του Βασίλη Γαλούπη
ΡΕΚΟΡ κρουσμάτων ντόπινγκ στην ιστορία του έκανε πέρυσι ο ελληνικός αθλητισμός σε μια μαύρη χρονιά, όμως και μέσα στο 2009 κτύπησαν ήδη την πόρτα της Ελλάδας αρκετές νέες υποθέσεις σε διάφορα σπορ, με το πρόβλημα να παραμένει ολοζώντανο και υπαρκτό.
Ο ασκός του Αιόλου που άνοιξε το 2004 δεν λέει να... κλείσει.
Αν όμως θέλουμε να μιλήσουμε γενικότερα, τότε υπάρχουν δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος για υποθέσεις ντόπινγκ.
Η μία πλευρά είναι οι στεγνοί αριθμοί. Τα κρούσματα, οι ουσίες τα ονόματα αθλητών και, βέβαια, η σκανδαλολογία.
Η δεύτερη πλευρά, όμως είναι ουσιαστικότερη: Αν γίνονται σωστά έλεγχοι ντόπινγκ, τότε θα υπάρχουν και κρούσματα. Ενώ αν δεν γίνονται πραγματικά αιφνίδια τεστ και με ενδελεχείς δειγματοληψίες τότε δεν θα προκύπτουν θετικά δείγματα.
ΟΤΑΝ λοιπόν ανακοινώνονται κρούσματα, τότε υπάρχει και μια ισχυρή απόδειξη ότι το σύστημα αντιντόπινγκ λειτουργεί. Και ότι γίνεται προσπάθεια από μια ελληνική ή διεθνή ομοσπονδία, από έναν εγχώριο ή ξένο φορέα αντιντόπινγκ να αντιμετωπίσει κάπως τη λαίλαπα.
Οι πρώτοι διδάξαντες σ' αυτό είναι οι Γάλλοι. Ο φημισμένος ποδηλατικός γύρος υπέστη βαριά πλήγματα από το ντόπινγκ τις τελευταίες δεκαετίες. Χορηγοί άρχισαν να απομακρύνονται, θεατές να ειρωνεύονται κορυφαίους ποδηλάτες, τηλεοπτικά κανάλια να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους. Οι Γάλλοι, όμως, δεν πτοήθηκαν. Αντίθετα, άρχισαν να προβάλλουν τις επιτυχίες τους στο αντιντόπινγκ και να θέτουν το ερώτημα προς πάσα κατεύθυνση:
«Τι προτιμάτε; Έναν ποδηλατικό γύρο αναβολικών και συγκάλυψης ή μια διοργάνωση με περισσότερα κρούσματα και κατά συνέπεια με διεξαγωγή καθαρότερου αγώνα;».
Η ΜΑΖΙΚΗ ΥΣΤΕΡΙΑ που παρατηρείται όταν προκύπτει ένα κρούσμα, η περίπου κουτσό-μπολίστικη αντιμετώπιση της υπόθεσης και η στοχοποίηση του αθλητή και μόνο, που στο φινάλε είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης δείχνουν μια ανώριμη αντιμετώπιση στο φαινόμενο του ντόπινγκ. Όταν το κρούσμα δεν αντιμετωπίζεται ως επιτυχία του αντιντόπινγκ, τότε δεν ενθαρρύνεται ο αγώνας κατά του ντόπινγκ.
Όποιος κυνηγάει, πιάνει. Αν λοιπόν γίνονται έλεγχοι σοβαροί, τότε θα υπάρχουν και κρούσματα. Κι αυτό είναι υπέρ ενός αθλητικού συστήματος διότι δείχνει πρόθεση για έναν καθαρότερο αθλητισμό. Απλά να υπενθυμίσουμε ότι επί κυριαρχίας της Ανατολικής Γερμανίας όταν έγινε το αποδεδειγμένα μεγαλύτερο όργιο ντόπινγκ στην αθλητική ιστορία, δεν υπήρξε κανένα κρούσμα. Γιατί;
Μα, επειδή επιβαλλόταν συγκάλυψη από το καθεστώς!
Πηγή: Εφημερίδα "RealNews", Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Κυριακή 31 Μαΐου 2009
Η ποδοσφαιρική «αναγέννηση» του Χάρλεμ!
Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης
Εκείνο το πρωινό πριν από μερικούς μήνες η όψη του Χάρλεμ ανασήκωσε πολλά βλέφαρα αγουροξυπνημένων κατοίκων του.
Δεκάδες μαύροι αστυνομικοί είχαν κατακλύσει την περιοχή στήνοντας σε πάγκους την πραμάτεια τους, λες και ήταν μικροπωλητές, Μοίραζαν λεφτά! Την αρχική έκπληξη διαδέχθηκε μια μουδιασμένη εγρήγορση των κατοίκων που θα έπρεπε να παραδώσουν τα όπλα τους για να λάβουν μια πιστωτική κάρτα εφοδιασμένη με 200 δολάρια.
Οι ουρές που σχηματίστηκαν στο σκληρό γκέτο της Νέας Υόρκης έμοιαζαν σαν αυτές στα συσσίτια των εκατομμυρίων άστεγων στη «χώρα της ευκαιρίας.».
Αν και στο Χάρλεμ δεν γίνονται πλέον οι πέντε φόνοι την ημέρα, που διαπράττονταν το 1990, εντούτοις παραμένει μια από τις σκληρότερες γειτονιές, ιδίως για λευκούς που παρέκκλιναν από την πορεία τους όπως ο Τομ Χανκς στην «Απατηλή Λάμψη της Ματαιοδοξίας» του Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Το προάστιο αυτό του «μεγάλου μήλου», που από τη δεκαετία του '80 φάνταζε ως το σύμβολο της εγκληματικότητας, αλλάζει και εν μέρει αυτό οφείλεται και στο ποδόσφαιρο.
Η FC Χάρλεμ έχει συγκεντρώσει στις τάξεις πολλά πιτσιρίκια που συνήθως χάνονταν στον απηνή πόλεμο των συμμοριών. Πλέον αντί να μαθαίνουν να συναρμολογούν ένα ούζι, διδάσκονται τα μυστικά της μπάλας από ποδοσφαιρικές προσωπικότητες σαν τον Μπέκαμ, τον Ετό, τον Ανρί και αρκετούς ακόμη αστέρες της στρογγυλής θεάς η τροχιά της οποίας αρχίζει να μαγεύει τους μικρούς.
Κινητήριος μοχλός αυτής της δεύτερης, καθαρά ποδοσφαιρικής «Αναγέννησης του Χάρλεμ», είναι ένας 36χρονος Αμερικανός που όσο θυμάται τον εαυτό του ήθελε να παίζει μπάλα.
Ο Ιρβ Σμολς πιστώνεται την πατρότητα ενός πειράματος που αν επιτύχει θα μετατρέψει το ποδόσφαιρο στο συνώνυμο της επιτυχίας για τους πιτσιρικά- δες από το Χάρλεμ!
Η «Αναγέννηση του Χάρλεμ» ήταν ένα κίνημα που άνθισε το 1919 και τερματίστηκε πριν ακριβώς 80 χρόνια.
Ήταν η περίοδος της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης των μαύρων από τον Νότο προς τον Βορρά, η οποία θράσεψε τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές προσδοκίες τους. Στόχος ήταν σαφώς να εμπεδωθεί ανάμεσα στον μαύρο πληθυσμό μια συνείδηση του ρόλου και της ύπαρξης του και αφετέρου να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στην κοιν
ωνία των μαύρων και των λευκών.
Με την εμφάνιση του οικονομικού κραχ τσακίστηκαν και οι προσδοκίες. Σήμερα το όχημα της δεύτερης αναγέννησης του Χάρλεμ είναι το ποδόσφαιρο! Η έλευση του απόφοιτου του πανεπιστημίου του Πεν, Ιρβ Σμολς, έδωσε την ώθηση στη δημιουργία του πειράματος της «Μαύρης Μέκκας».
Ο Σμολς αντιλήφθηκε ότι ο μόνος τρόπος να κάνει οικείο στους Αμερικανούς ένα ξένο άθλημα ήταν η προσωπική επαφή. Αποδύθηκε λοιπόν σε μια καμπάνια από πόρτα σε πόρτα και με πιστό σύντροφο του το χαμόγελο έπειθε οικογένειες να του εμπιστευθούν τα πιτσιρίκια τους. Ως πειστήρια κατέθετε και μια σειρά εκδηλώσεων με λαοπρόβλητα πρότυπα της αμερικανικής κοινωνίας.
Για το πρόγραμμα του πολυμέριμνου Σμολς έχει αναφερθεί κολακευτικά ο πρόεδρος Ομπάμα πριν ανέλθει στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ! Ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους αλλά και ο Μπιλ Κλίντον βρέθηκαν σε εκείνη τη γειτονιά της Νέας Υόρκης, ενώ ποδοσφαιρικές προσωπικότητες λιγότερο γνωστές στους κατοίκους του Χάρλεμ σαν τους Πελέ, Μπέκαμ, Ανρί και Ετό έπαιξαν ποδόσφαιρο με τα παιδιά της ακαδημίας. Η ικανοποίηση ήταν έκδηλη στο πρόσωπο του Σμολς.
«Πιστεύω ότι με τις ενέργειες μας θα βοηθήσουμε τα παιδιά να διευρύνουν τους ορίζοντες τους και να αποκτήσουν νέες εμπειρίες που θα τους βοηθήσουν όταν βγουν στη ζωή. Για τους ταλαντούχους όμως θα δοθούν και άλλες ευκαιρίες για να προοδεύσουν, πέρα από τις περιορισμένες της γειτονιάς τους ή και ακόμη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής».
Πέρυσι τέτοια εποχή ο Σμολς διοργάνωσε το γκαλά της FC Χάρλεμ για πρώτη φορά έπειτα από την έλευση του. Η χορηγία της ΜLS (του επαγγελματικού φορέα του ποδοσφαίρου στην Αμερική) αποτέλεσε εν τέλει μια σταγόνα μπροστά στις 500.000 δολάρια που συγκεντρώθηκαν.
Την εφετινή χρονιά ο Σμολς πιστεύει ότι το ποσό μπορεί να αυξηθεί. Στόχος του είναι η δημιουργία ιδιόκτητων εγκαταστάσεων ως το 2014. Με γήπεδο ποδοσφαίρου, πολλά γήπεδα σάλας, χώρους αναψυχής και μάθησης όπου θα μπορούν να περνούν δημιουργικά την ώρα τους τα παιδιά από το Χάρλεμ.
«Το ποδόσφαιρο είναι μια προσβάσιμη λύση για κάθε παιδί στο Χάρλεμ και όχι μόνο. Το παιχνίδι εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αντιμετωπίζεται σαν μια σαββατιάτικη πρωινή ασχολία και τίποτα άλλο. Δεν το προσέγγιζαν όμως ποτέ όπως το μπάσκετ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Θα είναι πολύ δύσκολο το ταξίδι μας για να κάνουμε οικείο το ποδόσφαιρο, αλλά πιστεύω ότι στο τέλος το άθλημα θα αποτελέσει μια κινητήριο δύναμη για κοινωνικές αλλαγές στις δομές των οστικών γειτονιών».
Ο Σμολς ακολούθησε σπουδές στη νομική σχολή του Πεν. Κάποια στιγμή τέθηκε το δίλημμα αν θα έπρεπε να ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή.
«Έπαιζα ποδόσφαιρο σε όλη μου τη ζωή. Μετά τον πρώτο χρόνο φοίτησης στο πανεπιστήμιο Πεν, όπου αφοσιώθηκα στις σπουδές μου, αντιλήφθηκα πόσο μου λείπει το ποδόσφαιρο. Είχα μέσα μου την επιθυμία να αγωνιστώ και πάλι και τα κατάφερα, έστω και όχι στο επίπεδο που ήθελα».
Η ποδοσφαιρική ευφορία στις γειτονιές του Χάρλεμ είναι διάστικτη σε κάθε βήμα του Ιρβ Σμολς, όπως μαρτυρά ο ίδιος.
«Τις προάλλες συνάντησα μια ομάδα παιδιών που έπαιζαν μπάλα σε ένα από τα πάρκα της περιοχής. Προέρχονταν από διαφορετικές χώρες όπως το Μάλι, την Γκάνα, τη Γουατεμάλα, τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την Ακτή Ελεφαντοστού και το Μεξικό. Ήταν τόσο ενθουσιασμένοι που έπαιζαν ποδόσφαιρο και μόλις τους έδωσα μια μπάλα της ΜΙδ που είχα στο αυτοκίνητο ήθελαν να ενταχθούν στη ΡΟ Χάρλεμ. Ήταν οι ηλικίες που ζητάμε και εμείς, μεταξύ 11 και 14 ετών».
Το όραμα του 36χρονου είναι να δώσει μια οδό διαφυγής στους μικρούς του Χάρλεμ, οι οποίοι συνθλίβονται στο αστικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης των εγκλημάτων, της ανεργίας, της διαφθοράς. Στη ρωγμή όσων προκαλούν μίσος να ανθίσει η ελπίδα.
«Εκτός από τους προφανείς λόγους που τα σπορ κάνουν καλό στους νέους, ιδιαίτερα στο αστικό περιβάλλον, τους βοηθάει επιπροσθέτως στην προσήλωση στους στόχους τους. Τους διδάσκει πειθαρχία, τους βοηθάει να αποκτήσουν μαχητικό πνεύμα για να αντέξουν σε μια κοινωνία με έντονες διακρίσεις. Το σημαντικότερο είναι ότι τους επιτρέπει να αισθάνονται μέλη μιας παγκόσμιας κοινότητας. Αυτής του ποδοσφαίρου. Αυτό προσπαθούμε να επιτύχουμε».
Προς το παρόν το ενδεχόμενο κάποια στιγμή η ΡΟ Χάρλεμ να συμμετάσχει στη ΜΙ.3 απορρίπτεται. Ο Σμολς πρόσφατα υπέγραψε για λογαριασμό της ομάδας ένα μακρόχρονο συμβόλαιο με εταιρεία μάρκετινγκ, η οποία θα προσπαθήσει να συγκεντρώσει χρήματα και να διευρύνει τη φήμη προκειμένου να συγκεντρωθούν όσο περισσότερα παιδιά είναι εφικτό. «Στόχος να μετατρέψουμε τα πιτσιρίκια σε μεγάλους αθλητές» λέει με μια σιγουριά που διαλύει τις αμφιβολίες ο Ιρβ Σμολς.
Ο αναγεννητής του Χάρλεμ, που από κάθε κατεστραμμένο σπίτι της σκληρής γειτονιάς προσπαθεί να βγάλει ταλέντο...
Εκείνο το πρωινό πριν από μερικούς μήνες η όψη του Χάρλεμ ανασήκωσε πολλά βλέφαρα αγουροξυπνημένων κατοίκων του.
Δεκάδες μαύροι αστυνομικοί είχαν κατακλύσει την περιοχή στήνοντας σε πάγκους την πραμάτεια τους, λες και ήταν μικροπωλητές, Μοίραζαν λεφτά! Την αρχική έκπληξη διαδέχθηκε μια μουδιασμένη εγρήγορση των κατοίκων που θα έπρεπε να παραδώσουν τα όπλα τους για να λάβουν μια πιστωτική κάρτα εφοδιασμένη με 200 δολάρια.
Οι ουρές που σχηματίστηκαν στο σκληρό γκέτο της Νέας Υόρκης έμοιαζαν σαν αυτές στα συσσίτια των εκατομμυρίων άστεγων στη «χώρα της ευκαιρίας.».
Αν και στο Χάρλεμ δεν γίνονται πλέον οι πέντε φόνοι την ημέρα, που διαπράττονταν το 1990, εντούτοις παραμένει μια από τις σκληρότερες γειτονιές, ιδίως για λευκούς που παρέκκλιναν από την πορεία τους όπως ο Τομ Χανκς στην «Απατηλή Λάμψη της Ματαιοδοξίας» του Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Το προάστιο αυτό του «μεγάλου μήλου», που από τη δεκαετία του '80 φάνταζε ως το σύμβολο της εγκληματικότητας, αλλάζει και εν μέρει αυτό οφείλεται και στο ποδόσφαιρο.
Η FC Χάρλεμ έχει συγκεντρώσει στις τάξεις πολλά πιτσιρίκια που συνήθως χάνονταν στον απηνή πόλεμο των συμμοριών. Πλέον αντί να μαθαίνουν να συναρμολογούν ένα ούζι, διδάσκονται τα μυστικά της μπάλας από ποδοσφαιρικές προσωπικότητες σαν τον Μπέκαμ, τον Ετό, τον Ανρί και αρκετούς ακόμη αστέρες της στρογγυλής θεάς η τροχιά της οποίας αρχίζει να μαγεύει τους μικρούς.
Κινητήριος μοχλός αυτής της δεύτερης, καθαρά ποδοσφαιρικής «Αναγέννησης του Χάρλεμ», είναι ένας 36χρονος Αμερικανός που όσο θυμάται τον εαυτό του ήθελε να παίζει μπάλα.
Ο Ιρβ Σμολς πιστώνεται την πατρότητα ενός πειράματος που αν επιτύχει θα μετατρέψει το ποδόσφαιρο στο συνώνυμο της επιτυχίας για τους πιτσιρικά- δες από το Χάρλεμ!
Η «Αναγέννηση του Χάρλεμ» ήταν ένα κίνημα που άνθισε το 1919 και τερματίστηκε πριν ακριβώς 80 χρόνια.
Ήταν η περίοδος της μεγάλης εσωτερικής μετανάστευσης των μαύρων από τον Νότο προς τον Βορρά, η οποία θράσεψε τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές προσδοκίες τους. Στόχος ήταν σαφώς να εμπεδωθεί ανάμεσα στον μαύρο πληθυσμό μια συνείδηση του ρόλου και της ύπαρξης του και αφετέρου να γεφυρωθεί το χάσμα ανάμεσα στην κοιν
ωνία των μαύρων και των λευκών. Με την εμφάνιση του οικονομικού κραχ τσακίστηκαν και οι προσδοκίες. Σήμερα το όχημα της δεύτερης αναγέννησης του Χάρλεμ είναι το ποδόσφαιρο! Η έλευση του απόφοιτου του πανεπιστημίου του Πεν, Ιρβ Σμολς, έδωσε την ώθηση στη δημιουργία του πειράματος της «Μαύρης Μέκκας».
Ο Σμολς αντιλήφθηκε ότι ο μόνος τρόπος να κάνει οικείο στους Αμερικανούς ένα ξένο άθλημα ήταν η προσωπική επαφή. Αποδύθηκε λοιπόν σε μια καμπάνια από πόρτα σε πόρτα και με πιστό σύντροφο του το χαμόγελο έπειθε οικογένειες να του εμπιστευθούν τα πιτσιρίκια τους. Ως πειστήρια κατέθετε και μια σειρά εκδηλώσεων με λαοπρόβλητα πρότυπα της αμερικανικής κοινωνίας.
Για το πρόγραμμα του πολυμέριμνου Σμολς έχει αναφερθεί κολακευτικά ο πρόεδρος Ομπάμα πριν ανέλθει στο ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ! Ο πρώην πρόεδρος Τζορτζ Μπους αλλά και ο Μπιλ Κλίντον βρέθηκαν σε εκείνη τη γειτονιά της Νέας Υόρκης, ενώ ποδοσφαιρικές προσωπικότητες λιγότερο γνωστές στους κατοίκους του Χάρλεμ σαν τους Πελέ, Μπέκαμ, Ανρί και Ετό έπαιξαν ποδόσφαιρο με τα παιδιά της ακαδημίας. Η ικανοποίηση ήταν έκδηλη στο πρόσωπο του Σμολς.
«Πιστεύω ότι με τις ενέργειες μας θα βοηθήσουμε τα παιδιά να διευρύνουν τους ορίζοντες τους και να αποκτήσουν νέες εμπειρίες που θα τους βοηθήσουν όταν βγουν στη ζωή. Για τους ταλαντούχους όμως θα δοθούν και άλλες ευκαιρίες για να προοδεύσουν, πέρα από τις περιορισμένες της γειτονιάς τους ή και ακόμη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής».
Πέρυσι τέτοια εποχή ο Σμολς διοργάνωσε το γκαλά της FC Χάρλεμ για πρώτη φορά έπειτα από την έλευση του. Η χορηγία της ΜLS (του επαγγελματικού φορέα του ποδοσφαίρου στην Αμερική) αποτέλεσε εν τέλει μια σταγόνα μπροστά στις 500.000 δολάρια που συγκεντρώθηκαν.
Την εφετινή χρονιά ο Σμολς πιστεύει ότι το ποσό μπορεί να αυξηθεί. Στόχος του είναι η δημιουργία ιδιόκτητων εγκαταστάσεων ως το 2014. Με γήπεδο ποδοσφαίρου, πολλά γήπεδα σάλας, χώρους αναψυχής και μάθησης όπου θα μπορούν να περνούν δημιουργικά την ώρα τους τα παιδιά από το Χάρλεμ.
«Το ποδόσφαιρο είναι μια προσβάσιμη λύση για κάθε παιδί στο Χάρλεμ και όχι μόνο. Το παιχνίδι εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αντιμετωπίζεται σαν μια σαββατιάτικη πρωινή ασχολία και τίποτα άλλο. Δεν το προσέγγιζαν όμως ποτέ όπως το μπάσκετ και το αμερικανικό ποδόσφαιρο. Θα είναι πολύ δύσκολο το ταξίδι μας για να κάνουμε οικείο το ποδόσφαιρο, αλλά πιστεύω ότι στο τέλος το άθλημα θα αποτελέσει μια κινητήριο δύναμη για κοινωνικές αλλαγές στις δομές των οστικών γειτονιών».
Ο Σμολς ακολούθησε σπουδές στη νομική σχολή του Πεν. Κάποια στιγμή τέθηκε το δίλημμα αν θα έπρεπε να ακολουθήσει καριέρα ποδοσφαιριστή.
«Έπαιζα ποδόσφαιρο σε όλη μου τη ζωή. Μετά τον πρώτο χρόνο φοίτησης στο πανεπιστήμιο Πεν, όπου αφοσιώθηκα στις σπουδές μου, αντιλήφθηκα πόσο μου λείπει το ποδόσφαιρο. Είχα μέσα μου την επιθυμία να αγωνιστώ και πάλι και τα κατάφερα, έστω και όχι στο επίπεδο που ήθελα».
Η ποδοσφαιρική ευφορία στις γειτονιές του Χάρλεμ είναι διάστικτη σε κάθε βήμα του Ιρβ Σμολς, όπως μαρτυρά ο ίδιος.
«Τις προάλλες συνάντησα μια ομάδα παιδιών που έπαιζαν μπάλα σε ένα από τα πάρκα της περιοχής. Προέρχονταν από διαφορετικές χώρες όπως το Μάλι, την Γκάνα, τη Γουατεμάλα, τη Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την Ακτή Ελεφαντοστού και το Μεξικό. Ήταν τόσο ενθουσιασμένοι που έπαιζαν ποδόσφαιρο και μόλις τους έδωσα μια μπάλα της ΜΙδ που είχα στο αυτοκίνητο ήθελαν να ενταχθούν στη ΡΟ Χάρλεμ. Ήταν οι ηλικίες που ζητάμε και εμείς, μεταξύ 11 και 14 ετών».
Το όραμα του 36χρονου είναι να δώσει μια οδό διαφυγής στους μικρούς του Χάρλεμ, οι οποίοι συνθλίβονται στο αστικό περιβάλλον της Νέας Υόρκης των εγκλημάτων, της ανεργίας, της διαφθοράς. Στη ρωγμή όσων προκαλούν μίσος να ανθίσει η ελπίδα.
«Εκτός από τους προφανείς λόγους που τα σπορ κάνουν καλό στους νέους, ιδιαίτερα στο αστικό περιβάλλον, τους βοηθάει επιπροσθέτως στην προσήλωση στους στόχους τους. Τους διδάσκει πειθαρχία, τους βοηθάει να αποκτήσουν μαχητικό πνεύμα για να αντέξουν σε μια κοινωνία με έντονες διακρίσεις. Το σημαντικότερο είναι ότι τους επιτρέπει να αισθάνονται μέλη μιας παγκόσμιας κοινότητας. Αυτής του ποδοσφαίρου. Αυτό προσπαθούμε να επιτύχουμε».
Προς το παρόν το ενδεχόμενο κάποια στιγμή η ΡΟ Χάρλεμ να συμμετάσχει στη ΜΙ.3 απορρίπτεται. Ο Σμολς πρόσφατα υπέγραψε για λογαριασμό της ομάδας ένα μακρόχρονο συμβόλαιο με εταιρεία μάρκετινγκ, η οποία θα προσπαθήσει να συγκεντρώσει χρήματα και να διευρύνει τη φήμη προκειμένου να συγκεντρωθούν όσο περισσότερα παιδιά είναι εφικτό. «Στόχος να μετατρέψουμε τα πιτσιρίκια σε μεγάλους αθλητές» λέει με μια σιγουριά που διαλύει τις αμφιβολίες ο Ιρβ Σμολς.
Ο αναγεννητής του Χάρλεμ, που από κάθε κατεστραμμένο σπίτι της σκληρής γειτονιάς προσπαθεί να βγάλει ταλέντο...
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Doping: Η άγνοια δεν συγχωρείται...
του Βασίλη Γαλούπη
ΝΤΟΡΟΣ γίνεται πάλι στη χώρα μας σχετικά με τά «αθλητικά» συμπληρώματα διατροφής και τα τελευταία κρούσματα με διεγερτική ουσία σε προϊόντα διαίτης.
Τόσο το ΕΣΚΑΝ με πρόσφατη έκτακτη ανακοίνωση του, όσο και η ΔΟΕ παλαιότερα, με άλλη αφορμή, έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, προκειμένου οι αθλητές να μη βρεθούν μπλεγμένοι έπειτα από έλεγχο ντόπινγκ.
Η ΔΟΕ το 2001 είχε αναλύσει στο διαπιστευμένο εργαστήριο της Κολονίας 634 μη ορμονικά συμπληρώματα διατροφής, τα οποία είχαν πλασαριστεί στην αγορά ως ασφαλή για χρήση από αθλητές. Τα σκευάσματα αυτά προέρχονταν από 13 διαφoρετικές χώρες και από 215 προμηθευτές.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του εργαστηριακού ελέγχου σήμαναν συναγερμό! Τα 94 από τα 634 προϊόντα, δηλαδή ένα σημαντικότατο ποσοστό της τάξης του 14,8%, περιείχαν απαγορευμένα αναβολικά στεροειδή, τα οποία δεν αναγράφονταν στην ετικέτα των σκευασμάτων. Ετσι, ανά πάσα στιγμή ένας ανυποψίαστος αθλητής θα μπορούσε να βρεθεί θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. Τα 94, υποτίθεται αθώα, συμπληρώματα διατροφής είχαν αγοραστεί από την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ κ.λπ.
Η WADA έπειτα απ' αυτή την εξέλιξη κι ενώ είναι πια κοινή παραδοχή ότι σε ένα μεγάλο κομμάτι της -και ειδικά στο διαδίκτυο-η αγορά συμπληρωμάτων έχει γίνει ανεξέλεγκτη, έσπευσε να εναρμονίσει τον παγκόσμιο κώδικα αντιντόπινγκ και ουσιαστικά να επικεντρώσει την όποια ευθύνη αποκλειστικά στον αθλητή:
«Για οποιαδήποτε ουσία βρίσκεται στον οργανισμό αθλητή υπεύθυνος είναι αυτός και μόνο».
Ο ΑΘΛΗΤΗΣ, λοιπόν, στην περίπτωση που βρεθεί θετικός ύστερα από έλεγχο ντόπινγκ, έχοντας κάνει χρήση ενός φαινομενικά αθώου συμπληρώματος διατροφής θα αντιμετωπίσει τρομερές δυσκολίες για να αθωωθεί.
Και οι πιθανότητες είναι ξεκάθαρα σε βάρος του, ακόμα κι αν δεχτούν όλοι ότι δεν είχε γνώση για το τι έπαιρνε. Συνεπώς, από τη στιγμή που εκτός από τα «καθαρά» συμπληρώματα κυκλοφορούν κι αυτά που θεωρούνται «λερωμένα» -και που προέρχονται συνήθως από εταιρείες περιορισμένης αξιοπιστίας και βεληνεκούς στη διεθνή αγορά- είναι αυτονόητο πως όποιος υποβάλλεται σε έλεγχο αντιντόπινγκ οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Και να παίρνει τα μέτρα του, αν δεν θέλει να βρεθεί στον αέρα... Η αφέλεια, η άγνοια και η αμέλεια δεν συγχωρούνται από τον κώδικα της WADA.
Με λίγα λόγια, όποιος δεν ελέγχει τι καταναλώνει, παίζει με τη φωτιά...
Πηγή: Εφημερίδα "Real News", Κυριακή 17 Μαΐου 2009
ΝΤΟΡΟΣ γίνεται πάλι στη χώρα μας σχετικά με τά «αθλητικά» συμπληρώματα διατροφής και τα τελευταία κρούσματα με διεγερτική ουσία σε προϊόντα διαίτης.
Τόσο το ΕΣΚΑΝ με πρόσφατη έκτακτη ανακοίνωση του, όσο και η ΔΟΕ παλαιότερα, με άλλη αφορμή, έχουν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, προκειμένου οι αθλητές να μη βρεθούν μπλεγμένοι έπειτα από έλεγχο ντόπινγκ.
Η ΔΟΕ το 2001 είχε αναλύσει στο διαπιστευμένο εργαστήριο της Κολονίας 634 μη ορμονικά συμπληρώματα διατροφής, τα οποία είχαν πλασαριστεί στην αγορά ως ασφαλή για χρήση από αθλητές. Τα σκευάσματα αυτά προέρχονταν από 13 διαφoρετικές χώρες και από 215 προμηθευτές.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του εργαστηριακού ελέγχου σήμαναν συναγερμό! Τα 94 από τα 634 προϊόντα, δηλαδή ένα σημαντικότατο ποσοστό της τάξης του 14,8%, περιείχαν απαγορευμένα αναβολικά στεροειδή, τα οποία δεν αναγράφονταν στην ετικέτα των σκευασμάτων. Ετσι, ανά πάσα στιγμή ένας ανυποψίαστος αθλητής θα μπορούσε να βρεθεί θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. Τα 94, υποτίθεται αθώα, συμπληρώματα διατροφής είχαν αγοραστεί από την Ολλανδία, την Αυστρία, τη Βρετανία, τις ΗΠΑ κ.λπ.
Η WADA έπειτα απ' αυτή την εξέλιξη κι ενώ είναι πια κοινή παραδοχή ότι σε ένα μεγάλο κομμάτι της -και ειδικά στο διαδίκτυο-η αγορά συμπληρωμάτων έχει γίνει ανεξέλεγκτη, έσπευσε να εναρμονίσει τον παγκόσμιο κώδικα αντιντόπινγκ και ουσιαστικά να επικεντρώσει την όποια ευθύνη αποκλειστικά στον αθλητή:
«Για οποιαδήποτε ουσία βρίσκεται στον οργανισμό αθλητή υπεύθυνος είναι αυτός και μόνο».
Ο ΑΘΛΗΤΗΣ, λοιπόν, στην περίπτωση που βρεθεί θετικός ύστερα από έλεγχο ντόπινγκ, έχοντας κάνει χρήση ενός φαινομενικά αθώου συμπληρώματος διατροφής θα αντιμετωπίσει τρομερές δυσκολίες για να αθωωθεί.
Και οι πιθανότητες είναι ξεκάθαρα σε βάρος του, ακόμα κι αν δεχτούν όλοι ότι δεν είχε γνώση για το τι έπαιρνε. Συνεπώς, από τη στιγμή που εκτός από τα «καθαρά» συμπληρώματα κυκλοφορούν κι αυτά που θεωρούνται «λερωμένα» -και που προέρχονται συνήθως από εταιρείες περιορισμένης αξιοπιστίας και βεληνεκούς στη διεθνή αγορά- είναι αυτονόητο πως όποιος υποβάλλεται σε έλεγχο αντιντόπινγκ οφείλει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Και να παίρνει τα μέτρα του, αν δεν θέλει να βρεθεί στον αέρα... Η αφέλεια, η άγνοια και η αμέλεια δεν συγχωρούνται από τον κώδικα της WADA.
Με λίγα λόγια, όποιος δεν ελέγχει τι καταναλώνει, παίζει με τη φωτιά...
Πηγή: Εφημερίδα "Real News", Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Σάββατο 16 Μαΐου 2009
Ολυμπιακός Πειραιώς - ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ".
Αναμνηστική των πρώην συμπαικτών μου, στις εγκαταστάσεις του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Οι Παμπαίδες του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ", στο γήπεδο του Ρέντη,
για το φιλικό με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.
Όρθιοι (δεξιά) οι κ.κ. ΤΡΙΧΙΑΣ και ΚΟΥΚΛΑΡΗΣ
Τέλειωσε η... σούπα Λιγκ
του Ηλία Μπαζίνα
ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ της Σούπερ Λιγκ που μας άφησε χρόνους μόνο σούπερ δεν ήταν. Η λέξη σούπα το περιγράφει καλύτερα. Η αίσθηση που μένει είναι ότι το εθνικό μας ποδόσφαιρο ΜΙΚΡΥΝΕ, ειδικά σε επίπεδο ομάδων.
Κάποτε είχαμε το«ΠΟΚ» με όλους τους εταίρους ανταγωνιστικούς. Είχαμε ΠΑΟΚ και Λάρισα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους περιστασιακά και Αρη και Ηρακλή. Και κάποιες ομάδες του κέντρου, όπως ο Απόλλων Αθηνών, ο Πανιώνιος ο Εθνικός ακόμα και η Προοδευτική, να τρίζουν τα δόντια στους μεγάλους και να έχουν τον σεβασμ
ό όλων.
Τώρα αρχίζει η μεγάλη και ιστορική ΑΕΚ να μοιάζει με μόνιμη δευτεραγωνίστρια.
Ο Παναθηναϊκός μαστίζεται από εσωτερικές φαγωμάρες που άλλοτε θα ήταν αδιανόητες. Ο Ολυμπιακός απλά τσουλάει, διότι οι άλλοι αρνούνται να του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Και τις συνέπειες του ότι πορεύεται σπρωχτός και με τις μηχανές σβηστές τις υφίσταται εκτός συνόρων, όπου αυτονόητα το λαπαδερόν είναι επισφαλές.
ΜΟΝΟ Ο ΠΑΟΚ αποτέλεσε πραγματική εξαίρεση. Ανέβηκε σε βαθμολογική παρουσία αλλά και σε αγωνιστικό κύρος. Εκανε επαγγελματικές κινήσεις στις μεταγραφές. Πρόοδος υπάρχει. Είναι όμως όση φαίνεται; Επέστρεψε πράγματι ο ΠΑΟΚ στη φυσική του θέση του διεκδικητή τίτλων; Αυτό παραμένει αναπόδεικτο. Ομως απομένει να δούμε και πού το πάει η Λάρισα. Κάποτε τα καθαρόαιμα του θεσσαλικού κάμπου έκαναν αυθεντικό πρωταθλητισμό. Πόσο ισχύει αυτό σήμερα;
ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ότι ΔΕΝ ισχύει. Η κορυφή της πυραμίδας στο ελληνικό ποδόσφαιρο στένεψε. Χωράει μόνο ΔΥΟ! Τον ΟΣΦΠ και τον ΠΑΟ. Που, όσο και αν απογοήτευσε εφέτος δυνάμει παραμένει ισότιμος διεκδικητής με τον Ολυμπιακό, διότι έχει και τη φανέλα και την αύρα και τα ΛΕΦΤΑ. Αλλά μόνο αυτός.
Για την ΑΕΚ πρέπει να εφευρεθεί μια ειδική κατηγορία, κάτι σαν... ημιόροφος. Πικρό; Λυπάμαι! Η ζωή μιλάει, όχι εγώ. Και εκεί αποδίδω και την απροθυμία Μελισσανίδη να αναλάβει μεσσίας. Για να ξαναγίνει αξιόμαχη η ΑΕΚ, θέλει πλήθος προϋποθέσεων! Η πρώτη είναι επένδυση σε παίκτες.
ΦΟΒΑΜΑι ότι η ψαλίδα θα συνεχίσει να ανοίγει ανάμεσα στις δύο ομάδες που έχουν το πολύ χρήμα και σε όλες τις άλλες. Τα χρόνια της ακμής τους ο ΠΑΟΚ και η Λάρισα ευτύχησαν να έχουν τεράστιους Μακεδόνες και Θεσσαλούς παίκτες. Ετσι ήταν τότε ο κόσμος. Τώρα το χρήμα αγοράζει ό,τι ο τόπος δεν παράγει. Είτε Τσέλσι και Ιντερ λέγεσαι, είτε ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, αν εσύ αγοράζεις εκείνο που ο άλλος δεν μπορεί να αγοράσει, η ψαλίδα συνεχώς θα ανοίγει...
ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ της Σούπερ Λιγκ που μας άφησε χρόνους μόνο σούπερ δεν ήταν. Η λέξη σούπα το περιγράφει καλύτερα. Η αίσθηση που μένει είναι ότι το εθνικό μας ποδόσφαιρο ΜΙΚΡΥΝΕ, ειδικά σε επίπεδο ομάδων.
Κάποτε είχαμε το«ΠΟΚ» με όλους τους εταίρους ανταγωνιστικούς. Είχαμε ΠΑΟΚ και Λάρισα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους περιστασιακά και Αρη και Ηρακλή. Και κάποιες ομάδες του κέντρου, όπως ο Απόλλων Αθηνών, ο Πανιώνιος ο Εθνικός ακόμα και η Προοδευτική, να τρίζουν τα δόντια στους μεγάλους και να έχουν τον σεβασμ
ό όλων.Τώρα αρχίζει η μεγάλη και ιστορική ΑΕΚ να μοιάζει με μόνιμη δευτεραγωνίστρια.
Ο Παναθηναϊκός μαστίζεται από εσωτερικές φαγωμάρες που άλλοτε θα ήταν αδιανόητες. Ο Ολυμπιακός απλά τσουλάει, διότι οι άλλοι αρνούνται να του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Και τις συνέπειες του ότι πορεύεται σπρωχτός και με τις μηχανές σβηστές τις υφίσταται εκτός συνόρων, όπου αυτονόητα το λαπαδερόν είναι επισφαλές.
ΜΟΝΟ Ο ΠΑΟΚ αποτέλεσε πραγματική εξαίρεση. Ανέβηκε σε βαθμολογική παρουσία αλλά και σε αγωνιστικό κύρος. Εκανε επαγγελματικές κινήσεις στις μεταγραφές. Πρόοδος υπάρχει. Είναι όμως όση φαίνεται; Επέστρεψε πράγματι ο ΠΑΟΚ στη φυσική του θέση του διεκδικητή τίτλων; Αυτό παραμένει αναπόδεικτο. Ομως απομένει να δούμε και πού το πάει η Λάρισα. Κάποτε τα καθαρόαιμα του θεσσαλικού κάμπου έκαναν αυθεντικό πρωταθλητισμό. Πόσο ισχύει αυτό σήμερα;
ΟΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ότι ΔΕΝ ισχύει. Η κορυφή της πυραμίδας στο ελληνικό ποδόσφαιρο στένεψε. Χωράει μόνο ΔΥΟ! Τον ΟΣΦΠ και τον ΠΑΟ. Που, όσο και αν απογοήτευσε εφέτος δυνάμει παραμένει ισότιμος διεκδικητής με τον Ολυμπιακό, διότι έχει και τη φανέλα και την αύρα και τα ΛΕΦΤΑ. Αλλά μόνο αυτός.
Για την ΑΕΚ πρέπει να εφευρεθεί μια ειδική κατηγορία, κάτι σαν... ημιόροφος. Πικρό; Λυπάμαι! Η ζωή μιλάει, όχι εγώ. Και εκεί αποδίδω και την απροθυμία Μελισσανίδη να αναλάβει μεσσίας. Για να ξαναγίνει αξιόμαχη η ΑΕΚ, θέλει πλήθος προϋποθέσεων! Η πρώτη είναι επένδυση σε παίκτες.
ΦΟΒΑΜΑι ότι η ψαλίδα θα συνεχίσει να ανοίγει ανάμεσα στις δύο ομάδες που έχουν το πολύ χρήμα και σε όλες τις άλλες. Τα χρόνια της ακμής τους ο ΠΑΟΚ και η Λάρισα ευτύχησαν να έχουν τεράστιους Μακεδόνες και Θεσσαλούς παίκτες. Ετσι ήταν τότε ο κόσμος. Τώρα το χρήμα αγοράζει ό,τι ο τόπος δεν παράγει. Είτε Τσέλσι και Ιντερ λέγεσαι, είτε ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, αν εσύ αγοράζεις εκείνο που ο άλλος δεν μπορεί να αγοράσει, η ψαλίδα συνεχώς θα ανοίγει...
Πέμπτη 14 Μαΐου 2009
Η ατιμωρησία και η στοργή εξόντωσαν το αθλητικό ήθος!
Δύσκολα μπορεί να πάει παρακάτω το αθλητικό ήθος σε αυτή τη χώρα.
Έχουν γίνει πολλά και κατακριτέα, αλλά αυτό το άηθες θέαμα δεν έχει προηγούμενο! Οφείλουν εξηγήσεις και ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ, που δέχθηκε να δώσει το κύπελλο, και η αθλητική Δικαιοσύνη για την αναλγησία της...
Μπράβο στα πράσινα κορίτσια... Να τις χαίρονται οι γονείς τους και ο σύλλογος τους…
«Τσο και Λο». Αυτός είναι ο νέος γρίφος του ελληνικού αθλητισμού, που δεν είναι καθόλου γρίφος, αλλά ένα σύνθημα το οποίο δεν γράφεται.
Το φωνάζουν αυτό το σύνθημα στα γήπεδα, δεν ξέρω βέβαια, πότε έχουν την ευκαιρία αγωνιστικά τουλάχιστον, να εμπνέονται τόσο πολύ και να ερεθίζονται τόσο πολύ οι γενετήσιες ορμές τους, αλλά στα φανελάκια δεν το έγραψαν όλο, έκοψαν από μια συλλαβή σε κάθε λέξη.
Τύπωσαν το σύνθημα σε φανέλες με την υπογραφή "Θύρα 13" και τις έδωσαν στις παίκτριες βόλεϊ του Παναθηναϊκού να τις φορέσουν και με αυτές να σηκώσουν το πρωτάθλημα Ελλάδας που κατέκτησαν. Αυτές τις φόρεσαν, παρά το γεγονός ότι ήξεραν ολόκληρο το σύνθημα. Και αυτές τις φόρεσαν και ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ τις απένειμε το κύπελλο του πρωταθλήματος, ενώ φορούσαν αυτές τις φανέλες.
Δεν γνωρίζω αν μπορεί να πάει παρακάτω το αθλητικό ήθος σε αυτή τη χώρα. Πολλά έχουν γίνει κατά καιρούς, άσχημα και κατακριτέα, αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναγίνει. Και δεν έχει ξαναγίνει να περνάει έτσι χωρίς καταδίκη μια τέτοια κατάσταση που ξεπερνάει κάθε όριο και ήδη θα έπρεπε να έχει κινητοποιήσει τον αθλητικό δικαστή και τους φορείς του βόλεϊ. Να εξηγήσει ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ γιατί έδωσε κύπελλο σε μια ομάδα που φορούσε φανέλα με τέτοιο σύνθημα και νομιμοποίησε ουσιαστικά αυτή την αθλιότητα, την οποία μόνο ομάδα του Παναθηναϊκού έχει τολμήσει να κάνει όσα
χρόνια παρακολουθώ τον αθλητισμό σ' αυτή τη χώρα, και δεν είναι λίγα.
Πρόκειται για εκτέλεση εν ψυχρώ κάθε έννοιας του αθλητικού ιδεώδους.
Η ατιμωρησία και όχι μόνο, αλλά και η στοργή που απολαμβάνει ο Παναθηναϊκός από τα όργανα του βόλεϊ σε όλα τα επίπεδα, αυτά τα αποτελέσματα έχουν. Αποθρασύνονται οι πράσινοι εκ του ασφαλούς πάντα και δεν έχουν άδικο. Έχει γίνει τέτοιο ανοσιούργημα και δεν έχω δει να ευαισθητοποιηθούν η αθλητική δικαιοσύνη, ούτε η Πολιτεία που κατά τα άλλα θέλει να καταπολεμήσει τη βία.
Πιθανόν να έχει πρόβλημα να κινηθεί η αθλητική δικαιοσύνη, γιατί τέτοιες ακρότητες μπορεί να μην περιλαμβάνονται στα παραπτώματα που προβλέπονται από τον αθλητικό κώδικα. Να, λοιπόν, μια θαυμάσια ευκαιρία να μείνει ατιμώρητη για μια ακόμη φορά η ομάδα του Παναθηναϊκού, μέχρι να αρχίσουν να αντιδράνε στο ίδιο ύφος οπαδοί άλλων ομάδων και να έχουμε πάλι δράματα.
Αλλά και ο αθλητικός εισαγγελέας, ο οποίος έχει επιδείξει ευαισθησία όταν πρόκειται για άλλες ομάδες εκτός Παναθηναϊκού, δεν άκουσα να κάνει κάτι γι' αυτή την πραγματικά μεγάλη ντροπή.
Δεν τρέχει τίποτε γενικώς και από όλους ώστε να αποδειχθεί ότι σ' αυτή τη χώρα η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός βασιλεύουν. Ελπίζω να διαψευσθώ και να υπάρξει μια κλήση για απολογία τουλάχιστον.
Πρέπει να καταλάβουν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις τύχες του αθλητισμού αυτής της χώρας ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εξαντλούν τη δραστηριότητα τους με το να κάνουν δημόσιες σχέσεις και κυρίως να εξυπηρετούν τον Παναθηναϊκό στο πλαίσιο μιας διαπλοκής συμφερόντων.
Κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες του αθλητισμού στη χώρα που τον γέννησε.
Φοβάμαι, όμως, ότι δεν έχουν καταλάβει το μέγεθος και την αξία αυτού του μεγαλείου του αθλητικού ιδεώδους, γιατί όποιος το καταλαβαίνει και το γνωρίζει πραγματικά μπορεί να τα βάλει κάτω από τα προσωπικά του συμφέροντα και επιδιώξεις και δυστυχώς στην Ελλάδα, στη χώρα που γέννησε αυτό το ιδεώδες, που αντέχει εκατοντάδες χρόνια, κάποιοι το «υπηρετούν» σαν να το εκμεταλλεύονται.
Έτσι φτάνουμε σ' αυτά τα σημεία. Κορίτσια να φορούν μπλουζάκι με σύνθημα «Τσο και Λο». Ό,τι και να πει κανείς περισσεύει. Να πει μπράβο στα κορίτσια αυτά που απέκτησαν και όργανο ανδρικό. Μπράβο στον Παναθηναϊκό και τους αφούς Γιαννακόπουλου που τις έχουν και τις καμαρώνουν.
Μπράβο σε όσους ανέχονται αυτές τις αισχρότητες, είτε είναι άνθρωποι του αθλητισμού, είτε γενικώς πολιτικοί, δικαστές ή εισαγγελείς.
Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ"
Έχουν γίνει πολλά και κατακριτέα, αλλά αυτό το άηθες θέαμα δεν έχει προηγούμενο! Οφείλουν εξηγήσεις και ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ, που δέχθηκε να δώσει το κύπελλο, και η αθλητική Δικαιοσύνη για την αναλγησία της...
Μπράβο στα πράσινα κορίτσια... Να τις χαίρονται οι γονείς τους και ο σύλλογος τους…
«Τσο και Λο». Αυτός είναι ο νέος γρίφος του ελληνικού αθλητισμού, που δεν είναι καθόλου γρίφος, αλλά ένα σύνθημα το οποίο δεν γράφεται.
Το φωνάζουν αυτό το σύνθημα στα γήπεδα, δεν ξέρω βέβαια, πότε έχουν την ευκαιρία αγωνιστικά τουλάχιστον, να εμπνέονται τόσο πολύ και να ερεθίζονται τόσο πολύ οι γενετήσιες ορμές τους, αλλά στα φανελάκια δεν το έγραψαν όλο, έκοψαν από μια συλλαβή σε κάθε λέξη.
Τύπωσαν το σύνθημα σε φανέλες με την υπογραφή "Θύρα 13" και τις έδωσαν στις παίκτριες βόλεϊ του Παναθηναϊκού να τις φορέσουν και με αυτές να σηκώσουν το πρωτάθλημα Ελλάδας που κατέκτησαν. Αυτές τις φόρεσαν, παρά το γεγονός ότι ήξεραν ολόκληρο το σύνθημα. Και αυτές τις φόρεσαν και ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ τις απένειμε το κύπελλο του πρωταθλήματος, ενώ φορούσαν αυτές τις φανέλες.
Δεν γνωρίζω αν μπορεί να πάει παρακάτω το αθλητικό ήθος σε αυτή τη χώρα. Πολλά έχουν γίνει κατά καιρούς, άσχημα και κατακριτέα, αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναγίνει. Και δεν έχει ξαναγίνει να περνάει έτσι χωρίς καταδίκη μια τέτοια κατάσταση που ξεπερνάει κάθε όριο και ήδη θα έπρεπε να έχει κινητοποιήσει τον αθλητικό δικαστή και τους φορείς του βόλεϊ. Να εξηγήσει ο πρόεδρος της ΕΟΠΕ γιατί έδωσε κύπελλο σε μια ομάδα που φορούσε φανέλα με τέτοιο σύνθημα και νομιμοποίησε ουσιαστικά αυτή την αθλιότητα, την οποία μόνο ομάδα του Παναθηναϊκού έχει τολμήσει να κάνει όσα
χρόνια παρακολουθώ τον αθλητισμό σ' αυτή τη χώρα, και δεν είναι λίγα.Πρόκειται για εκτέλεση εν ψυχρώ κάθε έννοιας του αθλητικού ιδεώδους.
Η ατιμωρησία και όχι μόνο, αλλά και η στοργή που απολαμβάνει ο Παναθηναϊκός από τα όργανα του βόλεϊ σε όλα τα επίπεδα, αυτά τα αποτελέσματα έχουν. Αποθρασύνονται οι πράσινοι εκ του ασφαλούς πάντα και δεν έχουν άδικο. Έχει γίνει τέτοιο ανοσιούργημα και δεν έχω δει να ευαισθητοποιηθούν η αθλητική δικαιοσύνη, ούτε η Πολιτεία που κατά τα άλλα θέλει να καταπολεμήσει τη βία.
Πιθανόν να έχει πρόβλημα να κινηθεί η αθλητική δικαιοσύνη, γιατί τέτοιες ακρότητες μπορεί να μην περιλαμβάνονται στα παραπτώματα που προβλέπονται από τον αθλητικό κώδικα. Να, λοιπόν, μια θαυμάσια ευκαιρία να μείνει ατιμώρητη για μια ακόμη φορά η ομάδα του Παναθηναϊκού, μέχρι να αρχίσουν να αντιδράνε στο ίδιο ύφος οπαδοί άλλων ομάδων και να έχουμε πάλι δράματα.
Αλλά και ο αθλητικός εισαγγελέας, ο οποίος έχει επιδείξει ευαισθησία όταν πρόκειται για άλλες ομάδες εκτός Παναθηναϊκού, δεν άκουσα να κάνει κάτι γι' αυτή την πραγματικά μεγάλη ντροπή.
Δεν τρέχει τίποτε γενικώς και από όλους ώστε να αποδειχθεί ότι σ' αυτή τη χώρα η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός βασιλεύουν. Ελπίζω να διαψευσθώ και να υπάρξει μια κλήση για απολογία τουλάχιστον.
Πρέπει να καταλάβουν αυτοί που έχουν στα χέρια τους τις τύχες του αθλητισμού αυτής της χώρας ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να εξαντλούν τη δραστηριότητα τους με το να κάνουν δημόσιες σχέσεις και κυρίως να εξυπηρετούν τον Παναθηναϊκό στο πλαίσιο μιας διαπλοκής συμφερόντων.
Κρατάνε στα χέρια τους τις τύχες του αθλητισμού στη χώρα που τον γέννησε.
Φοβάμαι, όμως, ότι δεν έχουν καταλάβει το μέγεθος και την αξία αυτού του μεγαλείου του αθλητικού ιδεώδους, γιατί όποιος το καταλαβαίνει και το γνωρίζει πραγματικά μπορεί να τα βάλει κάτω από τα προσωπικά του συμφέροντα και επιδιώξεις και δυστυχώς στην Ελλάδα, στη χώρα που γέννησε αυτό το ιδεώδες, που αντέχει εκατοντάδες χρόνια, κάποιοι το «υπηρετούν» σαν να το εκμεταλλεύονται.
Έτσι φτάνουμε σ' αυτά τα σημεία. Κορίτσια να φορούν μπλουζάκι με σύνθημα «Τσο και Λο». Ό,τι και να πει κανείς περισσεύει. Να πει μπράβο στα κορίτσια αυτά που απέκτησαν και όργανο ανδρικό. Μπράβο στον Παναθηναϊκό και τους αφούς Γιαννακόπουλου που τις έχουν και τις καμαρώνουν.
Μπράβο σε όσους ανέχονται αυτές τις αισχρότητες, είτε είναι άνθρωποι του αθλητισμού, είτε γενικώς πολιτικοί, δικαστές ή εισαγγελείς.
Πηγή: Εφημερίδα "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ"
Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
Doping: Αμετανόητος για το κακό που προκάλεσε
του Βασίλη Γαλούπη
ΞΕΣΗΚΩΘΗΚΑΝ βετεράνοι αθλητές στη Γερμανία μετά την πρόσφατη απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας να δώσει άφεση αμαρτιών και νέα άδεια άσκησης επαγγέλματος σε προπονητές της πρώην DDR, που έχουν παραδεχθεί ότι χορηγούσαν απαγορευμένες ουσίες κατά το παρελθόν.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράδειγμα από την τέως Αν. Γερμανία για να κατανοήσει ο οποιοσδήποτε τις φριχτές παρενέργειες του ντόπινγκ.
Στις 2 Μαΐου 2000, ξεκίνησε η μεγάλη δίκη του «ενορχηστρωτή» του προγράμματος ντόπινγκ της Αν. Γερμανίας.
Ο αρχίατρος Μάνφρεντ Χέπνερ κάθισε στο εδώλιο του κατάμεστου από κόσμο και κάμερες δικαστηρίου του Βερολίνου, με τις κατηγορίες της πρόκλησης σωματικών βλαβών σε 141 αθλήτριες από το 1972 ώς το 1988.
Ηταν η πρώτη φορά μετά την πτώση του τείχους που ο Χέπνερ αναγκάστηκε να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τα θύματα του, τα οποία ύστερα από χρόνια δικαστικού αγώνα αποζημιώθηκαν, εν τέλει, από το κράτος το 2007.
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ με το σκληρό πρόσωπο και το αμετανόητο βλέμμα, που ήταν επί σειρά ετών υψηλό στέλεχος στην επιτροπή αντιντόπινγκ της ΔΟΕ (!!!), δεν έδειξε να λυγίζει και προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα...
Ο κυνικός επιστήμων δήλωσε στο δικαστήριο ότι «ο αγωνιστικός αθλητισμός αρχίζει εκεί που τελειώνει ο υγιής αθλητισμός»!!!
Οταν όμως άρχισαν να προσέρχονται για κατάθεση οι πρώην αθλήτριές του, προκλήθηκε σοκ στην κοινή γνώμη.
Η ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Ευρώπης στην κολύμβηση Χάικε Γκρίνλερ είπε ότι με εντολή Χέπνερ τής έδιναν στεροειδή χάπια από τότε που ήταν στην Δ' Δημοτικού. Η Κάρεν Κένιγκ, επίσης πρωταθλήτρια Ευρώπης στις πισίνες, κατέθεσε ότι έζησε ένα δράμα, αφού από 11 ετών την ντόπαραν με 10 χάπια ημερησίως με δραματικές συνέπειες για την υγεία της (αυτοκτονικές τάσεις).
Η ολυμπιονίκης Ρίκα Ράινιχ έκλαιγε μπροστά στον κατηγορούμενο Χέπνερ όταν έλεγε:
«Ζω μόνιμα με τον πόνο, υποφέρω από κύστες στις ωοθήκες, είχα δύο αποβολές και πρέπει καθημερινά να παίρνω φάρμακα για καρδιακά προβλήματα. Δίνουμε καθημερινή μάχη για τη ζωή μας...».
Πώς θα ήταν δυνατόν τα δεκάδες θύματα να εξιλεωθούν από την τότε καταδικαστική απόφαση στον Χέπνερ και να μην εξοργιστούν από την πρόσφατη απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής
Οι παρενέργειες πρωταθλητισμού υπενθυμίζουν στους βετεράνους κάθε μέρα, μέχρι και σήμερα, τι πέρασαν στα χρόνια της δόξας.
ΞΕΣΗΚΩΘΗΚΑΝ βετεράνοι αθλητές στη Γερμανία μετά την πρόσφατη απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας να δώσει άφεση αμαρτιών και νέα άδεια άσκησης επαγγέλματος σε προπονητές της πρώην DDR, που έχουν παραδεχθεί ότι χορηγούσαν απαγορευμένες ουσίες κατά το παρελθόν.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο παράδειγμα από την τέως Αν. Γερμανία για να κατανοήσει ο οποιοσδήποτε τις φριχτές παρενέργειες του ντόπινγκ.
Στις 2 Μαΐου 2000, ξεκίνησε η μεγάλη δίκη του «ενορχηστρωτή» του προγράμματος ντόπινγκ της Αν. Γερμανίας.
Ο αρχίατρος Μάνφρεντ Χέπνερ κάθισε στο εδώλιο του κατάμεστου από κόσμο και κάμερες δικαστηρίου του Βερολίνου, με τις κατηγορίες της πρόκλησης σωματικών βλαβών σε 141 αθλήτριες από το 1972 ώς το 1988.
Ηταν η πρώτη φορά μετά την πτώση του τείχους που ο Χέπνερ αναγκάστηκε να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τα θύματα του, τα οποία ύστερα από χρόνια δικαστικού αγώνα αποζημιώθηκαν, εν τέλει, από το κράτος το 2007.
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ με το σκληρό πρόσωπο και το αμετανόητο βλέμμα, που ήταν επί σειρά ετών υψηλό στέλεχος στην επιτροπή αντιντόπινγκ της ΔΟΕ (!!!), δεν έδειξε να λυγίζει και προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα...
Ο κυνικός επιστήμων δήλωσε στο δικαστήριο ότι «ο αγωνιστικός αθλητισμός αρχίζει εκεί που τελειώνει ο υγιής αθλητισμός»!!!
Οταν όμως άρχισαν να προσέρχονται για κατάθεση οι πρώην αθλήτριές του, προκλήθηκε σοκ στην κοινή γνώμη.
Η ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ Ευρώπης στην κολύμβηση Χάικε Γκρίνλερ είπε ότι με εντολή Χέπνερ τής έδιναν στεροειδή χάπια από τότε που ήταν στην Δ' Δημοτικού. Η Κάρεν Κένιγκ, επίσης πρωταθλήτρια Ευρώπης στις πισίνες, κατέθεσε ότι έζησε ένα δράμα, αφού από 11 ετών την ντόπαραν με 10 χάπια ημερησίως με δραματικές συνέπειες για την υγεία της (αυτοκτονικές τάσεις).
Η ολυμπιονίκης Ρίκα Ράινιχ έκλαιγε μπροστά στον κατηγορούμενο Χέπνερ όταν έλεγε:
«Ζω μόνιμα με τον πόνο, υποφέρω από κύστες στις ωοθήκες, είχα δύο αποβολές και πρέπει καθημερινά να παίρνω φάρμακα για καρδιακά προβλήματα. Δίνουμε καθημερινή μάχη για τη ζωή μας...».
Πώς θα ήταν δυνατόν τα δεκάδες θύματα να εξιλεωθούν από την τότε καταδικαστική απόφαση στον Χέπνερ και να μην εξοργιστούν από την πρόσφατη απόφαση της Ολυμπιακής Επιτροπής
Οι παρενέργειες πρωταθλητισμού υπενθυμίζουν στους βετεράνους κάθε μέρα, μέχρι και σήμερα, τι πέρασαν στα χρόνια της δόξας.
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ οι Παμπαίδες.
Ήταν μαγική μέρα η Κυριακή 10 Μαΐου 2009.
Η πρώτη παρουσία του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" Αργυρούπολης στ
ον ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ μιας ηλικιακής κατηγορίας του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ, συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του ΤΡΟΠΑΙΟΥ, με νίκη 2-1 επί του ΗΝΙΟΧΟΥ.
Οι Παμπαίδες μας με την άρτια τεχνική καθοδήγηση του ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ (μας) κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ, πέτυχαν να μετατρέψουν σε πραγματικότητα για το σύλλογό μας, το όνειρο όλων των ομάδων που συμμετέχουν σε κάθε ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.
Ο ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΑΛΑΣ στην κατηγορία ΠΑΜΠΑΙΔΩΝ.
Σύνθεση ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ":
Αγγελος ΚΟΥΚΛΑΡΗΣ, Διαμάντης ΜΠΟΤΗΣ, Δονάτος ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Παναγιώτης ΤΑΓΚΑΛΟΣ, Χαράλαμπος ΛΑΓΑΝΑΣ (Αλέξης ΣΑΜΑΡΑΣ, Χρίστος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, Σπύρος ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ, Χαράλαμπος ΤΡΙΧΙΑΣ, Γιώργος ΤΑΓΚΑΛΟΣ, Τάσος ΕΡΗΜΙΔΗΣ, Γιώργος ΑΤΖΑΡΑΚΗΣ, Νεόφυτος ΚΟΥΣΗΣ)
Διαβάστε τις λεπτομέρειες του αγώνα
Η πρώτη παρουσία του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" Αργυρούπολης στ
ον ΜΕΓΑΛΟ ΤΕΛΙΚΟ μιας ηλικιακής κατηγορίας του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ, συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του ΤΡΟΠΑΙΟΥ, με νίκη 2-1 επί του ΗΝΙΟΧΟΥ.Οι Παμπαίδες μας με την άρτια τεχνική καθοδήγηση του ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ (μας) κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ, πέτυχαν να μετατρέψουν σε πραγματικότητα για το σύλλογό μας, το όνειρο όλων των ομάδων που συμμετέχουν σε κάθε ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.
Ο ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΑΛΑΣ στην κατηγορία ΠΑΜΠΑΙΔΩΝ.
Σύνθεση ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ":
Αγγελος ΚΟΥΚΛΑΡΗΣ, Διαμάντης ΜΠΟΤΗΣ, Δονάτος ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Παναγιώτης ΤΑΓΚΑΛΟΣ, Χαράλαμπος ΛΑΓΑΝΑΣ (Αλέξης ΣΑΜΑΡΑΣ, Χρίστος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, Σπύρος ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ, Χαράλαμπος ΤΡΙΧΙΑΣ, Γιώργος ΤΑΓΚΑΛΟΣ, Τάσος ΕΡΗΜΙΔΗΣ, Γιώργος ΑΤΖΑΡΑΚΗΣ, Νεόφυτος ΚΟΥΣΗΣ)
Διαβάστε τις λεπτομέρειες του αγώνα
Κυριακή 10 Μαΐου 2009
Καλή επιτυχία και ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!
Ο αδελφικός μου φίλος και παλιός μου συμπαί
κτης στον ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" Αργυρούπολης, ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΛΑΓΑΝΑΣ αρχηγός της ομάδος ΠΑΜΠΑΙΔΩΝ, με τις οδηγίες του πρώτου μας προπονητή ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ, διεκδικεί σήμερα τον ΤΙΤΛΟ του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΛΛΑΔΟΣ στο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ.
Η καρδιά μου είναι μαζί του και οι ευχές μου τον συνοδεύουν, όπως και τους συμπαίκτες του στην ομάδα.
Θα είμαι μαζί σου, στην ΠΑΛΛΗΝΗ, και θα το μετατρέψουμε σε γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".
Από κατακτήσεις τίτλων και πανηγυρισμούς ξέρουμε πολύ καλά Χαράλαμπε, να δείξουμε και στο "βάζελο" προπονητή μας κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ.
Να το πάρει με τον ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ". Αν περιμένει από την "άλλη" του ομάδα...
Πάμε ρε Μπαμπίκο, ΜΠΟΡΕΙΤΕ. ΕΣΥ ΘΑ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙΣ.
κτης στον ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" Αργυρούπολης, ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΛΑΓΑΝΑΣ αρχηγός της ομάδος ΠΑΜΠΑΙΔΩΝ, με τις οδηγίες του πρώτου μας προπονητή ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ, διεκδικεί σήμερα τον ΤΙΤΛΟ του ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΛΛΑΔΟΣ στο ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΑΛΑΣ ΕΠΟ.Η καρδιά μου είναι μαζί του και οι ευχές μου τον συνοδεύουν, όπως και τους συμπαίκτες του στην ομάδα.
Θα είμαι μαζί σου, στην ΠΑΛΛΗΝΗ, και θα το μετατρέψουμε σε γήπεδο "Γεώργιος Καραϊσκάκης".
Από κατακτήσεις τίτλων και πανηγυρισμούς ξέρουμε πολύ καλά Χαράλαμπε, να δείξουμε και στο "βάζελο" προπονητή μας κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ.
Να το πάρει με τον ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ". Αν περιμένει από την "άλλη" του ομάδα...
Πάμε ρε Μπαμπίκο, ΜΠΟΡΕΙΤΕ. ΕΣΥ ΘΑ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙΣ.
Σάββατο 9 Μαΐου 2009
Συνέντευξη του κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΣΗ...
Το blog του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ σε ανάρτηση του, που καταχωρήθηκε πριν λίγη ώρα, προαναγέλλει
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ κ. Παναγιώτη ΚΟΥΣΗ.
Η συνέντευξη -πρόκειται απ΄ότι γνωρίζω για την πρώτη δημόσια τοποθέτησή του στα έξι χρόνια που κοουτσάρει τις ομάδες του ΑΣ- θα είναι εφ' όλης της ύλης.
Περιμένω, όπως όλοι, με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις του, καθώς είναι γνωστό σε όλους όσοι είμασταν αθλητές του, ότι πρόκειται για προπονητή που "μιλάει" μέσα στους αγωνιστικούς χώρους με τη δουλειά του και μόνο.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ κ. Παναγιώτη ΚΟΥΣΗ.
Η συνέντευξη -πρόκειται απ΄ότι γνωρίζω για την πρώτη δημόσια τοποθέτησή του στα έξι χρόνια που κοουτσάρει τις ομάδες του ΑΣ- θα είναι εφ' όλης της ύλης.
Περιμένω, όπως όλοι, με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις του, καθώς είναι γνωστό σε όλους όσοι είμασταν αθλητές του, ότι πρόκειται για προπονητή που "μιλάει" μέσα στους αγωνιστικούς χώρους με τη δουλειά του και μόνο.
Βουλιάζει ο πλανήτης μας!
3.351 πόλεις σε όλο τον κόσμο απειλούνται από το λιώσιμο των πάγων
ΔΕΚΑΔΕΣ παραλιακές πόλεις της Μεσογείου και του υπόλοιπου πλανήτη θα πνιγούν σε λίγες δεκαετίες αν η στάθμη των θαλασσών αυξηθεί κατά 1,5 μέτρο, όπως δείχνουν τα επιστημονικά σενάρια καταστροφής για το 2100.Στις παράκτιες και παρόχθιες περιοχές κατοικεί ένας στους δέκα ανθρώπους σήμερα
ή περίπου ένα δισεκατομμύριο τις επόμενες δεκαετίες.
Από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις που διατρέχονται από ποταμούς μέχρι τις ασιατικές πόλεις-τέρατα με υψόμετρο λίγων μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, η απειλή από την άνοδο της στάθμης των υδάτων είναι εφιαλτική.
Το λιώσιμο των πάγων, όπως δείχνουν οι πιο πρόσφατες έρευνες επιταχύνεται και το φαινόμενο παίρνει μορφή φαύλου κύκλου.
Οι πάγοι που λιώνουν δημιουργούν έναν νέο «θερμοσυσσωρευτή» που κάθε χρόνο θα εμποδίζει περισσότερα τμήματα των ωκεανών να παγώσουν ξανά, πολλαπλασιάζοντας το φαινόμενο. Και κάθε χρόνος θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο.Παράλληλα, η άνοδος της θερμοκρασίας και η έλλειψη βροχοπτώσεων απειλεί να
κόψει τον πλανήτη στα δύο με την ερημοποίηση πολλών περιοχών.
Επιστημονικά μοντέλα δείχνουν ότι η περιοχή των νότιων ΗΠΑ και του βόρειου Μεξικού ετοιμάζεται να μπει σε περίοδο μόνιμης ξηρασίας. Αναπόφευκτο επακόλουθο μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι η μαζική μετακίνηση περιβαλλοντικών προσφύγων από τις περιοχές που θα πληγούν περισσότερο προς εκείνες που θα υποστούν μικρότερη ζημιά.Υπάρχει, άραγε, ελπίδα αναστροφής αυτής της κατάστασης.
Οι λίγοι αισιόδοξοι επιστήμονες, οι οποίοι αντιτίθενται στη θεωρία του φαινομένου του θερμοκηπίου, υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο της Λα Νίνια που, σε αντίθεση με τον Ελ Νίνιο, ψύχει συνολικά τον πλανήτη, θα επιφέρει ισορροπία.
Ως διά μαγείας...
ΔΕΚΑΔΕΣ παραλιακές πόλεις της Μεσογείου και του υπόλοιπου πλανήτη θα πνιγούν σε λίγες δεκαετίες αν η στάθμη των θαλασσών αυξηθεί κατά 1,5 μέτρο, όπως δείχνουν τα επιστημονικά σενάρια καταστροφής για το 2100.Στις παράκτιες και παρόχθιες περιοχές κατοικεί ένας στους δέκα ανθρώπους σήμερα
ή περίπου ένα δισεκατομμύριο τις επόμενες δεκαετίες.Από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις που διατρέχονται από ποταμούς μέχρι τις ασιατικές πόλεις-τέρατα με υψόμετρο λίγων μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, η απειλή από την άνοδο της στάθμης των υδάτων είναι εφιαλτική.
Το λιώσιμο των πάγων, όπως δείχνουν οι πιο πρόσφατες έρευνες επιταχύνεται και το φαινόμενο παίρνει μορφή φαύλου κύκλου.
Οι πάγοι που λιώνουν δημιουργούν έναν νέο «θερμοσυσσωρευτή» που κάθε χρόνο θα εμποδίζει περισσότερα τμήματα των ωκεανών να παγώσουν ξανά, πολλαπλασιάζοντας το φαινόμενο. Και κάθε χρόνος θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο.Παράλληλα, η άνοδος της θερμοκρασίας και η έλλειψη βροχοπτώσεων απειλεί να
κόψει τον πλανήτη στα δύο με την ερημοποίηση πολλών περιοχών.
Επιστημονικά μοντέλα δείχνουν ότι η περιοχή των νότιων ΗΠΑ και του βόρειου Μεξικού ετοιμάζεται να μπει σε περίοδο μόνιμης ξηρασίας. Αναπόφευκτο επακόλουθο μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι η μαζική μετακίνηση περιβαλλοντικών προσφύγων από τις περιοχές που θα πληγούν περισσότερο προς εκείνες που θα υποστούν μικρότερη ζημιά.Υπάρχει, άραγε, ελπίδα αναστροφής αυτής της κατάστασης.
Οι λίγοι αισιόδοξοι επιστήμονες, οι οποίοι αντιτίθενται στη θεωρία του φαινομένου του θερμοκηπίου, υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο της Λα Νίνια που, σε αντίθεση με τον Ελ Νίνιο, ψύχει συνολικά τον πλανήτη, θα επιφέρει ισορροπία.
Ως διά μαγείας...
Ο σπεσιαλίστας δολιοφθορέας, Άντερς Ντούε.
Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης
Tην εποχή που στριφογύριζε με την παιδική ξεγνοιασιά στα χαλάσματα του πύργου «Fars Hat» («το καπέλο του πατέρα» στη δανική) στο Νίκεμπινγκ, εκεί όπου απομονώνονταν οι βασίλισσες που χήρευαν, ο Αντερς Ντούε ονειρευόταν να γίνει βασιλιάς.Και τα κατάφερε, έστω και αν ο τίτλος που του αποδίδεται από τον Τύπο της Δανίας είναι αυτός του «βασιλιά των φάουλ». Η... κορόνα αναπαύεται στο κεφάλι του σε κάθε παιχνίδι της Άαλμποργκ.
Όπως συνέβη στην «αποσυναρμολόγηση» της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια με 3-0 στην Ένεργκι Νορντ Αρένα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ!Οι οπαδοί αναριγούσαν ως τα αποδυτήρια στη θέα του Ντούε
, που είχε πετύχει δύο γκολ! Όταν ο πρωτάρης προπονητής του, Μάγκνους Πέρσον, τον απέσυρε από το παιχνίδι, οι εκστασιασμένοι ακόλουθοι του βασιλιά τον ξεπροβόδιζαν με εκκωφαντικό θόρυβο.
Αυτοί οι αλαλαγμοί αποθέωσης αχνόσβησαν κάποιες μύχιες αμφιβολίες που μπορεί να υπήρξαν για την αξία αυτού του συνεπούς δολιοφθορέα των Ισπανών.
Ο 26χρονος αριστερός χαφ, ο οποίος επιλέγει να φορά τον αριθμό-αρχέτυπο των δεξιών εξτρέμ, το 7, για να υπογραμμίσει τις αντιθέσεις του χαρακτήρα του, είχε σαμποτάρει και την προσπάθεια νίκης της Βιγιαρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ στη Δανία, με μια ζυγοσταθμισμένη εκτέλεση φάουλ που είχε αποφέρει τον βαθμό της ισοπαλίας.
Ήταν η σπεσιαλιτέ του Ντούε, ο οποίος πριν από τρία χρόνια με την ομάδα της πόλης του, τη Νίκεμπινγκ, είχε πετύχει 10 γκολ, 8 εκ των οποίων με απευθείας εκτέλεση φάουλ.
Μπορεί στο ματς με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια να μην του εμφανίστηκε η ευκαιρία να σερβίρει τη... σπεσιαλιτέ του, αλλά τα δύο γκολ που πέτυχε έφεραν σε θέση ισχύος την Ααλμποργκ, η οποία δείχνει έτοιμη να σφραγίσει το διαβατήριο της για τη φάση των «16» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου θα περιμένει μια εκ των Κοπεγχάγης, Μάντσεστερ Σίτι...
Ο Ντούε μεγάλωσε στην πόλη του Νίκεμπινγκ που αποτελείται από δύο νησιά, το Λόλαντ και το Φάλστερ, τα οποία ενώνονται από μια γέφυρα που απλώνεται σε μήκος τριακοσίων μέτρων.
Μια αποθαρρυντική πόλη στην πρώτη ματιά, που όμως τυλίγεται από πνεύμονες πράσινου και πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις. Εκεί άνθισε και το ταλέντο του Αντερς Ντούε αν και ο πρώτος του προπονητής στην τοπική ομάδα προσπάθησε άθελα του να αφοπλίσει το ταλέντο του.
Τον... εξόρισε στα αριστερά της άμυνας και έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια για να βρει ο 26χρονος σήμερα τη φυσική του θέση στη μεσαία γραμμή. Ακαταπόνητος, ταχύς και με μεταβιβάσεις ακριβείας, πραγματοποίησε παθιασμένες εμφανίσεις, που ώθησαν τη φήμη του στην απόδραση από τα στενά όρια της δεύτερης και της τρίτης κατηγορίας της Δανίας όπου αγωνιζόταν με τη Νίκεμπινγκ.
Τα 8 γκολ με απευθείας εκτελέσεις φάουλ τη σεζόν 2004-05 σφράγισαν το διαβατήριο του για την πρώτη τη τάξει κατηγορία της Δανίας και τη Νόρντζελαντ.Μια σεζόν στην πρώτη αντίπαλο του Ολυμπιακού στην τρέχουσα εκδοχή του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του Ντούε τον έφεραν να νυχοπατά στα χνάρια που είχε χαράξει ο Νίκος Μαχλάς στο Άρνεμ.
Η Βίτεσε δαπάνησε σχεδόν 1,4 εκατομμύριο ευρώ και όταν εξερευνούσε κανείς το βλέμμα του Ντούε, διέκρινε μια ανεπαίσθητη θλίψη.
Το όνειρο της μετανάστευσης σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπορεί να λάμβανε σάρκα και οστά, αλλά ο Ντούε θα έπρεπε να αφήσει πίσω τους... περιστερώνες του, που με μοναστική ευλάβεια φρόντιζε. Τα περιστέρια είναι και το μεγαλύτερο πάθος του «βασιλιά των φάουλ» μετά το ποδόσφαιρο.
Ο Ντούε έχει την ικανότητα να γεννά λυτρωτική προσμονή στους οπαδούς της ομάδας του όταν στήνει την μπάλα έξω από την περιοχή και να τους ξεσηκώνει με τις ακρίβειας εκατοστού εκτελέσεις φάουλ όταν η μπάλα φεύγει από τα πόδια του.
Το αριστερό του πόδι αποτελεί μια υπόσχεση ευτυχίας, όπως θα έγραφε ο Σταντάλ.
Μια ευτυχία όμως που ποτέ δεν κατάφεραν να βιώσουν οι οπαδοί της Βίτεσε. Στη μιάμιση σεζόν που διένυσε στο Χέλρεντομ, ο Ντούε έμοιαζε σαν περιστέρι που έχει χάσει τον δρόμο του... Η έλλειψη εμπιστοσύνης τσάκισε την αυτοπεποίθηση του και αποκάλυψε το μεγαλύτερο πρόβλημα του ταλαντούχου Ντούε. Όταν δεν υπάρχει κίνητρο, το ταλέντο του χάνεται στη μακρά διαδρομή της παραίτησης του από τα κεκτημένα.
Στην Ολλανδία έμοιαζε με έναν ασήμαντο κομπάρσο που υποδύθηκε και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο μόνο όταν επέστρεψε στη Δανία.
Στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Άαλμποργκ σε ασίστ, φροντίζοντας να ακουστεί και πάλι το όνομά του πέρα από τα σύνορα της πατρίδας του.
Στο ματς την Ντεπορτίβο για το ΟΥΕΦΑ, έπ
ειτα από σχεδόν ενάμισι μήνα απραξίας, ήταν και πάλι ο ποδοσφαιριστής που προσέλκυσε τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του, χαρίζοντας μια νίκη που κατά μεγάλο ποσοστό θα δώσει και τη πρόκριση.
«Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Η Ντεπορτίβο είνα πολύ επικίνδυνη στην έδρα της. Έχουν αγωνιστεί αρκετές φορές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχουν ηττηθεί και έχουν βρεθεί και πάλι σε κατάσταση με την πλάτη στον τοίχο πριν την ανατρέψουν στην έδρα τους. Ηταν σαφές ότι όσα περισσότερα γκολ σκοράραμε στην έδρα μας, τόσο το καλύτερο θα ήταν και το 3-0 είναι ένα αποτέλεσμα μια ανάσα από την τελειότητα».Ο Ντούε γνώριζει ότι με πρόκριση της Άαλμποργκ απέναντι στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια θα έχει κάνει το αποφασιστικό βήμα για να επανέλθει στην προ Βίτεσε κατάσταση του.
Η συνταγή της επιτυχίας στο Ριαθόρ, που τα κλισέ το προσομοιάζουν με κόλαση, είναι σαφής για τον 26χρονο.
«Γνωρίζουμε ότι μπορούμε να αμυνθούμε αποτελεσματικά και ότι στις αντεπιθέσεις μπορούμε να κερδίσουμε κάτι. Αυτή θα πρέπει να είναι η αφετηρία μας στο ματς της Ισπανίας, θα πρέπει να είμαστε 100% αφοσιωμένοι στον στόχο μας και να έχουμε δύναμη και αποφασιστικότητα για να τελειώσουμε την αποστολή μας».Με τις φετινές του εμφανίσεις έχει καταφέρει να προσελκύσει και πάλι το ενδιαφέρον αρκετών κομπάρσων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, στο οποίο φαίνεται ότι σύντομα θα επιστρέψει.
«Θα ήθελα να αγωνιστώ ξανά εκτός Δανίας. Είχα μια μεγάλη και χρήσιμη κουβέντα με την Άαλμποργκ όταν υπέγραψα στην ομάδα και τους εκδήλωσα την επιθυμία μου να αγωνιστώ και πάλι στο εξωτερικό. Είναι κάτι που όλοι οι ποδοσφαιριστές επιθυμούν. Απλώς θα πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη ομάδα, η κατάλληλη προσφορά και είμαι έτοιμος να μεταναστεύσω», υποστηρίζει ο Ντούε, ο οποίος προπονείται καθημερινά στις εκτελέσεις των φάουλ.
Στη διάρκεια της προετοιμασίας του Ιανουαρίου στα παράλια της Τουρκίας, οι συμπαίκτες του τον παρατηρούσαν με αμφίθυμη περιέργεια να παραμένει μισή ώρα παραπάνω και να εξασκείται στα στημένα.Φαίνεται ότι ο Αντερς Ντούε ανακάλυψε και πάλι το κίνητρο για την επιτυχία και αυτό είναι το ασφαλέστερο όχημα για να εκπληρώσει τα τσακισμένα όνειρα του...
Tην εποχή που στριφογύριζε με την παιδική ξεγνοιασιά στα χαλάσματα του πύργου «Fars Hat» («το καπέλο του πατέρα» στη δανική) στο Νίκεμπινγκ, εκεί όπου απομονώνονταν οι βασίλισσες που χήρευαν, ο Αντερς Ντούε ονειρευόταν να γίνει βασιλιάς.Και τα κατάφερε, έστω και αν ο τίτλος που του αποδίδεται από τον Τύπο της Δανίας είναι αυτός του «βασιλιά των φάουλ». Η... κορόνα αναπαύεται στο κεφάλι του σε κάθε παιχνίδι της Άαλμποργκ.
Όπως συνέβη στην «αποσυναρμολόγηση» της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια με 3-0 στην Ένεργκι Νορντ Αρένα για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ!Οι οπαδοί αναριγούσαν ως τα αποδυτήρια στη θέα του Ντούε
, που είχε πετύχει δύο γκολ! Όταν ο πρωτάρης προπονητής του, Μάγκνους Πέρσον, τον απέσυρε από το παιχνίδι, οι εκστασιασμένοι ακόλουθοι του βασιλιά τον ξεπροβόδιζαν με εκκωφαντικό θόρυβο.Αυτοί οι αλαλαγμοί αποθέωσης αχνόσβησαν κάποιες μύχιες αμφιβολίες που μπορεί να υπήρξαν για την αξία αυτού του συνεπούς δολιοφθορέα των Ισπανών.
Ο 26χρονος αριστερός χαφ, ο οποίος επιλέγει να φορά τον αριθμό-αρχέτυπο των δεξιών εξτρέμ, το 7, για να υπογραμμίσει τις αντιθέσεις του χαρακτήρα του, είχε σαμποτάρει και την προσπάθεια νίκης της Βιγιαρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ στη Δανία, με μια ζυγοσταθμισμένη εκτέλεση φάουλ που είχε αποφέρει τον βαθμό της ισοπαλίας.
Ήταν η σπεσιαλιτέ του Ντούε, ο οποίος πριν από τρία χρόνια με την ομάδα της πόλης του, τη Νίκεμπινγκ, είχε πετύχει 10 γκολ, 8 εκ των οποίων με απευθείας εκτέλεση φάουλ.
Μπορεί στο ματς με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια να μην του εμφανίστηκε η ευκαιρία να σερβίρει τη... σπεσιαλιτέ του, αλλά τα δύο γκολ που πέτυχε έφεραν σε θέση ισχύος την Ααλμποργκ, η οποία δείχνει έτοιμη να σφραγίσει το διαβατήριο της για τη φάση των «16» του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου θα περιμένει μια εκ των Κοπεγχάγης, Μάντσεστερ Σίτι...
Ο Ντούε μεγάλωσε στην πόλη του Νίκεμπινγκ που αποτελείται από δύο νησιά, το Λόλαντ και το Φάλστερ, τα οποία ενώνονται από μια γέφυρα που απλώνεται σε μήκος τριακοσίων μέτρων.
Μια αποθαρρυντική πόλη στην πρώτη ματιά, που όμως τυλίγεται από πνεύμονες πράσινου και πολλές αθλητικές εγκαταστάσεις. Εκεί άνθισε και το ταλέντο του Αντερς Ντούε αν και ο πρώτος του προπονητής στην τοπική ομάδα προσπάθησε άθελα του να αφοπλίσει το ταλέντο του.
Τον... εξόρισε στα αριστερά της άμυνας και έπρεπε να περάσουν κάποια χρόνια για να βρει ο 26χρονος σήμερα τη φυσική του θέση στη μεσαία γραμμή. Ακαταπόνητος, ταχύς και με μεταβιβάσεις ακριβείας, πραγματοποίησε παθιασμένες εμφανίσεις, που ώθησαν τη φήμη του στην απόδραση από τα στενά όρια της δεύτερης και της τρίτης κατηγορίας της Δανίας όπου αγωνιζόταν με τη Νίκεμπινγκ.
Τα 8 γκολ με απευθείας εκτελέσεις φάουλ τη σεζόν 2004-05 σφράγισαν το διαβατήριο του για την πρώτη τη τάξει κατηγορία της Δανίας και τη Νόρντζελαντ.Μια σεζόν στην πρώτη αντίπαλο του Ολυμπιακού στην τρέχουσα εκδοχή του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και οι εντυπωσιακές εμφανίσεις του Ντούε τον έφεραν να νυχοπατά στα χνάρια που είχε χαράξει ο Νίκος Μαχλάς στο Άρνεμ.
Η Βίτεσε δαπάνησε σχεδόν 1,4 εκατομμύριο ευρώ και όταν εξερευνούσε κανείς το βλέμμα του Ντούε, διέκρινε μια ανεπαίσθητη θλίψη.
Το όνειρο της μετανάστευσης σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπορεί να λάμβανε σάρκα και οστά, αλλά ο Ντούε θα έπρεπε να αφήσει πίσω τους... περιστερώνες του, που με μοναστική ευλάβεια φρόντιζε. Τα περιστέρια είναι και το μεγαλύτερο πάθος του «βασιλιά των φάουλ» μετά το ποδόσφαιρο.
Ο Ντούε έχει την ικανότητα να γεννά λυτρωτική προσμονή στους οπαδούς της ομάδας του όταν στήνει την μπάλα έξω από την περιοχή και να τους ξεσηκώνει με τις ακρίβειας εκατοστού εκτελέσεις φάουλ όταν η μπάλα φεύγει από τα πόδια του.
Το αριστερό του πόδι αποτελεί μια υπόσχεση ευτυχίας, όπως θα έγραφε ο Σταντάλ.
Μια ευτυχία όμως που ποτέ δεν κατάφεραν να βιώσουν οι οπαδοί της Βίτεσε. Στη μιάμιση σεζόν που διένυσε στο Χέλρεντομ, ο Ντούε έμοιαζε σαν περιστέρι που έχει χάσει τον δρόμο του... Η έλλειψη εμπιστοσύνης τσάκισε την αυτοπεποίθηση του και αποκάλυψε το μεγαλύτερο πρόβλημα του ταλαντούχου Ντούε. Όταν δεν υπάρχει κίνητρο, το ταλέντο του χάνεται στη μακρά διαδρομή της παραίτησης του από τα κεκτημένα.
Στην Ολλανδία έμοιαζε με έναν ασήμαντο κομπάρσο που υποδύθηκε και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο μόνο όταν επέστρεψε στη Δανία.
Στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Άαλμποργκ σε ασίστ, φροντίζοντας να ακουστεί και πάλι το όνομά του πέρα από τα σύνορα της πατρίδας του.
Στο ματς την Ντεπορτίβο για το ΟΥΕΦΑ, έπ
ειτα από σχεδόν ενάμισι μήνα απραξίας, ήταν και πάλι ο ποδοσφαιριστής που προσέλκυσε τα φώτα της δημοσιότητας επάνω του, χαρίζοντας μια νίκη που κατά μεγάλο ποσοστό θα δώσει και τη πρόκριση.«Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμη. Η Ντεπορτίβο είνα πολύ επικίνδυνη στην έδρα της. Έχουν αγωνιστεί αρκετές φορές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχουν ηττηθεί και έχουν βρεθεί και πάλι σε κατάσταση με την πλάτη στον τοίχο πριν την ανατρέψουν στην έδρα τους. Ηταν σαφές ότι όσα περισσότερα γκολ σκοράραμε στην έδρα μας, τόσο το καλύτερο θα ήταν και το 3-0 είναι ένα αποτέλεσμα μια ανάσα από την τελειότητα».Ο Ντούε γνώριζει ότι με πρόκριση της Άαλμποργκ απέναντι στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια θα έχει κάνει το αποφασιστικό βήμα για να επανέλθει στην προ Βίτεσε κατάσταση του.
Η συνταγή της επιτυχίας στο Ριαθόρ, που τα κλισέ το προσομοιάζουν με κόλαση, είναι σαφής για τον 26χρονο.
«Γνωρίζουμε ότι μπορούμε να αμυνθούμε αποτελεσματικά και ότι στις αντεπιθέσεις μπορούμε να κερδίσουμε κάτι. Αυτή θα πρέπει να είναι η αφετηρία μας στο ματς της Ισπανίας, θα πρέπει να είμαστε 100% αφοσιωμένοι στον στόχο μας και να έχουμε δύναμη και αποφασιστικότητα για να τελειώσουμε την αποστολή μας».Με τις φετινές του εμφανίσεις έχει καταφέρει να προσελκύσει και πάλι το ενδιαφέρον αρκετών κομπάρσων του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, στο οποίο φαίνεται ότι σύντομα θα επιστρέψει.
«Θα ήθελα να αγωνιστώ ξανά εκτός Δανίας. Είχα μια μεγάλη και χρήσιμη κουβέντα με την Άαλμποργκ όταν υπέγραψα στην ομάδα και τους εκδήλωσα την επιθυμία μου να αγωνιστώ και πάλι στο εξωτερικό. Είναι κάτι που όλοι οι ποδοσφαιριστές επιθυμούν. Απλώς θα πρέπει να βρεθεί η κατάλληλη ομάδα, η κατάλληλη προσφορά και είμαι έτοιμος να μεταναστεύσω», υποστηρίζει ο Ντούε, ο οποίος προπονείται καθημερινά στις εκτελέσεις των φάουλ.
Στη διάρκεια της προετοιμασίας του Ιανουαρίου στα παράλια της Τουρκίας, οι συμπαίκτες του τον παρατηρούσαν με αμφίθυμη περιέργεια να παραμένει μισή ώρα παραπάνω και να εξασκείται στα στημένα.Φαίνεται ότι ο Αντερς Ντούε ανακάλυψε και πάλι το κίνητρο για την επιτυχία και αυτό είναι το ασφαλέστερο όχημα για να εκπληρώσει τα τσακισμένα όνειρα του...
Ο άθλιος του «Καλέ» και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ο Μπιλάλ είναι ένα 17χρονο παιδί. Ένα από τα πολλά στα σμάρια από «άθλιους», με μάτια ξεπλυμένα και «κλεφτόθωρα» σαν των λύκων, που κοιμάται στην παγωνιά της κοντινότερης στην Αγγλία γαλλικής πόλης. Ένας μετανάστης από το Κουρδιστάν που ταξίδεψε στη Γαλλία «νυχοπατώντας» στη ζωή, μέρα με τη μέρα, δίχως να τραβάει την προσοχή, σαν σε καράβι που όλοι ξέρουν ότι είναι σάπιο και γεμάτο τρύπες!
Στριμωγμένος σε πλήθος ρακένδυτων μεταναστών από τ
όπους δίχως όνομα που στάζουνε πύον από τις πληγές που μανιάζουν οι κακουχίες...
Κοιμάται όπου βρει με αγκαλιά το όνειρο του να αγωνιστεί μια ημέρα υπό τις οδηγίες του σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Είναι το μοναδικό κατευναστικό σε αυτή την άθλια, γεμάτη αντιξοότητες, ζωή του μετανάστη στην αποθήκη ψυχών του Καλέ. Για να καταφέρει να φτάσει στην Αγγλία, θα πρέπει να κολυμπήσει τα 21 μίλια που χωρίζουν τη γαλλική πόλη από το Ντόβερ και για αυτό τον λόγο τον προπονεί ο Γάλλος Σιμόν. Ένας μεσήλικας που a priori διακατέχεται από ιδιοτελή κίνητρα, που στην πορεία αλλάζουν. Αυτή η ιστορία με αφορμή ένα ποδοσφαιρικό όνειρο χαρτογραφεί τη γαλλική κοινωνία και αποκαλύπτει σε όλο του το μέγεθος το πρόβλημα της μετανάστευσης.
Η ταινία «Καλωσόρισες» μπορεί να είναι μυθοπλαστική, αλλά περιγράφει μια πραγματικότητα που πλέον είναι παγκοσμιοποιημένη, για ανθρώπους που ούτε ο θάνατος τους καταδέχεται...Μεγαλώνοντας στο Κουρδιστάν, ο Μπιλάλ εντύπωσε στη μνήμη τον οριακό θρίαμβο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999.Η μυθική ανατροπή των έσχατων δευτερολέπτων απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου με τα γκολ των Σέρινγκχαμ και Σόλσκιερ ισοδυναμεί για αυτόν με τη «Γη της Επαγγελίας», όπως είχε περιγράψει το κατόρθωμα των Αγγλων ο σχολιαστής του ITV, Κλάιβ Τίλντσεσλι!
Ο Μπιλάλ εκείνη την ημέρα, από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, έλαβε ένα μάθημα ζωής ανεκτίμητο: στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Με αυτή τη σκέψη και τον αγώνα φωλιασμένο στις αναμνήσεις του, αποφάσισε να φύγει από το Κουρδιστάν.Ο τερματικός σταθμός του ονείρου θα ήταν το Ολντ Τράφορντ, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Η αδιάσπαστη αλυσίδα κακουχιών δεν τον κατέβαλε ούτε στιγμή ενώ περιπλανιόταν με ένα αμάλγαμα άθλιων λειψάνων στους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Φτάνοντας στην αποθαρρυντική πόλη του Καλέ, συνάντησε εκατοντάδες μετανάστες σαν και αυτόν που έδιναν σχεδόν 500 ευρώ σε λαθρέμπορους σάρκας για να τους περάσουν απέναντι. Ο Μπιλάλ δεν είχε καθόλου χρήματα, δεν μπορούσε να δουλέψει και το μόνο που ήθελε ήταν να ταξιδέψει στην Αγγλία, όπου θα συναντούσε την κοπέλα του και θα άγγιζε το όνειρο του να δοκιμαστεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η μόνη του λύση ήταν να κολυμπήσει τα 21 μίλια. Αλλά πώς; Με τη βοήθεια του μεσόκοπου Σιμόν, ο οποίος ήταν δάσκαλος κολύμβησης στην τοπική πισίνα...
Ο Σιμόν ξυπνούσε καθημερινά κατ
σουφιασμένος. Χωρισμένος από την ακτιβίστρια γυναίκα του, το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς θα τη φέρει πίσω.
Όταν ο 17χρονος Κούρδος άρχισε να του λέει με την παιδιάστικη αφέλεια του ότι σε λίγα χρόνια θα αγωνίζεται στο πλάι του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Σιμόν πίστεψε ότι, αν τον βοηθούσε, θα το εκτιμούσε η πρώην του γυναίκα.Και έτσι άρχισε να τον προπονεί στο κυνήγι του προς την ελευθερία. Καθημερινά ο Μπιλάλ του μιλούσε για το ποδόσφαιρο και ο Σιμόν απλώς χαμογελούσε. Στο μυαλό του δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Ο Μπιλάλ έκανε δεξιοτεχνικές ντρίμπλες με κονσερβοκούτια, αποδεικνύοντας ένα απαράμιλλο ποδοσφαιρικό ταλέντο, όμως ο Σιμόν παρέμενε ασυγκίνητος και αδιάφορος. Μέχρι που μια ημέρα επισκέφτηκε τον απάνθρωπο καταυλισμό. Εκεί όπου η πείνα, η βρομιά και η ανέχεια ήταν ανυπόφορες.
Ήταν εκείνες τις ώρες που ο Σιμόν αντιλήφθηκε το βάρβαρο πεπρωμένο του Μπιλάλ. Του έφερε ρούχα, του έδωσε μια μπάλα, αλλά δεν μπορούσε να τον προφυλάξει από τις απρόκλητες επιδείξεις πρωτόγνωρης βίας των αστυνομικών.
Ακόμη και ο Σιμόν θεωρήθηκε ότι κρύβει μετανάστες και ασκήθηκαν κατηγορίες εναντίον του. Η ζωή των μεταναστών είναι παντού ή ίδια. Έτσι και στο Καλέ, όπου ο μόνος τρόπος για να ζήσεις είναι είτε μεθυσμένος είτε τρελός!
Η ταινία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στη γαλλική κοινωνία! Έφτασε μέχρι και το κοινοβούλιο.Ο σκηνοθέτης Φιλίπ Λιορέ εικονογράφησε τη ζωή ανθρώπων που τους κρύβουμε σαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να μη θαμπώσει η ευμάρεια μας.
«Είναι μια ιστορία προσωπικού θριάμβου για τον Μπιλάλ. Μια από αυτές τις ιστορίες που συναντάς καθημερινά όταν μιλάς με μετανάστες.
Τα όνειρα τ
ους είναι σαν του Μπιλάλ. Να παίξουν στην αγαπημένη τους ποδοσφαιρική ομάδα, να παλέψουν για το αύριο. Να έχουν μια καλύτερη ζωή από αυτή που δεν έχουν ζήσει μέχρι σήμερα.
Δείχνει όμως και την άλλη όψη του νομίσματος. Έναν τίμιο άνθρωπο που αίφνης κατηγορείται και μπορεί να πάει φυλακή επειδή απλώς προπονεί ένα μετανάστη. Είναι παροξυσμός. Η σημερινή εποχή μοιάζει σαν το 1943 όταν οι άνθρωποι έκρυβαν τους Εβραίους στο υπόγειο», είπε ο Λιορέ, ο οποίος αναζητούσε καιρό τον πρωταγωνιστή του.
Ανακάλυψε τον 17χρονο και στην πραγματική του ζωή Φιράτ Αβγερντί και τον έβαλε να παλέψει με ένα χείμαρρο άγνωστων συναισθημάτων.
Ο Μπιλάλ σαν να τον τύλιγε μια αύρα, ένας αέρας αποτελούμενος από τους κινδύνους που είχε περάσει, από τους ξένους τόπους που είχε φτάσει, από τη φρίκη που μόνο εκείνος θα μπορούσε να ονομάσει, άρχισε να κολυμπάει προς το Ελ Ντοράντο του.
Τις ώρες που το σώμα του πάγωνε στα νερά της Μάγχης, το μυαλό του ταξίδευε στα προσεχώς της ζωής του. Στα αποδυτήρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο χαΐδεμα των ώμων του από τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον, στην αποθέωση από τους οπαδούς στο Ολντ Τράφορντ.Το όνειρο του ήταν χτισμένο πάνω σε επιθυμίες και φοβίες που παραμέριζαν ενώ έσκιζε τα νερά του Καναλιού της Μάγχης...
Στριμωγμένος σε πλήθος ρακένδυτων μεταναστών από τ
όπους δίχως όνομα που στάζουνε πύον από τις πληγές που μανιάζουν οι κακουχίες...Κοιμάται όπου βρει με αγκαλιά το όνειρο του να αγωνιστεί μια ημέρα υπό τις οδηγίες του σερ Άλεξ Φέργκιουσον.
Είναι το μοναδικό κατευναστικό σε αυτή την άθλια, γεμάτη αντιξοότητες, ζωή του μετανάστη στην αποθήκη ψυχών του Καλέ. Για να καταφέρει να φτάσει στην Αγγλία, θα πρέπει να κολυμπήσει τα 21 μίλια που χωρίζουν τη γαλλική πόλη από το Ντόβερ και για αυτό τον λόγο τον προπονεί ο Γάλλος Σιμόν. Ένας μεσήλικας που a priori διακατέχεται από ιδιοτελή κίνητρα, που στην πορεία αλλάζουν. Αυτή η ιστορία με αφορμή ένα ποδοσφαιρικό όνειρο χαρτογραφεί τη γαλλική κοινωνία και αποκαλύπτει σε όλο του το μέγεθος το πρόβλημα της μετανάστευσης.
Η ταινία «Καλωσόρισες» μπορεί να είναι μυθοπλαστική, αλλά περιγράφει μια πραγματικότητα που πλέον είναι παγκοσμιοποιημένη, για ανθρώπους που ούτε ο θάνατος τους καταδέχεται...Μεγαλώνοντας στο Κουρδιστάν, ο Μπιλάλ εντύπωσε στη μνήμη τον οριακό θρίαμβο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1999.Η μυθική ανατροπή των έσχατων δευτερολέπτων απέναντι στην Μπάγερν Μονάχου με τα γκολ των Σέρινγκχαμ και Σόλσκιερ ισοδυναμεί για αυτόν με τη «Γη της Επαγγελίας», όπως είχε περιγράψει το κατόρθωμα των Αγγλων ο σχολιαστής του ITV, Κλάιβ Τίλντσεσλι!
Ο Μπιλάλ εκείνη την ημέρα, από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, έλαβε ένα μάθημα ζωής ανεκτίμητο: στη ζωή όλα μπορούν να συμβούν. Με αυτή τη σκέψη και τον αγώνα φωλιασμένο στις αναμνήσεις του, αποφάσισε να φύγει από το Κουρδιστάν.Ο τερματικός σταθμός του ονείρου θα ήταν το Ολντ Τράφορντ, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Η αδιάσπαστη αλυσίδα κακουχιών δεν τον κατέβαλε ούτε στιγμή ενώ περιπλανιόταν με ένα αμάλγαμα άθλιων λειψάνων στους ευρωπαϊκούς δρόμους.
Φτάνοντας στην αποθαρρυντική πόλη του Καλέ, συνάντησε εκατοντάδες μετανάστες σαν και αυτόν που έδιναν σχεδόν 500 ευρώ σε λαθρέμπορους σάρκας για να τους περάσουν απέναντι. Ο Μπιλάλ δεν είχε καθόλου χρήματα, δεν μπορούσε να δουλέψει και το μόνο που ήθελε ήταν να ταξιδέψει στην Αγγλία, όπου θα συναντούσε την κοπέλα του και θα άγγιζε το όνειρο του να δοκιμαστεί στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η μόνη του λύση ήταν να κολυμπήσει τα 21 μίλια. Αλλά πώς; Με τη βοήθεια του μεσόκοπου Σιμόν, ο οποίος ήταν δάσκαλος κολύμβησης στην τοπική πισίνα...
Ο Σιμόν ξυπνούσε καθημερινά κατ
σουφιασμένος. Χωρισμένος από την ακτιβίστρια γυναίκα του, το μόνο που σκεφτόταν ήταν πώς θα τη φέρει πίσω.Όταν ο 17χρονος Κούρδος άρχισε να του λέει με την παιδιάστικη αφέλεια του ότι σε λίγα χρόνια θα αγωνίζεται στο πλάι του Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Σιμόν πίστεψε ότι, αν τον βοηθούσε, θα το εκτιμούσε η πρώην του γυναίκα.Και έτσι άρχισε να τον προπονεί στο κυνήγι του προς την ελευθερία. Καθημερινά ο Μπιλάλ του μιλούσε για το ποδόσφαιρο και ο Σιμόν απλώς χαμογελούσε. Στο μυαλό του δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Ο Μπιλάλ έκανε δεξιοτεχνικές ντρίμπλες με κονσερβοκούτια, αποδεικνύοντας ένα απαράμιλλο ποδοσφαιρικό ταλέντο, όμως ο Σιμόν παρέμενε ασυγκίνητος και αδιάφορος. Μέχρι που μια ημέρα επισκέφτηκε τον απάνθρωπο καταυλισμό. Εκεί όπου η πείνα, η βρομιά και η ανέχεια ήταν ανυπόφορες.
Ήταν εκείνες τις ώρες που ο Σιμόν αντιλήφθηκε το βάρβαρο πεπρωμένο του Μπιλάλ. Του έφερε ρούχα, του έδωσε μια μπάλα, αλλά δεν μπορούσε να τον προφυλάξει από τις απρόκλητες επιδείξεις πρωτόγνωρης βίας των αστυνομικών.
Ακόμη και ο Σιμόν θεωρήθηκε ότι κρύβει μετανάστες και ασκήθηκαν κατηγορίες εναντίον του. Η ζωή των μεταναστών είναι παντού ή ίδια. Έτσι και στο Καλέ, όπου ο μόνος τρόπος για να ζήσεις είναι είτε μεθυσμένος είτε τρελός!
Η ταινία ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στη γαλλική κοινωνία! Έφτασε μέχρι και το κοινοβούλιο.Ο σκηνοθέτης Φιλίπ Λιορέ εικονογράφησε τη ζωή ανθρώπων που τους κρύβουμε σαν τα σκουπίδια κάτω από το χαλί για να μη θαμπώσει η ευμάρεια μας.
«Είναι μια ιστορία προσωπικού θριάμβου για τον Μπιλάλ. Μια από αυτές τις ιστορίες που συναντάς καθημερινά όταν μιλάς με μετανάστες.
Τα όνειρα τ
ους είναι σαν του Μπιλάλ. Να παίξουν στην αγαπημένη τους ποδοσφαιρική ομάδα, να παλέψουν για το αύριο. Να έχουν μια καλύτερη ζωή από αυτή που δεν έχουν ζήσει μέχρι σήμερα. Δείχνει όμως και την άλλη όψη του νομίσματος. Έναν τίμιο άνθρωπο που αίφνης κατηγορείται και μπορεί να πάει φυλακή επειδή απλώς προπονεί ένα μετανάστη. Είναι παροξυσμός. Η σημερινή εποχή μοιάζει σαν το 1943 όταν οι άνθρωποι έκρυβαν τους Εβραίους στο υπόγειο», είπε ο Λιορέ, ο οποίος αναζητούσε καιρό τον πρωταγωνιστή του.
Ανακάλυψε τον 17χρονο και στην πραγματική του ζωή Φιράτ Αβγερντί και τον έβαλε να παλέψει με ένα χείμαρρο άγνωστων συναισθημάτων.
Ο Μπιλάλ σαν να τον τύλιγε μια αύρα, ένας αέρας αποτελούμενος από τους κινδύνους που είχε περάσει, από τους ξένους τόπους που είχε φτάσει, από τη φρίκη που μόνο εκείνος θα μπορούσε να ονομάσει, άρχισε να κολυμπάει προς το Ελ Ντοράντο του.
Τις ώρες που το σώμα του πάγωνε στα νερά της Μάγχης, το μυαλό του ταξίδευε στα προσεχώς της ζωής του. Στα αποδυτήρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στο χαΐδεμα των ώμων του από τον σερ Άλεξ Φέργκιουσον, στην αποθέωση από τους οπαδούς στο Ολντ Τράφορντ.Το όνειρο του ήταν χτισμένο πάνω σε επιθυμίες και φοβίες που παραμέριζαν ενώ έσκιζε τα νερά του Καναλιού της Μάγχης...
3η Θέση οι Παμπαίδες του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ".
Η ομάδα των Παμπαίδων του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ" κατέλαβε την 3η Θέση στο 5ο Τουρνουά "Κων/νος Μπουρλής" νικώντας το Σάββατο 9 Μαϊου 2009, ώρα 09:30΄τη ΔΙΑΝΑ Ηλιούπολης με σκορ 2-1. Οι παίκτες του προπονητή Παναγιώτη ΚΟΥΣΗ , προηγήθηκαν στο ημίχρονο 1-0 με γκολ που πέτυχε ο Χαράλαμπος ΛΑΓΑΝΑΣ.
Με την έναρξη του Β΄Ημιχρόνου η ΔΙΑΝΑ ισοφάρισε σε μια από τις ελάχιστες φάσεις της.
Όμως δέκα λεπτά πριν τη λήξη ο Χρίστος ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ πέτυχε το 2-1, σκορ που ήταν το τελικό στον αγώνα.
Διαβάστε τις λεπτομέρειες του αγώνα: Foivosfc.blogspot.com"
Σάββατο 2 Μαΐου 2009
Στους ημιτελικούς οι παμπαίδες του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ".
Με MVP τον ΑΓΓΕΛΟ ΚΟΥΚΛΑΡΗ, που δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του κανονικού αγώνα με μια φανταστική απόκρουση έστειλε τις δύο ομάδες στη διαδικασία των πέναλτι, οι Παμπαίδες του ΑΣ "ΦΟΙΒΟΣ", κέρδισαν με 6-5 στα πέναλτι τα Σούρμενα και προκρίθηκαν στα ημιτελικά του 5ου Τουρνουά "Κων/νος Μπουρλής", όπου θ' αντιμετωπίσουν τον Γ.Σ. ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ.
Μαζί τους πανηγυρίσαμε τη νίκη που τους δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα ξεπεράσουν την περυσινή επιτυχία της ομάδος Παμπαίδων που κατέλαβε την τρίτη θέση, νικώντας τότε την αντίστοιχη ομάδα του Renti Soccer, με σκορ 4-0, παιχνίδι στο οποίο είχα συμετάσχει και πετύχει δύο από τα γκολ του αγώνα.
Παιδιά, όπως και χθές , θα είμαστε παρέα και στον τελικό για να κατακτήσουμε και να πανηγυρίσουμε την πρωτιά....
Χαράλαμπε Λαγανά ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ...., Δεν σε φτάνει κανείς!
Άγγελε Κούκλαρη, ΚΡΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ...., Είσαι ο καλλίτερος τερματοφύλακας στο τουρνουά!
Διαβάστε τις λεπτομέρειες του αγώνα στη διεύθυνση foibosfc.livepage.gr
αλλά και στο foivosfc.blogspot.com
Μαζί τους πανηγυρίσαμε τη νίκη που τους δίνει το δικαίωμα να ελπίζουν ότι θα ξεπεράσουν την περυσινή επιτυχία της ομάδος Παμπαίδων που κατέλαβε την τρίτη θέση, νικώντας τότε την αντίστοιχη ομάδα του Renti Soccer, με σκορ 4-0, παιχνίδι στο οποίο είχα συμετάσχει και πετύχει δύο από τα γκολ του αγώνα.
Παιδιά, όπως και χθές , θα είμαστε παρέα και στον τελικό για να κατακτήσουμε και να πανηγυρίσουμε την πρωτιά....
Χαράλαμπε Λαγανά ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ...., Δεν σε φτάνει κανείς!
Άγγελε Κούκλαρη, ΚΡΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ...., Είσαι ο καλλίτερος τερματοφύλακας στο τουρνουά!
Διαβάστε τις λεπτομέρειες του αγώνα στη διεύθυνση foibosfc.livepage.gr
αλλά και στο foivosfc.blogspot.com
Ένας σείχης αναζητά τον επόμενο Μέσι!
Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης
Μικροκαμωμένος, ντροπαλός και θλιμμένος, ο Ιβάν κρατούσε μια αξιοπρεπώς επιφυλακτική στάση καθώς κατευθυνόταν στο γήπεδο της πρωτεύουσας της Ουγκάντας, Καμπάλας.
Με την περιέργεια να σπινθηρίζει στο βλέμμα του, ο 13χρονος κοντούλης είχε βρεθεί από το προηγούμενο βράδυ στον αγωνιστικό χώρο όπου την επόμενη είχε ακούσει ότι θα πραγματοποιούνταν δοκιμές για ποδοσφαιρικά ταλέντα.Μεγαλωμένος σε μια... διαμπερή καλύβα, είχε χάσει τους γονείς του σε μικρή ηλικία και είχε εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στα τέσσερα αδέλφια του. Το όνειρο του Ιβάν είναι να γίνει ποδοσφαιριστής και με τα χρήματα που θα κερδίσει να ξεπληρώσει τις θυσίες των αδελφών του.Τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα» έμοιαζαν με την ιδανική διέξοδο που αναζητούσε για τη διαφυγή από τη μιζέρια της ανέχειας! Ένα πρότζεκτ που δημιουργήθηκε στο Κατάρ και έχει ως στόχο την ανακάλυψη του επόμενου Μέσι!
Σε αυτή τη χώρα, ο σείχης Χαμάντ Ντιν Χαλιφά-Αλ Τανί είναι κολλημένος με την μπάλα και δεν διστάζει να δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ σε αθλητικέ
ς εγκαταστάσεις, ποδοσφαιριστές, προπονητές, προκειμένου τα επόμενα χρόνια το Κατάρ να εξελιχθεί σε έναν ανταγωνιστικό ποδοσφαιρικό πόλο εξουσίας στην υφήλιο!Οι πολίτες τής ασιατικής χώρας έχουν ένα από τα μεγαλύτερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στον κόσμο, κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει τα επόμενα χρόνια, οπότε η ύφεση θα γίνει αντιληπτή παγκοσμίως, μια και τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου θα αποφέρουν «μαύρο χρυσό» με την ίδια παραγωγικότητα όπως υπολογίζεται και για τα επόμενα 100 χρόνια!
Την ώρα που στην Αραβική Χερσόνησο μαικήνες προτιμούν να επενδύουν σε μεγάλα επιχειρηματικά πλάνα και έργα τέχνης, υπάρχουν κάποιοι που έχουν θέσει ως στόχο ζωής να μπουν απαιτητικά στον ποδοσφαιρικό χάρτη...
Οι αποτυχίες, η πειθώ των «πετροδολλαρίων» και η αδιαφορία του 'Εφενμπεργκ
Τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα» ήταν μια ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό του Γιόζεπ Κολομέρ.
Ο Ισπανός παλιός ποδοσφαιριστής, που δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ από τη μετριότητα των μικρών κατηγοριών, διέπρεψε ως σκάουτερ, εργαζόμενος στην Μπαρτσελόνα, αλλά και στο φημισμένο ποδοσφαιρικό σχολείο των καλύτερων στην Κλερφοντάν!Γνωρίζοντας το μαράζι του σείχη, του πρότεινε το σχέδιο «Ποδοσφαιρικά Όνειρα», προκειμένου να εκπληρωθούν οι προσδοκίες του. Άλλωστε ήταν γνωστή η αέναη αναζήτηση και τα πολλά δισεκατομμύρια που είχε σπαταλήσει ο σείχης του Κατάρ προς αυτή την κατεύθυνση!
Πριν από μερικά χρόνια είχε χρηματοδοτήσει προσωπικά τη μετάβαση των καλύτερων ταλέντων της χώρας σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες εις άγραν εμπειριών και βελτίωσης. Το σχέδιο καταβυθίστηκε αύτανδρο. Με την πειθώ του... πετροδολαρίου ήρθαν στο Κατάρ παίκτες σαν τους Έφενμπεργκ και Μπάσλερ με μοναδικό σκοπό να ανέβει το επίπεδο του ποδοσφαίρου στη χώρα.
Οι διάσημοι ποδοσφαιριστές λειτουργούσαν σχεδόν απαξιωτικά, μη επιδεικνύοντας κανένα ενδιαφέρον πέραν των χρημάτων που καταθέτονταν κάθε μήνα στο λογαριασμό τους. Προσπάθησαν με τον «μαύρο χρυσό» να «αγοράσουν» ακόμη και την υπηκοότητα ποδοσφαιριστών σαν τους Αΐλτον και Ντέντε, με τη ΦΙΦΑ όμως να διαδραματίζει ρόλο... τροχονόμου και να ακυρώνει αυτές τις βλέψεις.
Τελευταία ελπίδα φαίνεται πως είναι τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα», που ελπίζουν να μην εξελιχτούν σε εφιάλτες αναποτελεσματικότητας! Από το 2006, οπότε εγκρίθηκε το πλάνο του Κολομέρ, που φέρει πλέον τον τίτλο πρότζεκτ μάνατζερ της «Ασπάιαρ», της εταιρείας δηλαδή που συστήθηκε για να χρηματοδοτήσει το πλάνο, ο Ιοπανός ταξιδεύει ακατάπαυστα με μοναδικό στόχο να φέρει τα ταλέντα από την Αφρική και τη Λατινική Αμερική στο Κατάρ.
Οι απειλές και η δολοφονία
Το 2006 ο Κολομέρ ταξίδεψε για περίπου 250 ημέρες, προκειμένου να οργανώσει αυτό τον ποδοσφαιρικό διαγωνισμό που όμοιος του δεν υπάρχει. Προορισμοί του ήταν χώρες του μη ανεπτυγμένου κόσμου, όπου όπως δηλώνει και ο ίδιος η δίψα για επιτυχία είναι μεγαλύτερη.
«Στην Ευρώπη παίζουν ποδόσφαιρο για τη διασκέδαση τους, ενώ στην Αφρική για τη ζωή τους», λέει χαρακτηριστικά!Μόνο το 2007 διοργανώθηκαν ποδοσφαιρικά παιχνίδια σε 800 διαφορετικούς τόπους, όπου έλαβαν μέρος σε αυτά 6.000 εθελοντές. Στα παιχνίδια συμμετείχαν παιδιά, τα καλύτερα εκ των οποίων συνέχιζαν μέχρι τέλους.
Τα 25 εξ αυτών έλαβαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στην Ντόχα του Κατάρ, στην προσπάθεια που ως ώρας έχει κοστίσει... 10 εκατομμύρια ευρώ. Ο Κολομέρ έγινε μάρτυρας στιγμών που αποδείκνυαν ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί σανίδα σωτηρίας για τους περισσότερους πιτσιρικάδες σαν τον Ιβάν. Στις πιο πολλές αφρικανικές χώρες τα παιδιά, φοβούμενα ότι δεν θα συμμετάσχουν στα πρωινά ματς, κοιμόντουσαν στο γήπεδο από το βράδυ! Στο Δέλτα του Νίγηρα, οι ντόπιοι που ήθελαν να δουν τα παιδιά τους να πετυχαίνουν προφύλασσαν τους σκάουτερ από τους απαγωγείς που ζητούσαν λύτρα για τους τουρίστες.
Στην Γκάνα, αρματωμένοι σαν αστακοί ληστές απείλησαν να σκοτώσουν τον Κολομέρ. Στο Καμερούν, το πιο ταλαντούχο παιδί που βρέθηκε στην αναζήτηση ταλέντου χάθηκε ξαφνικά την καθοριστική ημέρα, για να αποκαλυφτεί ότι είχε δολοφονηθεί από τους γονείς ανταγωνιστών!Ο Κολομέρ, που «έκλεψε» την ιδέα από το τηλεοπτικό σόου ταλέντων «American Idol» («Αμερικανικό Είδωλο»), είναι πεπεισμένος ότι το Κατάρ μπορεί με αυτόν τον τρόπο να ανεβάσει κατακόρυφα το ποδοσφαιρικό του επίπεδο τα επόμενα δέκα χρόνια...
Η συντριβή της Μίλαν
Σε αρκετούς η ιδέα μπορεί να μοιάζει με ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, υποθέτοντας ότι, όταν αυτά τα παιδιά «ανθίσουν» ποδοσφαιρικά, θα μεταπωληθούν σε υψηλή τιμή. Κάτι που μετά βδελυγμίας αρνείται ο αθλητικός διευθυντής της «Ασπάιαρ», ο Γερμανός Αντρέας Μπλέιχερ.
«Οι οργανωτές δεν έχουν κανένα εμπορικό ενδιαφέρον για τα παιδιά. Η "Ασπάιαρ" δεν είναι ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος, κάτι που σημαίνει ότι δεν της ανήκουν τα μεταγραφικά δικαιώματα. Ο στόχος μας είναι να μετατρέψουμε την "Ασπάιαρ" στην καλύτερη ποδοσφαιρική ακαδημία στον κόσμο. Θέλουμε να είμαστε αυτοί που θα ανακαλύψουμε τον επόμενο Μέσι ή Ροναλντίνιο».Η μέχρι στιγμής πορεία των επιφανέστερων ταλέντων που ανακαλύφτηκαν είναι εντυπωσιακή.
H ακαδημία της Μίλαν υπό τις οδηγίες του παλιού της ποδοσφαιριστή, Στέφανο Εράνιο, βρέθηκε στην Ντόχα με ανεπαίσθητη αίσθηση έπαρσης να είναι πασαλειμμένη στα μούτρα των μικρών Ιταλών. Μετά τη συντριβή με 7-0 από τα παιδιά της «Ασπάιαρ» επήλθε η επώδυνη προσγείωση. Στο δεύτερο ματς ηττήθηκαν πάλι με 2-0, αναγκάζοντας τον Εράνιο να αφιερώσει εγκώμια.
«Είναι τεχνικά συναρπαστικοί και σε άριατη φυσική κατάσταση. Τα παιδιά μου θα έπρεπε να τους πυροβολήσουν για να τους σταματήσουν», έλεγε ο Ιταλός προπονητής, βλέποντας πιτσιρικάδες σαν τον Ιβάν να αποσυναρμολογούν τους ακριβοθώρητους συμπατριώτες του, που λογίζονται τα μεγαλύτερα ταλέντα στη χώρα του.
Τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα» φαίνεται ότι αποδίδουν εύχυμους καρπούς από την αρχή και κάνουν πράξη αυτό που υποστηρίζει ο σείχης του Κατάρ.
«Το ποδόσφαιρο είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσεις να πετύχεις τον σκοπό σου παγκοσμίως».
Μικροκαμωμένος, ντροπαλός και θλιμμένος, ο Ιβάν κρατούσε μια αξιοπρεπώς επιφυλακτική στάση καθώς κατευθυνόταν στο γήπεδο της πρωτεύουσας της Ουγκάντας, Καμπάλας.
Με την περιέργεια να σπινθηρίζει στο βλέμμα του, ο 13χρονος κοντούλης είχε βρεθεί από το προηγούμενο βράδυ στον αγωνιστικό χώρο όπου την επόμενη είχε ακούσει ότι θα πραγματοποιούνταν δοκιμές για ποδοσφαιρικά ταλέντα.Μεγαλωμένος σε μια... διαμπερή καλύβα, είχε χάσει τους γονείς του σε μικρή ηλικία και είχε εναποθέσει όλες του τις ελπίδες στα τέσσερα αδέλφια του. Το όνειρο του Ιβάν είναι να γίνει ποδοσφαιριστής και με τα χρήματα που θα κερδίσει να ξεπληρώσει τις θυσίες των αδελφών του.Τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα» έμοιαζαν με την ιδανική διέξοδο που αναζητούσε για τη διαφυγή από τη μιζέρια της ανέχειας! Ένα πρότζεκτ που δημιουργήθηκε στο Κατάρ και έχει ως στόχο την ανακάλυψη του επόμενου Μέσι!
Σε αυτή τη χώρα, ο σείχης Χαμάντ Ντιν Χαλιφά-Αλ Τανί είναι κολλημένος με την μπάλα και δεν διστάζει να δαπανά δισεκατομμύρια ευρώ σε αθλητικέ
ς εγκαταστάσεις, ποδοσφαιριστές, προπονητές, προκειμένου τα επόμενα χρόνια το Κατάρ να εξελιχθεί σε έναν ανταγωνιστικό ποδοσφαιρικό πόλο εξουσίας στην υφήλιο!Οι πολίτες τής ασιατικής χώρας έχουν ένα από τα μεγαλύτερα κατά κεφαλήν εισοδήματα στον κόσμο, κάτι που δεν πρόκειται να αλλάξει τα επόμενα χρόνια, οπότε η ύφεση θα γίνει αντιληπτή παγκοσμίως, μια και τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου θα αποφέρουν «μαύρο χρυσό» με την ίδια παραγωγικότητα όπως υπολογίζεται και για τα επόμενα 100 χρόνια!Την ώρα που στην Αραβική Χερσόνησο μαικήνες προτιμούν να επενδύουν σε μεγάλα επιχειρηματικά πλάνα και έργα τέχνης, υπάρχουν κάποιοι που έχουν θέσει ως στόχο ζωής να μπουν απαιτητικά στον ποδοσφαιρικό χάρτη...
Οι αποτυχίες, η πειθώ των «πετροδολλαρίων» και η αδιαφορία του 'Εφενμπεργκ
Τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα» ήταν μια ιδέα που γεννήθηκε στο μυαλό του Γιόζεπ Κολομέρ.
Ο Ισπανός παλιός ποδοσφαιριστής, που δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ από τη μετριότητα των μικρών κατηγοριών, διέπρεψε ως σκάουτερ, εργαζόμενος στην Μπαρτσελόνα, αλλά και στο φημισμένο ποδοσφαιρικό σχολείο των καλύτερων στην Κλερφοντάν!Γνωρίζοντας το μαράζι του σείχη, του πρότεινε το σχέδιο «Ποδοσφαιρικά Όνειρα», προκειμένου να εκπληρωθούν οι προσδοκίες του. Άλλωστε ήταν γνωστή η αέναη αναζήτηση και τα πολλά δισεκατομμύρια που είχε σπαταλήσει ο σείχης του Κατάρ προς αυτή την κατεύθυνση!
Πριν από μερικά χρόνια είχε χρηματοδοτήσει προσωπικά τη μετάβαση των καλύτερων ταλέντων της χώρας σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες εις άγραν εμπειριών και βελτίωσης. Το σχέδιο καταβυθίστηκε αύτανδρο. Με την πειθώ του... πετροδολαρίου ήρθαν στο Κατάρ παίκτες σαν τους Έφενμπεργκ και Μπάσλερ με μοναδικό σκοπό να ανέβει το επίπεδο του ποδοσφαίρου στη χώρα.
Οι διάσημοι ποδοσφαιριστές λειτουργούσαν σχεδόν απαξιωτικά, μη επιδεικνύοντας κανένα ενδιαφέρον πέραν των χρημάτων που καταθέτονταν κάθε μήνα στο λογαριασμό τους. Προσπάθησαν με τον «μαύρο χρυσό» να «αγοράσουν» ακόμη και την υπηκοότητα ποδοσφαιριστών σαν τους Αΐλτον και Ντέντε, με τη ΦΙΦΑ όμως να διαδραματίζει ρόλο... τροχονόμου και να ακυρώνει αυτές τις βλέψεις.
Τελευταία ελπίδα φαίνεται πως είναι τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα», που ελπίζουν να μην εξελιχτούν σε εφιάλτες αναποτελεσματικότητας! Από το 2006, οπότε εγκρίθηκε το πλάνο του Κολομέρ, που φέρει πλέον τον τίτλο πρότζεκτ μάνατζερ της «Ασπάιαρ», της εταιρείας δηλαδή που συστήθηκε για να χρηματοδοτήσει το πλάνο, ο Ιοπανός ταξιδεύει ακατάπαυστα με μοναδικό στόχο να φέρει τα ταλέντα από την Αφρική και τη Λατινική Αμερική στο Κατάρ.
Οι απειλές και η δολοφονία
Το 2006 ο Κολομέρ ταξίδεψε για περίπου 250 ημέρες, προκειμένου να οργανώσει αυτό τον ποδοσφαιρικό διαγωνισμό που όμοιος του δεν υπάρχει. Προορισμοί του ήταν χώρες του μη ανεπτυγμένου κόσμου, όπου όπως δηλώνει και ο ίδιος η δίψα για επιτυχία είναι μεγαλύτερη.
«Στην Ευρώπη παίζουν ποδόσφαιρο για τη διασκέδαση τους, ενώ στην Αφρική για τη ζωή τους», λέει χαρακτηριστικά!Μόνο το 2007 διοργανώθηκαν ποδοσφαιρικά παιχνίδια σε 800 διαφορετικούς τόπους, όπου έλαβαν μέρος σε αυτά 6.000 εθελοντές. Στα παιχνίδια συμμετείχαν παιδιά, τα καλύτερα εκ των οποίων συνέχιζαν μέχρι τέλους.
Τα 25 εξ αυτών έλαβαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν στην Ντόχα του Κατάρ, στην προσπάθεια που ως ώρας έχει κοστίσει... 10 εκατομμύρια ευρώ. Ο Κολομέρ έγινε μάρτυρας στιγμών που αποδείκνυαν ότι το ποδόσφαιρο αποτελεί σανίδα σωτηρίας για τους περισσότερους πιτσιρικάδες σαν τον Ιβάν. Στις πιο πολλές αφρικανικές χώρες τα παιδιά, φοβούμενα ότι δεν θα συμμετάσχουν στα πρωινά ματς, κοιμόντουσαν στο γήπεδο από το βράδυ! Στο Δέλτα του Νίγηρα, οι ντόπιοι που ήθελαν να δουν τα παιδιά τους να πετυχαίνουν προφύλασσαν τους σκάουτερ από τους απαγωγείς που ζητούσαν λύτρα για τους τουρίστες.
Στην Γκάνα, αρματωμένοι σαν αστακοί ληστές απείλησαν να σκοτώσουν τον Κολομέρ. Στο Καμερούν, το πιο ταλαντούχο παιδί που βρέθηκε στην αναζήτηση ταλέντου χάθηκε ξαφνικά την καθοριστική ημέρα, για να αποκαλυφτεί ότι είχε δολοφονηθεί από τους γονείς ανταγωνιστών!Ο Κολομέρ, που «έκλεψε» την ιδέα από το τηλεοπτικό σόου ταλέντων «American Idol» («Αμερικανικό Είδωλο»), είναι πεπεισμένος ότι το Κατάρ μπορεί με αυτόν τον τρόπο να ανεβάσει κατακόρυφα το ποδοσφαιρικό του επίπεδο τα επόμενα δέκα χρόνια...
Η συντριβή της Μίλαν
Σε αρκετούς η ιδέα μπορεί να μοιάζει με ένα σύγχρονο σκλαβοπάζαρο, υποθέτοντας ότι, όταν αυτά τα παιδιά «ανθίσουν» ποδοσφαιρικά, θα μεταπωληθούν σε υψηλή τιμή. Κάτι που μετά βδελυγμίας αρνείται ο αθλητικός διευθυντής της «Ασπάιαρ», ο Γερμανός Αντρέας Μπλέιχερ.
«Οι οργανωτές δεν έχουν κανένα εμπορικό ενδιαφέρον για τα παιδιά. Η "Ασπάιαρ" δεν είναι ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος, κάτι που σημαίνει ότι δεν της ανήκουν τα μεταγραφικά δικαιώματα. Ο στόχος μας είναι να μετατρέψουμε την "Ασπάιαρ" στην καλύτερη ποδοσφαιρική ακαδημία στον κόσμο. Θέλουμε να είμαστε αυτοί που θα ανακαλύψουμε τον επόμενο Μέσι ή Ροναλντίνιο».Η μέχρι στιγμής πορεία των επιφανέστερων ταλέντων που ανακαλύφτηκαν είναι εντυπωσιακή.
H ακαδημία της Μίλαν υπό τις οδηγίες του παλιού της ποδοσφαιριστή, Στέφανο Εράνιο, βρέθηκε στην Ντόχα με ανεπαίσθητη αίσθηση έπαρσης να είναι πασαλειμμένη στα μούτρα των μικρών Ιταλών. Μετά τη συντριβή με 7-0 από τα παιδιά της «Ασπάιαρ» επήλθε η επώδυνη προσγείωση. Στο δεύτερο ματς ηττήθηκαν πάλι με 2-0, αναγκάζοντας τον Εράνιο να αφιερώσει εγκώμια.
«Είναι τεχνικά συναρπαστικοί και σε άριατη φυσική κατάσταση. Τα παιδιά μου θα έπρεπε να τους πυροβολήσουν για να τους σταματήσουν», έλεγε ο Ιταλός προπονητής, βλέποντας πιτσιρικάδες σαν τον Ιβάν να αποσυναρμολογούν τους ακριβοθώρητους συμπατριώτες του, που λογίζονται τα μεγαλύτερα ταλέντα στη χώρα του.
Τα «Ποδοσφαιρικά Όνειρα» φαίνεται ότι αποδίδουν εύχυμους καρπούς από την αρχή και κάνουν πράξη αυτό που υποστηρίζει ο σείχης του Κατάρ.
«Το ποδόσφαιρο είναι ο καλύτερος τρόπος για να μπορέσεις να πετύχεις τον σκοπό σου παγκοσμίως».
Doping: Οταν χτυπάει η παγκόσμια κρίση...
του Βασίλη Γαλούπη
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 15,5 εκατ. αθλητές ή αθλούμενοι ντοπάρονται παγκοσμίως, σύμφωνα με επίσημη έκθεση που συνέταξε το 2007 για τη WADA ο Ιταλός ερευνητής Σάντρο Ντονάτι.
Εκείνη η διαπίστωση σόκαρε όλους τους αποδέκτες για τη δραματική διάσταση του προβλήματος.
ΜΗΠΩΣ, όμως το ντόπινγκ δεν είναι τελικά γάγγραινα μόνο των γυμναστηρίων και των αγωνιστικών χώρων; Μήπως εξελίσσεται παράλληλα και σε μια κοινωνική μάστιγα της εποχής μας
Ενα δυνατό τράνταγμα ένιωσαν αυτές τις μέρες όσοι πληροφορήθηκαν από τα ΜΜΕ για το αποτέλεσμα έρευνας της γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας DAK που ασφαλίζει 6,2 εκατ. εργαζόμενους.
Η ΕΡΕΥΝΑ έδειξε ότι τα 2 εκατ. των εργαζομένων παίρνουν περιστασιακά αντικαταθλιπτικά και ψυχοδιεγερτικά φάρμακα για να αντέξουν το στρες και να αυξήσουν την απόδοση τους ώστε να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό εργασίας εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ενώ 800.000 (!!!) εργαζόμενοι παίρνουν αυτά τα χάπια επί καθημερινής βάσης!
Ο πρόεδρος της DAK, μάλιστα, έκανε άμεσο παραλληλισμό με τα σπορ: «Ενα μέρος των εργαζομένων έχει πέσει στην ίδια παγίδα ντοπαρίσματος που έχουν πέσει και οι αθλητές».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ αίσθηση είχε κάνει ένα δημοσίευμα από έρευνα της ιταλικής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα» τον Σεπτέμβριο του 2006, με τίτλο «Ετσι ντοπάρονται οι οικοδόμοι».
Το αρχικό ξάφνιασμα διαδέχθηκε μια πληθώρα στοιχείων. Ο γιατρός εργασίας Ετόρε Μπρουνέλι, από την Μπρέσια, αποκάλυπτε:
«Η ντοπαρισμένη οικονομία μας, που απαιτεί γρήγορο αποτέλεσμα, είναι αυτή που γεννά το ντόπινγκ και γι' αυτό αν κάνει κάποιος μια βόλτα στα χωριά θα δει μυώδη αγόρια που πάνε στη δουλειά έχοντας πάρει διεγερτικές ουσίες, με στόχο να δουλεύουν νυχθημερόν».
ΣΥΜΦΩΝΑ με την έκθεση των γιατρών εργασίας στη Β. Ιταλία, το 20% των οικοδόμων ντοπάρεται με σκληρά ή ελαφρύτερα διεγερτικά για να έχει υψηλότερη απόδοση και καλύτερο μεροκάματο.
Δυστυχώς, το ντόπινγκ δεν οργιάζει μόνο στον αθλητισμό. Η δράση του έχει ξεφύγει... Και γι' αυτό οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι το ντόπινγκ έχει να κάνει κυρίως με τα σημεία των καιρών και την ανυπομονησία για βιαστικό αποτέλεσμα μέσα σε ένα καθεστώς σκληρού ανταγωνισμού και ότι έπαψε πια να είναι... νόσημα αποκλειστικά του αθλητισμού.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από 15,5 εκατ. αθλητές ή αθλούμενοι ντοπάρονται παγκοσμίως, σύμφωνα με επίσημη έκθεση που συνέταξε το 2007 για τη WADA ο Ιταλός ερευνητής Σάντρο Ντονάτι.
Εκείνη η διαπίστωση σόκαρε όλους τους αποδέκτες για τη δραματική διάσταση του προβλήματος.
ΜΗΠΩΣ, όμως το ντόπινγκ δεν είναι τελικά γάγγραινα μόνο των γυμναστηρίων και των αγωνιστικών χώρων; Μήπως εξελίσσεται παράλληλα και σε μια κοινωνική μάστιγα της εποχής μας
Ενα δυνατό τράνταγμα ένιωσαν αυτές τις μέρες όσοι πληροφορήθηκαν από τα ΜΜΕ για το αποτέλεσμα έρευνας της γερμανικής ασφαλιστικής εταιρείας DAK που ασφαλίζει 6,2 εκατ. εργαζόμενους.
Η ΕΡΕΥΝΑ έδειξε ότι τα 2 εκατ. των εργαζομένων παίρνουν περιστασιακά αντικαταθλιπτικά και ψυχοδιεγερτικά φάρμακα για να αντέξουν το στρες και να αυξήσουν την απόδοση τους ώστε να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό εργασίας εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ενώ 800.000 (!!!) εργαζόμενοι παίρνουν αυτά τα χάπια επί καθημερινής βάσης!
Ο πρόεδρος της DAK, μάλιστα, έκανε άμεσο παραλληλισμό με τα σπορ: «Ενα μέρος των εργαζομένων έχει πέσει στην ίδια παγίδα ντοπαρίσματος που έχουν πέσει και οι αθλητές».
ΠΑΡΟΜΟΙΑ αίσθηση είχε κάνει ένα δημοσίευμα από έρευνα της ιταλικής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα» τον Σεπτέμβριο του 2006, με τίτλο «Ετσι ντοπάρονται οι οικοδόμοι».
Το αρχικό ξάφνιασμα διαδέχθηκε μια πληθώρα στοιχείων. Ο γιατρός εργασίας Ετόρε Μπρουνέλι, από την Μπρέσια, αποκάλυπτε:
«Η ντοπαρισμένη οικονομία μας, που απαιτεί γρήγορο αποτέλεσμα, είναι αυτή που γεννά το ντόπινγκ και γι' αυτό αν κάνει κάποιος μια βόλτα στα χωριά θα δει μυώδη αγόρια που πάνε στη δουλειά έχοντας πάρει διεγερτικές ουσίες, με στόχο να δουλεύουν νυχθημερόν».
ΣΥΜΦΩΝΑ με την έκθεση των γιατρών εργασίας στη Β. Ιταλία, το 20% των οικοδόμων ντοπάρεται με σκληρά ή ελαφρύτερα διεγερτικά για να έχει υψηλότερη απόδοση και καλύτερο μεροκάματο.
Δυστυχώς, το ντόπινγκ δεν οργιάζει μόνο στον αθλητισμό. Η δράση του έχει ξεφύγει... Και γι' αυτό οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν ότι το ντόπινγκ έχει να κάνει κυρίως με τα σημεία των καιρών και την ανυπομονησία για βιαστικό αποτέλεσμα μέσα σε ένα καθεστώς σκληρού ανταγωνισμού και ότι έπαψε πια να είναι... νόσημα αποκλειστικά του αθλητισμού.
Παρασκευή 1 Μαΐου 2009
Αλέκος Λεώνης: Το γαρ της θλίψεως…
Αξιολογότατος προπονητής, με πολλούς εγχώριους τίτλους στο ενεργητικό του ο άλλοτε «καθοδηγητής» του Ηρακλή δείχνει τον τελευταίο καιρό το χειρότερο του πρόσωπο.
Το πιο πρόσφατο κρούσμα απαράδεκτης συμπεριφοράς σημειώθηκε λίγα δευτερόλεπτα μετά τον τελικό του CEV με τη Μπέλγκοροντ όταν η ρεπόρτερ της ΕΡΤ έκανε το «λάθος» να του επισημάνει «Ένας ακόμα χαμένος τελικός»ο κ. Λεώνης μίλησε με άκρως επιθετικό και απαξιωτικό τρόπο στη συνάδελφο, λες και εκείνη ήταν του είχε βρίσει τη γυναίκα, τα παιδιά και όλο του το σόι!
Έξαλλος ο τεχνικός του ΠΑΟ, λίγο έλειψε να πιάσει την κοπέλα απ'τον λαιμό ζητώντας της να ανακ
αλέσει την «προσβολή». "Ισως στο θολωμένο του μυαλό να ήταν εκείνη η υπαίτια για την ήττα της ομάδας του...
Θέλοντας να ξεπεράσει τον εαυτό του, ο Αλέκος Λεώνης επιχείρησε την Τετάρτη να αποδείξει πως η «αντιολυμπιακοφροσύνη» παραμένει της μόδας στον ελληνικό αθλητισμό. Και σε μια έκρηξη, παραλογισμού, δεν δίστασε να εξισώσει τον αναβληθέντα τελικό της Πάτρας με το περυσινό πρωτάθλημα του Ολυμπιακού.
«Πώς θα σας φανεί αν η ομάδα σας πάρει τον τίτλο στα «χαρτιά;» ήταν η εύλογη ερώτηση δημοσιογράφου προς τον τεχνικό του Παναθηναϊκού, ο οποίος απάντησε με την ελαφρότητα και την αφέλεια οπαδού, τυφλωμένου από τον φανατισμό:
«Θα το ευχαριστηθούμε όπως ο Ολυμπιακός πέρυσι στο ποδόσφαιρο»…
Το αν θα ευχαριστιόταν ο κύριος Λεώνης έχει να κάνει με τις δικές του αρχές και αξίες και προσωπικά δεν με απασχολεί. Γούστο του, καπέλο του και καουμποϊλίκι του, που έλεγε κι ένας ξάδερφος μου.
Από τη στιγμή όμως που επιλέγει τον φτηνό λαϊκισμό για να στηρίξει την εκ των πραγμάτων παράλογη άποψη του, οφείλει να είναι προετοιμασμένος και για τον αντίλογο.
Τι ακριβώς ζήτησε (και εννοείται ότι δεν κατάφερε) ο ΠΑΟ; Να ανατραπούν όλοι οι κανονισμοί ώστε να βγει μια απόφαση που θα συνιστούσε παγκόσμια πρωτοτυπία, η οποία θα επιβράβευε μια ομάδα που αρνήθηκε να συμμετάσχει σε έναν αγώνα. Δηλαδή, εκεί που ο Παναθηναϊκός έπρεπε να τιμωρηθεί με την πιο σκληρή ποινή που προβλέπει η αθλητική δικαιοσύνη για τη διακωμώδηση μιας ολόκληρης διοργάνωσης, έφτασε να απαιτεί στα χαρτιά έναν τίτλο τον οποίο κιότεψε να διεκδικήσει μέσα στο γήπεδο...
Σύμφωνα με τον προπονητή των «πρασίνων», μια παράβαση κανονισμών που διαπιστώθηκε ακόμα και από το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο έχει την ίδια βαρύτητα και σημασία με την αυθαίρετη άρνηση του ΠΑΟ να αγωνιστεί στον τελικό ενός τουρνουά, ο τίτλος του οποίου κρίνεται σε τρία και όχι σε τριάντα ματς.
Δεν ξέρω τι θα κάνατε εσείς κύριε Λεώνη, πάντως σας διαβεβαιώνω πως κανένας Ολυμπιακός δεν θα επέτρεπε στην ομάδα του να αποχωρήσει άνευ λόγου και αιτίας πριν από την έναρξη ενός αγώνα.
Πόσο μάλλον να διεκδικήσει στα χαρτιά έναν τίτλο για τον οποίο δεν ίδρωσαν οι παίκτες του...
Εφημερίδα "ΦΩΣ των ΣΠΟΡ"
Το πιο πρόσφατο κρούσμα απαράδεκτης συμπεριφοράς σημειώθηκε λίγα δευτερόλεπτα μετά τον τελικό του CEV με τη Μπέλγκοροντ όταν η ρεπόρτερ της ΕΡΤ έκανε το «λάθος» να του επισημάνει «Ένας ακόμα χαμένος τελικός»ο κ. Λεώνης μίλησε με άκρως επιθετικό και απαξιωτικό τρόπο στη συνάδελφο, λες και εκείνη ήταν του είχε βρίσει τη γυναίκα, τα παιδιά και όλο του το σόι!
Έξαλλος ο τεχνικός του ΠΑΟ, λίγο έλειψε να πιάσει την κοπέλα απ'τον λαιμό ζητώντας της να ανακ
αλέσει την «προσβολή». "Ισως στο θολωμένο του μυαλό να ήταν εκείνη η υπαίτια για την ήττα της ομάδας του...Θέλοντας να ξεπεράσει τον εαυτό του, ο Αλέκος Λεώνης επιχείρησε την Τετάρτη να αποδείξει πως η «αντιολυμπιακοφροσύνη» παραμένει της μόδας στον ελληνικό αθλητισμό. Και σε μια έκρηξη, παραλογισμού, δεν δίστασε να εξισώσει τον αναβληθέντα τελικό της Πάτρας με το περυσινό πρωτάθλημα του Ολυμπιακού.
«Πώς θα σας φανεί αν η ομάδα σας πάρει τον τίτλο στα «χαρτιά;» ήταν η εύλογη ερώτηση δημοσιογράφου προς τον τεχνικό του Παναθηναϊκού, ο οποίος απάντησε με την ελαφρότητα και την αφέλεια οπαδού, τυφλωμένου από τον φανατισμό:
«Θα το ευχαριστηθούμε όπως ο Ολυμπιακός πέρυσι στο ποδόσφαιρο»…
Το αν θα ευχαριστιόταν ο κύριος Λεώνης έχει να κάνει με τις δικές του αρχές και αξίες και προσωπικά δεν με απασχολεί. Γούστο του, καπέλο του και καουμποϊλίκι του, που έλεγε κι ένας ξάδερφος μου.
Από τη στιγμή όμως που επιλέγει τον φτηνό λαϊκισμό για να στηρίξει την εκ των πραγμάτων παράλογη άποψη του, οφείλει να είναι προετοιμασμένος και για τον αντίλογο.
Τι ακριβώς ζήτησε (και εννοείται ότι δεν κατάφερε) ο ΠΑΟ; Να ανατραπούν όλοι οι κανονισμοί ώστε να βγει μια απόφαση που θα συνιστούσε παγκόσμια πρωτοτυπία, η οποία θα επιβράβευε μια ομάδα που αρνήθηκε να συμμετάσχει σε έναν αγώνα. Δηλαδή, εκεί που ο Παναθηναϊκός έπρεπε να τιμωρηθεί με την πιο σκληρή ποινή που προβλέπει η αθλητική δικαιοσύνη για τη διακωμώδηση μιας ολόκληρης διοργάνωσης, έφτασε να απαιτεί στα χαρτιά έναν τίτλο τον οποίο κιότεψε να διεκδικήσει μέσα στο γήπεδο...
Σύμφωνα με τον προπονητή των «πρασίνων», μια παράβαση κανονισμών που διαπιστώθηκε ακόμα και από το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο έχει την ίδια βαρύτητα και σημασία με την αυθαίρετη άρνηση του ΠΑΟ να αγωνιστεί στον τελικό ενός τουρνουά, ο τίτλος του οποίου κρίνεται σε τρία και όχι σε τριάντα ματς.
Δεν ξέρω τι θα κάνατε εσείς κύριε Λεώνη, πάντως σας διαβεβαιώνω πως κανένας Ολυμπιακός δεν θα επέτρεπε στην ομάδα του να αποχωρήσει άνευ λόγου και αιτίας πριν από την έναρξη ενός αγώνα.
Πόσο μάλλον να διεκδικήσει στα χαρτιά έναν τίτλο για τον οποίο δεν ίδρωσαν οι παίκτες του...
Εφημερίδα "ΦΩΣ των ΣΠΟΡ"
Παιχνίδια: Tα σωστά video games.
Οι γονείς προβληματίζονται.
Είναι γεγονός ότι τα video games έχουν εισβάλει, στα περισσότερα σπιτικά. Κατά καιρούς έρχονται στο επίκεντρο της δημοσιότητας εξαιτίας των βίαιων θεμάτων και αμφιλεγόμενων μηνυμάτων που ορισμένα περιέχουν.
Σε πολλά από αυτά, το παιδί, για να βγει νικητής, πρέπει να προλάβει να «σκοτώσει» αρκετούς, διαφορετικά θα το «σκοτώσουν». Οφείλουμε όμως να αναφέρουμε ότι κυκλοφορούν παιχνίδια που είναι σχε
διασμένα ώστε να εισάγουν το παιδί στον κόσμο των πληροφοριών και της γνώσης.
Οπως διευκρινίζει η παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου, τα καλά βιντεοπαιχνίδια μπορεί να βοηθήσουν το παιδί να συντονίσει το μάτι με το χέρι, να αποκτήσει ταχύτητα και να χειρίζεται ταυτόχρονα διάφορα θέματα.1. Είναι σημαντικό να αγοράζετε βιντεοπαιχνίδια που αντιστοιχούν αποκλειστικά στην ηλικία του παιδιού σας, αφού εξετάσετε το περιεχόμενο τους.2. Καθορίστε επίσης πόσο θα ασχολείται το παιδί, χρόνος που δεν πρέπει όμως να υπερβαίνει τη 1 ώρα. Επιμείνετε στην τήρηση του ωραρίου.3. Μην επιτρέπετε στο παιδί να παίζει όταν είναι σε ένταση ούτε πριν πάει για ύπνο. Τα παιδιά που απασχολούνται συστηματικά με βιντεοπαιχνίδια που περιέχουν βία μπορεί να παρουσιάσουν ανησυχία, υπερκινητικότητα, φοβίες και διαταραχές στον ύπνο.4. Οταν το παιδί παίζει κάποιο βιντεοπαιχνίδι, μην του επιτρέπετε να κάθεται σε απόσταση μικρότερη από 2,5-3 μέτρα από την οθόνη.5. Πάντα να ενθαρρύνετε το παιδί να συναντά τους φίλους του ή να αθλείται. Και φυσικά, αφιερώνετε καθημερινά λίγο χρόνο για να επικοινωνείτε με το παιδί σας!
Είναι γεγονός ότι τα video games έχουν εισβάλει, στα περισσότερα σπιτικά. Κατά καιρούς έρχονται στο επίκεντρο της δημοσιότητας εξαιτίας των βίαιων θεμάτων και αμφιλεγόμενων μηνυμάτων που ορισμένα περιέχουν.
Σε πολλά από αυτά, το παιδί, για να βγει νικητής, πρέπει να προλάβει να «σκοτώσει» αρκετούς, διαφορετικά θα το «σκοτώσουν». Οφείλουμε όμως να αναφέρουμε ότι κυκλοφορούν παιχνίδια που είναι σχε
διασμένα ώστε να εισάγουν το παιδί στον κόσμο των πληροφοριών και της γνώσης.Οπως διευκρινίζει η παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου, τα καλά βιντεοπαιχνίδια μπορεί να βοηθήσουν το παιδί να συντονίσει το μάτι με το χέρι, να αποκτήσει ταχύτητα και να χειρίζεται ταυτόχρονα διάφορα θέματα.1. Είναι σημαντικό να αγοράζετε βιντεοπαιχνίδια που αντιστοιχούν αποκλειστικά στην ηλικία του παιδιού σας, αφού εξετάσετε το περιεχόμενο τους.2. Καθορίστε επίσης πόσο θα ασχολείται το παιδί, χρόνος που δεν πρέπει όμως να υπερβαίνει τη 1 ώρα. Επιμείνετε στην τήρηση του ωραρίου.3. Μην επιτρέπετε στο παιδί να παίζει όταν είναι σε ένταση ούτε πριν πάει για ύπνο. Τα παιδιά που απασχολούνται συστηματικά με βιντεοπαιχνίδια που περιέχουν βία μπορεί να παρουσιάσουν ανησυχία, υπερκινητικότητα, φοβίες και διαταραχές στον ύπνο.4. Οταν το παιδί παίζει κάποιο βιντεοπαιχνίδι, μην του επιτρέπετε να κάθεται σε απόσταση μικρότερη από 2,5-3 μέτρα από την οθόνη.5. Πάντα να ενθαρρύνετε το παιδί να συναντά τους φίλους του ή να αθλείται. Και φυσικά, αφιερώνετε καθημερινά λίγο χρόνο για να επικοινωνείτε με το παιδί σας!
Doping: Ενα σκάνδαλο που τραντάζει την Ευρώπη...
Του Βασίλη Γαλούπη
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ σκάνδαλο ντόπινγκ στην αθλητική ιστορία της Ευρώπης άρχισε να ξετυλίγεται πριν από τρία χρόνια ακριβώς.
Ο Μάιος του 2006 ήταν καταιγιστικός σε εξελίξεις όταν στην Ισπανία αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο κύκλωμα διακίνησης απαγορευμένων ουσιών, με αποδέκτες τον χώρο κυρίως της ποδηλασίας ενώ υπήρξαν ενδείξεις ακόμα και για το ποδόσφαιρο!
Η «ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥΕΡΤΟ» αποτέλεσε κορυφαίο θέμα για μήνες σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ. Με κεντρικό πρόσωπο τον διαβόητο γιατρό Εουφεμιάνο Φουέντες τον εγκέφαλο του κυκλώματος που είχε απλώσει πλοκάμια σε αρκετές χώρες (Γερμανία, Ιταλία κ.ά.).
Το θλιβερό είναι πως η «υπόθεση Πουέρτο» βρίσκεται ακόμα στο σημείο μηδέν. Εξέλιξη που επιβεβαιώνει
τις συχνές δυσκολίες για την πλήρη διαλεύκανση των σκανδάλων ντόπινγκ.
Οι εικόνες της εφόδου της ισπανικής αστυνομίας στις γιάφκες της ντόπας με τις κατασχέσεις δεκάδων φιαλών «πειραγμένου» αίματος έκαναν τον γύρο του κόσμου το 2006.
Οταν όμως οι αποκαλύψεις άρχισαν να αγγίζουν και μεγάλες ισπανικές ποδοσφαιρικές ομάδες τότε ήρθαν τα πάνω-κάτω... Η δικαιοσύνη έβαλε εντελώς ξαφνικά στο αρχείο την υπόθεση τον Μάρτιο του 2007, προκαλώντας τη δικαιολογημένη οργή της WADA, που ουσιαστικά έκανε λόγο για συγκάλυψη.
0I ΠΙΕΣΕΙΣ της για να βγει ξανά ο φάκελος από το αρχείο καρποφόρησαν τελικά τον Ιανουάριο του 2009. Στο στόχαστρο παραμένουν περίπου 200 επαγγελματίες ποδηλάτες ενώ κάποιοι έχουν ήδη καταδικαστεί από τις αθλητικές αρχές αφού αποδείχθηκε από ντοκουμέντα κι εξετάσεις DΝΑ ότι ο Φουέντες ντόπαρε το αίμα τους.
Η ατζέντα, όμως του 63χρονου Ισπανού γιατρού ίσως κρύβει κι άλλα μυστικά, όπως ακόμα και ο ίδιος έχει αφήσει να εννοηθεί. Κι αυτά τα μυστικά είναι πιθανόν να μην τα μάθουμε ποτέ... Η WADA εξακολουθεί να εκδηλώνει τη δυσφορία της διότι τα χρόνια περνάνε κι αποτέλεσμα δεν βγαίνει, σε αντίθεση με την υπόθεση Balco στις ΗΠΑ και τις διαδοχικές καταδίκες ενόχων.
Και κάτι τελευταίο, εξόχως αποκαλυπτικό…Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ο Φουέντες μυρίστηκε χρήμα στην Ελλάδα, με συνέπεια να χτυπήσει πόρτες και στη χώρα μας ώστε να διευρύνει κι άλλο την... πολυεθνική του δράση. Ωστόσο, συνάντησε εξ αρχής αρνητικό κλίμα κι έτσι ουδέποτε προέκυψε η παραμικρή συνεργασία. Ευτυχώς... Δεν είχε ανάγκη κι από άλλα βάσανα ντόπινγκ ο ελληνικός αθλητισμός...
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ σκάνδαλο ντόπινγκ στην αθλητική ιστορία της Ευρώπης άρχισε να ξετυλίγεται πριν από τρία χρόνια ακριβώς.
Ο Μάιος του 2006 ήταν καταιγιστικός σε εξελίξεις όταν στην Ισπανία αποκαλύφθηκε ένα τεράστιο κύκλωμα διακίνησης απαγορευμένων ουσιών, με αποδέκτες τον χώρο κυρίως της ποδηλασίας ενώ υπήρξαν ενδείξεις ακόμα και για το ποδόσφαιρο!
Η «ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥΕΡΤΟ» αποτέλεσε κορυφαίο θέμα για μήνες σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ. Με κεντρικό πρόσωπο τον διαβόητο γιατρό Εουφεμιάνο Φουέντες τον εγκέφαλο του κυκλώματος που είχε απλώσει πλοκάμια σε αρκετές χώρες (Γερμανία, Ιταλία κ.ά.).
Το θλιβερό είναι πως η «υπόθεση Πουέρτο» βρίσκεται ακόμα στο σημείο μηδέν. Εξέλιξη που επιβεβαιώνει
τις συχνές δυσκολίες για την πλήρη διαλεύκανση των σκανδάλων ντόπινγκ.Οι εικόνες της εφόδου της ισπανικής αστυνομίας στις γιάφκες της ντόπας με τις κατασχέσεις δεκάδων φιαλών «πειραγμένου» αίματος έκαναν τον γύρο του κόσμου το 2006.
Οταν όμως οι αποκαλύψεις άρχισαν να αγγίζουν και μεγάλες ισπανικές ποδοσφαιρικές ομάδες τότε ήρθαν τα πάνω-κάτω... Η δικαιοσύνη έβαλε εντελώς ξαφνικά στο αρχείο την υπόθεση τον Μάρτιο του 2007, προκαλώντας τη δικαιολογημένη οργή της WADA, που ουσιαστικά έκανε λόγο για συγκάλυψη.
0I ΠΙΕΣΕΙΣ της για να βγει ξανά ο φάκελος από το αρχείο καρποφόρησαν τελικά τον Ιανουάριο του 2009. Στο στόχαστρο παραμένουν περίπου 200 επαγγελματίες ποδηλάτες ενώ κάποιοι έχουν ήδη καταδικαστεί από τις αθλητικές αρχές αφού αποδείχθηκε από ντοκουμέντα κι εξετάσεις DΝΑ ότι ο Φουέντες ντόπαρε το αίμα τους.
Η ατζέντα, όμως του 63χρονου Ισπανού γιατρού ίσως κρύβει κι άλλα μυστικά, όπως ακόμα και ο ίδιος έχει αφήσει να εννοηθεί. Κι αυτά τα μυστικά είναι πιθανόν να μην τα μάθουμε ποτέ... Η WADA εξακολουθεί να εκδηλώνει τη δυσφορία της διότι τα χρόνια περνάνε κι αποτέλεσμα δεν βγαίνει, σε αντίθεση με την υπόθεση Balco στις ΗΠΑ και τις διαδοχικές καταδίκες ενόχων.
Και κάτι τελευταίο, εξόχως αποκαλυπτικό…Πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας ο Φουέντες μυρίστηκε χρήμα στην Ελλάδα, με συνέπεια να χτυπήσει πόρτες και στη χώρα μας ώστε να διευρύνει κι άλλο την... πολυεθνική του δράση. Ωστόσο, συνάντησε εξ αρχής αρνητικό κλίμα κι έτσι ουδέποτε προέκυψε η παραμικρή συνεργασία. Ευτυχώς... Δεν είχε ανάγκη κι από άλλα βάσανα ντόπινγκ ο ελληνικός αθλητισμός...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
