκησε εύκολα ο Ολυμπιακός!»
«Σε όλους τους Αμερικανούς αρέσουν τα σπορ. Εγώ τα γουστάρω όλα. Το ποδόσφαιρο μου αρέσει πολύ, παρά το ότι πολλές φορές έρχονται τα παιχνίδια 0-0. Στους Αμερικανούς φαίνεται απίστευτο να διεξάγεται ένας αγώνας και να τελειώνει χωρίς σκορ.

Θεωρητικά και ένας αγώνας μπέιζμπολ, φούτμπολ ή χόκεϊ μπορεί να λήξει 0-0, αλλά αυτό δε συμβαίνει ποτέ. Μόνο μια φορά στο χόκεϊ θυμάμαι ένα ματς να τελειώνει 0-0 και τελικά να λήγει 1-0 στην παράταση.
Ο κόσμος στο τέλος γιούχαρε γιατί δεν του άρεσε καθόλου αυτό. Πάντως, από την εμπειρία μου, ο Ολυμπιακός σπάνια έφερνε αυτό το σκορ.
Το σκορ που συνήθως μου αποτυπωνόταν, όταν έπαιζε στο Καραϊσκάκη ήταν το 4-0. Δεν ξέρω γιατί…»

«Όλο δεύτερος, δεύτερος, τρίτος...»
Ο Ρete Demos μπορεί να κατοικεί μόνιμα στην Αμερική, αλλά αντιλαμβάνεται την αντιπαλότητα και ξέρει... πώς να τη χειριστεί:
«Έχουμε και άλλους Έλληνες στη Ford, μετανάστες που ήρθαν σε παιδική ή μεγαλύτερη ηλικία στην Αμερική, αλλά και άλλους σαν και μένα από Έλληνες γονείς που ήρθαν στις ΗΠΑ μικροί! Γνωρίζοντας ότι δεν επισκέπτομαι συχνά την Ελλάδα και επειδή δε μιλάω δα και άπταιστα ελληνικά, δε μου κάνουν κουβέντα για ελληνικά δρώμενα, ωστόσο όταν τυχαίνει να πηγαίνει η κουβέντα στο ποδόσφαιρο, διασκεδάζω όταν μου λένε ότι υποστηρίζουν Παναθηναϊκό ή κάποια άλλη ομάδα. Τους λέω αμέσως: Πφφφφ. Παναθηναϊκός... Όλο δεύτερος, δεύτερος, δεύτερος... τρίτος. Άλλαξε ομάδα ντε!».
Το ίδιο λέει και σε συγγενείς του που τυχαίνει να είναι από το άλλο στρατόπεδο...
«Μπορεί να μην ξέρω τι έχει γίνει για ένα μήνα στην Ελλάδα και μόλις βλέπω κάτι ξαδέρφια μου Παναθηναϊκούς που παρακολουθούν τι γίνεται τους λέω:
«Τι μούτρα είναι πάλι αυτά; Πάλι χάνετε συνέχεια;»
Αν και δεν ενημερώνομαι πάντα, συνήθως έχουν όντως χάσει, και νομίζουν ότι μιλάω σοβαρά...»

Περήφανη η Ελλάδα για τον αθλητισμό της
«Μου έκανε εντύπωση που ήρθε ο Τζος Τζίλντρες στον Ολυμπιακό και μακάρι μία μέρα να πάρει και έναν καλό παίκτη από τους Pistons. Τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει χαμπάρι οι Αμερικάνοι ότι στην Ελλάδα γίνεται κάτι καλό σε όλα τα σπορ. Μετά το 2004 έγινε αυτό. Τότε πραγματικά όλοι εμείς εδώ είχαμε χαρεί πολύ. Θυμάμαι το 1994 στο Μουντιάλ που πάλι περιμέναμε με αγωνία τις εμφανίσεις της Ελλάδας είχαμε απογοητευτεί πολύ. Ο πατέρας μου ήταν έξαλλος.
Δεν ξεχνώ ότι κάποτε, πριν από δέκα χρόνια περίπου, το CNN είχε μεταδώσει ένα γκολ του Ολυμπιακού (σ.σ του Μπατίστα σε ένα ματς ΑΕΚ - ΟΣΦΠ 2-2) ως την κορυφαία φάση του 24ώρου σε όλο τον κόσμο (Play of the day). Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε δορυφορικά και τους αγώνες του Ολυμπιακού στο Champions League. Είναι πραγματικά εντυπωσιακή διοργάνωση την οποία διαφημίζουν πολύ οι Αμερικανοί που προσπαθούν να μάθουν ποδόσφαιρο στον κόσμο. Μου αρέσει πολύ να βλέπω τον Ολυμπιακό, διότι μικρός ενθουσιαζόμουν να τον ακούω και τώρα που μεγάλωσα νιώθω τα ίδια καρδιοχτύπια»!

Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ"

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Ντόπινγκ: Να μπει φρένο στο αλαλούμ...

του Βασίλη Γαλούπη

ΚΟΛΑΣΗ γίνεται διεθνώς τους τελευταίους μήνες με αλλοπρόσαλλες αποφάσεις για κρούσματα, με σκάνδαλα ντόπινγκ μεγάλων ονομάτων σε κορυφαίες διοργανώσεις με ντοκουμέντα για συγκαλύψεις από παλαιότερους αγώνες.
Τα περισσότερα απ' αυτά τα γεγονότα έχουν θιχτεί από τη στήλη και με αφορμή όσα γίνονται θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, για να δούμε την ουσία του προβλήματος.
ΚΛΕΦΤΕΣ πάντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Στην κοινωνία, στην πολιτική, στις μπίζνες, στον αθλητισμό... Δεν ζούμε σε έναν κόσμο αγίων.
Συνεπώς το κλειδί για τη μείωση τέτοιων αρνητικών φαινομένων βρίσκεται στην αξιοπιστία των θεσπισμένων ελεγκτικών και πειθαρχικών μηχανισμών.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ που διαπιστώνει όποιος ασχολείται με τη γάγγραινα του ντόπινγκ είναι η έλλειψη ισονομίας.
Άλλος αθλητής τιμωρείται με 2,5 μήνες κι άλλος με 2 χρόνια για την ίδια ουσία. Άλλος υποβάλλεται σε 15 αιφνίδιους ελέγχους κι άλλος σε 35, στο ίδιο διάστημα. Άλλος βρίσκεται ντοπέ και σπεύδουν δίπλα του να τον καλύψουν κι άλλος ξεμπροστιάζεται από δηλώσεις παραγόντων, από το α' δείγμα κιόλας.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ που υπάρχει αντιντόπινγκ, ουδέποτε εφαρμόστηκε μια σταθερή φιλοσοφία για το πώς θα χτυπηθεί το πρόβλημα. Κάθε φορέας χώρα, εμπλεκόμενος κάνει του κεφαλιού του.
Ο περιβόητος κώδικας της WADA, ο οποίος συνυπογράφεται από όλες τις χώρες και τις διεθνείς ομοσπονδίες δεν έχει γίνει πρακτικά υλοποιήσιμος ποτέ. Γιατί; Διότι η WADA δεν βρίσκεται σε θέση να επιβλέπει και να εφεσιβάλλει όλες τις λανθασμένες ποινές που επιβάλλονται παγκοσμίως καθημερινά σε τόσα αθλήματα. Ελέγχει μόνο ό,τι υποπίπτει στην αντίληψη της. Το ίδιο αλαλούμ επικρατεί και με τα αιφνίδια τεστ, με συνέπεια οι αθλητές να κάνουν λόγο για άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά.
Ή ΜΗΠΩΣ δεν είναι μείζον ζήτημα αξιοπιστίας ότι το ένα διαπιστευμένο εργαστήριο της WADA ανιχνεύει διαφορετικές ουσίες από κάποιο άλλο;
Σε έναν παγκόσμιο πρωταθλητισμό, παραδομένο στις μπίζνες και το ντόπινγκ, όλα μοιάζουν να εξαρτώνται από τη βούληση και την αποτελεσματικότητα της WADA.
Σε αυτήν έχει ανατεθεί ο κρίσιμος ρόλος. Αυτή θέτει τους κανόνες του αντιντόπινγκ και γι' αυτό χρηματοδοτείται από τα κράτη.
Το ζήτημα, όμως, δεν είναι μόνο αν θέλει η WADA, αλλά κι αν μπορεί να αντιμετωπίσει ένα θηρίο που συνεχώς γιγαντώνεται και καταπίνει την υγεία και την αξιοπρέπεια του γνήσιου αθλητισμού...

Κυριακή 9 Αυγούστου 2009

Μπάμπης Ζελενίτσας: "Πολύ σημαντικές οι απόψεις

που ανταλλάξαμε με τον Ρούντ Ντόκτερ".

των Γ. Αντωνόπουλου-Δ. Γκουτζούρη.

Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός έχει ρίξει σημαντικό βάρος στα τμήματα υποδομής του. Τα αποτελέσματα έχουν αρχίσει να φαίνονται με την προώθηση αρκετών πιτσιρικάδων στην πρώτη ομάδα, οι οποίοι μάλιστα έχουν αφήσει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
Ο διευθυντής των τμημάτων υποδομής του Ολυμπιακού, Χαράλαμπος Ζελενίτσας, βλέπει τις προσπάθειες που καταβάλλει, για να βελτιώνει συνεχώς τις ακαδημίες, να πιάνουν τόπο. Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν, της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης βελτίωσης των τμημάτων υποδομής, αλλά της εκπαίδευσης των προπονητών, προσκάλεσε τον Ολλανδό προπονητή της Εθνικής ομάδας Κ16, Ρουντ Ντοκτερ, στη χώρα μας.Μιλώντας μας για την πρόσκληση αυτή, ο Χαράλαμπος Ζελενίτσας μας είπε:
«Γνωριστήκαμε με τον Ρουντ στα σεμινάρια για το δίπλωμα Pro License της ΟΥΕΦΑ. Στη συνέχεια τον συνάντησα και στην Ολλανδία, όταν είχα πάει στη σχολή προπονητών, και πίστεψα ότι ο τρόπος διδασκαλίας του είναι πάρα πολύ κατανοητός και θα είχε τη δυνατότητα, έστω και στο μικρό αυτό διάστημα που θα μπορούσαμε να τον φιλοξενήσουμε, να μας δώσει κάποιες βασικές γενικές κατευθύνσεις, ώστε να τις δουν και οι υπόλοιποι προπονητές, και αν μπορούμε, κάποιες από αυτές να τις εφαρμόσουμε. Γιατί όπως είπε και ο ίδιος σωστά, δεν μπορείς να κάνεις αντιγραφή. Αλλά ορισμένες μεθοδολογικές αρχές μέσα στην προπόνηση που είναι βασικές, από μία άκρως προηγμένη ποδοσφαιρικά χώρα, όπως η Ολλανδία, μπορείς να τις χρησιμοποιήσεις».
Ερ.: Ποιά ήταν η ανταπόκριση που υπήρχε από τους προπονητές στην παρουσία του κ. Ντοκτερ;«Πιστεύω ότι ήταν πολύ καλή η ανταπόκριση που υπήρχε από τους προπονητές. Τα μηνύματα είναι καλά και όλοι τους είπαν ότι είναι πράγματι πολύ εύκολος άνθρωπος. Το βασικό όμως είναι πως είναι μεταδοτικός. Έκανε προπόνηση με τους Κ17. Είδαμε και το φιλικό που έδωσε η ομάδα με τον Ατρόμητο. Συγκρίναμε κάποια στοιχεία και σίγουρα υπάρχουν διαφορές με την Ολλανδία, αλλά οι διαφορές δεν έχουν να κάνουν τόσο στην ποιότητα των παικτών, αλλά έχουν να κάνουν με θέματα οργάνωσης.
Ερ.: Θα υπάρξει και συνέχεια σε τέτοιες κινήσεις, όπως η πρόσκληση του Ολλανδού προπονητή;«Πιστεύω ότι θα υπάρξουν και άλλες τέτοιες κινήσεις από άλλες ποδοσφαιρικές σχολές, θα έρθουν άνθρωποι να εκπαιδεύσουν. Γιατί προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στην εκπαίδευση. Δεν μπορείς να εκπαιδεύεις ποδοσφαιριστή, αν εσύ δεν γνωρίζεις. Και πρέπει να μαθαίνεις συνέχεια. Δεν σταματάει ποτέ η εκπαίδευση σου. Και με αυτό σκεπτικό και με τη στήριξη της διοίκησης ήρθε ο Ρουντ Ντοκτερ εδώ».

Πηγή: Εφημερίδα «Πρωταθλητής»

Ρούντ Ντόκτερ: «Οι ακαδημίες πρέπει να αποτελούν προτεραιότητα».

Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ Κ16, ΡΟΥΝΤ ΝΤΟΚΤΕΡ, ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΟΝ «Π» ΓΙΑ ΤΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΗΣ.
«Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στις μέρες μας, ειδικά μετά την αλλαγή των κανονισμών από την ΟΥΕΦΑ που επιβάλλει να έχεις παίκτες από τις ακαδημίες σου στο ρόστερ»

των Γ. Αντωνόπουλου-Δ. Γκουτζούρη.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως η Ολλανδία είναι η πλέον εξελιγμένη χώρα στο θέμα των ακαδημιών. Όλοι άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια μιλούσαν για τα τρομερά... μωρά του Άγιαξ, που έκαναν πράγματα και θαύματα στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Ολυμπιακός, και πιο συγκεκριμένα τα τμήματα υποδομής του, είχαν την ευκαιρία όλη την περασμένη εβδομάδα να φιλοξενήσουν έναν άνθρωπο με μεγάλη εμπειρία στις ακαδημίες και στον τρόπο δουλειάς με νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές.
Ο Ρουντ Ντόκτερ, προπονητής της Εθνικής ομάδας Κ16της Ολλανδίας, αποδέχτηκε την πρόσκληση που του απηύθυνε ο διευθυντής των τμημάτων υποδομής του Ολυμπιακού, Χαράλαμπος Ζελενίτσας, ήρθε στη χώρα μας και βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του Ρέντη την περασμένη εβδομάδα. Εκεί είχε την ευκαιρία να μιλήσει με τους προπονητές των τμημάτων υποδομής των «ερυθρολεύκων» και να τους μεταφέρει κάποιες αρχές που έχουν στην Ολλανδία, όσον αφορά τη δουλειά στις ακαδημίες.
Η παρουσία του Ρουντ Ντόκτερ σχολιάστηκε θετικότατα από όλους τους προπονητές, οι οποίοι είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν σημαντικές απόψεις μαζί του.
Ο «Π» βρέθηκε στις εγκαταστάσεις του προπονητικού κέντρου του Ολυμπιακού στο Ρέντη και μίλησε με τον Ολλανδό προπονητή, ο οποίος ανέλυσε τον τρόπο λειτουργίας των ακαδημιών στη «χώρα της τουλίπας» και όλα όσα πρέπει να προσέξει ένας σύλλογος για να καταφέρει να βγάλει ποδοσφαιριστές για την πρώτη του ομάδα.
Ερ.:Κύριε Ντόκτερ, όλος ο κόσμος μιλάει εδώ και χρόνια για την πολύ καλή λειτουργία της Ολλανδίας στον τομέα των ακαδημιών. Ποιο είναι το μυστικό που έχετε;
«Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Είναι απλώς εκπαίδευση. Βασικά υπάρχουν τέσσερα πράγματα πάνω στα οποία μπορούμε να πούμε πως εστιάζουμε την προσοχή μας. Το πρώτο είναι πως πρέπει να έχουμε σωστή δομή. Καλά πρωταθλήματα για όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Και μιλάμε για ξεχωριστά πρωταθλήματα για κάθε ηλικία από 8 έως και 19 ετών. Στην Ολλανδία έχουμε τέτοια πρωταθλήματα, τόσο εθνικά όσο και τοπικά. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για να βελτιώσεις τους ποδοσφαιριστές σου. Πρέπει να υπάρχουν δυνατά πρωταθλήματα στις μικρές ηλικίες. Στην ηλικία των 19 ετών για παράδειγμα δεν έχουμε μόνο μία κατηγορία, αλλά περισσότερες, όπως ακριβώς και στο επαγγελματικό επίπεδο. Μέσα στη δομή αυτή περιλαμβάνονται και οι απαραίτητες εγκαταστάσεις. Κάθε ομάδα στην Ολλανδία, ακόμα και στην κατώτερη κατηγορία, στην ερασιτεχνική, έχει πολύ καλές εγκαταστάσεις. Ξέρω ομάδες που έχουν 7-8 γήπεδα και αγωνίζονται στη μικρότερη ερασιτεχνική κατηγορία. Είναι πολύ σημαντικές οι εγκαταστάσεις, γιατί κάνουν τη δουλειά μιας ομάδας πολύ πιο εύκολη.
Το δεύτερο πράγμα που προσέχουμε είναι η οργάνωση των ομάδων. Όλες πρέπει να έχουν κατάλληλα εκπαιδευμένους προπονητές που να διαθέτουν και το απαραίτητο δίπλωμα. Αν δεν το έχουν, δεν μπορούν να εργάζονται ως προπονητές. Αυτοί είναι πολλοί αυστηροί κανόνες που έχουμε. Ακόμα και στη χαμηλότερη κατηγορία δεν μπορείς να λέγεσαι προπονητής, αν δεν έχει δίπλωμα. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα η εκπαίδευση των προπονητών. Γιατί αν θέλεις καλύτερο ποδόσφαιρο, χρειάζεσαι καλύτερους προπονητές. Ήδη έχουμε μεγάλη ιστορία στην εκπαίδευση των προπονητών. Κάθε χρόνο έχουμε προγράμματα εκπαίδευσης προπονητών για όλα τα διπλώματα που δίνει η ΟΥΕΦΑ. Και επίσης εκπαιδεύουμε και τους εκπαιδευτές των προπονητών. Γιατί αν θέλεις να έχεις καλούς προπονητές, χρειάζεσαι και τους κατάλληλους ανθρώπους που θα τους εκπαιδεύσουν. Ξοδεύουμε πολύ χρόνο στην επιμόρφωση των προπονητών.
Το τρίτο πράγμα που προσέχουμε ιδιαίτερα είναι η βελτίωση των ποδοσφαιριστών. Διαθέτουμε ένα εξελιγμένο δίκτυο σκάουτινγκ σε όλη την Ολλανδία και στα έξι τμήματα που χωρίζουμε τη χώρα. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχει τους δικούς της σκάουτερ και, φυσικά, κάθε σύλλογος τους δικούς του. Όλοι αυτοί ξέρουν τι να ψάξουν και τι πρέπει να βρουν. Το τέταρτο είναι η βελτίωση της ομάδας. Πώς βελτιώνεις την ομάδα σου. Τι είναι σημαντικό για τις ηλικίες κάτω των 12, κάτω των 14 και ούτω καθ' εξής. Είναι ένα μεγάλο πλάνο το πώς πρέπει να βελτιώνεις τους ποδοσφαιριστές σου. Από τις μικρότερες ηλικίες μέχρι τους επαγγελματίες».
Ερ.:Έχετε δει διαφορές στον τρόπο λειτουργίας εδώ στην Ελλάδα;
«Βεβαίως. Κάθε χώρα έχει τις δικές της διαφορές. Γιατί και η Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική χώρα από την Ολλανδία. Και πρέπει να προχωρήσει βάσει των δικών της πλάνων. Γι’ αυτό το λόγο είμαι εδώ, μετά την πρόσκληση του κ. Ζελενίτσα, για να δω πώς δουλεύει ο Ολυμπιακός και να δώσω τις συμβουλές που μπορώ. Πρέπει να βρουν
το δικό τους δρόμο εδώ στην Ελλάδα. Όχι να αντιγράψουν κάποιο άλλο μοντέλο από κάποια άλλη χώρα».
Ερ.:Ποια είναι η άποψη σας για τη δουλειά που κάνει ο Ολυμπιακός στα τμήματα υποδομής του;
«Δουλεύουν πολύ σκληρά, Ο διευθυντής του τμήματος, ο κ. Ζελενίτσας, έχει πολύ καλές ιδέες για να βελτιώσει την ακαδημία. Γι' αυτό ήταν και τόσο ανοικτός, ώστε να με προσκαλέσει να έρθω εδώ να μιλήσω στους υπόλοιπους προπονητές, να τους «ανοίξω» κάποιους νέους ορίζοντες. Γιατί η εκπαίδευση νεαρών ποδοσφαιριστών είναι πολύ σημαντική. Και στη χώρα μας, η εκπαίδευση των νεαρών ποδοσφαιριστών είναι προτεραιότητα μας. Ξοδεύουμε πολύ χρόνο και πολλά λεφτά για τις ακαδημίες μας. Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ολλανδίας, οι μεγάλες ομάδες, ακόμα και οι ερασιτεχνικές, στρέφουν την προσοχή τους στις ακαδημίες. Και αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς να το καταφέρεις σ' ένα χρόνο. Χρειάζεται 10,20, 40 χρόνια. Πρέπει να πιστέψεις σε αυτό. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στις μέρες μας οι ακαδημίες, ειδικά μετά την αλλαγή των κανονισμών από την ΟΥΕΦΑ που επιβάλλει να έχεις παίκτες από της ακαδημίες σου στο ράστερ. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντική η εκπαίδευση των νεαρών ποδοσφαιριστών. Εκπαίδευσε τους για να βρεθούν στην πρώτη ομάδα».
Ερ.:Τι πρέπει να έχει στο μυαλό του ένας προπονητής που δουλεύει με νεαρούς ποδοσφαιριστές:
«Πώς να βελτιώσει τον ποδοσφαιριστή. Δεν έχει σημασία το αποτελεσμάτων αγώνων. Γιατί ο ποδοσφαιριστής θέλει να νικήσει φυσικά, αφού γι' αυτό το σκοπό παίζεις ποδόσφαιρο. Αλλά οι προπονητές στις ακαδημίες πρέπει να συγκεντρώνουν την προσοχή τους στην απόδοση των παικτών τους. Στην πρώτη ομάδα το αποτέλεσμα είναι το σημαντικό. Αν ο παίκτες δεν είναι καλός, τον αλλάζεις. Αλλά στις μικρές ομάδες δεν αλλάζεις τους παίκτες. Προσπαθείς να τους βελτιώσεις. Αυτή είναι η διαφορά και πρέπει να έχεις πάντα υπόψη σου ότι μπορεί να χάσεις ένα παιχνίδι. Αλλά δεν έχει σημασία η νίκη. Νικάς αν στην πρώτη ομάδα βρεθούν κάποιοι παίκτες από την ακαδημία σου. Γιατί αυτός είναι ο στόχος. Τα χρήματα είναι πολύ σημαντικά στο ποδόσφαιρο. Γιατί ξοδεύεις λεφτά στο να αγοράσεις παίκτες. Αλλά αν χτίσεις τους δικούς παίκτες, τότε είναι πολύ πιο φθηνό. Και αν πουλήσεις κάποιον από αυτούς, βγαίνεις διπλά κερδισμένος».
Ερ.:Πόσο σημαντική είναι η κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη στους νεαρούς ποδοσφαιριστές;
«Είναι πάρα πολύ σημαντική. Κάθε ομάδα στην Ολλανδία έχει επαγγελματίες ανθρώπους που βοηθούν τους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Γιατί δεν υπάρχει μόνο το ποδόσφαιρο. Υπάρχει και η κατάσταση στο σπίτι. Μπορεί για παράδειγμα οι γονείς του να είναι χωρισμένοι. Χρειάζεται κάποιες φορές να ταξιδεύουν μακριά από το σπίτι τους. Να πηγαίνουν σχολείο. Είναι πολλά πράγματα γύρω από τον ποδοσφαιριστή και χρειάζεται στήριξη. Πρέπει και ο προπονητής να στηρίζει τον παίκτη του. Σαν να είναι ο πατέρας του και η ομάδα η οικογένεια του. Να νιώθει ο ποδοσφαιριστής πως η ομάδα είναι το δεύτερο σπίτι του και ότι τον στηρίζει. Πρέπει να καταλαβαίνεις την ψυχολογική κατάσταση ενός 14χρονου ποδοσφαιριστή, ενός 16χρονου... Αν το ξεχνάς και απλώς του λες «παίξε ποδόσφαιρο», είναι μεγάλο λάθος. Είναι όπως στο σχολείο. Για να πας στο πανεπιστήμιο πρέπει να περάσεις από πολλά στάδια. Από το δημοτικό, από το λύκειο. Πρέπει να ξέρεις τα βήματα που πρέπει να κάνεις. Ποιος είναι ο σκοπός σου. Να παίξεις στην πρώτη ομάδα για τα λεφτά; Όπως έχει γίνει σήμερα το ποδόσφαιρο με τις ακριβές μεταγραφές. Ή επειδή αγαπάς να παίζεις αυτό το παιχνίδι; Γιατί τα παιδιά βλέπουν τους μεγάλους παίκτες, τα ακριβά αυτοκίνητα, την πολυτέλεια και σκέφτονται ότι «ναι, αυτό είναι που θέλω να κάνω». Είναι όμως λάθος στόχος. Αυτός που θέλεις είναι να γίνεις ποδοσφαιριστής. Και είναι εύκολο να το λες, αλλά δύσκολο να το κάνεις. Και πολλοί νεαροί παίκτες δεν μπορούν να αντέξουν την πίεση που υπάρχει. Γι' αυτό πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι για να τους στηρίξουν».
Ερ.:Ποιά είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες προπονητές;
«Βελτιώνονται συνεχώς και είναι καλοί προπονητές. Χρειάζονται χρόνο για να εξελιχτούν. Δεν μπορούν να πάνε από τη μία στιγμή στην άλλη στην κορυφή. Βήμα βήμα μπορούν να ανέβουν. Όπως για παράδειγμα στην Ολλανδία ο Φρανκ Ντε Μπουρ. Ξεκίνησε από την ομάδα Κ12 του Άγιαξ και τώρα είναι στην ομάδα Κ19 και βοηθός προπονητή στην Εθνική ομάδα».
Ερ.:Πότε θεωρείτε ότι ενός ποδοσφαιριστής είναι έτοιμος να ανέβει στην πρώτη ομάδα;
«Είναι δύσκολο να το πεις. Αυτό είναι απόφαση του προπονητή. Κάποιοι παίκτες είναι έτοιμοι από τα 17 τους ή τα 18. Είδα την περασμένη Τετάρτη στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Σλόβαν τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, ο οποίος μπήκε σαν αλλαγή. Είναι πολύ σημαντικό αυτό για έναν ποδοσφαιριστή, ο οποίος είναι μόλις 17 ετών. Σε αυτήν τη νεαρή ηλικία, πρέπει να δείξει ο ίδιος ότι είναι έτοιμος να προσφέρει και όχι να του το πει ο προπονητής του. Πρέπει να βελτιώνεσαι συνεχώς. Και αυτό μπορεί να γίνει όταν παίρνεις ευκαιρίες. Αλλά θα πρέπει οι προπονητές να είναι προσεκτικοί. Γιατί ορισμένοι παίκτες προωθούνται πολύ νωρίς, χωρίς να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Και μετά τους λένε «δεν είσαι τόσο καλός, γύρνα πάλι πίσω». Αυτό είναι πολύ σκληρό για νεαρούς ποδοσφαιριστές. Πρέπει να προσέχεις πολύ πότε ανεβάζεις μικρούς στην πρώτη ομάδα. Το τελευταίο βήμα για να πας από την ακαδημία στην πρώτη ομάδα είναι και το πιο δύσκολο. Κάποιοι σύλλογοι έχουν ξεχωριστούν προπονητές στην πρώτη ομάδα, που δουλεύουν αποκλειστικά με τους νεαρούς ταλαντούχους ποδοσφαιριστές τους. Γιατί κάποιες φορές παίζουν με τη δεύτερη ομάδα, άλλες φορές είναι στην πρώτη και δεν παίζουν, με αποτέλεσμα να πέφτει ο ρυθμός τους. Είναι πολύ δύσκολο για ένα νεαρό ποδοσφαιριστή να μένει στον πάγκο. Πρέπει να τους βοηθάς, να τους στηρίζεις».
Ερ.:Στις ακαδημίες πρέπει οι προπονητές να δουλεύουν πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο σύστημα;
«Το βασικό σύστημα στην Ολλανδία είναι το 4-3-3. Και στους ερασιτέχνες και στις ακαδημίες, 9 στις 10 ομάδες παίζουν αυτό το σύστημα. Βεβαίως στις επαγγελματικές ομάδες, αλλά και στα μεγαλύτερα τμήματα των ακαδημιών, μαθαίνουν να παίζουν και με δύο επιθετικούς. Για να μη γίνονται προβλέψιμοι. Ξεκινάς πάντως από ένα βασικό σύστημα και πάνω σε αυτό μπορείς να κάνεις διάφορες μετατροπές. Και πιστεύω ότι το κατάλληλο σύστημα είναι το 4-3-3».
Ερ.:Βρεθήκατε την περασμένη Τετάρτη στο γήπεδο Καραϊσκάκη και παρακολουθήσατε τον Ολυμπιακό στο ματς με τη Σλόβαν. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;
«Ο Ολυμπιακός έχει κάποιους πολύ καλούς παίκτες που πέτυχαν ωραία γκολ. Είμαι πολύ περίεργος να δω πως θα τα πάνε στη συνέχεια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν πολύ ωραίο το ότι είδα τους φιλάθλους, την ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Είναι πολύ παθιασμένοι».
Ερ.:Η άποψη σας για το γήπεδο Καραϊσκάκη και τις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού στο Ρέντη;
«Εξαιρετικό γήπεδο, εξαιρετικός αγωνιστικός χώρος. Και οι εγκαταστάσεις εδώ είναι πολύ καλές. Ίσως θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια παραπάνω γήπεδα, γιατί έχει πολλές ομάδες ο Ολυμπιακός».

Πηγή: Εφημερίδα «Πρωταθλητής»

ΗΠΑ: Αυτό είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο...

του Βασίλη Γαλούπη

ΤΑΡΑΞΕ τα νερά η πρόσφατη αποκάλυψη αμερικανικής εφημερίδας για απόκρυψη από την Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ 34 κρουσμάτων ντόπινγκ αθλητών στίβου, λίγες εβδομάδες πριν από τους αγώνες στο Λος Αντζελες το 1984, με συνέπεια να μην επιβληθεί καμία ποινή κι έτσι να πάρουν μέρος κανονικά στους Ολυμπιακούς.
Τα στοιχεία έκαναν αμέσως τον γύρο του κόσμου, όπως είναι λογικό.
ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ κι ένοχο παρελθόν του ντόπινγκ χτυπά και ξαναχτυπά. Για παράδειγμα, ο κόσμος σοκαρίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν ήρθαν στο φως τα συγκλονιστικά ντοκουμέντα για τον τρόπο με τον οποίο η Στάζι ήλεγχε επί Αν. Γερμανίας τις (φαρμακωμένες) επιδόσεις, αλλά και τα αποτελέσματα στο ντόπινγκ κοντρόλ. Παρόμοιας φύσης σκάνδαλα έχουν προκαλέσει σεισμό σε Ιταλία, Γαλλία κ.λπ.
Αύριο ποιος άλλος να έχει σειρά; Και η χώρα μας άλλωστε, έχει εξελιχθεί τα τελευταία χρόνια σε μία από τις πιο τραυματισμένες από τη συγκεκριμένη λαίλαπα, που στοιχειώνει τα σπορ όλου του πλανήτη.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ του σήμερα, αποκαλύψεις του χθες φόβος για το αύριο. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνει ο σύγχρονος αθλητισμός. Κανείς δεν ξέρει από πού θα του 'ρθει η κεραμίδα. Και αυτό που απογοητεύει περισσότερο είναι ότι στην πραγματικότητα δεν έχει σημάνει διεθνής συναγερμός.
ΠΕΡΝΟΥΝ οι αποκαλύψεις για το ντόπινγκ, έρχονται άλλες ανακοινώνονται μέτρα, γίνονται δηλώσεις και η ζωή συνεχίζεται σαν να μην τρέχει τίποτα. Αρχίζει σιγά σιγά να επικρατεί η αναισθησία και με τα αθλητικά σκάνδαλα, όπως η ίδια ανοσία χτύπησε νωρίτερα την παγκόσμια κοινωνία και με τα αντίστοιχα πολιτικά.
ΔΙΝΕΤΑΙ, δηλαδή, η εντύπωση ότι πλέον τα σκάνδαλα υπάρχουν απλά για να «τροφοδοτούν» με θεματολογία τα ΜΜΕ, όχι για να χτυπηθεί το πρόβλημα αποφασιστικά κι από τη ρίζα απ' όσους έχουν τη θεσμική δύναμη να το κάνουν. Διότι αυτό είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο! Η «περίεργη» ανεκτικότητα και η «ύποπτη» αναποφασιστικότητα απ' όσους μπορούν και πρέπει να κάνουν κάτι ουσιαστικό, αλλά δεν το κάνουν.
ΑΡΑΓΕ, πώς να μη διαιωνίζεται η τραγωδία του αθλητισμού κάτω από τέτοιες συνθήκες; Πώς να μη χαντακώνονται ζωές νέων;
Πώς να ξημερώσει, επιτέλους, μια άλλη μέρα, όταν το κάθε σπορ πορεύεται με αιχμαλωτισμένο το μέλλον του σε γρανάζια του παρελθόντος και του παρόντος;

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews"

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Ζλάτκο Ζάχοβιτς, Απόλυτος κυρίαρχος στη Μάριμπορ.

του Ηλία Καραγιάννη

Η εποχή που ήταν χαμένος στον παραισθητικό κόσμο του εγωισμού του μοιάζει σαν μακρινή ανάμνηση για τον 38χρονο Ζλάτκο Ζάχοβιτς.
Στο προσφάτως ανακαινισμένο γήπεδο της Μάριμπορ, το Λιούντζκι, αυτή η σχιζοφρενική πριμαντόνα του παρελθόντος ανυψώνεται όπως οι κοινοί οπαδοί της ομάδας στα ουράνια μέλαθρα της ευδαιμονίας από τις επινοήσεις των ποδοσφαιριστών του.
Στις 9 Μαΐου χαμένος στην ανωνυμία του πλήθους των 9.500 οπαδών της Μάριμπορ γιόρταζε την κατάκτηση του πρωταθλήματος Σλοβενίας για πρώτη φορά έπειτα από έξι χρόνια. Τώρα που επικάθισε η χρυσόσκονη από τον τίτλο και συνήλθε από τη συναρπαστική μέθη του πρωταθλήματος, ο αθλητικός διευθυντής της Μάριμπορ ένιωσε και πάλι να περιδινείται στην εκστατική ευφορία της επιτυχίας, με τη νίκη της σλοβένικης ομάδας με 3-2 επί της Ζυρίχης στο πρώτο ματς του τρίτου προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ.Σήμερα στις όχθες του ποταμού Ντάβα, στη μεσαιωνική επιβλητικότητα του Μάριμπορ, η ομώνυμη ομάδα μοιάζει έτοιμη να σφραγίσει μια πρόκριση που μοιάζει με αντίξοο θαύμα. Αρκεί κανείς να αντιληφθεί ότι πριν από 4 χρόνια το υπέρογκο, για τα δεδομένα της, χρέος των 4 εκατομμυρίων ευρώ απειλούσε την ύπαρξη της.
Το φλερτ με την ιδέα του αφανισμού της Μάριμπορ ήταν ηδυπαθές, πλην όμως δεν καρποφόρησε, μιας και η έλευση του Ζάχοβιτς το καλοκαίρι του 2008 έβαλε σε τροχιά το σχέδιο για την ανάκαμψη της ομάδας.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά η ΝΚ Μάριμπορ, όπως είναι το πλήρες όνομα της, είναι πρωταθλήτρια Σλοβενίας και μια μικρή ανάσα μακριά από τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, μιας και ακόμη με ήττα 1 -0 από τη Ζυρίχη στην έδρα της θα είναι η ομάδα που θα διεκδικήσει την πρόκριση στους ομίλους της διοργάνωσης. Ο εύφλεκτος πρώην μέσος του Ολυμπιακού φαίνεται ότι είναι χαρισματικός και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Αν και σαρξ εκ της σαρκός του Μάριμπορ, ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς δεν αγωνίστηκε ποτέ στην αγαπημένη του ομάδα.
«Είναι κάπως ειρωνικό να κατακτώ τον πρώτο μου τίτλο ως αθλητικός διευθυντής με το κλαμπ και να μην έχω πάρει τίποτα ως παίκτης», έλεγε πριν από δύο μήνες ο 38χρονος Σλοβένος, ο οποίος πριν από ακριβώς 20 χρόνια, τέτοια εποχή, εγκατέλειπε την πατρίδα του για το Βελιγράδι.
Ο 26χρονος τότε επιθετικός της Παρτιζάν, Μίλκο Γκουριόφσκι, υπηρετούσε τη θητεία του στο Μάριμπορ και το βλέμμα του μαγνητίστηκε από τις δεξιοτεχνικές εφευρέσεις του Ζάχοβιτς. Η άφιξη του στο Βελιγράδι έβαλε σε τροχιά το άστρο του στο ευρωπαϊκό στερέωμα, με τον Σλοβένο μέσο να αφήνει το μεγαλοπρεπές, εντός και εκτός γηπέδων, αποτύπωμα του σε σταθμούς, επιτυχημένους ή μη, όπως αυτούς των Βιτόρια Γκιμαράες, Πόρτο, Ολυμπιακού, Βαλένθια και Μπενφίκα.
Κατακτώντας έξι πρωταθλήματα και συμμετέχοντας σε έναν χαμένο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ με τη Βαλένθια
ο Ζάχοβιτς έμεινε μακριά από το ποδόσφαιρο επί μια διετία!
Το καλοκαίρι του 2008 με τη Μάριμπορ να βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής καταστροφής ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Ντράγκο Κόταρ, κάλεσε στην ομάδα τον Ζάχοβιτς για να αναλάβει το εγχείρημα της αναγέννησης της.
Παρ' ότι οι οικονομικοί πόροι ήταν ελάχιστοι, οι κινήσεις του Ζάχοβιτς ήταν συνετές και επιτυχημένες, όπως φάνηκε εκ τους αποτελέσματος. Η πρόσληψη του Ντάρκο Μίλιανιτς στον πάγκο της Μάριμπορ αποδείχθηκε η ενδεδειγμένη, αν και στην παραφιλολογία των σλοβένικων εφημερίδων ο μέγας αρχιτέκτονας του κλαμπ είναι ο Ζάχοβιτς!Η νίκη επί της Ζυρίχης στην Ελβετία επανέφερε μνήμες της σεζόν 1999-00, όταν η Μάριμπορ έγινε η πρώτη ομάδα από τη Σλοβενία που συμμετείχε στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ! Με την εκτός έδρας επικράτηση στον τρίτο προκριματικό γύρο της κορυφαίας διοργάνωσης το όνειρο για μια επανάληψη εκείνης της σεζόν μοιάζει ζωντανό, αν και όπως υποστηρίζει ο Μίλιανιτς:
«Η Ζυρίχη παραμένει μια πολύ δυνατή ομάδα και κάθε αμέλεια μας μπορεί να αποβεί καταστροφική. Θα πρέπει να μοχθήσουμε πολύ, προκειμένου να προκριθούμε στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ», λέει ο 41 χρόνος προπονητής, που αρνείται να εισέλθει στους δαιδαλώδεις μαιάνδρους της παραφιλολογίας, σύμφωνα με τους οποίους είναι απλά η μαριονέτα του Ζάχοβιτς.
«Όλες οι αγωνιστικές αποφάσεις λαμβάνονται από τον Μίλιανιτς. Η ομάδα επωφελείται από αυτόν. Εγώ απλά κάθομαι στην εξέδρα και παρακολουθώ τα παιχνίδια. Θα ήμουν πολύ ανόητος αν ανακατευόμουν σε κάτι που δεν ήταν η δουλειά μου. Θα προκαλούσα δικαίως την οργή κάποιων οπαδών που θα με υποδείκνυαν ως ένοχο για μια αγωνιστική ακινησία για την οποία δεν θα ήμουν υπεύθυνος», υποστηρίζει ο Ζάχοβιτς, ο οποίος διατηρούσε αγαστές σχέσεις με τον Μίλιανιτς από την εποχή της ποδοσφαιρικής τους συνύπαρξης στην Παρτιζάν Βελιγραδίου.
Ο ευφυής αθλητικός διευθυντής τής Μάριμπορ φρόντισε να τοποθετήσει στο πλάι του Μίλιανιτς τον μύθο τής ομάδας, Άντε Σίμουντζα, δημιουργώντας ένα πολλά υποσχόμενο τεχνικό επιτελείο.
«Επέλεξα τον Μίλιανιτς γιατί αναζητούσα έναν νέο προπονητή με πολλή ενέργεια. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία προπονητές ασφαλώς προσφέρουν μεγαλύτερη εμπειρία αλλά αυτή τη στιγμή με ενδιέφερε να έχω έναν προπονητή που θα διοχετεύσει όλη του την ενεργητικότητα στην ομάδα. Έχουμε καλή αμυντική λειτουργία με τον Μίλιανιτς. Αυτή είναι η βάση του ποδοσφαίρου μας και ως ώρας είναι επιτυχημένη».Αν και ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής της Μάριμπορ παραμένει ο Βραζιλιάνος πρώην επιθετικός του ΑΠΟΕΛ, Μάρκο Ταβάρες, των 15 γκολ στο περσινό πρωτάθλημα, μεγαλύτερη αγωνιστική επιρροή ασκεί ο Ζόραν Πάβλοβιτς. Ο 33χρονος αρχηγός σκόραρε το νικητήριο γκολ επί της Ζυρίχης, ενώ ο Ταβάρες με δύο γκολ είχε δώσει προβάδισμα στην ομάδα του.
«Για να προκριθούμε θα πρέπει να σκοράρουμε. Έχουμε ασφαλώς το πλεονέκτημα σε αυτό το ζευγάρι αλλά δεν θα μας δοθεί τίποτα εύκολα. Η Ζυρίχη είναι μια εξαιρετικά ποιοτική ομάδα. Έχουν πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι είναι γρήγοροι, με καλή τεχνική και από ό,τι αντιλήφθηκα θα επιδείξουν αρκετή πείνα», υποστηρίζει ο Πάβλοβιτς, ο οποίος διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις με τον Ζάχοβιτς, όπως και όλοι στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σλοβενίας.
Ο εύφλεκτος Ζλάτκο που έβλεπε δημοσιογράφους και το πρόσωπο του καλυπτόταν από το ερυθρωπό της αγανάκτησης, έμαθε πλέον να χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης για να περνάει τα μηνύματα του, πάντοτε με το χαμόγελο στα χείλη. Μοιάζει, σε όποιον αποκρυπτογραφεί τα λεγόμενα του, να θέλει να εξελιχθεί σε έναν ταπεινό ιδεαλιστή που κοιμάται και ξυπνά με το σχέδιο της αναρρίχησης της Μάριμπορ στις ευρωπαϊκές κορυφές.
«Η Μάριμπορ δεν είναι απλά η ομάδα μου. Σε αυτή την πόλη γεννήθηκα, μεγάλωσα και έμαθα να παίζω ποδόσφαιρο. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να προσφέρω και πάλι σε αυτή την ομάδα. Μπορεί να μην έχουμε τους οικονομικούς πόρους που διέθεταν κάποιες ομάδες στις οποίες είχα αγωνιστεί, αλλά αυτό δεν λέει κάτι από μόνο του», λέει ο Ζάχοβιτς, ο οποίος μπορεί να μην έχει πλέον εστιασμένα τα βλέμματα των οπαδών στον αγωνιστικό χώρο για τις επινοήσεις, αλλά βρίσκει μεγαλύτερη ικανοποίηση όντας ο απόλυτος κυρίαρχος μια επιτυχημένης ποδοσφαιρικής ομάδας!

Πηγή: "Φως των Σπορ"

Κυριακή 2 Αυγούστου 2009

Η μάχη του «σημαδεμένου» με το αντιντόπινγκ...

του Βασίλη Γαλούπη

ΥΠΑΡΧΟΥΝ οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Από τη μία, ο Λανς Άρμστρονγκ θεωρείται από τους κορυφαίους ποδηλάτες όλων των εποχών. Από την άλλη, τον κυνηγάνε υποψίες ετών για συστηματική χρήση αναβολικών. Ο Τεξανός μάλιστα, είχε δηλώσει κάποτε χιουμοριστικά ότι «αν κάθε φορά που με αποκαλούσαν ντοπαρισμένο έπαιρνα κι από ένα δολάριο, τότε θα ήμουν ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη».
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του Αμερικανού στον πρόσφατο φημισμένο γύρο Γαλλίας έγινε το Νο1 θέμα συζήτησης. Επτά φορές νικητής στη διοργάνωση, ο Άρμστρονγκ αποσύρθηκε το 2005 μέσα σε καταιγισμό φημών για ντόπινγκ. Η ανακοίνωση του ότι γυρίζει στην ενεργό δράση συνοδεύτηκε από σκληρές προειδοποιήσεις των Γάλλων αρμοδίων για μπαράζ ελέγχων. Οι διοργανωτές τον αντιμετώπισαν σαν... εχθρό. «Σημαδεμένο» τον είχαν.. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ του -38χρονου πια- αθλητή ήταν ικανοποιητική με την 3η θέση που κατέλαβε στον γύρο. Ωστόσο, έκανε και παγκόσμιο ρε¬κόρ αντιντόπινγκ κοντρόλ. Έπειτα από 50 (!!!) αιφνίδια τεστ στη διάρκεια των αγώνων και δεκάδες άλλα από τις αρχές του 2009 σε ούρα, αίμα, ακόμα και τρίχες ο Άρμστρονγκ δήλωσε ότι «μου έγιναν οι περισσότεροι έλεγχοι στην ιστορία και πάντα με έβρισκαν για να λαμβάνουν δείγματα, άρα νομίζω ότι έδωσα τις απαντήσεις μου».
ΔΕΔΟΜΕΝΟ είναι ότι το γαλλικό αντιντόπινγκ έκανε το καλύτερο ώστε να ανιχνεύσει ακόμα και την παραμικρή δόση απαγορευμένης ουσίας στον τοπ ποδηλάτη. Δεν τα κατάφερε μέχρι το φινάλε των αγώνων. Κι εδώ αποκαλύπτεται με κραυγαλέο τρόπο η αδυναμία του ελεγκτικού μηχανισμού. Ναι μεν έχει μπροστά του αυτόν που θεωρεί ύποπτο, αλλά δεν μπορεί να αποδείξει ενοχή. Κι ας εξαντλεί όσα μέσα διαθέτει το αντιντόπινγκ.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να λαμβάνεται τέτοιος πρωτοφανής ίσως και «προκλητικός», αριθμός δειγμάτων από έναν αθλητή μέσα σε λίγες εβδομάδες όμως εν τέλει να μη βγαίνει κάτι μεμπτό; Και ποιος είναι ο ηττημένος;

Μήπως λοιπόν, πρέπει να αναρωτηθούμε αν το διεθνές αντιντόπινγκ έχει την τεχνογνωσία για να εντοπίζει κάθε φορά τι συμβαίνει; Ούτε είναι σωστό να δίνεται η εντύπωση ότι ένα ολόκληρο σύστημα στρέφεται με μανία κατά ενός ατόμου. Είναι κάτι που δεν συνάδει με την ηθική του αντιντόπινγκ. Και προκύπτει η ουσιώδης απορία:
Τι αθλητισμό παρακολουθούμε τελικά; Ποια η αξιοπιστία των αγώνων και η αποτελεσματικότητα των ελέγχων;

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews"

Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

Ποδόσφαιρο: Απόφαση για 6+5 παίκτες...

Στην εκτελεστική επιτροπή της ΦΙΦΑ, στη Ζυρίχη, συζητήθηκε το θέμα της εφαρμογής του Κανόνα 6 + 5.
Πρόκειται για τη γνωστή α­πόφαση της γενικής συνέλευσης της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Πο­δοσφαίρου να προστατευθεί ο το­πικός-εθνικός χαρακτήρας των πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου από ορισμένες υπερβολές, που προέκυ­ψαν μετά το 1995, από την εφαρμογή της απόφασης «Μποσμάν» του Δικα­στηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Και στην Ελλάδα έχουμε ζήσει την αρνητι­κή έξαρση του φαινομένου αυτού, όταν πολ­λές φορές στη σύνθεση των ενδεκάδων του ελ­ληνικού πρωταθλήματος εντοπίστηκε μόνον ένας παί­κτης να είναι Έλληνας... Οι ακραίες περιπτώσεις στη χώρα μας είναι γνωστές και δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα...
Ανήκω στην κατηγορία των φιλάθλων, για την οποία πρωτεύοντα ρόλο παίζει η φανέλα και όχι το ποιος τη φορά. Αλλά καταλαβαίνω ότι η προσέγγιση μου είναι φανατική. Οι πιο πολλοί φίλαθλοι λένε ότι δυσαρεστούνται από τον αφελληνισμό του ποδοσφαίρου κοκ. Δεν γράφω, όμως, το κείμενο αυτό για να πω τις απόψεις μου. Αντιθέτως, γράφω για να ενημερώσω τους συμπολίτες μου ως προς μια πολύ σοβαρή εξέλιξη που αφορά το παγκόσμιο, αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Μετά, λοιπόν, την απόφαση της ΦΙΦΑ της 7ης Μαΐου 2008, για την εφαρμογή του Κανόνα 6+5 (απόφαση που ελήφθη με 155 ψήφους υπέρ και 40 αποχές, με συντρι­πτική δηλαδή πλειοψηφία), ο Ζεπ Μπλάτερ, με την υποστήριξη του προέδρου της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί, απευθύνθηκε στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (Institute for European Affairs), ζητώντας -δίχως την παραμικρή σύσταση ή υπό­δειξη- να εκπονηθεί μελέτη ως προς το «εάν ο Κανόνας 6+5 παραβιάζει το Ευρω­παϊκό Κοινοτικό Δίκαιο».
Το ινστιτούτο ανέθεσε σε επιτροπή Ευρωπαίων νομικών υψηλότατου κύρους -η προεδρία της οποίας ασκήθηκε από τον δάσκαλο μου, κα­θηγητή Συνταγματικού Δικαίου στην Ελλάδα και στη Γερμανία, Δ. Τσάτσο- να εκ­πονήσει τη σχετική μελέτη. Η επιτροπή των ειδικών ήταν πενταμελής και την απο­τέλεσαν οι εξής:
ο Δημήτρης Τσάτσος ως πρόεδρος και, ως μέλη, οι καθηγητές του Πανεπιστημίου του Βερολίνου και του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ,
Ούλριχ Μπάτις και Τόμας Φλάινερ, ο Αντόνιο Λόπεζ Πίνα από το Πανεπιστήμιο της Μα­δρίτης και ο Πάολο Ρίντολα από το Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
Σύμφωνα με τη μελέ­τη τους, που δόθηκε στη δημοσιότητα επισήμως στις 26 Φεβρουαρίου 2009, δεν υ­πάρχει σύγκρουση ανάμεσα στον Κανόνα 6+5 και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, και ειδι­κότερα, δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στον κανόνα αυτόν και στην ελευθερία της κίνησης των ανθρώπων.
Ο Κανόνας 6+5 θέλει να εξασφαλίσει τον ανταγωνι­σμό και συγκροτεί απλώς έναν ειδικό κανόνα του παιχνιδιού:
οι ομάδες οφείλουν να παρατάσσουν στο γήπεδο 6 τουλάχιστον αθλητές, που όχι μόνον έχουν το δια­βατήριο της χώρας τους, αλλά και δικαίωμα να αγωνιστούν στην Εθνική τους ομά­δα, καθώς και έως πέντε πάσης φύσεως αλλοδαπούς. Φυσικά, οι τρεις αλλαγές κα­τά τη διάρκεια του παιχνιδιού είναι ελεύθερες. Δηλαδή, δεν υπόκεινται στον πε­ριορισμό 6+5.
Η απόφαση της ΦΙΦΑ, που ελήφθη με την υποστήριξη της ΟΥΕΦΑ, θα επικυρωθεί, θεμελιωμένη πια και στην εκπονηθείσα μελέτη, στη συνέλευση της ΦΙΦΑ τον Απρί­λιο 2009. Στη Γ.Σ. αυτήν θα ρυθμιστεί ακριβώς και το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής, ού­τως ώστε να μην υπάρξει αναστάτωση τις επόμενες εβδομάδες, αλλά να υπάρξει μια ήπια εφαρμογή του Κανόνα 6+5.
Είναι φανερό ότι η ευρύτατη πλειοψηφία που έχει ήδη συγκροτηθεί στο πλαίσιο της ΦΙΦΑ, καθώς και η υποστήριξη της ΟΥΕΦΑ εγγυώνται την τελική απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας τον Απρίλιο για την υιοθέτηση του Κανόνα 6+5.
Αναμέ­νεται, ως λογικό επακόλουθο, να υπάρξουν προσφυγές στο Δικαστήριο των Ευρω­παϊκών Κοινοτήτων. Αλλά ο αναγνώστης της μελέτης της διεθνούς ομάδας Τσά­τσου θα καταλάβει ότι τα επιχειρήματα είναι πάρα πολύ ισχυρά και δύσκολα μπο­ρούν να αντικρουστούν.
Αντιλαμβάνεται, ωστόσο, κανείς εύκολα ότι ο Κανόνας 6+5 προϋποθέτει ρόστερ με πληθωρική ελληνική ή γαλλική ή αγγλική -ανάλογα, δηλαδή, με τη χώρα- πα­ρουσία εγχώριων παικτών.
Ας πούμε, για τη χώρα μας δεν νοείται ρόστερ χωρίς τουλάχιστον 15 Έλληνες παίκτες με δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική ομάδα. Αν συνυπολογίσουμε τις κόκκινες κάρτες, τους τραυματισμούς, το ντεφορμάρισμα των παικτών και την έφεση τους να αγωνίζονται σε συγκεκριμένες θέσεις, εύκολα μπορούμε να αντιληφθούμε πως με λίγους Έλληνες παίκτες πρωτάθλημα δεν βγαίνει. Παρά τις δυσκολίες εφαρμογής (κυρίως για τους προπονητές) του Κανόνα 6+5, πρέπει όλοι να τον στηρίξουμε. Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας και η ενημέ­ρωση όλων ως προς αυτές θα βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Ανδρέας Λοβέρδος, Βουλευτής Β' Αθηνών ΠΑΣΟΚ

«ΓΚΟΚΖΙΕΚ»: η κινέζικη μαφία στο ποδόσφαιρο.

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

0 υψηλόσωμος άνδρας παραλάμβανε έναν καφέ φάκελο και σαν σκιά γλιστρούσε και πάλι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου «Άστριντ Παρκ» στην Αμβέρσα. Τον άνοιγε με έντονη βαρυθυμία και, αφού τον διάβαζε, τον έσκιζε σε μικρά κομματάκια.
Ο ύπνος του Κλιφ Μαρντούλιερ δεν θα ήταν ανέφελος. Γνώριζε ότι την επόμενη ημέρα στο γήπεδο θα έπρεπε να υποδυθεί έναν θλιβερό υποτακτικό που θα έφερε εις πέρας τα όσα διάβασε την προηγούμενη ημέρα στο γράμμα του καφέ φακέλου.
Ο τερματοφύλακας της Λιρς ήταν το άθυρμα της κινεζικής μαφίας! Όπως και ό προπονητής του, Πολ Πουτ, οι περισσότεροι από τους συμπαίκτες του, ακόμα και οι διευθυντές της βελγικής ομάδας. Υποχείρια ενός ανθρώπου-σκιά που βρισκόταν στο παρασκήνιο αλλά κινούσε με δεινή επιδεξιότητα τα νήματα στο προσκήνιο.
Ο Γιε Ζεγιούν ήταν ο κυρίαρχος των γηπέδων. Ο πρωταγωνιστής της δυσώδους ιστορίας των στημένων παιχνιδιών στο Βέλγιο την τριετία 2003 -'2005, μιας εποχής παρανομιών, που αποκαλύφτηκαν με μεγάλη καθυστέρηση, οδήγησαν σε βαριές τιμωρίες ομάδων και ανθρώπων του ποδοσφαίρου και η οποία αναπλάθεται σε ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα του Ολλανδού ερευνητή δημοσιογράφου, Ντάγκλας ντε Κόνικ.
Το «Γκοκζιεκ», το οποίο κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες στις Κάτω Χώρες, είναι μια καταβύθιση στον ερεβώδη κόσμο της κινεζικής μαφίας, που έχει μολύνει το ποδόσφαιρο ως το έσχατο κύτταρο, προσδοκώντας από αυτό κέρδη.
Η βιομηχανία παραγωγής αποτελεσμάτων αποστερεί την ομορφιά του αθλήματος και αφοπλίζει τον χαρακτήρα του απρόβλεπτου, που ανακήρυξε το ποδόσφαιρο σε βασιλιά των σπορ!
Το καλοκαίρι του 2003 ο Γιε κατέφθασε στη Λιέγη. Κατευθύνθηκε στα γραφεία της Λιρς, όπου είχε προγραμματισμένες συζητήσεις με τη διοίκηση της ομάδας. Με την Κίνα να αποτελεί αναδυόμενη αγορά παγκοσμίως και να παρασύρει σαν λαίλαπα τους αντιπάλους της στον επιχειρηματικό στίβο, οι υποσχέσεις του Γιε χάιδεψαν τα αφτιά των ιθυνόντων της Λιρς.
«Ο Γιε εμφανίστηκε στην ομάδα σαν ένας σημαντικός επενδυτής. Ζήτησε, όμως, για να αποκτήσει τον έλεγχο, να πέσει η αξία της ομάδας. Για να συμβεί αυτό, θα έπρεπε η Λιρς να έχανε μερικά παιχνίδια, όπως τους είπε. Έτσι ο Γιε πίεσε υπερβολικά διευθυντές, προπονητή και παίκτες για να το πετύχει. Μετά θα έριχνε τα πολλά χρήματα. Το απίστευτο ήταν πως όλοι τον πίστεψαν», γράφει στο «Γκοκζιέκ» ο Ντε Κόνικ.
Η μέθοδος προσεταιρισμού του Γιε ήταν πάντοτε η ίδια: Αρχικά έβρισκε έναν παίκτη που θα υπάκουε στις επιθυμίες του και σιγά-σιγά απλωνόταν σε όλη την ομάδα. Έτσι έγινε στη Λιρς, αλλά όχι μόνο. Ο σάπιος σπόρος μόλυνε ομάδες σαν τη Λα Λουβιέρ, την Γκέρμιναλ, ακόμα και τη μικρότερη Ρονζ.
Ο Γιε, έχοντας πείσει αρκετούς από τους παίκτες της Λιρς, διαπίστωνε με ικανοποίηση ότι υπήρχαν «ώτα ακουόντων» και σε άλλες ομάδες. Καφέ φάκελοι, γραπτά μηνύματα και σύντομες κρυπτογραφικές συζητήσεις ήταν οι τρόποι με τους οποίους ενημέρωνε τους «συνεργάτες» του, πλέον, για το αποτέλεσμα που επιθυμούσε. Αυτοί που θα εκτελούσαν καλύτερα τις εντολές του, το καλοκαίρι βρίσκονταν διακοπές στη Σαγκάη. Ο τωρινός γκολκίπερ της Γκρόνινγκεν, Λουσιάνο ντα Σίλβα, ο Ντανιέλ Κρουζ και ο Μοχάμεντ Μεσουντί αναφέρονται στο βιβλίο του Ντε Κόνικ ως τρεις από τους παίκτες που βρέθηκαν στο πλάι του Γιε στην έδρα του.
Βήμα-βήμα ο Γιε δομούσε την αυτοκρατορία του και τα κέρδη έρρεαν. Πλέον η δουλειά του είχε απλουστευθεί, μιας και άνθρωποι σαν τον προπονητή Πολ Πουτ, η καριέρα του οποίου κατέρρευσε έπειτα από το ξέσπασμα του σκανδάλου, φρόντιζαν να υπενθυμίζουν στους παίκτες της Λιρς τις υποχρεώσεις τους.
Ο Ντε Κόνικ αποκαλύπτει έναν διάλογο μεταξύ του Πουτ και του τερματοφύλακα, Κλιφ Μαρντούλιερ. «Πρέπει να χάσουμε στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ξέρεις γιατί. Εννιά παίκτες μας έχουν δεχθεί», έλεγε ο Πουτ. «Δεν είπα ποτέ ότι δεν δέχομαι να χάσω», έλεγε ο τερματοφύλακας της Λιρς και την επομένη ερχόταν το αποτέλεσμα που επιθυμούσε ο Γιε. Η απληστία του ήταν τέτοια που φρόντιζε να απλώνει το δίχτυ των κερδών σε όλο και περισσότερες ομάδες και παίκτες, υποτιμώντας τον κίνδυνο της αποκάλυψης του σκανδάλου.
«Ο Γιε ήταν τόσο ανυπόμονος να κερδίσει χρήματα, που είναι απορίας άξιον πώς αυτή η υπόθεση δεν αποκαλύφθηκε νωρίτερα. Πολλές ομάδες και παίκτες ήταν αναμεμειγμένοι σε αυτή την υπόθεση. Πολλοί άνθρωποι που επώασαν αυτήν την κατάσταση».
Στο βιβλίο του ο Ντε Κόνικ αναφέρει και άλλα κλαμπ, τα ονόματα των οποίων αναφέρονταν στην πιάτσα των στημένων παιχνιδιών στην Ασία. Ρεντ Μπουλ Σάλτσμπουργκ, Άστον Βίλα, Γουίγκαν και Μπάγερ Λεβερκούζεν παρουσιάζονταν ως ομάδες που μπορούσαν να επηρεαστούν, χωρίς όμως να έχει αποδειχθεί τίποτα ως σήμερα, όπως συνέβη δηλαδή με την υπόθεση στο Βέλγιο.
Το βιβλίο του Ντε Κόνικ θυμίζει αρκετά την αμφιλεγόμενη πραγματεία του Καναδού δημοσιογράφου, Ντέκλαν Χιλ, «Τα Στημένα». Μία έρευνα που κράτησε τέσσερα χρόνια και έφερε στη δημοσιότητα ισχυρές ενδείξεις για το οργανωμένο έγκλημα στο ποδόσφαιρο, παρ' ότι πολεμήθηκε αρκετά ως αναξιόπιστη.
Ο Ντε Κόνικ ομολογεί ότι ζήτησε τη συμβουλή του πριν εκδώσει το βιβλίο του.
«Ο Χιλ είναι ένας αξεπέραστος ειδικός σε αυτόν τον τομέα. Όταν έγραφα το βιβλίο μου, ήλθα πολλές φορές σε επαφή μαζί του. Αυτό που τον εξέπληξε στην περίπτωση του Γιε ήταν πως πολλοί ποδοσφαιριστές παραδέχθηκαν ενώπιων της βελγικής δικαιοσύνης ότι χρηματίστηκαν. Αυτό ήταν κάτι διαφορετικό».
Τα ίχνη του Γιε χάθηκαν από το Βέλγιο το 2006, την εποχή που άρχισε να αποκαλύπτεται το σκάνδαλο των στημένων παιχνιδιών από την ερευνητική εκπομπή της βελγικής τηλεόρασης «Πανόραμα».
Σύμφωνα με τον Ντε Κόνικ, ο Γιε πέταξε στη Σαγκάη και από τότε είναι άφαντος. Όχι όμως και οι μακιαβελικές μέθοδοι του. Τον Νοέμβριο του 2008 διεξήχθη η αναμέτρηση του Κυπέλλου Ολλανδίας μεταξύ της Ρόντα και της Βίλεμ. Ένα τραγικό λάθος του αμυντικού Ντάνι Σένκελ έδωσε τη νίκη στη Ρόντα. Δεν θα υπήρχε καμιά ένδειξη περί στημένου ματς, αν λίγα λεπτά πριν από την έναρξη του παιχνιδιού δεν κατετίθετο ένα στοίχημα ύψους 350.000 ευρώ στο βρετανικό ανταλλακτήριο στοιχημάτων «BETFAIR» για νίκη της Ρόντα με σκορ 1 -0.
Ο Ντε Κόνικ, αρθρογραφώντας μερικές ημέρες μετά, ζήτησε να διαταχθεί έρευνα για το ματς. «Ήταν ένα ποσό στο χείλος τού να χαρακτηριστεί ύποπτο. Αλλά αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος διεξαγωγής της έρευνας της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Ολλανδίας. Καλούσαν τους εμπλεκόμενους παίκτες και τους ρωτούσαν: "Δωροδοκηθήκατε;" Εισέπρατταν συνεχώς την ίδια απάντηση: "Όχι". Πρέπει να "σκάψεις" πολύ περισσότερο για να βρεις την αλήθεια».
Οι γκρίζες ζώνες εκείνου του ματς δεν διαλευκάνθηκαν ποτέ, αλλά για κάποιους σαν τον Ντε Κόνικ η σκιά του Γιε έπεφτε δεσποτικά πάνω στην αναμέτρηση.

Πηγή: "Φως των Σπορ"

Βαθμολογίες Πρωταθλημάτων Ποδοσφαίρου