Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Στην επόμενη φάση να περάσει ο αθλητισμός μας...

του Βασίλη Γαλούπη

ΑΠΟΡΙΑΣ άξιον είναι πώς τα έχουμε καταφέρει έτσι στην Ελλάδα, ώστε κάθε φορά που υπάρχει θέμα ντόπινγκ να προκύπτει ταυτόχρονα και ζήτημα αξιοπιστίας αντιντόπινγκ. Πέρυσι, με τα 15 κρούσματα μεθυλτριενολόνης έγινε παράλληλα κι ένα αλαλούμ για το κατά πόσο ήταν ανιχνεύσιμο το συγκεκριμένο στεροειδές.
Και τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν, παρά τα όσα περί του αντιθέτου λέγονταν τότε...
Η ΜΠΟΡΑ εκείνη πέρασε... κι ενώ όλοι νόμιζαν ότι η κατάσταση στο αντιντόπινγκ βελτιώθηκε, μετο πάθημα να γίνεται μάθημα, ήρθε νέα καταιγίδα με τη γεραναμίνη. Σύμφωνα με όσα κατήγγειλε η ομοσπονδία άρσης βαρών, «εφτά αθλητές είχαν πάρει γεραναμίνη, ελέγχθηκαν όλοι τους τον Φεβρουάριο στους ίδιους αγώνες από το εργαστήριο της χώρας μας όμως δεν συνελήφθησαν και οι εφτά ντοπέ, παρά μόνο... δύο. Ο ένας εκ των πέντε "καθαρών" βρέθηκε θετικός με την ίδια ουσία τον Μάρτιο σε διεθνή διοργάνωση στην Πολωνία και οι άλλοι τέσσερις τον Μάιο, ύστερα από εγχώριο επανέλεγχο εκείνων των παλαιότερων δειγμάτων τους».
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ και πάλι καυτά. Ο ελληνικός αθλητισμός, όμως έχει περάσει πολλά, έχει βρεθεί κατ' εξακολούθηση στο μάτι του κυκλώνα και κάποια στιγμή πρέπει να περάσει στην επόμενη φάση, διότι πάντα στο σημείο μηδέν βρίσκεται.
Πρέπει, δηλαδή, να γίνουν βήματα και στη νοοτροπία των αθλητών όσον αφορά το ντόπινγκ, ώστε να κατανοήσουν τι ουσίες χρησιμοποιούν και τι ρίσκα παίρνουν, όπως είναι απαραίτητες και οι βαθιές τομές στο αντιντόπινγκ.
Διότι τι νόημα έχουν οι εξαγγελίες για αύξηση ελέγχων, όταν κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα και σήμερα τι συνέβη με τη μεθυλτριενολόνη και τη γεραναμίνη; Ειδικά για το στεροειδές ουδέποτε δόθηκαν πραγματικά πειστικές εξηγήσεις για ποιο λόγο δεν ανιχνευόταν. ΑΥΤΟ πάντως κι αν είναι παγκόσμια πρωτοτυπία... Κι άλλες χώρες βιώνουν σκάνδαλα ντόπινγκ, όμως το αντιντόπινγκ βγαίνει πάντα ενισχυμένο, αφού όλοι το επιβραβεύουν, όπως είναι λογικό, επειδή έκανε σωστά τη δουλειά του. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Τα μαζικά κρούσματα ντόπινγκ προκαλούν σεισμό και στην άλλη πλευρά. Το είδαμε ξανά και ξανά! Αν, όμως πέρυσι είχαν παρθεί τα σωστά μέτρα στο αντιντόπινγκ, τότε δεν θα φτάναμε φέτος στην ίδια αφετηρία. Δυστυχώς, μερικά πράγματα στον ελληνικό αθλητισμό πάνε «ασορτί», απ' ό,τι φαίνεται, και η κατρακύλα κάποιες φορές είναι γενικευμένη...

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews"

Ακατέργαστα ταλέντα...

του Ηλία Μπαζίνα

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑ με«κλινικό» ενδιαφέρον τον αγώνα Ιταλία - ΗΠΑ 3-1, όχι τόσο για να δω Ιταλία (λίγο-πολύ η ίδια παραμένει, εδώ και καιρό), όσο για να δω πού το πάνε επιτέλους οι Αμερικάνοι στο ποδόσφαιρο!
Διότι οι σημερινές ΗΠΑ δεν είναι πλέον χθεσινή υπόθεση. Το ποδόσφαιρο το προωθούν στα σχολεία τους εδώ και χρόνια. Πάει ήδη μιάμιση δεκαετία από τότε που διοργάνωσαν το πρώτο τους Μουντιάλ, το 1994. ΕΠΡΕΠΕ να είχαν μάθει περισσότερη μπάλα από όση ξέρουν.
Τι τους εμποδίζει να κάνουν πιο γρήγορη πρόοδο;
ΕΝΑΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ παράγοντας αυτής της δυσανάπτυξης ΠΡΕΠΕΙ να είναι ότι το ποδόσφαιρο δεν προσφέρεται για κατασκευή ΗΡΩΩΝ. Ο αμερικάνικος ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ είναι ΗΡΩΟΚΕΝΡΙΚΟΣ. Αν δεν έχει ήρωες ένα άθλημα δεν είναι γνήσιο ανταγωνιστικό σπορ. Είναι «pastime», μια ευχάριστη ασχολία, ένα χόμπι.
Αν δεν υπάρχει «ήρωας», ακόμα και πλαστός, όπως στο κατς δεν υπάρχει άθλημα.
ΝΟΜΙΖΩ πως οι Αμερικάνοι ξεκίνησαν λάθος! Η αποδοχή του «δικού μας» ποδοσφαίρου, του «soccer», στα σχολεία, του κόλλησε τη στάμπα του «παιδαγωγικού αθλήματος», ενώ παράλληλα το τοποθέτησε σε θέση φυσικής αντιπαράθεσης προς το δικό τους παραδοσιακό «football», το πιο βίαιο άθλημα του κόσμου, τουλάχιστον από την άποψη των θανατηφόρων ατυχημάτων.
Το football είναι για τους Hulk, το soccer για τις τιτίκες. Ακόμα και στην παλιά ΕΣΣΔ, ο έντονα παιδαγωγικός χαρακτήρας του ποδοσφαίρου είχε σαν συνέπεια τη δημιουργία ενός «ταμπού», που απαγόρευε τις «ζαβολιές». Μέχρι να μπουν οι Σοβιετικοί στο νόημα του «βρόμικου δυτικού ποδοσφαίρου» διαλύθηκε η ΕΣΣΔ...
Επίσης η ΣΧΟΛΗ που επηρέασε το νεοσύστατο αμερικάνικο ποδόσφαιρο ήταν αγγλογερμανική μάλλον παρά λατινική. ΛΑΘΟΣ! Οι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ, όλο και περισσότερο θα είναι ισπανόφωνοι μετανάστες. Και από αυτούς θα βγουν και γνήσιοι ΜΠΑΛΑΔΟΡΟΙ. Και από αυτούς κάποιοι θα γίνουν ΗΡΩΕΣ!
ΔΙΟΤΙ οι «ήρωες» στο ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα οι μεγάλοι ΤΕΧΝΙΤΕΣ. Καλός είναι ο ταχύτατος Λάντον Ντόνοβαν, καλοί και οι ρωμαλέοι κεντρικοί αμυντικοί, ο σκληροτράχηλος Ντεμέριτ και ο ανίκητος στον αέρα Ονιέγου. Κάνουν όμως αυτοί για «ήρωες»; ΟΧΙ !
Τον Ντεμέριτ, ο «μακιαβελικός» Πίρλο τον έκανε ρόμπα, με μία ντρίμπλα που έχει θέση στις εγκυκλοπαίδειες του αθλήματος. ΤΕΤΟΙΟΥΣ παίκτες δεν έχουν οι ΗΠΑ! Και αν πρόκειται να φτιάξουν ΗΡΩΕΣ στο ποδόσφαιρο τους πρέπει να αποκτήσουν!
Ταλέντα στον τόπο τους υπάρχουν άφθονα! Και δεν κάνουν ΟΛΑ για μπάσκετ ή football!..

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews"

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

Η φιλοσοφία του Ζοσέ Μουρίνιο...

γράφει ο Κώστας Μαστοράκης

Λίγες μόνο μέρες μετά τον αποκλεισμό από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ζοσε Μουρινιο προκάλεσε συνάντηση με τον πρόεδρο των «νερατζούρι» Μασιμο Μορατι. Βάσει της κοινής λογικής, το συγκεκριμένο διάστημα ήταν το πλέον ακατάλληλο για «μίτινγκ» των δύο ανδρών, με δεδομένη τη δυ­σθυμία και την απογοήτευση του διοικητικού ηγέτη των πρωταθλητών Ιταλίας, μετά τη... νιοστή αποτυχία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Όμως ο Πορ­τογάλος, επιδεικνύοντας τεράστια αποθέματα αυτοπεποίθησης, ήθελε να μάθει ποια είναι τα σχέδια του εργοδότη του για το μέλλον της ομά­δας (κι αν συμπλέουν) από πρώτο χέρι.
Ο «Μου» εξήγησε στον πρόε­δρο της Ίντερ πως ακόμη και πριν από τα ονόματα που θα τεθούν στο «τραπέζι» ως υποψήφιοι μεταγραφικοί στόχοι, σημαντικότερο είναι να συμμερίζονται την ίδια «φιλοσοφία». Πέραν της καθημερινής του δου­λειάς, στο Απιάνο Τζεντίλε, ο Πορτογάλος θεωρεί ως πρωταρχικής σημασίας την επένδυση στη δημιουργία μιας «δεξαμενής» νέων παι­κτών, που θα προωθούνται -σταδιακά- στην πρώτη ομάδα.
Ο προπονη­τής, που έλκει την καταγωγή του από το Σετουμπάλ, το είχε ξανακάνει στην Τσέλσι και θεωρεί πως αν τα ποδοσφαιρικά ταλέντα τα αναπτύσ­σεις εντός των τειχών (αντί να τα αναζητείς αλλού) είσαι κερδισμένος σε δύο τομείς:
Σε αγωνιστικό, αφού η ομάδα αποκτά «χαρακτήρα» και «ταυτότητα» (η Μπαρτσελόνα είναι ενδεικτικό παράδειγμα), αλλά και σε οικονομικό. Ειδικά σε περιόδους «ισχνών αγελάδων», όπως η ση­μερινή (τουλάχιστον για τα περισσότερα ποδοσφαιρικά κλαμπ).
Στο τέλος Μαρτίου, ο Μουρίνιο, ουσιαστικά, εξηγούσε, μιλώντας στα ιτα­λικά ΜΜΕ, το σκεπτικό του: «Δεν πρέπει να αρκούμαστε και να βαυκα­λιζόμαστε με το να... ξεφουρνίζουμε έναν Σαντόν ή έναν Μπαλοτέλι κάθε χρόνο. Μια μεγάλη ομάδα προγραμματίζει το μέλλον της».
Λίγες μέρες πριν, σε μια συνάντηση του με τον διευθύνοντα σύμβουλο Παολίλο και τον υπεύθυνο των ακαδημιών του συλλόγου Αουζίλιο, τέθη­καν οι βάσεις για την υλοποίηση των σχεδίων του «Special One», αφού κι ο Μοράτι τα συμμερίστηκε, δίνοντας το «πράσινο φως» για να προ­χωρήσει κατά βούληση και να συνδέσει ουσιαστικά την πρώτη ομάδα με τις υφιστάμενες στην ιεραρχία του συλλόγου. Το πλάνο του Μουρι­νιο προβλέπει πως εκτός της επαγγελματικής ομάδας της Ιντερ κι οι υ­πόλοιπες θα έχουν την ίδια αγωνιστική τακτική και παρόμοιο τρόπο δουλειάς. Ήδη στο προπονητικά κέντρο των «νερατζουρι» γίνονται έρ­γα, ώστε δίπλα στο κυρίως γήπεδο να δημιουργηθούν κι άλλα και να δουλεύει η δεύτερη ομάδα, πλησίον της πρώτης. Ώστε ο Μουρινιο να έχει άμεση άποψη... Κατά τα πρότυπα δηλαδή της «κόκκινης επανά­στασης» της Λίβερπουλ του Μπενίτεθ.

Η επανάστση και το database των 14.000 πιτσιρικάδων.Ξεκίνησε από τον Ίβηρα Ράφα Μπενίτεθ εν έτει 2004 στους «κόκκι­νους». Και ουδόλως τυχαία αποκαλείται «Rafalution» στο «μεγά­λο λιμάνι» της «γηραιάς Αλβιόνας». Ο Ισπανός έχει μετατρέψει το αθλητικό κέντρο της ομάδας του, στο Μέλγουντ, σε ένα τερά­στιο... εργοτάξιο εξόρυξης ποδοσφαιρικών «διαμαντιών»! Στον σκοπό αυτό αποβλέπει η δημιουργία ειδικού ξενώνα για τους νέ­ους ποδοσφαιριστές, εντός των προπονητικών εγκαταστάσεων της Λίβερπουλ, μετατρέποντας τις ουσιαστικά σε... κολέγιο και τους τροφίμους του σε «εσωτερικούς»! Επίσης έφερε επανάστα­ση στις διατροφικές συνήθειες των εκκολαπτόμενων αστέρων της «κόκκινης αρμάδας».
Η πόση αναψυκτικών, για παράδειγμα, θεωρείται έγκλημα καθασιώσεως, ενώ τηγανητά, όπως τα αγγλοπρεπή «fish and chips», απαγορεύονται διά ροπάλου! Πάνω απ' όλα όμως, εγκαινίασε ένα νέο σύστημα σκάουτινγκ, που του έδωσε το δικαίωμα να έχει κα­ταγεγραμμένους στα ηλεκτρονικά... κιτάπια του «σκληρού δί­σκου» του το ιλιγγιώδες νούμερο των (κρατηθείτε!) 14.000 νεα­ρών ποδοσφαιριστών παγκοσμίως!
Το «database» του Μπενίτεθ περιέχει επισυναπτόμενα, εκτός από ονόματα και διευθύνσεις, τις αγωνιστικές ικανότητες του κάθε παίκτη, επιπλέον τεχνικό «προφίλ», ψυχολογικό, συμπεριφοράς αλλά και των επιδόσεων του στο σχολείο! Όλα αυτά κατέστησαν δυνατά χάρη σε ένα «δί­κτυο» 70 σκάουτερ. Εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα ή­ταν πρώην ποδοσφαιριστές που είχαν συνεργαστεί με τον Ίβηρα τεχνικό. Ο οποίος ζήτησε (και βέβαια το αίτημα του ικανοποιήθη­κε) να δημιουργηθεί μια αίθουσα προβολής βίντεο όπου καταγρά­φονται ΟΛΑ τα ματς από τα 12 σημαντικότερα πρωταθλήματα πα­γκοσμίως (λέτε να είναι μεταξύ αυτών και το ελληνικό;)!
Οι παί­κτες που πληρούν τις προϋποθέσεις του Μπενίτεθ και ξεπερνούν τα διάφορα τεστ επιπέδου που τίθενται, περνούν την πόρτα του Μέλγουντ και γίνονται μέλη των ακαδημιών της Λίβερπουλ. Με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα διαβούν το «κατώφλι» της πρώ­της ομάδας.
Όπως, για παράδειγμα, ο επιθετικός Τομ Ινς (αν το όνομα σας λέει κάτι, σωστά μαντέψατε: είναι ο 17χρονος γιος του πρώην άσου της ομάδας, Πολ), αλλά και ο μεσοεπιθετικός Λάουρι Ντέλα Βάλε. Του οποίου ο Ιταλοφινλανδός πατέρας αντίθετα δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο, όντας εισαγωγέας μανιταριών! Μάλιστα, το θεωρούμενο κι ως το μεγαλύτερο ταλέντο του φιν­λανδικού ποδοσφαίρου όλων των εποχών είχε περάσει και για έ­να τρίμηνο από το «φυτώριο» της Ίντερ, αλλά δεν κατάφερε να προσαρμοστεί. Από τον Νοέμβριο του 2007 είναι στο Λίβερπουλ. Φαίνεται πως η μονότονη βρετανική βροχή και το «κλίμα» της πό­λης των «Μπιτλς» επέτρεψαν στο... μανιτάρι από τη Φινλανδία να αναπτυχθεί.

Η δομή του «φυτωρίου» της Ίντερ.Η Ίντερ για τον τομέα των ακαδημιών ξοδεύει το ποσό των 5,5 εκ. ευρώ ετησίως. Εκ των οποίων, το 1,5 πηγαίνει σε επενδύσεις, 1 σε συμ­βόλαια (οι διεθνείς «νερατζούρι» στις διάφορες μικρές ηλικιακά ομά­δες της Εθνικής Ιταλίας είναι περισσότεροι των 25) και 3 σε έξοδα διαχείρισης.
Η δομή του «φυτωρίου» της έχει ως εξής:
τα παιδιά ηλι­κίας 8-9 ετών μαθαίνουν να... μπουσουλάνε ποδοσφαιρικά και τα «βα­σικά» του αθλήματος στο Μιλάνο, στην επονομαζόμενη «Hinterland», ενώ στην υπόλοιπη Ιταλία 25 «κατάσκοποι» δρουν για λογαριασμό των Λομβαρδών, με στόχο τον εντοπισμό των κατάλληλων παικτών. Ταυτόχρονα, οι πρωταθλητές Ιταλίας συνεργάζονται με 50 σχολές ποδοσφαίρου στην ιταλική «μπότα».
Στις ηλικίες 14-16 ετών η Ίντερ «κοιτά» και στο εξωτερικό και ειδικότερα στις Εθνικές ομάδες των χαμηλότερων ηλικιών.
Τελικά την απόφαση για να ανοίξει η πόρτα του ποδοσφαιρικού... παραδείσου του «Ιντερέλο» παίρνουν 3 άνθρω­ποι: οι Αουζίλιο, Καζιράγκι («λαγωνικό» τον αποκαλούν στα ενδότε­ρα των «νερατζούρι») και Τζιαβάρντι (αρχισκάουτερ). Θεωρητικά και σε σχέση με τις ελληνικές ομάδες, η διαφορά είναι χαοτική και προ­καλεί μελαγχολία. Αλλά στη... στρατόσφαιρα που στοχεύει η Ίντερ και στον ανταγωνισμό, στο ύπατο επίπεδο, τα προβλήματα δεν είναι λίγα. Και συνίστανται κατά κύριο λόγο στο μπάτζετ.
Το παραδέχεται και ο ίδιος ο Αουζίλιο με έμπρακτα (και αξέχαστα) παραδείγματα:
«Είχαμε ένα συμβόλαιο για 300 χιλιάδες ευρώ με τον Βέλα, τον Μεξι­κάνο επιθετικό, αλλά ήρθε η Άρσεναλ και τον έκλεισε με δεκαπλάσια λεφτά».
Ωστόσο, η «μαγιά» για τις επιδιώξεις του Μουρίνιο υπάρχει:
ο Μπολτσόνι («αυτόχθων»), ο Μπαλοτέλι (που αποκτήθηκε με μετα­γραφή και υπέρβαση του μπάτζετ), καθώς και ο Σαντόν (ο οποίος α­ποκτήθηκε από... μωρό και έμεινε ως τα 14 του στην Εμίλια για να... ψηθεί).
Από τον επόμενο μήνα στους τρεις τους αναμένεται να προ­στεθούν ακόμη ο 19χρονος Σλοβένος τερματοφύλακας Μπέλετς (ήδη τον προορίζουν για... αντι-Ζούλιο Σέζαρ!), ο συμπατριώτης και συνο­μήλικος του μέσος Ρένε Κχριν, ο 18χρονος Νιγηριανός μέσος Ζόελ Όμπι (με τρομερές φυσικές δυνάμεις και καλό σουτ στο βιογραφικό του), αλλά και ο συνομήλικος του Ιταλός επιθετικός Ματία Ντέστρο.
Όλοι τους αποτελούν την «επόμενη μέρα» των «νερατζούρι».

Πηγή: Εφημερίδα "Φως των Σπορ"

Μία απλή ερώτηση διώχνει τους μπελάδες...

του Βασίλη Γαλούπη

ΤΑ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΑ κρούσματα του τελευταί­ου τριμήνου με την ίδια διεγερτική ουσία (γεραναμίνη) σε τόσα σπορ του ελληνικού αθλη­τισμού -άρση βαρών, ποδόσφαιρο, ποδηλα­σία, στίβος-αποδεικνύουν ότι πολλά πράγμα­τα δεν πάνε καλά στη χώρα που γέννησε το
ο­λυμπιακό ιδεώδες. Και το βασικότερο όλων εί­ναι ότι ακόμα και επαγγελματίες αθλητές κα­ταναλώνουν πολλές φορές σκευάσματα δίχως να ξέρουν τι ακριβώς περιέχουν.
Η ΓΕΡΑΝΑΜΙΝΗ, για την οποία έχουμε ανα­φερθεί ξανά, ήταν ξεχασμένη από τη δεκαε­τία του '40 στα εργαστήρια κι επανακυκλοφό­ρησε στα «μουλωχτά» πριν από μόλις μερι­κά χρόνια. Στη λίστα της WADA δεν είναι -και κακώς...- αμέσως ευδιάκριτο για ένα άπειρο μάτι το γεγονός ότι ανήκει πια στις απαγορευ­μένες ουσίες. Εν τούτοις ανήκει! Εξάλλου, α­πό την επιστημονική κοινότητα έχουν ακου­στεί ενστάσεις για την καταλληλότητα αυτής της ουσίας και για το κατά πόσο πρέπει να επιτρέπεται η κυκλοφορία της σε συμπληρώματα διατροφής.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ απ' αυτούς που χρησιμο­ποίησαν το διεγερτικό ήταν πεπεισμένοι ότι δεν θα συλληφθούν ποτέ σε έλεγχο ντόπινγκ. Είχαν την αίσθηση, όπως κατέθεσαν στις αρμόδιες αρχές ότι η ουσία δεν ήταν απαγορευ­μένη. Δεν το είχαν ψάξει σωστά; Παραπλανή­θηκαν από τους προμηθευτές; Υποτίμησαν το αντιντόπινγκ; Οπως και να έχει, όλοι όσοι συ­νελήφθησαν ένιωσαν να χάνεται η γη κάτω α­πό τα πόδια τους. Γιατί; Επειδή δεν γνώριζαν τι ήταν αυτό που κατανάλωναν.
Ο ΑΘΛΗΤΗΣ
μόνο έναν τρόπο έχει για να προστατεύεται απέναντι σε απαγορευμένες αλλά κι ενδεχομένως επικίνδυνες για την υγεία του, ουσίες. Να ρωτάει! Δεν μπορεί να είναι έρμαιο «φίλων», «εμπόρων σκευασμάτων», «γνω­στών», «συναθλητών» κ.λπ. Αν ο αθλητής σέ­βεται τον εαυτό του και την καριέρα του, τότε επιβάλλεται πριν χρησιμοποιήσει το οτιδήπο­τε να συμβουλεύεται αμέσως τα επιστημονικά στελέχη της ομοσπονδίας του και του ΕΣΚΑΝ. Άλλος πιο σίγουρος δρόμος δεν υπάρχει για να μάθει πόσο ακίνδυνο ή επικίνδυνο είναι αυτό που σκοπεύει να βάλει στο κορμί του.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ η Ελλάδα να μη γινόταν η πρώτη χώρα παγκοσμίως με κρούσματα γεραναμίνης. Πώς; Αν οι επαγγελματίες αθλητές έκαναν ένα απλό τηλεφώνημα στην Επιτροπή Αντιντόπινγκ.
Το ΕΣΚΑΝ θα άναβε αμέσως το κόκκινο λαμπάκι κι έτσι δεν θα έμπαιναν σε τέ­τοιους μπελάδες οι υποψήφιοι χρήστες.
Ακό­μα όμως και το γεγονός ότι δεν ρώτησαν εκεί που έπρεπε δείχνει πολλά...

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews", Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Έχει και... πειρασμούς το εξαντλητικό καλεντάρι.

Του Βασίλη Γαλούπη

ΤΟ ΦΙΝΑΛΕ της ποδοσφαιρικής σεζόν γράφτη­κε στην Ευρώπη τούτες τις μέρες και, όπως κά­θε χρόνο τέτοια εποχή, άρχισε ξανά η κουβέ­ντα για το παραφορτωμένο από αγώνες καλε­ντάρι, που ναι μεν προσφέρει πολλά κέρδη α­πό τηλεοπτικά δικαιώματα, εισιτήρια, διαφη­μίσεις, συμβόλαια, αλλά ενέχει κινδύνους ή και πειρασμούς.
ΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ στο σύγχρονο ποδόσφαιρο-και ειδικά οι μυϊκοί- έχουν αυξηθεί δραματικά, παρά το γεγονός ότι τα επιτελεία των ο­μάδων είναι πιο κατηρτισμένα και πολυπληθή από παλαιότερα.
Οι αγωνιστικές «κοιλιές», α­κόμα και κορυφαίων συλλόγων, είναι συχνό­τατες.
Το ψυχολογικό πρεσάρισμα πνίγει τους πιο ευάλωτους ποδοσφαιριστές.
Και τα συνε­χόμενα ταξίδια έχουν κάνει τους παίκτες να βρίσκονται διαρκώς μεταξύ ξενοδοχείου - αε­ροπλάνου - γηπέδου.
ΜΕΣΑ σε ένα τέτοιο κλίμα πίεσης από παντού ούτε πολύς χρόνος για προπόνηση υπάρχει, ούτε για ξεκούραση. Όλοι, όμως απαιτούν οι μπαταρίες των καλοπληρωμένων παικτών να είναι πάντα γεμάτες για να προσφέρουν το θέ­αμα και τις νίκες που περιμένει ο κόσμος. Είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Ή μοιάζει αναμενόμενο έ­πειτα 60 και 70 αγώνες τη σεζόν να υπάρχουν τραυματισμοί και λίμιτ ντάουν στα αποθέμα­τα ενέργειας του οργανισμού;
Η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ έχουν καταρτίσει ένα καλεντάρι προ­σαρμοσμένο απόλυτα στις ανάγκες του κοινού και της τηλεόρασης με συνεχόμενους αγώνες.
Και μπορεί οι παίκτες να αμείβονται με καλύτε­ρα συμβόλαια, αλλά επί της ουσίας ξεζουμίζονται. Κι έτσι μειώνονται στην καριέρα τους τα έτη ακμής με την απόδοση στο μάξιμουμ.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ κι ενώ πράγματι έχουν βελτιω­θεί στα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης οι μέθο­δοι προπόνησης κι αποθεραπείας γίνεται όλο και πιο έντονος ο επικίνδυνος πειρασμός ενός χαπιού ή μιας ένεσης που θα δώσει μεγαλύτε­ρα αποθέματα ενέργειας, συντομότερη απο­κατάσταση, αυξημένη αντοχή, δύναμη και τα­χύτητα. Όπως πρέπει πια να γίνονται όλα γρή­γορα στον αγωνιστικό χώρο, έτσι νιώθουν οι παίκτες ότι δεν υπάρχει περιθώριο χρονοτρι­βής κι εκτός αγώνα. Και είναι προφανές ότι οι πιο επιρρεπείς θα επιδιώξουν το εφήμερο α­ποτέλεσμα ακόμα και με μη θεμιτούς τρόπους.
ΦΙΦΑ και ΟΥΕΦΑ, λοιπόν, θα πρέπει όχι μόνο να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους αντι­ντόπινγκ φορείς, αφού πάντα υπάρχουν τρι­βές και καχυποψία μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά και να φτιάξουν ένα πιο ανθρώπινο κα­λεντάρι, που να μην απαιτεί παίκτες βιονικούς όπως «προδίδει» ο σωματότυπος όλο και πε­ρισσότερων ποδοσφαιριστών...

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews", Κυριακή 7 Ιουνίου 2009

Σάββατο 6 Ιουνίου 2009

Τα διεγερτικά εντός κι εκτός αγώνων...

του Βασίλη Γαλούπη

ΤΟ ΕΠΙΦΟΒΟ διάστημα για να ντοπαριστεί ένας αθλητής είναι η προετοιμασία.
Η WADA, όμως για τους αιφνίδιους ελέγχους, που γίνονται κατά βάση σ' αυτή την περίοδο σκληρών προπονήσεων, υποχρεώνει τα εργαστήρια να μην αναζητούν όλες τις ουσίες αφού τα διεγερτικά εξαιρούνται από το πρωτόκολλο ανίχνευσης.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Ακόμα, δηλαδή, κι αν ένα εργαστήριο διαπιστώσει έπειτα από αιφνίδιο τεστ ότι ο αθλητής έκανε χρήση π.χ. αμφεταμίνης αυτό το θετικό δείγμα θα μείνει στα ράφια.
ΔΕΝ ΘΑ ανακοινωθεί ποτέ, διότι η WADA θεωρεί ότι μόνον εντός αγώνων πρέπει να ανιχνεύονται τα διεγερτικά. Κι αυτό επειδή ισχυρίζεται ότι δεν ωφελούν στην προετοιμασία τέτοιες ουσίες, διότι έχουν «στιγμιαία» επίδραση στον οργανισμό, συνεπώς μόνο κατά τον αγώνα δίνουν πλεονέκτημα.
Η ΑΠΟΦΑΣΗ αυτή, πέρα από σκανδαλώδης κι άστοχη, δείχνει κάτι ακόμα:
Ο προσανατολισμός δεν είναι η υγεία του αθλητή. Διότι αν ενδιέφερε η υγεία του αθλητή, τότε όλοι γνωρίζουν πως ακόμα κι ο φόβος ενός ελέγχου ντόπινγκ θα έκανε ενδεχομένως και ποιους υποψήφιους χρήστες να φοβηθούν και να μην καταναλώσουν την επικίνδυνη ουσία.
ΜΙΑ ΕΠΙΣΗΜΗ αιτιολογία από την πλευρά του αντιντόπινγκ είναι το οικονομικό σκέλος. Αν περιοριστεί το εύρος των προς ανάλυση ουσιών, τότε μειώνεται το κόστος.
Αν, όμως, δούμε την έξαρση κρουσμάτων π.χ. κοκαΐνης τα τελευταία χρόνια διεθνώς κατά τη διάρκεια των αγώνων, τότε δεν θα έπρεπε να προσεγγιστεί με άλλη λογική το όλο ζήτημα; Όταν, δηλαδή, οι χρήστες ξέρουν ότι σε μία διοργάνωση υπάρχει αντιντόπινγκ κοντρόλ και παρά ταύτα πιάνονται θετικοί, τότε τι μπορεί να γίνεται σε περιόδους προετοιμασίας που γνωρίζουν ότι η WADA δεν ψάχνει καν για διεγερτικά;
ΤΟ ΘΕΜΑ είναι σοβαρό. Κι όταν κάτι εμπίπτει στον ποινικό κώδικα, δεν μπορεί να αγνοείται από τους αθλητικούς κανόνες. Ή ας υπήρχε έστω λίγη ευαισθησία για όσους νέους έπεσαν σε λούκι εθισμού με ουσίες άκρως επικίνδυνες.
Για παράδειγμα, θα βελτιωνόταν η κατάσταση στην περίπτωση που, ακόμα κι αν δεν ανακοινωνόταν ένα κρούσμα εκτός αγώνων (π.χ. στην κοκαΐνη), τουλάχιστον έσπευδε το αθλητικό σύστημα με εξειδικευμένους επιστήμονες να βοηθήσει τον χρήστη να ξεκόψει από την κακή συνήθεια.
ΓΙΑ ΠΟΙΑ πρόληψη κι ευαισθησία, λοιπόν, θα μπορέσει να μιλήσει το αντιντόπινγκ όταν δεν κάνει τα αυτονόητα;

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews", Κυριακή 31 Μαΐου 2009

Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009

Αν σας πει: "ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΧΟΛΕΙΟ"!

Ποιοι μπορεί να είναι οι λόγοι;
• Να θέλουν να μείνουν σπίτι με τη μαμά.
• Να ανησυχούν για κάτι.
Να μην έχουν φίλους.• Να μην τους αρέσει η δασκάλα.
• Να τους φαίνονται τα μαθήματα πολύ δύσκολα (ή πολύ εύκολα).
Να τα προπηλακίζουν ή να τα κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά.• Να έχουν κάποιο πρόβλημα με τους φίλους τους.
• Να μη συμμετέχουν στα παιχνίδια.
Να μην έχουν παρέες.• Να μην έχουν προετοιμαστεί επαρκώς.
Καθεμία από αυτές τις αίτιες είναι σοβαρή και σαν τέτοια πρέπει να συζητιέται.
Πολλές φορές το παιδί διστάζει να την αποκαλύψει.
Τι μπορεί να γίνει για να αποφεύγονται τέτοιες αρνήσεις;Κατ' αρχάς να συζητήσουμε με υπομονή το πρόβλημα. Να ζητήσουμε από το παιδί να θυμηθεί όσα καλά του συμβαίνουν καθημερινά αλλά και τα τυχόν αρνητικά και να μιλήσουμε για αυτά.
Αν τα μαθήματα το δυσκολεύουν, μια συζήτηση με τη δασκάλα είναι απαραίτητη, ενώ απαραίτητος είναι και ο προγραμματισμός στο διάβασμα.
Αν λόγω κακής επίδοσης στα μαθήματα αρχίσει να κατηγορεί τον εαυτό του πως «δεν αξίζει τίποτα», ας του αναφέρουμε όλα εκείνα στα οποία είναι ικανό και ας του δώσουμε να καταλάβει πως θα έρθει η στιγμή που θα τα καταφέρει εξίσου καλά.
Επίσης, πρέπει να αποφεύγονται οι συγκρίσεις με τα αδέλφια του, ειδικά όταν έχουν καλύτερες επιδόσεις.
Μικρότερα παιδιά μπορεί να φοβούνται πως δεν θα μας βρουν στο σπίτι όταν γυρίσουν ή να ανησυχούν μη συμβεί κάτι κακό όσο αυτά είναι στο σχολείο.
Μια συζήτηση θα τα καθησυχάσει και θα τους δώσει την ασφάλεια ότι γνωρίζουμε τις σκέψεις τους.Η βία συνήθως εκ μέρους μεγαλύτερων μαθητών είναι μία άλλη αιτία άρνησης. Εάν αντιληφθούμε κάτι τέτοιο, πρέπει άμεσα να συζητήσουμε με τον δάσκαλο ή τη δασκάλα του παιδιού και να το καθησυχάσουμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί.
Αν κάνει δύσκολα φίλους και νιώθει απομονωμένο, οφείλουμε να το ενθαρρύνουμε να κάνει παρέα και με άτομα από άλλες τάξεις.
Ακόμα μία λύση είναι να αναπτύξει φιλία με ένα παιδάκι μικρότερης τάξης, το οποίο θα μπορούσε να βοηθά στα μαθήματα ή στα παιχνίδια του σχολείου.
Εάν η άρνηση του παιδιού εντείνεται και είναι διαρκής, τότε πρέπει να αναζητήσουμε τη γνώμη των ειδικών.

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Ο τυφώνας έκαμψε τις αντιστάσεις...

Του Βασίλη Γαλούπη
ΑΡΚΕΙ μια φευγαλέα ματιά στη διεθνή ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών για να αντιληφθεί ο καθένας τι συμβαίνει γύρω μας.
Ο Τσέχος ποδοσφαιριστής της Γουέστ Μπρόμιτς, Ρόμαν Μπέντναρ, «συνελήφθη» από τον φωτογραφικό φακό αγγλικής εφημερίδας να αγοράζει κοκαΐνη και χασίς από έμπορο ναρκωτικών.
Στο Βέλγιο το πρωτάθλημα bodybuilding, ακυρώθηκε, αφού η πλειονότητα των διαγωνιζόμενων τράπηκε σε φυγή, όταν ξαφνικά εμφανίστηκαν οι ελεγκτές αντιντόπινγκ...
ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ 63σέλιδη έκθεση ανεξάρτητης επιτροπής «καίει» καταξιωμένους επαγγελματίες ποδηλάτες για τη σχέση τους με εμπόριο και χρήση αναβολικών.
Οι εισαγγελικές αρχές της Αυστρίας άσκησαν διώξεις σε παγκόσμιους πρωταθλητές της ποδηλασίας και ολυμπιονίκες σκιέρ για εμπλοκή τους σε σκάνδαλο ντόπινγκ αίματος.
Αυτές οι ειδήσεις προέκυψαν την τελευταία εβδομάδα στην Ευρώπη.
ΤΟ ΠΙΟ ΑΡΝΗΤΙΚΟ είναι ότι το star system των σπορ δείχνει να συμβιβάζεται όλο και περισσότερο πια... με αυτό το μαύρο πέπλο που έχει απλωθεί παγκοσμίως πάνω από προπονητήρια, αποδυτήρια κι αγωνιστικούς χώρους...
Οι ειδήσεις για απαγορευμένες ουσίες έχουν γίνει ρουτίνα, έχουν μπει στην καθημερινότητα των ΜΜΕ όλης της Γης κι αντιμετωπίζονται από τους περισσότερους ως «αναγκαίο κακό», ως κάτι αναπόφευκτο, ίσως και κάτι αυτονόητο.
Ένα τέτοιο προφίλ, όμως δεν ταιριάζει στον αθλητισμό, που είναι ταυτισμένος με την υγεία του κορμιού, αλλά και με υψηλές πνευματικές έννοιες.
ΟI ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ και κυνικές πλευρές του Χόλυγουντ της μουσικής βιομηχανίας φαίνεται να επικρατούν ολοκληρωτικά πλέον στην αθλητική... showbiz.
Τα άσχημα μαντάτα αντιμετωπίζονται «σαν ένα ακόμα δυσάρεστο συμβάν» κι όχι σαν ένα συνολικό πρόβλημα που, για να περιοριστεί, πρέπει να γίνει κάτι ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ.
Είναι ολοφάνερο ότι οι όποιες αντιστάσεις έχουν καμφθεί απέναντι στον τυφώνα της εμπορευματοποίησης που σαρώνει τα πάντα...
ΑΚΟΜΑ κι αν δεχτούμε ότι η παραβατικότητα δεν γίνεται να απουσιάσει εντελώς από τα σπορ, θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρχει μια ευαισθητοποίηση και μια αντίδραση μαζική κι έντονη.
Διότι ένας συμβιβασμένος και παραδομένος στη μοίρα του αθλητισμός δεν μπορεί να είναι τόσο λαμπρός όσο κάποιοι φαντάζονται.
Είναι περισσότερο ορατός από ποτέ ο κίνδυνος να χαθεί μελλοντικά μια για πάντα η εμπιστοσύνη στον χώρο από τους ήδη προβληματισμένους γονείς.
Κάτι που σημαίνει ότι θα στερέψουν από παιδιά τα στάδια και θα έρθουν μαύρες μέρες. Ακόμα και για το star system...

Πηγή: Εφημερίδα "RealNews", Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Βαθμολογίες Πρωταθλημάτων Ποδοσφαίρου